Deepa Arun

04/12/2025

ചില സത്യങ്ങൾ ഒരു ഇളം കാറ്റ് പോലെയല്ല നമ്മളിലേക്ക് എത്തുന്നത്; അവ നമ്മളെ പിടിച്ചുലച്ചുണർത്തുന്നു. സ്വയം തോന്നുന്ന സംശയങ്ങൾ ബലഹീനതയല്ല, മറിച്ച് നമ്മുടെ മുന്നോട്ടുള്ള വളർച്ചയുടെ സൂചനയാണതെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞ ആ ദിവസം...

ഒരു ട്രെയിനിങ് സെഷന് തൊട്ടുമുമ്പ്, എന്റെ നോട്ട്ബുക്കിലെ സ്വന്തം കയ്യക്ഷരത്തിലേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി ഇരുന്നത് ഞാനിന്നും ഓർക്കുന്നു.

ഒരു വലിയ അവസരം എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു - വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഞാൻ ആത്മാർത്ഥമായി ആഗ്രഹിച്ച ഒന്ന്.

പക്ഷേ ആത്മവിശ്വാസത്തിന് പകരം, എന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നു ഒരു ചോദ്യം ഉയർന്നു വന്നു “നിനക്കിതിന് കഴിയുമെന്ന് ഉറപ്പാണോ?”

എനിക്ക് ചുറ്റും നിശബ്ദമായിരുന്നു, പക്ഷേ എന്റെയുള്ളിൽ അതൊരു കൊടുങ്കാറ്റ് പോലെ ഇരമ്പി.

എന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ് കൂടിയത് എനിക്ക് കഴിവില്ലാത്തത് കൊണ്ടല്ല, മറിച്ച് അത് അത്രയേറെ മികച്ചതാക്കണമെന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചത് കൊണ്ടായിരുന്നു.

പെട്ടെന്ന്, ഞാനൊരു സൈക്കോളജിസ്റ്റ് അല്ലാതായി - മറ്റുള്ളവരുടെ മാനസിക പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന ഞാൻ, സ്വന്തം സംശയങ്ങളോട് പോരാടുന്ന വെറുമൊരു സാധാരണ മനുഷ്യനായി മാറി.

ഞാൻ ഏറെ ഇഷ്ടപെടുന്ന ഗുരുതുല്യനായ ഒരു വ്യക്തി ഒരിക്കൽ എന്നോട് പറഞ്ഞത് എനിക്ക് അപ്പോൾ ഓർമ്മ വന്നു, “ദീപ, വളർച്ച എന്നത് എപ്പോഴും വ്യക്തമായി കാണാവുന്ന ഒന്നാവില്ല. പലപ്പോഴും അത് ഭയത്തിന്റെ രൂപത്തിലാകും നമ്മുടെ മുന്നിലെത്തുക.”

അപ്പോഴാണ് എനിക്കത് ബോധ്യപ്പെട്ടത് — പരാജയപ്പെടുമ്പോഴല്ല നമുക്ക് നമ്മളെക്കുറിച്ച് സംശയം തോന്നുന്നത്, മറിച്ച് പഴയതിനേക്കാൾ നമ്മൾ വളരുമ്പോഴാണ്.

ആത്മവിശ്വാസമാണ് ആദ്യം വേണ്ടതെന്ന് നമ്മൾ തെറ്റിദ്ധരിക്കാറുണ്ട്.

എന്നാൽ സത്യമെന്തെന്നാൽ, നമ്മൾ മുന്നോട്ട് വെക്കുന്ന ഓരോ ചുവടിലുമാണ് ആത്മവിശ്വാസം ഉണ്ടാകുന്നത്.

നമ്മുടെ പുതിയൊരു പതിപ്പിനെ ഉൾക്കൊള്ളാൻ മനസ്സ് പാകപ്പെടുന്നതിന്റെ ലക്ഷണമാണ് ഈ സംശയങ്ങൾ.

നമ്മൾ പലപ്പോഴും മറന്നുപോകുന്ന ഒരു കാര്യം ഇതാണ്: നമുക്ക് നമ്മളെക്കുറിച്ച് സംശയം തോന്നുന്നുണ്ടെങ്കിൽ, അതിനർത്ഥം നമ്മൾ ഇപ്പോഴും വളരുന്നു എന്നാണ്. നമുക്ക് ഭയം തോന്നുന്നുണ്ടെങ്കിൽ, അതിനർത്ഥം നമ്മൾ ഇപ്പോഴും കാര്യങ്ങളെ ഗൗരവമായി കാണുന്നു എന്നാണ്.

-ദീപ അരുൺ

02/12/2025

25/11/2025

നിശബ്ദതയുടെ ആഴങ്ങൾ

ചിലപ്പോഴൊക്കെ, ലോകം കണ്ടിട്ടുള്ളതിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും ഇരമ്പുന്ന യുദ്ധങ്ങൾ അരങ്ങേറുന്നത് പൂർണ്ണമായ നിശബ്ദതയിലാണ്. പുറമേ 'സൗഖ്യം' പൂണ്ട് നടക്കുന്ന മനുഷ്യർ ഉള്ളിൽ ആരും കാണാത്ത കൊടുങ്കാറ്റുകളെ വഹിക്കുന്നവരാണ്.

എന്റെ കഴിഞ്ഞ ആഴ്ചയിലെ ഒരു കൗൺസിലിങ് സെഷനിൽ , ഞാൻ കണ്ടുമുട്ടിയ ഒരു പെൺകുട്ടി എന്റെ എതിർവശത്ത് ഇരുന്നു. "എനിക്ക് കുഴപ്പമില്ല, മാഡം... ഇതൊരു പ്രശ്നമല്ല... ഇതൊക്കെ സാധാരണമാണ്," എന്ന് വാക്കുകൾ കൊണ്ട് അവർ പ്രതിരോധം തീർക്കുമ്പോഴും ആ കണ്ണുകളിൽ ഞാൻ കണ്ടത് തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായൊരു കഥയായിരുന്നു. ആ നിമിഷം, ഓരോ ദിവസവും ഞാൻ വീണ്ടും പഠിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു കാര്യം എന്നെ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു:

നിശബ്ദത ഒരു ശൂന്യതയല്ല. അതൊരു സംരക്ഷണ കവചമാണ്. അതിജീവിക്കാൻ വേണ്ടി പൊരുതുന്ന ഒരു ശക്തിയുടെ മൗനമാണ്.

അതുകൊണ്ട് ഞാൻ അവരെ നിർബന്ധിച്ചില്ല. മനസ്സു തുറക്കുവാനോ, കാര്യങ്ങൾ വിശദീകരിക്കുവാനോ ഞാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടില്ല. പകരം, ശാന്തമായ ഒരിടം പങ്കിടുന്ന രണ്ട് മനുഷ്യരായി ഞങ്ങൾ അവിടെ തുടർന്നു.

ആ സൗമ്യമായ ഇടവേളയിൽ, അവരുടെ ചുമലുകൾ പതിയെ അയഞ്ഞുവരുന്നതായി ഞാൻ അറിഞ്ഞു . ശബ്ദം വിറകൊണ്ടു. അവർ ഹൃദയത്തിൽ ഒതുക്കി വെച്ചിരുന്ന സത്യം ഒടുവിൽ പതിയെ പുറത്തേക്കു വരാൻ തുടങ്ങി .

ഈ അനുഭവം എന്നെ പഠിപ്പിച്ചതെന്തെന്നാൽ: ആളുകൾ തകർന്നുവീഴുന്നത് അവർ ദുർബലരായതുകൊണ്ടല്ല, മറിച്ച് സുരക്ഷിതത്വം അനുഭവിക്കുമ്പോൾ മാത്രമാണ് അവർ ഹൃദയം തുറക്കുന്നത്.

നിശബ്ദതയും ഒരു ഭാഷയാണ്.

നാം ശ്രദ്ധയോടെ കാതുകൊടുത്താൽ, നമ്മൾ അറിയേണ്ടതെല്ലാം അത് നമ്മളോട് സംസാരിക്കും.

അതുകൊണ്ട്, അടുത്ത തവണ ആരെങ്കിലും അവരുടെ ലോകത്തേക്ക് ചുരുങ്ങുമ്പോൾ, വാക്കുകൾ കൊണ്ട് ആ ഇടം നിറയ്ക്കാൻ നിങ്ങൾ തിരക്കുകൂട്ടരുത്.

അവരുടെ സാന്നിധ്യമായി അവിടെ ഇരിക്കുക.

ക്ഷമ എന്ന ആയുധം വാഗ്ദാനം ചെയ്യുക.

അവരുടെ മൗനം ആവശ്യപ്പെടുന്ന സുരക്ഷിതത്വത്തിന്റെ താങ്ങും തണലും നൽകുക.

ഒരു സൈക്കോളജിസ്റ്റ് എന്ന നിലയിലും, അദ്ധ്യാപിക എന്ന നിലയിലും, മനുഷ്യഹൃദയങ്ങളെ പറ്റി നിരന്തരം പഠിക്കുന്ന ഒരു വിദ്യാർത്ഥിനി എന്ന നിലയിലും എന്റെ യാത്രയിൽ ഞാൻ തുടർച്ചയായി കണ്ടെത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു സത്യം ഞാൻ നിങ്ങളുമായി പങ്കുവെക്കുന്നു.

25/11/2025

നിശബ്ദതയുടെ ആഴങ്ങൾ

ചിലപ്പോഴൊക്കെ, ലോകം കണ്ടിട്ടുള്ളതിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും ഇരമ്പുന്ന യുദ്ധങ്ങൾ അരങ്ങേറുന്നത് പൂർണ്ണമായ നിശബ്ദതയിലാണ്. പുറമേ 'സൗഖ്യം' പൂണ്ട് നടക്കുന്ന മനുഷ്യർ ഉള്ളിൽ ആരും കാണാത്ത കൊടുങ്കാറ്റുകളെ വഹിക്കുന്നവരാണ്.

എന്റെ കഴിഞ്ഞ ആഴ്ചയിലെ ഒരു കൗൺസിലിങ് സെഷനിൽ , ഞാൻ കണ്ടുമുട്ടിയ ഒരു പെൺകുട്ടി എന്റെ എതിർവശത്ത് ഇരുന്നു. "എനിക്ക് കുഴപ്പമില്ല, മാഡം... ഇതൊരു പ്രശ്നമല്ല... ഇതൊക്കെ സാധാരണമാണ്," എന്ന് വാക്കുകൾ കൊണ്ട് അവർ പ്രതിരോധം തീർക്കുമ്പോഴും ആ കണ്ണുകളിൽ ഞാൻ കണ്ടത് തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായൊരു കഥയായിരുന്നു. ആ നിമിഷം, ഓരോ ദിവസവും ഞാൻ വീണ്ടും പഠിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു കാര്യം എന്നെ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു:

നിശബ്ദത ഒരു ശൂന്യതയല്ല. അതൊരു സംരക്ഷണ കവചമാണ്. അതിജീവിക്കാൻ വേണ്ടി പൊരുതുന്ന ഒരു ശക്തിയുടെ മൗനമാണ്.

അതുകൊണ്ട് ഞാൻ അവരെ നിർബന്ധിച്ചില്ല. മനസ്സു തുറക്കുവാനോ, കാര്യങ്ങൾ വിശദീകരിക്കുവാനോ ഞാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടില്ല. പകരം, ശാന്തമായ ഒരിടം പങ്കിടുന്ന രണ്ട് മനുഷ്യരായി ഞങ്ങൾ അവിടെ തുടർന്നു.

ആ സൗമ്യമായ ഇടവേളയിൽ, അവരുടെ ചുമലുകൾ പതിയെ അയഞ്ഞുവരുന്നതായി ഞാൻ അറിഞ്ഞു . ശബ്ദം വിറകൊണ്ടു. അവർ ഹൃദയത്തിൽ ഒതുക്കി വെച്ചിരുന്ന സത്യം ഒടുവിൽ പതിയെ പുറത്തേക്കു വരാൻ തുടങ്ങി .

ഈ അനുഭവം എന്നെ പഠിപ്പിച്ചതെന്തെന്നാൽ: ആളുകൾ തകർന്നുവീഴുന്നത് അവർ ദുർബലരായതുകൊണ്ടല്ല, മറിച്ച് സുരക്ഷിതത്വം അനുഭവിക്കുമ്പോൾ മാത്രമാണ് അവർ ഹൃദയം തുറക്കുന്നത്.

നിശബ്ദതയും ഒരു ഭാഷയാണ്.

നാം ശ്രദ്ധയോടെ കാതുകൊടുത്താൽ, നമ്മൾ അറിയേണ്ടതെല്ലാം അത് നമ്മളോട് സംസാരിക്കും.

അതുകൊണ്ട്, അടുത്ത തവണ ആരെങ്കിലും അവരുടെ ലോകത്തേക്ക് ചുരുങ്ങുമ്പോൾ, വാക്കുകൾ കൊണ്ട് ആ ഇടം നിറയ്ക്കാൻ നിങ്ങൾ തിരക്കുകൂട്ടരുത്.

അവരുടെ സാന്നിധ്യമായി അവിടെ ഇരിക്കുക.

ക്ഷമ എന്ന ആയുധം വാഗ്ദാനം ചെയ്യുക.

അവരുടെ മൗനം ആവശ്യപ്പെടുന്ന സുരക്ഷിതത്വത്തിന്റെ താങ്ങും തണലും നൽകുക.

ഒരു സൈക്കോളജിസ്റ്റ് എന്ന നിലയിലും, അദ്ധ്യാപിക എന്ന നിലയിലും, മനുഷ്യഹൃദയങ്ങളെ പറ്റി നിരന്തരം പഠിക്കുന്ന ഒരു വിദ്യാർത്ഥിനി എന്ന നിലയിലും എന്റെ യാത്രയിൽ ഞാൻ തുടർച്ചയായി കണ്ടെത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു സത്യം ഞാൻ നിങ്ങളുമായി പങ്കുവെക്കുന്നു.

-ദീപ അരുൺ

09/11/2025

30/10/2025

28/10/2025

ആത്മവിശ്വാസമാണ് ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും പഠിപ്പിക്കാവുന്ന കഴിവ് എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്?

കുറച്ചു നാളുകൾ മുൻപാണ് കുട്ടികൾക്കായി നടത്തിയ ഒരു മൂന്നു ദിവസത്തെ ശില്പശാലയിലേക്ക് ക്ലാസ്സെടുക്കാനായി എനിക്കൊരു ക്ഷണം ലഭിക്കുകയുണ്ടായത്. അവിടെ ആദ്യത്തെ ദിവസം കുട്ടികൾ തന്നെ അവരെ പരിചയപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ആണ് ഞാൻ ആ കുട്ടിയെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും മറ്റുള്ളവരുടെ മുൻപിൽ എഴുന്നേറ്റ്‌ നിന്ന് സംസാരിക്കാൻ ഭയന്നിരുന്ന ഒരു കുട്ടി.

അവന്റെ അവസരം വന്നപ്പോൾ എഴുന്നേറ്റുനിന്ന് അവനെ പരിചയപ്പെടുത്താൻ ഞാൻ അവനോടു പറഞ്ഞു. അവന്റെ വാക്കുകൾ ഇടറുന്നുണ്ടായിരുന്നു, കൈകൾ വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ ഒരു വാക്ക്, "നിനക്കിത് സാധിക്കും," എന്നത് അവന്റെ ഇടറിയ ശബ്ദത്തിലായിരുന്നില്ല മാറ്റം വരുത്തിയത്, മറിച്ച് അവന്റെ ആത്മാവിലായിരുന്നു. ഇടറിയ വാക്കുകളോടെ അന്ന് അവൻ സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി.

ശില്പശാലയുടെ മൂന്നാമത്തെ ദിവസം ക്ലാസ്സിനെപ്പറ്റിയുള്ള ഫീഡ്ബാക്ക് ചോദിക്കുമ്പോൾ, എന്നെ അമ്പരപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ആദ്യം തന്നെ അവൻ സ്വയം മുന്നോട്ട് വന്നു. എന്തെന്നാൽ എന്റെ വിശ്വാസം അവന് കരുത്തായി. അവൻ പെട്ടെന്ന് നിർഭയനായതുകൊണ്ടല്ല, മറിച്ച് തന്റെ കഴിവിൽ ഒരാൾ വിശ്വസിച്ച ആ നിമിഷം അവൻ ഓർത്തുവെച്ചതുകൊണ്ടാണ്.

അപ്പോഴാണ് ഞാൻ ആ സത്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞത് - ആത്മവിശ്വാസം ഒരു ജന്മസിദ്ധമായ സ്വഭാവമല്ല. അത്, ഒരാൾ നമ്മെ കാണുന്നു, കേൾക്കുന്നു, വിശ്വസിക്കുന്നു എന്ന് തോന്നുമ്പോൾ നാം പഠിച്ചെടുക്കുന്ന ഒരനുഭവമാണ്. "സ്വയം വിശ്വസിക്കൂ" എന്ന് പറയുന്നതിലല്ല, ആ വിശ്വാസം യാഥാർത്ഥ്യമാകുന്ന നിമിഷങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിലാണ് കാര്യം.

ഓരോ കുഞ്ഞിലും, ഓരോ മുതിർന്നവരിലും, സഹായം ചോദിക്കുന്ന ഒരു വിറയാർന്ന ശബ്ദമുണ്ട്. അവർക്ക് വേണ്ടത് പൂർണ്ണതയല്ല, വീണ്ടും ശ്രമിക്കാനുള്ള ഒരു അനുവാദം മാത്രം. അവിടെയാണ് ആത്മവിശ്വാസം പിറവിയെടുക്കുന്നത്.

ദീപ അരുൺ..

26/10/2025

21/10/2025

ഓരോ കുട്ടിയും മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന 3 കാര്യങ്ങൾ....

ഒരു അധ്യാപികയും മനഃശാസ്ത്രജ്ഞയും എന്ന നിലയിൽ, കുട്ടികളുമായി സംസാരിക്കാനും ഇടപഴകാനും എനിക്ക് ധാരാളം സമയം ലഭിക്കാറുണ്ട് , ചിലപ്പോൾ ഞാൻ അവരുടെ മനസ്സ് മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കാറുണ്ട്.

അവരെ ഏറ്റവും സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നത് എന്താണെന്ന് ഞാൻ അവരോട് ചോദിക്കുമ്പോൾ, അവരുടെ ഉത്തരങ്ങൾ ലളിതമാണ്:
“എന്റെ അമ്മ എന്റെ കഥകൾ കേൾക്കുമ്പോൾ.”
“അച്ഛൻ എന്നോടൊപ്പം കളിക്കുമ്പോൾ.”
“ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോൾ.”

അവരിൽ ഭൂരിഭാഗവും ഒരിക്കലും സമ്മാനങ്ങളെക്കുറിച്ചോ ഗാഡ്‌ജെറ്റുകളെക്കുറിച്ചോ അവർക്കു വേണ്ടി ചിലവാക്കിയ പണത്തെകുറിച്ചോ പരാമർശിക്കാറില്ല.
ജീവിത സാഹചര്യങ്ങൾ കൊണ്ടോ ,ജോലിയിൽ ഉള്ള സമ്മർദ്ദം കൊണ്ടോ പലപ്പോഴും രക്ഷിതാക്കൾ കുഞ്ഞുങ്ങളോടൊപ്പം ചെലവഴിക്കുന്ന നിമിഷം കുറയുകയാണ്. ആ നിമിഷങ്ങൾക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഉണ്ട് .

ഈ ഒരു സാഹചര്യം പല വീടുകളിലും ഇന്ന് കാണാൻ കഴിയും .വസ്തുക്കളാൽ ചുറ്റപ്പെട്ട കുട്ടികൾ... പക്ഷേ, ഒരു സ്നേഹബന്ധത്തിനായി കൊതിക്കുന്നവർ.

അവർക്ക് ഏറ്റവും പുതിയ ഗാഡ്‌ജെറ്റുകളല്ല ആവശ്യം.
'ഞാൻ നിന്നെ കാണുന്നു' എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന ഒരു നോട്ടത്തിനായി അവർ കൊതിക്കുന്നു.
'ഞാൻ നിന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട് ' എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ശബ്ദത്തിനായി അവർ കൊതിക്കുന്നു..
'നീ സുരക്ഷിതനാണ്' എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ആലിംഗനത്തിനായി അവർ കൊതിക്കുന്നു.

ഓരോ കുട്ടിയും, അവരുടെ പ്രായമോ പശ്ചാത്തലമോ എന്തുമാകട്ടെ, മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്ന് ലളിതമായ മൂന്ന് കാര്യങ്ങൾക്കായി കൊതിക്കുന്നു:

സാന്നിധ്യം
അംഗീകാരം
വാത്സല്യം

എത്രയധികം കളിപ്പാട്ടങ്ങൾ വാങ്ങി നൽകിയാലും ,എത്ര യാത്രകൾ പോയാലും അതൊന്നും ഈ മൂന്ന് കാര്യങ്ങൾക്കു പകരം വെക്കാനാവില്ല. കാരണം, വൈകാരിക സുരക്ഷിതത്വം കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നത് വിലപിടിപ്പുള്ള വസ്തുക്കളിലല്ല, അമൂല്യമായ നിമിഷങ്ങളിലാണ്.

നൽകുന്നതാണ് നല്ല പാരന്റിങ് എന്ന് നമ്മൾ പലപ്പോഴും കരുതുന്നു
എന്നാൽ മിക്ക കുട്ടികളും ആഗ്രഹിക്കുന്നത് കുറച്ചു ബഹളവും, കൂടുതൽ നിങ്ങളെയുമാണ്.

-ദീപ അരുൺ

14/10/2025

അന്ന് മുതൽ ഞാൻ പാഠങ്ങൾ പഠിപ്പിക്കുന്നത് നിർത്തി, പകരം ഓരോ കുഞ്ഞു ഹൃദയങ്ങളിൽ എത്തിച്ചേരാൻ തുടങ്ങി …

ആ ദിവസം എനിക്ക് മറക്കാൻ കഴിയില്ല.ഒപ്പം എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് ചേക്കേറിയ ആ കുഞ്ഞിനേയും...

വളരെ നിശ്ശബ്ദമായി , എല്ലാത്തിൽ നിന്നും ഉൾവലിഞ്ഞു , ക്ലാസ്റൂമിൽ എപ്പോഴും ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നതുപോലെ...അവളുടെ കണ്ണുകൾ എന്തോ തിരയുന്നതു പോലെ …

പഠനത്തിൽ ഒരു വിഷയത്തിലും അവൾ പിന്നിലായിരുന്നില്ല... പക്ഷെ … പതുക്കെ പതുക്കെ അവൾക്കു അവളോട് തന്നെ ഒരകൽച്ച അനുഭവപ്പെട്ടു തുടങ്ങി... ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങളിലൊക്കെ താൽപ്പര്യം കുറയുന്നതു പോലെ തോന്നി ..

ഒരു ദിവസം കൊടുത്ത വർക്ക് പൂർത്തിയാക്കാത്തതിന്റെ കാരണം ചോദിക്കുന്നതിനു പകരം ഞാൻ സൗമ്യമായി ചോദിച്ചു...
"മോൾക്ക് എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നമുണ്ടോ? അസുഖം എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടോ? വളരെ ക്ഷീണമുള്ളതായി തോന്നുന്നു".

കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് അവൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.. അല്പസമയം കഴിഞ്ഞു അവൾ ഓടി വന്ന് എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. പിന്നീടുള്ള അവളുടെ വാക്കുകൾ ഒരു അണപൊട്ടി ഒഴുകുന്ന പോലെയായിരുന്നു… അവൾ എത്രയൊക്കെ നല്ല കാര്യങ്ങൾ ചെയ്താലും , എത്ര നല്ല മാർക്ക് വാങ്ങിയാലും , അവളെ ആരും കാണുന്നില്ല... ആരും അഭിനന്ദിക്കുന്നില്ല... പിന്നെ മറ്റുള്ളവരുമായി താരതമ്യം ചെയ്യപ്പെടുന്നു..... തുടങ്ങി കുറേ കാര്യങ്ങൾ അവൾ പറഞ്ഞു .

ആ നിമിഷം , പഠനത്തെപറ്റിയുള്ള എന്റെ ധാരണയെ മാറ്റി മറിച്ചു …കാരണം പഠനം തുടങ്ങുന്നത് ഒരു പാഠ പുസ്തകത്തിൽ നിന്നല്ല - അത് തുടങ്ങുന്നത് വിശ്വാസത്തിൽ നിന്നാണ്‌ …

ഒരു സൈക്കോളജിസ്റ് എന്ന നിലയിൽ, വികാരങ്ങൾ നമ്മുടെ ഓർമയെ ,അതുപോലെ ശ്രദ്ധ , മുന്നോട്ടു പോകാനുള്ള പ്രചോദനം എന്നിവയെ എങ്ങനെ ബാധിക്കുന്നു എന്ന് എനിക്കറിയാം ..
ഒരു അദ്ധ്യാപിക എന്ന നിലയിൽ, നമ്മൾ കാണിക്കുന്ന അനുകമ്പയ്ക്ക് , സ്നേഹത്തിന് എങ്ങനെ ഭയത്തെ മാറ്റി ജിജ്ഞാസയുണ്ടാക്കാൻ കഴിയും എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി...

അപ്പോഴാണ് ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞത് - പഠിപ്പിക്കുക എന്നത് അറിയാവുന്ന കാര്യങ്ങൾ അവരിലേക്കെത്തിക്കുക എന്നുള്ളതല്ല...
അതിലുപരി അത് ഓരോ വികാരങ്ങളും മനസ്സിലാക്കി രൂപാന്തരപ്പെടുത്തുന്നതാണ്...

ഓരോ കുട്ടിയും ക്ലാസ്സിലേക്ക് ഒരു കഥയുമായാണ് കടന്നു വരുന്നത് ..
ചിലപ്പോൾ ചിരിയിൽ എഴുതിയത് …
ചിലപ്പോൾ മൗനത്തിനു പിന്നിൽ ഒളിപ്പിച്ചത് ….

നാം സഹാനുഭൂതിയോടെ പഠിപ്പിക്കുമ്പോൾ ,ഓരോ പാഠവും ഒരു തെറാപ്പിയായി മാറുന്നു …
ഓരോ ക്ലാസ് മുറിയും വെറുതെ പഠിക്കാനുള്ള മാത്രം ഒരിടമല്ല …
വളരാനുള്ള ഒരിടമായി മാറുന്നു …..

ദീപ അരുൺ

10/10/2025

World Mental Health Day 2025.

Let’s talk about what we don’t talk about enough — our minds.

We check our phones every hour, our emails every day,
but how often do we check in with ourselves?

Today isn’t just a reminder — it’s an invitation.
To pause.
To breathe.
To be kind — not just to others, but to yourself.

Mental health isn’t a luxury.
It’s the foundation of learning, loving, working, and living well.

As a Psychologist, Educator, Trainer, and Motivational Speaker, I’ve seen how a single act of understanding — a teacher listening, a parent comforting, a student sharing — can transform a mind in pain into a soul in healing.

So today, I invite you to take a moment —
Talk. Listen. Reflect. Heal.

Because every conversation about mental health saves a life in silence.

09/10/2025

✨ Education is not just what we teach — it’s how we keep learning. ✨

I’m humbled and happy to share that I’ve cleared both the Pedagogy and Specialization exams for the ADEK Teaching License.

As a lifelong learner and educator, this achievement reinforces one truth — when passion meets purpose, growth becomes unstoppable. 🌸

Each exam, each challenge, and each lesson adds to who we become as educators — stronger, wiser, and more ready to make a difference.