
16/08/2025
Vanmorgen verscheen er een herinnering van 11 jaar geleden.
Een jonge huid, maatje 36, een prachtige jurk.
Maar ik herken mezelf amper terug.
Ik weet nog exact hoe ik me toen voelde: eenzaam, verloren, hunkerend naar aandacht. Vast in een zware eetstoornis. Ik dacht dat als ik er maar goed genoeg uitzag, de pijn vanbinnen zou verdwijnen.
Nu kijk ik terug naar haar โ naar mij โ en ik wou dat ik haar kon vasthouden. ๐ซKon zeggen dat het ooit goed zou komen. Niet omdat ze kreeg wat ze dacht nodig te hebben, maar omdat ze ooit de moed zou vinden om de kracht in zichzelf terug te halen.
Dus dankjewel, jonge ik, om die pijn te hebben gedragen. Want daardoor kon ik ze later transformeren in een verankering van kracht in mezelf.
En dat maakt het leven vandaag zoveel lichter.
Heel veel liefde ook aan iedereen die vandaag door een van de hardste tijden gaat en soms het gevoel heeft dat er geen licht meer bestaat.
Ik zie je. Je bent niet alleen. ๐โจ