14/07/2025
De fabel van het gulle konijn
"In een betoverd bos woonde een klein konijn genaamd Nico. Nico stond bekend om zijn vrijgevigheid en bereidheid om alle dieren in het bos te helpen. Als Anna de eekhoorn walnoten nodig had, zou Nico ze ophalen; als de vos Lucho een kapotte schuilplaats had, zou Nico het repareren; en als Tuna de schildpad gezelschap nodig had om de rivier over te steken, was Nico daar en droeg het op zijn rug.
Het konijn werkte onvermoeibaar, huppelde van zij naar zij om aan de behoeften van anderen te voldoen. Hoewel iedereen hem waardeerde, begonnen velen zijn hulp voor lief te nemen. Op een dag, terwijl hij Lili de giraffe hielp met het versieren van haar hoogste boom, gleed Nico uit en viel. Het was geen ernstige val, maar toen hij opstond voelde hij pijn in zijn achterpoten. Die pijn was niet alleen fysiek; het was ook het gewicht van het gevoel dat je altijd nodig had voor anderen, maar nooit om gaf.
Die nacht, terwijl hij rustte in zijn hol, keek Nico naar de maan en zuchtte. "Ik help graag mijn vrienden, maar ik heb de kracht niet meer. Niemand stopt om na te denken over hoe ik me voel of ik ook hulp nodig heb. ”
De volgende dag, toen de bever Bruno hem vroeg om hulp bij het bouwen van zijn dam, ademde Nico diep en antwoordde:
Sorry Bruno, maar ik heb vandaag tijd voor mezelf nodig. Ik ben moe en wil rusten.
Bruno keek hem in shock aan, maar knikte toen. Vanaf dat moment begon Nico "nee" te zeggen toen hij voelde dat hij het nodig had. In plaats van iedereen steeds te helpen, wijdde hij zich aan het verzorgen van zijn eigen hol, genieten van het zonnetje en zorgeloos vrolijk door het bos springen.
Uiteindelijk begrepen de andere dieren dat Nico niet alles voor hen kon doen. Sommigen begonnen op elkaar te leunen in plaats van altijd op hem te afhankelijk te zijn. Ze organiseerden zich zelfs om het konijn te helpen wanneer het iets nodig had, zoals hem verse wortelen brengen of naar zijn hol verzorgen.
Nico's leven is net ten goede veranderd. Heb geleerd dat helpen oké is, maar voor jezelf zorgen net zo belangrijk is. En het hele bos bloeide met een geest van samenwerking en balans.
Moreel: gul zijn is geweldig, maar we moeten onthouden dat zelfs de grootste harten rust en zorg nodig hebben. Anderen helpen mag niet betekenen dat we onszelf vergeten. ”💙🫶🏻🍀
