19/06/2025
‘Rouw is als een vingerafdruk’ is een beeld dat wel eens gebruikt wordt. Net zoals er geen twee vingerafdrukken gelijk zijn, is ook ieders rouwproces eigen, uniek, persoonlijk…
Iedereen had/heeft een eigen band met diegene die er niet meer is, beleeft het rouwproces anders, ervaart andere emoties/gedachten, botst op andere vragen of thema’s… Rouwen kan dan ook als iets heel eenzaam worden ervaren, waar je zelf je weg in probeert te zoeken. Tegelijk, ook al is ieders verhaal anders, kunnen we vaak ook verbinding voelen met anderen…Met lotgenoten, die je begrijpen met één woord of blik… Of anderen die soms door een klein gebaar even mee helpen ‘dragen’. Samen kan je een gedeeld verhaal maken, naast en in verbinding met het individuele verhaal.
In één van onze gespreksgroepen werd hiermee aan de slag gegaan tijdens een gespreksavond. Het gedeelde verhaal werd gesymboliseerd door een boom waarbij de blaadjes gevormd werden door de vingerafdrukken van de deelnemers. Er werd verteld, geluisterd, een traan weggepinkt, een grapje gemaakt… om te besluiten met het feit dat het fijn is dat er plekken zijn waar dit kan en mag… in alle openheid en kwetsbaarheid.
