https://www.facebook.com/104620248367805/

Mijn verhaal met Co-19

Startpagina
België
Leuven
Mijn verhaal met Co-19

Mijn ervaring met covid-19 van het begin van de besmetting tot het herstel, dag per dag.

19/01/2022

Aan iedereen alvast een gezond 2022 en voor iedereen de beste wensen! Pas goed op elkaar en op jezelf en maak er een fantastisch jaar van!

30/11/2021

Een vervolgupdate na de foto die een paar duizend keer is gedeeld van de pillendoosje na mijn ontslag uit het ziekenhuis. Ik neem nog steeds 11 pillen per dag en die zorgen ervoor dat ik toch redelijk normaal kan functioneren zonder al te veel ongemak.

Het is een flinke hoeveelheid medicatie die moet helpen met de zenuwpijn en orgaanschade die een gevolg was van de kunstmatige coma. Dus, even voor de duidelijkheid, dit is geen medicatie tegen covid 19 maar enkel voor de gevolgen van de coma die nodig was voor mijn behandeling.

De Nobiten, de grappige klavertjes 4, staan niet op de foto wegens op. Nebivolol zorgt samen met de aldactone voor de bloeddruk en het hart. Door de coma en de uitputting van mijn lichaam begonnen meer en meer organen schade te vertonen. Zo ook het hart. Na de coma waren er nog 2 ontstekingen van het hartzakje vandaar deze medicatie.

Mijn nieren waren de eerste organen die in de problemen kwamen. Dat was een probleem want de situatie werd zo erg dat dialyse moest overwogen worden. Dat zou een beetje moeilijk zijn omdat ik nog steeds aan de ECMO lag. Doordat ik dus aan de hart-long machine lag waren infecties een groot gevaar. Gelukkig verbeterde de situatie en de nierfunctie herstelde maar dat was één van de door de naaldkruip-momenten... De tamsulosine werkt op de blaas en zorgt ervoor dat plassen en vooral kleine niersteentjes vlot passeren.

De rest van de vrolijke bende zal ik in een volgend bericht bespreken, zo houden we het luchtig :-)

26/07/2021

Deze wilde ik jullie niet onthouden. Over de revalidatie in Pellenberg begin ik morgen een reeks posts.

13/06/2021

Het is al even geleden sinds de laatste post, examens weet u, maar vandaag zit mijn eerste week in UZ Leuven, campus Pellenberg erop, of zoals ik het uiteindelijk noemde, Centerparcs.

Je werd er super verzorgd, 3 maaltijden per dag, leuke en minder leuke dagactiviteiten en een zwembad op 5 hoog. Alleen jammer dat je er als patiënt werd opgenomen natuurlijk.

Ik lag als revalidatiepatient op de gang met de mensen die amputaties of verlamd waren door ziekte of ongeval. Dat was in het begin een beetje raar maar uiteindelijk ontmoet je elkaar buiten rond de a***k. Ikzelf rookte niet maar het was een soort vergaderplek, rokers en niet-rokers, gezellig bij elkaar, in de avondzon.

Ik heb veel te danken aan het feit dat we in onze achtertuin zo een instelling hebben. De zorg en ook het professionalisme is denk ik de reden dat ik terug redelijk zelfstandig voor mezelf kan zorgen. Daarom nog eens een dikke dank-je-wel aan iedereen die dar werkt, van de mevrouw die dagelijks kwam poetsen in de kamer, tot de verpleegkundige die mij poetste en wondzorg toepaste, de logistiek medewerker die me eten bracht en transporten regelde naar het Gasthuisberg, de dokters en specialisten, de kiné's en de therapeuten die er altijd zin in hadden, veel meer dan ik soms ;-)!

27/05/2021

Voor wie zich de foto met doosjes herinnert, dit zijn de vriendjes die erin zitten ;-) Nog steeds vrij veel medicatie (dit is een week) die moet worden ingenomen. Zelfs nu de cijfers dalen, wil ik toch nog even dit delen. Covid-19 kan zeer gevaarlijk zijn voor sommigen onder ons. Zorg voor jezelf en anderen en blijf de maatregelen volgen. Laat je vaccineren, het is zo belangrijk voor ons 5G netwerk!

14/05/2021

We zijn terug onder de levenden en vandaag is het verhaal qua intensieve achter de rug. Alles is vrij goed en ik mag stilletjes naar medium-care om dan naar de afdeling pneumologie te gaan.

Ik heb een vakantiekiekje om met jullie te delen. Jullie zien de canule in de keel zitten. Dankzij dat ogenschijnlijk stukje plastieken tube kon ik beademend worden. Het heeft me veel deugd gedaan om dit te hebben maar nooit meer. Er is niks gebeurd dat zo irritant en vervelend is als het uitzuigen van een canule. Zeker niet als dit een -tig keer per dag moet gebeuren om slijmen te verwijderen.

Ondanks het deuntje is de eigenlijke handeling niet zo een leuk gebeuren :-)
https://www.youtube.com/watch?v=FlB5i9StWDM

29/04/2021

Na een kleine week wakker gaat het weer helemaal mis. Ik krijg geen lucht meer en dan, Bear Down... Er zal met spoed een tracheacanule worden ingebracht en ik krijg ook een tweede ECMO geplaatst. Het worden dus weer bange uren voor de omgeving met opnieuw het bericht dat men mij in een kunstmatige coma brengt Het zal afwachten worden en de uitkomst is onzeker.

De komende dagen zal er regelmatig slecht nieuws naar huis gebeld worden. De beademing zal via een tracheacanule gebeuren, een volledige oplijning is opgestart en ik hang nu aan meer buisjes, draadjes en machines dan Robocop tijdens een volledig onderhoud.

23/04/2021

Terug naar het jaar 2020 :-) Ik ben wakker, nuja wakker is veel gezegd. Ik heb een heel team aan artsen en verpleegkundigen aan mijn bed staan op E519, de eenheid is die van brandwonden maar nu is het de Covid-afdeling. Ik zie mensen met skibrillen, volledig ingepakt maar allemaal stuk voor stuk warm, vriendelijk en begaan. Ik voel me veilig en ondanks alles voel ik me goed.

Mijn eerste flits is Joren, de geruststelling dat thuis alles goed verloopt is een pak van mijn hart. Ik focus me op herstel.

06/04/2021

Eventjes een flash forward naar vandaag. Ik wou jullie even vertellen dat mijn longcapaciteit van 50% bij ontslag ondertussen gestegen is naar 94%.

Wegens het roken (al 7 jaar gestopt ondertussen) is dit al een puik cijfer. De foto's van de longen laten hier en daar nog wel wat schade zien maar in vergelijking met de foto's die ik eerder toonde is dat peanuts. Kortom, op het gebied van de pneumologie zijn we weer de oude!

Dank aan alle dokters, verpleegkundigen en therapeuten voor de zorgen, de hulp en de babbels tijdens heel het genezingsproces! UZ Leuven, Campus Gasthuisberg, UZ Leuven, campus Pellenberg en Betty Michiels

30/03/2021

ECMO, een leuk cadeautje pal voor de verjaardag. Ik blijf heel erg vechten maar lang kan je dat niet volhouden. Om het hart en de longen wat rust te geven zal er een ECMO-ingreep uitgevoerd worden. *pikant detail* de eerste die een mechanische ventillatie uitvoerde was Vessalius in 1543 en beschreven in zijn De Humani Corporis Fabrica!

De ECMO-behandeling is 2 maal mijn redding geweest. Dit is momenteel de eerste ECMO-behandeling. Er zal nog een tweede volgen tijdens de 2de periode van mijn coma, maar dat is voor later. Er is een heel team nodig is om de toestellen aan te sluiten en de patiënten te verzorgen... Toch handig dat er zo een team bestaat in UZ Leuven, Campus Gasthuisberg! En dat de moderne geneeskunde al wat verder staat dan de André met zijn blaasbalg in 1543...

Tot 10 april blijft het spannend maar de ECMO behandeling doet zijn werk en ik kan recupereren.

27/03/2021

Vandaag gaan we op reis, richting UZ Leuven, Campus Gasthuisberg. Ik word overgebracht van het Heilig Hart naar de afdeling intensieve zorg op Gasthuisberg. De MUG zal escorte geven voor de ambulance. Mag ik eindelijk eens vol met blauw licht rondrijden, is het licht bij mezelf wel uit. Ik ben volledig in slaap en alle toeters en bellen verhuizen even mee.

Detail, ik ben ook een paar dagen behandeld met Plaquenil, oftewel het beruchte hydroxychloroquine... Een presidentiële behandeling dus :-D

De verdere achteruitgang van de nieren en het moeilijk ventileren laat de artsen in het Heilig Hart dus geen andere keuze. Heel erg bedankt aan iedereen in het Regionaal Ziekenhuis H. Hart Leuven voor de fantastische zorg!

26/03/2021

Het blijft de verkeerde kant opgaan. De ontstekingsremmers en de koortsmedicatie werken onvoldoende en ook de nieren blijven achteruit gaan. Er zullen vanavond een aantal beslissingen genomen moeten worden over hoe het verder zal verlopen qua strategie tegen het bestrijden van het virus en de werking ervan op het lichaam.

24/03/2021

Ik lig in een kunstmatige coma met een hoge sedatie, ik ben geïntubeerd en word beademd. Een covid-19 pneumonie dus. Er komt nog maar weinig zuurstof in mijn bloed terecht door verdichtingen in de beide longen. Wat initieel geen probleem was, de longfunctie was goed, wordt nu ernstiger. De buiklig, die wij kennen van de beelden uit Italië, is een feit.

Verder is er nog steeds erg hoge koorts (+40°C). Mijn CRP waarden zijn heel hoog en de medicatie moet omhoog. Er komt nog een probleem bij. Sinds mijn opname blijken mijn nieren niet meer zo goed te werken. Ze gaan progressief achteruit en dat is geen goed nieuws.

De longen die je op de foto ziet, zonder tepels want dat vind Mark Zuckerberg niet zo fijn, zijn niet al te fraai. De verdichtingen nemen toe. De situatie is ernstig maar al bij al ben ik stabiel.

22/03/2021

Het is zover, de prof en de spoedartsen die zich verzameld hebben beslissen om mij in slaap te brengen. Er moet flink gekoeld worden om de koorts de baas te kunnen en dat is niet zo fijn om dat nog uit te voeren bij een bewust zijnde patiënt. Ik mag nog even bellen naar Joren en mijn ouders. Ik ga er van uit dat ik binnen een paar dagen weer bij bewustzijn zal zijn.

Ik word langzaam in slaap gebracht en zal een tijdje in coma blijven. Momenteel is het enige probleem dus de koorts en een verminderde opname van zuurstof. Ik val weg en het eerste dat ik mij zal herinneren is wanneer ik langzaam wakker gemaakt word op de afdeling Intensieve Zorgen in het UZ Leuven. Het is dan mei. Ik ben nog een week wakker in april maar dat is voor later. Die week kan ik me zelfs niet herinneren.

22/03/2021

Vanaf vandaag loopt het fout. Het virus is momenteel aan het apres-skiën in de longen en dat merk ik vrij snel, mijn temperatuur schiet de hoogte in ondanks de ontstekingsremmers en de koortsmedicatie. Tegen de vooravond zit ik met gemak aan 39,5° en ik ben helemaal op. Ik krijg zuurstof en ga van een "gewone" kamer naar de spoed...

20/03/2021

We komen net aan met de ambulance op de spoedafdeling van het Heilig Hart Ziekenhuis in Leuven. Het is allemaal een beetje onwennig, iedereen is heel professioneel maar je voelt dat de meeste mensen toch de nodige voorzichtigheid hebben ondanks "het is maar een griepje"-verhaal dat op dat moment heerst. De realiteit in noord Italië laat toch vermoeden dat het veel ernstiger is dan dat.

Ik krijg een soort spoedkamer die me eerder doet denken aan een cel, ik zie veel beton, een stalen onderzoekstafel en camera's. De dronken, weerspannige studentenuitzuipcel. Hoera, hit rock bottom with this one 🤘. Er vinden onderzoeken plaats en ik mag met een nu comfortabeler bedje naar boven waar een kamer op pneumologie gereserveerd is voor covidpatiënten.

Alles verloopt momenteel nog best goed, ik krijg een baxter en val zo goed als meteen in slaap. De afgelopen nachten hadden hun tol geëist en ik probeer zoveel mogelijk het thuisfront gerust te stellen. Alles komt goed...

20/03/2021

Ik zit momenteel bij de huisarts. In een garage die is omgebouwd naar noodkabinet, specifiek om mogelijke besmette personen te onderzoeken.

Ik beschrijf mijn symptomen en de eerste metingen worden uitgevoerd. Ik krijg een saturatiemeter aan en de dokter verdwijnt. Hij komt terug en vertelt dat we best een ambulance laten komen. Ik bel Joren en probeer zo goed als ik zelf kan hem gerust te stellen. In de trend van "Wat onderzoekjes en ik ben thuis straks". Ook de huisarts zal zodra ik vertrokken ben nog even bellen om alles verder uit te leggen.

Ik krijg het even benauwd. Ik dacht dat ik wel weg zou komen met wat verdere medicatie en rusten, blijkbaar was dat te optimistisch. Even later stopt er een ambulance van het Rode Kruis aan de praktijk. Ik stap in en geloof echt dat ik straks weer thuis sta.

19/03/2021

Vannacht ga ik de meest afschuwelijke nacht ooit beleven. Zweten, me ellendig voelen, braken en koorts maken, blijven koorts maken tot de ochtend. Ik klim net over de 39° en probeer met ijsblokjes en vochtige handdoeken het mezelf wat aangenamer te maken. Ik neem koortsmedicatie in maar ik voel en zie aan de thermometer weinig effect.

Tegen de ochtend zakt eindelijk de koorts en val ik in slaap. Mijn avontuur begint morgen rond acht uur.

Ik besef het ook nog niet maar dit was ook meteen de laatste nacht thuis voor een paar maanden.

16/03/2021

Ik begin stilletjes koorts te maken, alles is nog subtiel qua symptomen en er is nog geen haar op mijn hoofd dat denkt aan Covid-19. Zoals elk jaar rond deze periode snotter ik wel wat af. Het zal wel gewoon weer de lente-sinusschoonmaak zijn zoals elk jaar. Het is deze keer de voorbode van een iets langer ziektebeeld.

Ik voel me, vrij goed. Een beetje last met ademen maar met een neus die dicht zit is dat niet onlogisch. Wat sneller moe maar nu niet om te zeggen dat ik moet liggen. Ik slaap ook wat slechter dus weer zet je die symptomen om naar iets banaals. We zitten nog in het pre-corona tijdperk dus we gaan er van uit dat het niks is.

09/03/2021

Ongeveer vandaag ben ik een paar dagen drager van het virus, ik heb nog geen klachten en alles gaat zijn gewone gangetje. Het leven gaat gewoon door, de nieuwsberichten uit Italië zijn somber maar er is geen reden tot paniek... Nog niet. Ik zit in Antwerpen en neem, elke dag, de trein om aan de campus te studeren.

Mondmaskers zijn nog niet aan de orde, ik voel me geweldig. Ik zit halfweg mijn studies en alles verloopt prima! Maar dat gaat binnenkort veranderen.

Adres

Leuven

Website

facebook.com

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Mijn verhaal met Co-19 nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.