
03/10/2025
Kusen van Zenmeester Patrick Pargnien
Meditatie (Zazen)
Meditatie is een plaats van Vrede en Stilte waar niets te doen en niets niet te doen is. In de eenvoud van deze stilte observeren we eenvoudigweg, d.w.z. we kijken aandachtig naar elke beweging die in ons beweegt, en vertrouwen erop dat dit stille gebed ons een beetje meer zal openen voor onszelf, onze relatie met de innerlijke en uiterlijke wereld tot rust zal brengen, en ons zal leiden naar transformatie zonder pijn of verdriet.
Meditatie kan op twee manieren ervaren worden: in de meditatieve praktijk en in de adem van de meditatieve geest, d.w.z. in de beweging van het 'mediteren'.
De beoefening van meditatie is de beoefening van het gebruik van het lichaam in een houding die de meest gunstige voorwaarden samenbrengt om je open te stellen voor de transcendente dimensie. De dimensie 'voorbij' het geconditioneerde systeem, of liever die het omvat.
Het is een 'lichaam-geest' beoefening die de stilte viert die ten grondslag ligt aan wat er is. In wezen is de beoefening een viering van de heilige dimensie van levende dingen, een viering van wat ontsnapt aan het grijpbare bewustzijn.
Het 'nodigt' ons uit om te luisteren naar wat we zijn met hart en mededogen, dat wil zeggen, om te 'zien' wat er in ons aanwezig is zonder bitterheid, zonder ons ertegen te verzetten of het te koesteren, zonder woede of strijd. Dit diepe luisteren zal in ons deze kwaliteit van aanwezigheid, luisteren en mededogen verdiepen in ons dagelijks leven en naar anderen, omdat het zal worden gecultiveerd in de relatie met onszelf, intiem.
De adem van de meditatieve geest, "mediteren", staat buiten een bepaalde vorm of intentie. Het is het onzichtbare, ongrijpbare, stille lied van het huidige moment, uitgedrukt in elke stap die we zetten op het pad van het bestaan.
De adem van de meditatieve geest, "mediteren", is noch een techniek die beoefend moet worden, noch een doen, noch een niet-doen, maar een staat van zijn, een staat van grote vrijheid in een open hart.
Meditatie is als de vogel die vliegt zonder ervan te dromen te worden, die, vrij, neerstrijkt op de tak van de boom.
Niemand heeft hem geroepen, niemand heeft hem aangetrokken. Niemand kan hem vangen.
Ik wens je een prachtige beoefening!
Vanuit het hart, Patrick
La méditation (Zazen)
La méditation est un lieu de Paix et de Silence où il n'y a rien à faire, ni à ne pas faire. Dans la simplicité de ce silence, seulement observer, c'est-à-dire regarder avec attention chaque mouvement qui nous habite et faire confiance que cette prière silencieuse nous ouvre toujours un peu plus à nous-même, pacifie notre relation avec le monde intérieur et extérieur, et qu'elle nous conduise à la transformation sans peine et sans douleur.
La méditation peut se vivre sous deux aspects, dans la pratique méditative et dans le souffle de l'esprit méditatif, c'est-à-dire dans le mouvement de « méditer ».
La pratique méditative qui est la pratique avec le corps dans une posture qui réunit les conditions les plus favorables à l'ouverture à la dimension transcendante. La dimension «au-delà» du système conditionné ou plutôt qui l'englobe.
C'est la pratique « corps-esprit » célébrant le silence qui est au cœur de ce qui est. Au fond, la pratique est une célébration à la dimension sacrée du vivant, une célébration à ce qui échappe à la conscience saisissante.
Elle nous « invite » à écouter ce que nous sommes avec le cœur et compassion, c'est-à-dire «voir» ce qui est présent en nous sans amertume, sans y résister ou l'entretenir, sans colère, ni lutte. Cette écoute profonde va approfondir en nous cette qualité de présence, d'écoute et de compassion dans le quotidien de notre vie et envers les autres, car elle sera cultivée dans la relation avec soi-même, intimement.
Le souffle de l'esprit méditatif, « méditer » est en dehors de toute forme particulière, de toute intention. C'est le chant invisible, impalpable, silencieux du moment présent qui s'exprime dans chaque pas posé sur le chemin de l'existence.
Le souffle de l'esprit méditatif, « médite r» n'est ni une technique à pratiquer, ni un faire, ni un non-faire mais un état d'être, un état de grande liberté dans le cœur ouvert.
La méditation est comme l'oiseau qui vole sans rêve de devenir, qui, libre vient se poser sur la branche de l'arbre.
Personne ne l'a appelé, ni ne l'a attiré. Personne ne peut l'attraper.
Je vous souhaite une belle pratique !!
De cœur à cœur, Patrick