20/05/2025
Zo mooi verwoord…
Autisme is geen defect. Geen ziekte. Geen excuus. Maar ook geen vrijbrief.
Het is een andere manier van waarnemen. Een diepere gevoeligheid, die zowel kracht als kwetsbaarheid in zich draagt. Wat iemand met autisme doet met die gevoeligheid — dát maakt het verschil. Het verschil tussen verwijdering en verbinding.
𝐕𝐨́𝐨́𝐫 𝐭𝐫𝐚𝐧𝐬𝐟𝐨𝐫𝐦𝐚𝐭𝐢𝐞
Voor veel mensen met autisme voelt het leven als overleven. Elke dag is een strijd om prikkels te verwerken, sociale situaties te begrijpen, controle te houden. Communicatie blijft vaak oppervlakkig of wordt een monoloog. Er is weinig ruimte voor wederkerigheid, voor echte uitwisseling. Je voelt je niet gezien, niet gehoord, niet begrepen.
Misschien herken je het:
Jaren van frustratie, mislukte gesprekken, muren van onbegrip. Zelfs na een diagnose blijft het vaak stil. Er gebeurt... niets. En dat wordt het breekpunt.
Want de sleutel ligt niet in het label.
De sleutel ligt in wat je ermee doet.
𝐃𝐢𝐞 𝐬𝐥𝐞𝐮𝐭𝐞𝐥 𝐡𝐞𝐞𝐭 𝐳𝐞𝐥𝐟𝐫𝐞𝐟𝐥𝐞𝐜𝐭𝐢𝐞.
De moed om naar jezelf te kijken.
Naar je patronen, je reacties, de impact van jouw gedrag op anderen. Niet om jezelf af te keuren — maar om verantwoordelijkheid te nemen.
Dat vraagt lef.
Lef om te voelen.
Lef om te veranderen.
Om uit die overleefstand te stappen.
Om opnieuw te leren afstemmen. Niet jezelf verliezen, maar jezelf juist hervinden in het contact met de ander.
𝐍𝐚 𝐭𝐫𝐚𝐧𝐬𝐟𝐨𝐫𝐦𝐚𝐭𝐢𝐞
Autisme verdwijnt niet. Het verandert niet in ‘normaal’. Maar het wordt bewuster. Helderder. Zachter.
De gevoeligheid blijft — maar wordt een kracht.
De behoefte aan structuur wordt richting.
En empathie groeit. Niet als een sociaal trucje, maar van binnenuit.
Dan ontstaat er ruimte.
Voor echte verbinding.
Niet alleen met de buitenwereld, maar vooral met jezelf.
𝐀𝐮𝐭𝐢𝐬𝐦𝐞 𝐧𝐚 𝐭𝐫𝐚𝐧𝐬𝐟𝐨𝐫𝐦𝐚𝐭𝐢𝐞 betekent nog steeds: grenzen respecteren, rust bewaren, ruimte nemen.
Maar het betekent óók: eerlijk durven zijn. Inzet tonen. Groeien in contact.
Het gaat niet alleen over ‘de ander moet mij begrijpen’.
Het gaat over de ontmoeting van twee werelden.
Over een weg die van beide kanten bewandeld wordt.
𝐃𝐞 𝐩𝐨𝐨𝐫𝐭 𝐠𝐚𝐚𝐭 𝐩𝐚𝐬 𝐨𝐩𝐞𝐧…
𝐚𝐥𝐬 𝐣𝐢𝐣 𝐝𝐞 𝐬𝐥𝐞𝐮𝐭𝐞𝐥 𝐝𝐮𝐫𝐟𝐭 𝐯𝐚𝐬𝐭 𝐭𝐞 𝐩𝐚𝐤𝐤𝐞𝐧.
𝐄𝐧 𝐝𝐚𝐭 𝐢𝐬 𝐞𝐞𝐧 𝐤𝐞𝐮𝐳𝐞.