Wioletta Milewska - hipnoza regresyjna

06/12/2024

Kiedy przychodzi do ciebie neurotyk szukający pomocy, rzadko kiedy pragnie być uleczony, gdyż wszelkie leczenie jest bolesne. To, czego chce, to czuć się dobrze ze swoją neurozą. Albo też, jeszcze lepiej, czekać na cud, który leczy bez bólu.
Anthony de Mello.
obraz: SI

28/11/2024

Jesteś wszechświatem, wyrażającym się jako człowiek przez krótką chwilę.
♡ Eckhart Tolle

26/11/2024

Smutek jest emocją blokującą czakrę serca. Przyjmij smutek, pobądź z nim, odczuj i dopiero wówczas pozwól mu odejść, a odczujesz ulgę.
Zdjęcie Mary Pickford by Perlinator

25/11/2024

Człowiek zainteresowany negatywną informacją zawsze otrzyma ją w nadmiarze. Początkowo odgrywa niewinną rolę postronnego obserwatora.Jakby siedział na trybunie i śledził przebieg meczu piłkarskiego. Gra coraz bardziej go wciąga i staje się aktywnym kibicem. Następnie schodzi na boisko i zaczyna biegać, nie otrzymując na razie piłki. Stopniowo i niepostrzeżenie coraz bardziej wciąga się w grę i w końcu dostaje podanie. Obserwator przeistacza się w zawodnika, czyli w ofiarę katastrofy.
A jak miało by być inaczej, skoro katastrofy stały się częścią jego życia, on sam dopuścił je do swojej warstwy, mimo woli obierając los ofiary i materializując nieszczęsny wariant! Oczywiście nie chciał otrzymać roli ofiary, ale to bez znaczenia. Jeśli człowiek przyjął grę wahadła,to ono przydziela role. Dlatego też jeśli dla wielu innych ludzi dane nieszczęście jest tylko fatalnym zbiegiem okoliczności,to dla naszej ofiary stanowi ono słuszny logiczny skutek.Prawdopodobieństwo, że nasz bohater znajdzie się we właściwym miejscu o właściwej porze jest już ponadprzeciętne.
Transerfing rzeczywistości tom I. Przestrzeń wariantów
Vadim Zeland

22/11/2024

- Zadam Ci pytanie i proszę o odpowiedź "bez myślenia". Logika idzie na spacer, a mnie chodzi o pierwsze skojarzenie - to częste pytanie. Zadaję je po to, żeby dobrać się do tego, co nieuświadomione. - Po co pijesz?
- żeby zapomnieć;
- żeby nie czuć;
- żeby nie myśleć;
- żeby nie bolało (tu często pada nazwa bolącej części ciała - alkohol ma uśmierzyć ból)...
To najczęściej padające odpowiedzi, a my mamy podstawę do pracy.
Trudność pojawia się wtedy, gdy pytam, o czym chce zapomnieć mój rozmówca. Przecież nie pamięta, bo o tym, co chce zapomnieć już zapomniał, a raczej pamięć o tym wyparł lub jej zaprzecza.
Ciało nie kłamie. Ciało czuje i pamięta, dlatego to tam szukamy tego, co utkwiło. Jak wielki gwóźdź, jak strzała, jak szpikulec... i siedzi, i drąży, i wierci.
Jak zapomnieć, kiedy się nie pamięta?
Odczucia w ciele kierują nas do wydarzenia, kiedy te odczucia powstały.
- Co widzisz? - pytam, gdy już pora.
- Mam około 3 lat. Ojciec... pijany - i tu już wszystko wiadomo. Łzy płyną po policzkach, a ciało odblokowuje to, co się zatrzymało, bo mały chłopiec nie rozumiał. Bo ufał ojcu. Bo chciał mieć go blisko. A to było za blisko. Nie tak. Bez miłości. Bez bezpieczeństwa, które ojciec ma dać!
I patrzymy tam oboje. I serce powoli się uspokaja. Ściśnięty żołądek zaczyna się rozgrzewać.
- Od dawna mam wrzody - mówi. Nie smarka. Fąfle wyciera wierzchem dłoni, a potem ukradkiem w spodnie. Jakby zsuwał z siebie ten śluz. - W głowie mi pulsuje - mówi.
Wtedy reakcja hormonalna nie została "dokończona", bo dziecko nie zrozumiało, a to znaczy, że chłopiec był w niej od trzeciego roku życia. Był "w tym" cały ten czas. I w końcu mógł zakończyć proces.
A ja dziękuję, że mogłam w tym być ❤................... ..................... ........................
Jeśli chcesz zmierzyć się ze swoimi zablokowanymi emocjami, zapraszam na spotkanie indywidualne.
obraz: Garten GG

18/11/2024

Z szafki WSPOMNIENIA
- A pani w to wierzy? - fryzjerka zamiata moje obcięte końcówki.
- Czy w co wierzę? - upewniam się, spoglądając na filiżankę dobrej kawy.
- No w te różne wróżby i tak dalej.
Moja rozmówczyni "wróżbami" nazywa kody podświadomości, nawiązując do wcześniejszego wątku naszej rozmowy.
- Nie wierzę. Wiem - (tu pragnę zapewnić, że należałam do grona absolutnych sceptyków).
Młoda kobieta patrzy na mnie. Chyba trochę podejrzliwie.
- Pani jest fryzjerką - stwierdzam, a ona dalej patrzy niepewnie. W jej spojrzeniu widzę zaprzeczenie (pracuje jako fryzjerka, nie mając w tym kierunku wykształcenia? Gdy coś robimy z poziomu serca, to jest lepszej "jakości" niż wówczas, gdy mamy "tylko" wykształcenie). - No jest Pani fryzjerką, przyjmijmy. Niech Pani sobie wyobrazi, że tu - pokazuję miejsce na podłodze - ...właściwie to do ludzi, z którymi pracuję, zwracam się przez "Ty" - wtrącam.
- Proszę - zgadza się.
- Jesteś fryzjerką, a tu leży coś, co o tym zdecydowało. Jakiś przedmiot.
- Nie wiem czy przedmiot... grzebień... zawsze czesałam babcię...
- Dobrze. Postawmy babcię. Jest?
- Jest.
- Co Ci babcia powiedziała?
- "Mam nadzieję, że zawsze będziesz mi robić we włosach".
- Będziesz robić we włosach! Program podświadomości - wychwytuję, filtrując na szybko słowa, których podświadomość nie rozumie. Tutaj to "zawsze". "Mi" też jest odrzucane. Podświadomość rozumie jak dziecko. Gdy dorosły mówi do dziecka: "Idź MI stąd", to informacja brzmi "idź stąd".
"Wróżba" babci, czyli podświadomy zapis, ziścił się.
No cóż. Czy w to wierzę, mając kolejne potwierdzenie?
Czy w to wierzę, pracując z takimi wzorcami?
Wiem.
Wiem, że możemy sprawdzić, na ile zawód przez nas wykonywany jest "nasz", a jeśli nie jest, to co jest "nasze", zgodne z naszymi zainteresowaniami i zapewniającymi spełnienie.
Jakość wykonanej usługi oraz zdenerwowanie fryzjerki na włosy lepiące się do jej ubrania uzupełniły informację. Powiedziały, że w tym przypadku zawód był "tylko" programem.
Kiedy zajęcia wykonujemy w zgodzie z sobą, towarzyszy temu poczucienspełnienia, czego Wam, i sobie, życzę.
Z Miłością ❤

10/11/2024

Biednemu zawsze wiatr w oczy?
Może płyniesz w niewłaściwym kierunku 🍂🎋🍁
zdjęcie: Michelle Raponi

09/11/2024

Czy wiesz, że często mylimy respekt ze strachem?
Respect (z ang.) to szacunek.
Jednak często, mówiąc o respekcie do kogoś, mamy na myśli obawę, strach przed tą osobą.
Sytuacje przemocowe, kiedy na przykład ojciec karze dziecko, mówiąc przy tym: "Już ja cię nauczę szacunku do starszych!" upewniają dziecko, że emocja, którą ono właśnie odczuwa, jest szacunkiem, którego właśnie się uczy. Podświadomość kieruje się niezwykłą prostotą. Zapisuje "naukę" jako naukę szacunku. Aha! Teraz poznaję, czym jest szacunek - mówi. Tymczasem emocją, którą właśnie koduje, jest strach.
Człowiek dorosły, nauczony takiego "szacunku", będzie mylił szacunek ze strachem. Będzie bał się osób od siebie starszych lub tych, do których "szacunku" się nauczył.
To stąd pracownik idzie do szefa jak na ścięcie. Młody mężczyzna boi się powiedzieć ojcu o swoich planach lub z nich rezygnuje, bo każda konfrontacja wywołuje w nim lęk, błędnie rozumiany jako szacunek.
Ten człowiek ma podstawy, by w taki sam sposób "uczyć" szacunku innych. Najpierw młodszych kolegów, a potem własne dzieci.
Nie znaczy to, że szacunek jest zbędny. Przeciwnie. Jest wręcz konieczny, jeśli chcemy budować zdrowe relacje.
Jakże przyjemniej jest przeprowadzić rozmowę z szefem, szanując go jako przełożonego i człowieka, ale mieć odwagę wyrazić własne zdanie w jakiejś sprawie. Zrobić to kulturalnie i otwarcie. O ileż łatwiej pogadać z dojrzałym emocjonalnie ojcem, który zechce podzielić się własnym doświadczeniem w jakimś temacie, ale wybór pozostawi młodemu człowiekowi. Jak budująca może być relacja, w której szacunku uczymy się przez doświadczanie szacunku.
Szacunku uczymy się wyłącznie w ten sposób. Nie przez karanie za "brak szacunku". Może mamy tu do czynienia z brakiem szacunku, ale to karzący kogoś tu nie szanuje. Przede wszystkim nie szanuje siebie jako człowieka, jako istoty na tyle silnej, by odejść od tego, co niszczące, na korzyść tego, co twórcze.
Moc potrzebna do zmiany jest w nas ❤
zdjęcie: Jump

08/11/2024

Jesteśmy wybiórczymi oceniaczami.
To samo, ale inne, oceniamy w zależności od ogólnych poglądów.
Mam na myśli konkretny przykład. Jeśli ktoś mówi, że jest weganinem, ale jada mięso, to... no właśnie: co myślimy i czujemy w związku z tą informacją?
A teraz to samo, ale inne: Ktoś mówi, że jest mięsożercą, ale jada warzywa. Tu już może nie tylko zgoda jest oczywista, ale wręcz nie wyobrażamy sobie, żeby było inaczej.
Same określenia się różnią, bo o ile roślinożercę określa się z języka obcego, to nie mawia się z angielska o mięsożercy, a w zasadzie o zwierzożercy... zwierzętożercy? Brak słów😉
zdjęcie: Sponchia

07/11/2024

Chciwość jest uzależnieniem.
Mechanizm chciwości i uzależnienia jest tożsamy: potrzeba coraz więcej.

06/11/2024

Nagradzaj siebie. Codziennie. Pochwal siebie za wykonany z przyjemnością obowiązek, kup sobie pudełko dobrych czekoladek lub zaparz ulubionej herbaty i wypij ją, celebrując tę chwilę. Zrób to choćby tylko po to, żeby twój wewnętrzny krytyk poszedł do domu.

03/11/2024

Codziennie rano podziękuj za to, co masz 💗

01/11/2024

Kult grobu nie służy umysłowi ani duchowi, nie służy też ciału. Utrudnia tylko bliskim proces uwolnienia się, a w czasie każdych odwiedzin przy grobie na nowo wywołuje ból. Tak naprawdę służy to ziemskim przywódcom religijnym, a przede wszystkim aniołom cierpienia (bowiem skoro dla mnie wybrałeś imię anioła śmierci, to mianem aniołów cierpienia nazwać można ciemne moce i demony domagające się kultu grobów), które żywią się bólem odczuwanym nad grobem. Pomyśl, ile cierpienia i bólu stworzył kult grobu i jak wielki ma to wpływ na umysły, czyli zawartość mózgów. Sam nazywam to kultem wynoszenia, który jest pewnego rodzaju kultem nicości. Jest on wspierany przez ciemną stronę świata subtelnego i przez ciemną stronę ziemskich mocy, by zwiększyć potencjał strachu i cierpienia u tych, którzy zajmują się grobami. Przyjrzyj się kobiecie w żałobie, żeńskiemu elementowi płodności, która rozwój stara się cofnąć do „punktu zerowego”. Chciałaby cofnąć to, co się wydarzyło, ale bezskutecznie. Kobieta w żałobie jest tą, która „rodzi” ból tak długo, aż przestanie go odczuwać. Tacy ludzie sprawiają, że wszystko jest jedynie trudniejsze - dla mnie, dla anioła stróża i dla wszystkich ludzi. Pożyteczniejszym byłoby zadawanie sobie pytania, jaką drogę obrała dusza kogoś, kogo właśnie pochowano. Dokąd ona się udaje? Odpowiedź
można znaleźć tylko w sercu, a nie poprzez czczenie grobu. Sama dusza zaznaje z pewnością więcej radości, jeżeli bliscy, zamiast trwać w żałobie i narzekać, kierują swe myśli ku światłu. Za piękną uważam ideę umieszczenia na każdym grobie księgi, w której zmarły przed swym odejściem zapisywałby swą wiedzę i mądrość dla przekazania potomnym. To byłoby bardziej sensowne, niż podlewanie kwiatów, czy układanie kości. Dzięki temu dusze ludzi byłyby sobie bliższe. Lepiej byłoby odkrywać zmarłego - poprzez zapisane przez niego myśli - zamiast zakrywać go ziemią.
Jan van Helsing - "Rozmowy ze śmiercią".

31/10/2024

Dziś jest czas szczególny.
W wielu kulturach dzień ten poświęcano kontaktom z istotami z innych wymiarów. I nie jest ważne, jak nazwiemy kultywowane obrzędy. Różne nazwy są po to, żeby nas poróżnić. Bez względu więc na to, czy obchodzisz Halloween, wigilię Wszystkich Świętych, czy Dziady, idea jest podobna, a nazwa to tylko komercyjna sprawa. Wszyscy mamy swoje demony i, zamiast okrzyków nienawiści do tych, co ten dzień nazwą inaczej, skup się na sobie i własnej potrzebie kontaktu z innym wymiarem lub jej braku. Zrób to jednak w zgodzie z sobą, z własnym wnętrzem i własną wolą, a innym pozwól zrobić to tak, jak chcą. Może warto zatrzymać się na chwilę i skierować pytanie do siebie: czy to jest moje (zgodne z tym, co czuję i czego odczuwam potrzebę), czy bez zastanowienia naśladuję tych, których naśladować czuję przymus?
Z pracy z Wami i własnego doświadczenia wiem, że wybory podyktowane strachem (przed karą za nielojalność na przykład) są zawsze wyborami złymi (niewłaściwymi; niesłużącymi naszemu rozwojowi...).
Życzę owocnych poszukiwań Siebie ❤
i zapraszam do lektury:

W naszej kult-urze siła kult-ywowania niektórych wartości jest znacznie większa, niźli potrzeba kierowania uwagi ku innym celom. Kult śmierci i oddawanie czci zmarłym należy do najsilniejszych pochłaniaczy naszej życiowej energii a my sami jesteśmy tak kulturowo kształtowani, żeby wierz...

29/10/2024

Wspaniałomyślność, życzliwość i dobry humor to cechy ludzi godnych.

28/10/2024

18/10/2024

Zawsze, gdy potrzebujemy pomocnej dłoni, pojawia się ktoś i nam ją podaje. To my czasem jej nie widzimy.