Agnieszka Kochanowicz psycholog

25/06/2025

O zasadach ekranowych nigdy nie za wiele... a do tego kolorowo, prosto i obrazowo!

11/06/2025

Ciekawy artukuł o tym jakie mity i stereotypy wciąż funkcjonują w polskim społeczeństwie na temat pomocy psychologicznej, terapii i zdrowia psychicznego:

Wielu osobom wciąż trudno wyobrazić sobie, jak wygląda wizyta u specjalisty. Często opierają się na stereotypowym obrazie – że trzeba się położyć na kozetce i problemy znikną. Liczą na to, że wyjdą po pierwszym spotkaniu z gotową receptą na szczęśliwe życie

28/04/2025

W ramach programu Caritas Dialogue dostępna jest bezpłatna pomoc psychologiczna w wielu językach - duńskim, angielskim, farsi, dari, hiszpańskim, niemieckim, czeskim, słowackim, arabskim i polskim (9.05 i 20.06).

Koniecznośc rezerwacji poprzez strone https://caritas.dk/booking/

Psychological support free of charge in many languages is available in Caritas - Danish, English, Farsi, Dari, Spanish, German, Czech, Slovak, Arabic and Polish (9.05 and 20.06).
Booking is required https://caritas.dk/booking/

Spread the word or share with those who might need it 🙌

Booking

15/04/2025

Z newslettera Laboratorum Psychoedukacji z nadzieją, że postrzeganie i narracja wokół uzeleżnień się zmienia i dotyka senda, a nie tego co na powierzchni:

"15 kwietnia – Światowy Dzień Trzeźwości – to nie dzień moralizowania. To przypomnienie, że można inaczej. Że życie bez substancji, bez przymusu, bez konieczności „ucieczki w coś” istnieje – i może być lepsze, pełniejsze, głębsze.

I że uzależnienie nie zawsze wygląda jak butelka wódki czy strzykawka. Czasem to ekran, który musi być włączony. Scroll, który nie chce się skończyć. Praca, która nie ma końca. Relacja, w której nie potrafisz przestać być, choć bardzo chcesz. Uzależnienia behawioralne bywają równie wyniszczające – i równie godne troski."

Tym co się zmagają życzę tego wyboru i wolności od przymusu ucieczki w schemat uzależnienia... bo to co boli tam najgłębiej może nie trzeba już zalewać, tłumic, uciszać, tylko można się tym zaopiekować🫶?

10/04/2025

Those who know that Vanuatu made an imprint on me, here we go. ☺️This time, I am offering group work in English, but no worries, some workshops in Polish will come soon too😉

I would like to invite you to IFS group work, where, in a small, intimate group, we will welcome our parts and make them seen, heard and validated. This group comes from the intention of creating a space where we can grow personally and collectively, too, where we can be authentic and vulnerable. I hope for a space where we can support and heal our parts and bring more trust to our systems.

It is up to you, if you want to come once or stay longer to co-create this space within 10 sessions, starting Tuesday, 22nd April.
Every session will be a chance to experience meditation, a piece of IFS approach discussion, a demonstration with one participant and reflections for closure. By attending this group, you can benefit from observation and participation.

For more information, see the poster and book a spot on https://billetto.dk/en/e/ifs-group-work-billetter-1265154

02/04/2025

Obejrzałam „Adolescence”, film o którym tak głośno ostatnio. Boli, nie szokuje. Kończyłam z myślą, że jest to serial o konsekwencjach niewyrażonej złość i kruchego poczucia wartości (nie tylko Jamiego ale i jego członków rodziny).

Jamie gnębiony miał „do wyboru” zbierać, tłumić, odwracać uwagę, znowu zbierać i tłumić kolejne zranienia i wybuchnąć w jakieś formie, kiedy już więcej się nie pomieści. Mógł też popaść w depresję, wycofać się z życia społecznego, mógł też znaleźć „słabszego” i gnębić kogoś innego. Mógł też złość skierować na siebie i się okaleczać czy targnąć na swoje życie. Był w tym sam i nie wiedział, co zrobić z tym emocjonalnym bólem i zranieniami. Mógł, choć w rzeczywistości nie miał wyboru jako 13latek. Powielał schemat.

Tak niewyrażona, tłumiona złości może krzywdzić. Złość ma niestety złą reputację, bo doświadczamy jej siły rażenia w agresji, przemocy czy destrukcji, niezależnie, czy skierowana wobec siebie czy innych. To nie złość rani, tylko tłumienie złości krzywdzi. Złość nie jest zła, chce nas chronić, walczyć o to coś ważnego, coś co jest w zagrożeniu (godność, poczucie wartości, szacunek, to, że się liczę czy jestem kochany/a…). Przekazywany z pokolenia na pokolenie ciężar niewyrażonej złości i ból braku poczucia wartości w wybuchach złości buduje złudzenie siły, sprawczości, kogoś, kogo inni się boją. Bo na czymś trzeba siebie budować. Tragiczne.

Mam nadzieję, że pokazana tragedia nie służy szukaniu winnych, ale zaprasza do szukanie tego co nas chroni przed przemocą (czy to w roli sprawcy czy ofiary). Nie stałoby się to co się stało, gdyby Jamie miał do kogo pójść i dostałby wsparcie, gdyby Jamie wiedział, co ze swoją złością zrobić. Nie stałoby się tak, gdyby Jamie miał bliską, bezpieczna relację, w której dostałby zrozumienie. Nie stałoby się tak, gdyby Jamie miał stabilne poczucie wartości, wiedział o sobie więcej, niż tylko to, jaki powinien być.

30/01/2025

Zmieniam zdjęcie, bo zmieniłam się przez te ostatnie 1.5 roku. Wciąż trawię emocjonalnie zmianę i próbuję nazwać o co z tym żalem i smutkiem chodzi. Co się zmieniło nie jest tak proste do wyrażenia w słowach, ale doświadczenie życia w tak innym otoczeniu, kulturze, klimacie od tego co europejskie zostawiło odcisk.

Vanuatu unaoczniło mi, że rezyliencja i dobrostan to nie tylko doświadczenie indywidualne człowieka, ale człowieka we wspólnocie. Wdzięczność, uśmiech, prostota życia, życie nie tyle chwilą co w chwili obecnej i wspólnotowe, kolektywne przeżywanie radości i smutków ma znaczenie. Do tego wszechogarniająca, cudowna, dostępna non stop natura jakoś podskórnie regulują i pomagają znosić wyzwania życia.

Do Vanuatu mam nadzieję kiedyś wrócę, a teraz pozostaje mi praktykowanie wdzięczności za to czego doświadczyłam i powrót do tworzenia miejsca, gdzie ludzie w kryzysie znajdą bezpieczny, rozumiejący i wspierający port. Niezależnie od zwyczajów czy kultury doświadczenie bycia przyjętym, akceptacji, zrozumienia jest uniwersalną ludzką potrzebą i zamierzam dalej to realizować.

Zapraszam, ponownie w Kopenhadze, KBH Terapeuterne Blegdamsvej 😉

dziękuję za zdjęcia 😘

17/09/2024

Meanwhile in the South Pacific...
Workshops, sessions, self practice and reflections on life and work.

I am so grateful for this year, for every opportunity to instil a non-violent, compassionate approach to ourselves and others.

Thank you Vanuatu! 🌺🌊🌴🌞🌎💙

19/03/2024