10/05/2025
მასწავლებელი და მისი მდიდარი მოწაფე წვეულებიდან ბრუნდებოდნენ.
გზად მინდორის გადავლა მოუწიათ.
ხედავენ მინდორის თავში დაგლეჯილი ფეხსაცმელები დევს, იქვე ხეზე დაფლეთილი მოსასხამი კიდია.
მიიხედ-მოიხედეს და დაინახეს მოხუცი, რომელიც ფეხშიშველა ბალახს ცელავდა.
მოწაფეს ეშმაკურმა აზრმა გაუელვა თავში
-- მოდი, მასწავლებელო, ფეხსაცმელები დავუმალოთ და ვუთვალთვალოთ, რას მოიმოქმედებს.
- არამგონია სიამოვნება მიიღო ადამიანის გამწარებით.
- მე უკეთესი აზრი მაქვს.
- შენ მდიდარი ბიჭი ხარ, მომეცი, რაც ფული გაქვს თან, მეც დავამატებ და ფეხსაცმელებში ჩავუწყოთ და დაველოდოთ რაც მოხდება.
თანხა საკმაოდ ბევრი შეგროვდა.
ორივე ფეხსაცმელში გაანაწილეს და ხეებს ამოეფარნენ.
მოხუცი მუშაობას, რომ მორჩა ხისკენ წამოვიდა. დაგლეჯილი მოსასხამი ჩაიცვა და მერე ფეხსაცმლის ჩაცმა დააპირა.
ჰოი, საოცრებავ...
ფეხი არ ჩაუვიდა.
რა მოხდა?
დაიხარა და ფეხსაცმელი ხელში აიღო, ხედავს ფულითაა გატენილი.
ირგვლივ მიმოიხედა, კაციშვილი არ ჭაჭანებდა.
ამოიღი ფული და ფეხსაცმელი ჩაიცვა.
მეორეს ჩაცმა რომ დააპირა, იქაც ფულის მოზრდილი შეკვრა იდო.
მოხუცი მუხლებზე დაეშვა, ცას ახედა და ხმამაღლა დაუწყო ღმერთს საუბარი:
-- მადლობა უფალო ჩემი ლოცვა რომ შეისმინე. ამ ფულის წყალობით, ახლა ჩემს ავადმყოფ მეუღლეს ექიმს მოვუყვან.
ჩემს ობოლ შვილიშვილს მრავალი დღე საჭმელი არ მოაკლდება.
მადლობა ღმერთო.
მოწაფეს ცრემლები გადმოსცვივდა თვალებიდან.
- რა მოხდა, არ ხარ კმაყოფილი შენი საქციელით? - ჩაეკითხა მასწავლებელი.
- რას ამბობთ მასწავლებელო, თქვენ მე დღეს საუკეთესო მაგალითი მომეცით.
ისეთი ბედნიერი ვარ.
ახლა ვიცი გაცემა უფრო ბედნიერებას განიჭებს, ვიდრე წართმევა.
გაცემით, თურმე სული მდიდრდება.
