07/10/2023
"მეშინოდა, რომ უარყოფილი ვიქნებოდი, სანამ ვისწავლე, არასდროს უარვყო საკუთარი თავი.
მეშინოდა მიტოვებულობის, სანამ ვისწავლე, არასდროს მივატოვო საკუთარი თავი.
მეშინოდა სხვების აზრების,
სანამ ვისწავლე, რომ საკუთარ #აზრები უფრო მნიშვნელოვანია.
მეშინოდა #მტკივნეული დასასრულის, სანამ გავაცნობიერე, რომ ისიც ახლის დასაწყისია.
მეშინოდა, სუსტი გამოვჩენილიყავი, სანამ გავაცნობიერე, როგორი #ძლიერი ვიყავი სინამდვილეში.
მეშინოდა, რომ უმნიშვნელოდ აღმიქვამდნენ, სანამ აღმოვაჩინე ჩემი #ჭეშმარიტი #ძალა და #შესაძლებლობები.
მეშინოდა, რომ უშნოდ მიმიჩნევდნენ, სანამ
ვისწავლე, საკუთარი #სილამაზე დამეფასებინა.
მარცხის მეშინოდა, სანამ ვისწავლე, რომ ეს #ილუზია იყო, თუ სიყვარულის, ზრდის და სწავლის კუთხით შევხედავდი.
მეშინოდა სევდის, სანამ ვისწავლე, რომ ეს ბრწყინვალების საბადო იყო და ადგილი, საიდანაც ჩემი უდიდესი #გარდაქმნა დაიწყო.
ცვლილების მეშინოდა, სანამ ვისწავლე, რომ ეს ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია სამყაროში, სადაც ყველაფერი დროებითი და წარმავალია.
მარტოობის მეშინოდა, სანამ ვისწავლე, საკუთარი თავის თანხლებით მესიამოვნა.
ჩემი უნიკალურობის მეშინოდა, სანამ ვისწავლე, რომ ჩემი სიდიადე სწორედ აქ იყო.
სიბნელის მეშინოდა, სანამ გავიხსენებდი, რომ #სინათლე ვარ.
ცხოვრების მეშინოდა, სანამ გავიხსენებდი, ვინ ვიყავი მე."
ტალია ჰანტერი
თარგმანი: ნინო ბაია გახოკია
