04/04/2025
შემოქმედებითი ადაპტაცია, როგორც გადარჩენა
დღეს დილიდან რატომღაც მეფიქრება იმ ადამიანებზე, ვინც სუბსტანციებზეა დამოკიდებული და ეს დამოკიდებულება მათთვის თავდაპირველად იყო “გაქცევა” - რეალობიდან გაქცევა, მათ ვერ მიიღეს ის მოცემულობა, რაც ქონდათ და დაიწყეს ნივთიერებების მოხმარება, რადგან გაეთიშათ ის ემოციები და გრძნობები, რომლებსაც ვეღარ უძლებდნენ საკუთარ თავში!
ასეთ ადამიანებს თავად არ აქვთ უნარი “მოუგვარონ საკუთარ ემოციებს”! მათ ჭირდებათ საყრდენი, დამხმარე ძალა “Super Power”, რომელიც მათ არსებობაში დაეხმარება: ნივთიერებები, ადამიანები და ა.შ. მათ აკვიატება იციან ადამიანების, მათი ხატად ქცევა წამში შეუძლიათ, რადგან მათში ხედავენ “გადამრჩენელი ყავარჯნის” რესურსს, როგორც კი ეს საყრდენი გამოეცლებათ - უდავოდ მიწაზე ენარცხებიან… ამ მხრივ უფრო “ერთგული ყავარჯენი” - სხვადასზვა სუბსტანციებია…
გვინდა თუ არ გვინდა მეცნიერებამ დაყო ადამიანები რაღაც კლასტერებად და ადამიანები ფსიქოზების რეგისტრიდან იქნებიან თუ ნევროზების - ისინი როგორც ხედავენ სამყაროს - ზუსტად ისეთია სამყაროც, მაგრამ მათი პასუხი სამყაროში მოვლენებზე განსხვავებულია, ზოგი კონსტრუქციულად პასუხობს სამყაროს გამოწვევებს, ზოგს კი ამის უნარი არ გააჩნია - ამიტომაც ვიყოფით და განვსხვავდებით ამ ორი რეგისტრის მიხედვით ადამიანები!
მაგალითად, სამსახურის დაკარგვაზე “ნევროტული” სხვანაირად რეაგირებს, შეიძლება განაწყენდეს, შეიძლება იმედგაცრუებული დარჩეს, მაგრამ გადაამუშავებს ამ მოვლენას და მიიღებს იმ რეალობას, რომ ეს მოხდა და დაიწყებს ახალი სამსახურის ძებნას. “ფსიქოტური”-ს რეაქცია ამაზე იქნება არა ადეკვატური, არა ჯანსაღი, შეიძლება პარანოიდულიც, შეიძლება სახიფათოც და ზიანის მომტანიც სხვებისთვისაც და საკუთარი თავისთვისაც - ეს დამოკიდებულია მისი პიროვნული აშლილობების ტენდენციებზე ან დიაგნოზზე, მაგრამ ცალსახად მისი პასუხი ამ ფაქტზე დესტრუქციული იქნება, რადგან მას არ აქვს უნარი გადაამუშაოს ეს მოვლენა, როგორც ჯანსაღი ფსიქიკის ადამიანი - ნევროტული იზამდა ამას!
შავკანიანების და თეთრკანიანების დაყოფა ოდითგანვე მოდის, დღევანდელ ცივილურ სამყაროში ეს თემა ისევ აქტუალურია, რადგან დიახ, ჩვენ ნამდვილად სხვადასხვა კანის ფერი გვაქვს, ჩვენი კლასიფიკაცია, როგორც “შავები და თეთრები” ყოველთვის იარსებს მოგვწონს ეს ჩვენ - თუ არა!
ყოველთვის ცუდად მხვდებოდა სიტყვა “ნორმა”, სულ იმას ვამტკიცებდი, რომ განსხვავებული ფსიქიკა ნიშნავს ინდივიდუალიზმს და არა “ნორმიდან გადაცდომას”, (თუმცა დღეს დამოკიდებულება შემეცვალა) ასევე არ მიყვარს ამ სიტყვის გამოყენება “პაციენტი”, არც გეშტალტთერაპია, რასაც მე ვსწავლობ სვამს დიაგნოზებს ან წერს მედიკამენტებს, თუმცა ბოლო ორი წელია ძალიან დავინტერესდი ფსიქიატრიით, რადგან ჩემს ცხოვრებაში მოხდა ახლო კვეთა გარკვეული დიაგნოზის მქონდე ადამიანთან, თუმცა ბევრი წლის ამ დიაგნოზთან თანაცხოვრების შემდეგ ადამიანები სწავლობენ მათ დამალვას სოციუმისგან! თუ ადამიანთან 24 საათს არ ატარებ, შეიძლება ვერ მიხვდე, რომ მას რაიმე დიაგნოზი აქვს, განსაკუთრებით მაშინ, როცა მის სამართავ მედიკამენტებს იღებს. თუმცა ხშირი ურთიერთობის პროცესში აუცილებლად მიხვდებით, რომ რაღაც ისე არაა, როგორც უნდა იყოს…
ეს თემა ჩემთვის ამოუწურავია და მუდმივი კვლევის საგანი…
ქიმიური ნივთიერებების მოხმარებამ შეიძლება გააღვიძოს ადამიანში არსებული მიდრეკილებები ფსიქოზების მიმართ და ადამიანმა შეიძინოს ფსიქიკური აშლილობის ან ტენდეციის დიაგნოზი!
რატომ მოიხმარენ ამ ნივთიერებებს ამაზე ზემოთ ცოტა ვისაუბრე, მაგრამ კიდევ ერთი მიზეზი ისაა, რომ თრგუნავს ემოციებს, ხშირად იმ ემოციებს, რომლებიც მონაწილეობას იღებდნენ ჩვენ ადამიანებად ფორმირებაში! დღეს კი ამის გათიშვით ისინი ვეღარაფერს გრძნობენ, დროებით მაინც და ეს იმდენ ხანს გრძელდება, სანამ მათი ფოკუსი იმ პრობლემიდან, საიდანაც გარბოდნენ ახალ “დამოკიდებულებები”-ს პრობლემამდე არ მიიყვანს ამ ადამიანებს.
რა იწვევს დამოკიდებულებას? - კონკრეტული ორგანოები თუ ჯირკვლები ჩვენ ორგანიზმში გამოყოფენ ძალიან დიდი რაოდენობით ისეთ ჰორმონებს, რომლების მიღებაც ბუნებრივი ემოციებით შეუძლებელია, ადამიანს მოწონს ასეთი შეგრძნებები და ეჩვევა ამას… “ფხიზელ” მდგომარეობაში რეალობას უნდა შეხედოს თვალებში - ეს კი მტკივნეულია, ამიტომ თავის გამოგონილ “ალისას” სამყაროში ბრუნდება…
ეს “დროებითი შვება” იმდენად ადიქციურია, რომ სულ უნდათ ამ “შვებაში” ილივლივონ…
არ აქვს მნიშვნელობა ადამიანი აბებს ყლაპავს, ინტრავენურად უშვებს, ყნოსავს, თვალში იწვეთებს თუ ეწევა - ყველა სუბსტანცია იწვევს დამოკიდებულებას და ასეთ ადამიანებს დამოკიდებულ ადამიანებს ვეძახით…
ადამიანი გადასარჩენად რას არ იზამს… გარკვეული ფსიქიკის მქონე ადამიანებისთვის ყველაზე პრიმიტიული გადარჩენის გზა სუბსტანციებია, ამ მეთოდის გარდა მათ სხვა მეთოდი არ იციან როგორ გადარჩნენ… რადგან სწორედ ასე ცდილობდა გადარჩენას მათი გარემოცვაც, მამა, უფროსი ძმა, ბიძა, დედა, მეგობრები…
ძალიან მენანება ამ გადარჩენის გზას “შემოქმედებითი ადაპტაცია” ვუწოდო, თუმცა ეს ჩემი აზრით არის დესტრუქციული შემოქმედებითი ადაპტაცია… გზა გადარჩენის, იმ ფსიქიკის მქონე ადამიანის თვალებით, რომელსაც მეტი არაფერი უნახავს, არ სმენია და არც უძებნია, რომ ეცადა…
#ნარკომანია #ადიქცია #დესტრუქციული
