21/09/2024
Χάνουμε τον εαυτό μας στην προσπάθεια να είμαστε καλοί για όλους. Πολλοί από εμάς βλέπουν στους κανόνες του “καλού παιδιού” μια υπόσχεση ευτυχίας. 💁🏼♀️ ΑΝ είμαι πάντα υπάκουος, ταπεινός, ευγενικός, εξυπηρετικός, συγκαταβατικός, αποφεύγω συγκρούσεις, δεν ζητάω πολλά και δεν λέω όχι, ΤΟΤΕ θα με περιμένει κάποια επιβράβευση.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι θέλουμε να είμαστε καλοί (έτσι επιδιώκουμε την αίσθηση ασφάλειας).
Το πρόβλημα είναι ότι:
👁️ εξαρτόμαστε από την έγκριση των άλλων,
👁️ περιμένουμε οι άλλοι να μας επιβεβαιώνουν την «καλοσύνη» μας,
👁️ πιστεύουμε πως αν ακολουθούμε μια “σωστή” γραμμή, ΤΟΤΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΦΕΡΟΝΤΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ.
Το τελευταίο μας δίνει μια επικίνδυνη ψευδαίσθηση ελέγχου. 💪🏼 Οι άνθρωποι γύρω μας έχουν το δικαίωμα να μη μας συμπαθούν, να αδιαφορούν για εμάς ή να θυμώνουν όταν δεν είμαστε διαθέσιμοι για κάτι που θέλουν.
Αυτό δεν θα έπρεπε να επηρεάζει τον εσωτερικό μας μονόλογο:
📝“Είμαι ένας καλός άνθρωπος όταν γνωρίζω και ακολουθώ τις αξίες μου (που συμπεριλαμβάνουν τον σεβασμό του ατόμου και την αποφυγή βίας κάθε μορφής). Και είναι εξαιρετικά δύσκολο να παίρνω αποφάσεις με βάση τις δικές μου ανάγκες, αν για μια ζωή βασιζόμουν αποκλειστικά στη γνώμη των άλλων. Ωστόσο, η αληθινή δύναμη δεν βρίσκεται στο να είμαι “σωστός”, αλλά στο να είμαι ο εαυτός μου.”