07/09/2024
Edit:
Οι υπάλληλοι εδάφους για λογαριασμό της Aegean στο Βενιζέλος είναι της Goldair.
Ήρθα για τρεις μέρες να δω την αδερφή του Γιάννη στο Λονδίνο.
Στην αίθουσα αναμονής του gate για την αναχώρηση στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος όπως καθόμουν αναγνώρισα αμέσως έναν έφηβο στο αυτιστικό φάσμα από τις κινήσεις του σώματος του.Ήταν με την πλάτη προς εμένα όμως η εμπειρία μου στις επαναλαμβανόμενες κινήσεις του κορμιού του και το γεγονός ότι πήγαινε τη βαλίτσα χειρός πάνω κάτω στο ίδιο σημείο αναγνώρισε αμέσως ότι το άτομο προφανώς θα ανήκει στο αυτιστικό φάσμα.Άρχισα να παρατηρώ τον κόσμο δίπλα του..Οι γονείς ψύχραιμοι και έμπειροι.Η αδερφή του το ίδιο.Οι υπόλοιποι στην αίθουσα τον κοίταζαν με περιέργεια και μια κυρία δυσανασχέτησε κιόλας που η βαλίτσα του έφηβου τη σκούντηξε λίγο.
Γυρνάει προς το μέρος μου ο έφηβος και βλέπω στο λαιμό του κρεμασμένο το κολιέ με τους ηλίανθους,το χαρακτηριστικό κολιέ αναγνώρισης ενός ατόμου στο αυτιστικό φάσμα.Ένα κολιέ στο οποίο ο υπόλοιπος πλανήτης δίνει βοήθεια και προτεραιότητα στην Ελλάδα μερικοί το θεωρούν ότι όποιος το φοράει θα στιγματιστεί.
Ξεκινάει η επιβίβαση.Πρώτο γκρουπ οι επιβάτες business class,γονείς με μικρά παιδιά και άτομα που χρήζουν βοήθεια.
Παρατηρώ τη συγκεκριμένη οικογένεια που σηκώνεται για επιβίβαση.Μπράβο λέω από μέσα μου ξέρουν και διεκδικούν την προτεραιότητα τους.Την ξέρουν γιατί είναι ξένοι.
Στο πρώτο γκρουπ πρέπει να ήταν 25 άτομα,εννοείται μόνο οι 5-6 business class και οι υπόλοιποι με παιδιά.Παρατηρώ τους υπαλλήλους εδάφους καμία αντίδραση ως προς το κολιέ.Ενώ πριν στην αίθουσα μας είχαν περάσει έναν έναν με αυστηρότητα να μας κολλήσουν το αυτοκόλλητο στο διαβατήριο και να τσεκάρουν το βάρος της βαλίτσας χειρός.Το κολιέ με τους πράσινους κίτρινους ηλίανθους οι υπάλληλοι εδάφους μάλλον θα το βλέπουν σαν στυλιστικό τρεντ..
Έρχομαι στο Λονδίνο και πάω αμέσως σούπερ μάρκετ να ψωνίσω για την κόρη μου φαγητά ώστε να μαγειρέψω.Πέφτω πάνω σε ουρά στο ταμείο.Περιμένω με το καρότσι μου,πάντα παρατηρώντας τον κόσμο.Ακούω τον ταμία να φωνάζει κάποιον από πιο πίσω να έρθει μπροστά να εξυπηρετηθεί.Βλέπω κυρία μέσης ηλικίας με το κολιέ με τους ηλίανθους!Λέω αποκλείεται να μου συμβαίνει αυτό!Γιατί πρέπει πάντα να βλέπω γεγονότα που να μου αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα είναι τόσο υποανάπτυκτη όσον αφορά τις αόρατες αναπηρίες;
Η κυρία με το κολιέ κάνει κάποιες κινήσεις σε επανάληψη με τις σακούλες που κρατάει..βάζει βγάζει τις κονσέρβες..τις τοποθετεί με ένα ιδιαίτερο τρόπο στην τσάντα της..γενικά καθυστερεί την όλη διαδικασία στο ταμείο.Παρατηρώ τον ταμία που δεν δυσανασχετεί και της δίνει το χρόνο της.Παρατηρώ τους υπόλοιπους στην ουρά..καμία άσχημη αντίδραση..όλοι υπομονετικοί.
Και σκέφτομαι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία εκπαίδευση πουθενά σε καμία υπηρεσία όσον αφορά τα άτομα που κυκλοφορούν στο δρόμο και βρίσκονται στο αυτιστικό φάσμα.Πουθενά.Ούτε στα σχολεία,ούτε στα λεωφορεία,ούτε στα αεροδρόμια,ούτε στα λιμάνια,ούτε στα σούπερ μάρκετ,ούτε στον κινηματογράφο,ούτε στις καφετέριες.Πουθενά.
Για τον Έλληνα οποιαδήποτε διαφορετική συμπεριφορά είναι προβληματική και χαίρει αδιαφορίας,κοροϊδίας και σε ορισμένες περιπτώσεις βίας.
Το βλέπω όταν κυκλοφορώ με τον Γιάννη ο οποίος πάει περίπατο πάντα μαζί μου ή με φροντιστή.Τον κοιτάνε λες και κυκλοφορεί γυμνός!Τόσο εντύπωση κάνει στο δρόμο ο τρόπος που περπατάει και οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις του.
Τρέμω για τους έφηβους και ενήλικες στο αυτιστικό φάσμα,που ενώ έχουν την ικανότητα να μπουν σε λεωφορείο μόνοι τους,ότι θα πέσουν θύματα κοροϊδίας ή ότι θα τους συμβεί κάτι κακό.Αλήθεια τρέμω από φόβο για το τι θα διαβάσω στις ελληνικές εφημερίδες όσον αφορά αυτήν την αόρατη αναπηρία που σε καμία περίπτωση δεν έχει γίνει ορατή.
Στη φωτογραφία ο Γιάννης και εγώ απολαμβάνουμε τα παγωτά μας στην Aqua Marina.
