
17/07/2024
- Τι είναι αυτό που φοράς; Καινούργιο είναι;
- Σ' αρέσει; Τώρα το πήρα. Από το κατάστημα της ζωής στη γωνία. Σιωπή το λένε.
- Δε ζεσταίνεσαι όμως; Φαίνεται λίγο βαρύ.
- Πώς. Ζεσταίνομαι. Γι αυτό το φοράω. Διότι, παρά τις υψηλές θερμοκρασίες, κρυώνει η ψυχή μου, σιγά σιγά παγώνει.
- Και σκληρό. Μπορείς να κινείσαι ελεύθερα;
- Όχι, είναι η αλήθεια. Αλλά κάπως πρέπει να προστατέψω τη μαλακή μου καρδιά.
- Και για πόσο θα το φοράς;
- Για όσο χρειάζεται να φορέσει κανείς έναν νάρθηκα. Μέχρι να κάνει τη δουλειά της η ακινητοποίηση και να θρέψει το τραύμα.
- Μετά;
- Μετά, θα το βγάλω και θα αρχίσει η διαδικασία της αποκατάστασης. Θα κινητοποιήσω σιγά σιγά τη φωνή μου μέχρι να ξαναγίνει λειτουργική η επαφή και η επικοινωνία.
- Πώς θα ήθελες να σε αγαπώ και να σε υποστηρίζω ως τότε;
- Σε ευχαριστώ που με ρωτάς. Αν θα μπορούσες, θα ήθελα να με βοηθάς με τα υπόλοιπα μέλη μου ώστε αυτά να είναι υγιή.
- Φυσικά. Αν μου επιτρέπεις, ως τότε, φρόντισε να γελάς και να κοιμάσαι, για να ξέρω ότι θα είσαι καλά.
- Εντάξει. Θα πίνω και νεράκι στην υγειά σου.
Δύσκολη είναι η ζωή. Ακατόρθωτη δεν είναι.