16/04/2025
Στο χθεσινό απογευματινό Δελτίο Ειδήσεων της ΕΡΤ στις 18:00, τοποθετήκαμε εγώ ως Σχολικός Ψυχολόγος και ο κ. Βασίλης Βούγιας ως Κοινωνικός Λειτουργός, αναφορικά με την ενδοσχολική βία και τη χρησιμότητα της πλατφόρμας Stop Bullying.
(https://www.ertflix.gr/vod/vod.596851-1800-analutiko-deltio-eideseon-deutera-14-apriliou-2025?fbclid=IwY2xjawJsSUBleHRuA2FlbQIxMQABHhK5a2gR6wWAFHDyKPftcpf6_9ejXeK1pOfqSJd5_Fa0Frp3_6xNuXs4Dk-M_aem_j0PBMhr2xOqBr5I9QaMs8A από 44:10 έως και 46:22)
Τα βασικά σημεία που θελήσαμε να θίξουμε ήταν η αναγκαιότητα για πρόσληψη μεγαλύτερου αριθμού Ψυχολόγων και Κοινωνικών Λειτουργών, η μείωση των σχολείων ευθύνης των παραπάνω ειδικοτήτων, καθώς είναι αναγκασμένες να μοιράζονται σε 5 σχολεία, αλλά και το γεγονός ότι τα πρόσωπα αναφοράς, αλλάζουν κάθε χρόνο, καθιστώντας αμφίβολη την ποιοτική αποτελεσματικότητα της πλατφόρμας και της διαχείρισης περιστατικών ενδοσχολικού εκφοβισμού.
Από τη μία έχουμε Ψυχολόγους και Κοινωνικούς Λειτουργούς που αναλαμβάνουν τη διαχείριση και την επόμενη χρονιά δεν βρίσκονται στο ίδιο σχολείο, για να καταφέρουν να συνεχίσουν το έργο που ξεκίνησαν και από την άλλη, ο διαμοιρασμός σε 5 σχολεία, δεν επιτρέπει εκ των πραγμάτων, τη συστηματική ενασχόληση με τον μεγάλο αριθμό καταγγελιών που αναφέρονται στην πλατφόρμα.
Δεν μας δόθηκε ο απαραίτητος χρόνος στο Δελτίο Ειδήσεων, οπότε στη συγκεκριμένη ανάρτηση θα ήθελα να θίξω τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουμε @ Σχολικοί Ψυχολόγοι και Κοινωνικοί Λειτουργοί στην επιτέλεση του έργου μας, με βάση τη δική μου εμπειρία, αλλά και από μαρτυρίες συναδελφισσών/ων Ψυχολόγων, που ερωτήθηκαν από εμένα, ώστε να μεταφέρω στον κόσμο τη δική μας πραγματικότητα για τη δουλειά μας στον χώρο της εκπαίδευσης.
1. Η επαφή με το πλαίσιο είναι επιδερμική, με αποτέλεσμα να χρειάζεται μεγαλύτερος χρόνος για την ανάπτυξη εμπιστοσύνης με το εκπαιδευτικό προσωπικό και τα παιδιά/έφηβ@.
2. Η αραιή παρουσία μας, οδηγεί στο να μη λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν η δουλειά μας και να παρατηρούνται έντονα ελλείμματα σε δομημένο χώρο εργασίας και υλικοτεχνική υποδομή, θέτοντας σε κίνδυνο το απόρρητο, καθώς πολλές φορές οι συνεδρίες πραγματοποιούνται σε άδειες σχολικές αίθουσες ή ακόμα και στον προαύλιο χώρο του σχολείου.
3. Τα παραπάνω έχουν αρνητικό αντίκτυπο στο αίσθημα άνεσης και ασφάλειας των παιδιών/εφήβων να μοιραστούν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και ενδοσχολικού εκφοβισμού, στις αρμόδιες ειδικότητες, μέσα στο σχολικό περιβάλλον.
4. Πρέπει να υπάρχει αυστηρή προτεραιοποίηση των αιτημάτων, με αποτέλεσμα πολλά παιδιά/έφηβ@ να μένουν απλαισίωτ@ (ο χρόνος παραπομπής σε δημόσιες δομές Ψυχικής Υγείας ξεπερνά σε πολλές περιπτώσεις τους 5 μήνες), αλλά και να οδηγούνται @ Ψυχολόγοι και Κοινωνικοί Λειτουργοί σε επαγγελματική εξουθένωση, λόγω του φόρτου εργασίας και της έλλειψης σταθερής εποπτείας (η εποπτεία από τα ΚΕΔΑΣΥ δεν είναι σε καμία περίπτωση αρκετή, καθώς ο φόρτος εργασίας και στο συγκεκριμένο πλαίσιο είναι υπέρογκος και υπάρχουν έντονες δυσκολίες σε αριθμό προσωπικού, κτιριακών υποδομών και ύπαρξης αρκετών ψυχομετρικών εργαλείων).
5. Τα παραπάνω επηρεάζουν και τον σχεδιασμό παρεμβάσεων σε εκπαιδευτικούς, αλλά και την οργάνωση Σχολών Γονέων, με κίνδυνο οι όποιες παρεμβάσεις στα παιδιά/εφήβ@ να πέσουν στο κενό, καθώς δεν αντιμετωπίζονται ως μέλη συστημάτων που αλληλεπιδρούν, αλλά ως ατομικές οντότητες με συμπτώματα.
6. Τα παραπάνω τέλος, δημιουργούν δυσκολίες στη διασύνδεση με την κοινότητα και τις δομές της, με αποτέλεσμα τα σχολεία να μην διαθέτουν εξωτερικό υποστηρικτικό δίκτυο, που θα μπορούσε να συνδράμει με πολλούς τρόπους στη διαχείριση δύσκολων καταστάσεων.