24/09/2025
Λίγα λόγια για τις δύο πολυσυζητημένες πρόσφατες μελέτες των ημερών.
1. Η μελέτη των Bauer et al. (2021) στηρίχθηκε σε μια διεπιστημονική ποιοτική ανασκόπηση περίπου 90 μελετών, συνδυάζοντας δεδομένα από ανθρώπινες επιδημιολογικές έρευνες, πειραματικά μοντέλα σε ζώα και κλινικές παρατηρήσεις. Με αυτήν την ευρεία αλλά μη συστηματική προσέγγιση (narrative review: Δεν υπήρχε explicit protocol για το πώς επέλεξαν τις ~90 μελέτες, no PRISMA, yes publication bias), οι συγγραφείς κατέληξαν ότι υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις συσχέτισης της προγεννητικής έκθεσης σε παρακεταμόλη με νευροαναπτυξιακές, αναπαραγωγικές και ουρογεννητικές εκβάσεις, υποστηρίζοντας την ανάγκη για προληπτικό περιορισμό της χρήσης.
2. Αντίθετα, η μελέτη των Ahlqvist et al. (2024) στηρίχθηκε σε μια προοπτική κοορτή πληθυσμού άνω των δύο εκατομμυρίων γεννήσεων, αξιοποιώντας τα εθνικά μητρώα της Σουηδίας και εφαρμόζοντας αυστηρό έλεγχο συγχυτικών παραγόντων με προηγμένα στατιστικά μοντέλα. Σε αυτό το πλαίσιο, οι συγγραφείς δεν εντόπισαν καμία συσχέτιση ανάμεσα στη χρήση παρακεταμόλης στην εγκυμοσύνη και στις διαγνώσεις ΔΕΠΥ ή αυτισμού (Δεν υπάρχουν λεπτομέρειες για δοσολογία, χρονική στιγμή ή διάρκεια χρήσης).
⛓️Έτσι, η πρώτη έρευνα προσφέρει ένα ευρύ φάσμα ενδείξεων αλλά μεθοδολογικά πιο αδύναμο, ενώ η δεύτερη παρέχει στατιστικά ισχυρότερα συμπεράσματα ως προς τον άξονα των διαγνώσεων περί ΔΕΠΥ ή αυτισμού.
