03/08/2025
*വൃത്തത്തിലെ ശൂന്യത*
🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅
നിരീക്ഷണം ചെയ്യുവാൻ തുടങ്ങുന്ന സാധകരിൽ വ്യത്യസ്തമായ പ്രതികരണങ്ങൾ ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. അതിനർഥം അതൊന്നും നിരീക്ഷണമേ അല്ല എന്നാണ്. നിരീക്ഷണം ഒരു കലയാണ്. അതിന് അതിന്റേതായ സൗന്ദര്യമുണ്ട്. ആസ്വാദനമുണ്ട്. സത്തയാണ് അതിൻ്റെ സൗന്ദര്യം. ശരിയായ നിരീക്ഷണമാണ് ആസ്വാദനം. മനസ്സിൻ്റെ വ്യാഖ്യാനങ്ങളിൽ മുങ്ങിയ നിരീക്ഷണം ശരിയായ നിരീക്ഷണമല്ല. രണ്ടു തരത്തിൽ നിരീക്ഷണമുണ്ട്. നിരീക്ഷകൻ്റെ നിരീക്ഷണവും മനസ്സു കൊണ്ടുള്ള നിരീക്ഷണവും. തന്നിൽ നടക്കുന്ന നിരീക്ഷണം ഏത് തരത്തിലുള്ള നിരീക്ഷണമാണെന്ന് ഒരു സാധകന് കൃത്യമായ ബോധം ഉണ്ടായിരിക്കണം.
വ്യാഖ്യാനങ്ങളും വിലയിരുത്തലും വികാരങ്ങളുമായുള്ള നിരീക്ഷണം
മനസ്സുപയോഗിച്ചു കൊണ്ടുള്ള നിരീക്ഷണമാണ്. എന്നാൽ നിരീക്ഷകൻ്റെ നിരീക്ഷണത്തിൽ മനസ്സില്ലാത്ത നിരീക്ഷണമാണ്. അവിടെ വികാര വിക്ഷോഭങ്ങൾ ഇല്ല. പൂർണ അവബോധം മാത്രമായിരിക്കും.
ഉദാഹരണത്തിന് അഞ്ചു പേർ മനസ്സു കൊണ്ടു നിരീക്ഷിക്കുന്നു എന്ന് ചിന്തിക്കുക. ആ അഞ്ചു പേരുടെ നിരീക്ഷണങ്ങൾ തീർച്ചയായും വ്യത്യസ്ത അനുഭവങ്ങളും വ്യത്യസ്ത തിരിച്ചറിയലും തന്നെയായിരിക്കും. എന്നാൽ നിരീക്ഷകൻ്റെ നിരീക്ഷണത്തിലാണ് ആ അഞ്ചു പേർ നിരീക്ഷിക്കുന്നതെങ്കിൽ ഈ വ്യത്യസ്തത അവിടെ ഉണ്ടാവില്ല. അവബോധം പലതില്ലല്ലോ വ്യത്യസ്തത ഉണ്ടാക്കുവാൻ. ഒരു ബേക്കറിക്കടയിൽ കടന്നു ചെല്ലുമ്പോൾ എപ്രകാരമാണോ എല്ലാറ്റിനെയും ശ്രദ്ധയോടെ നോക്കുന്നത് അപ്രകാരം നമുക്ക് നമ്മുടെ ചിന്തകളെ, പ്രവർത്തനങ്ങളെ, മനോഭാവങ്ങളെ എല്ലാം മാറി നിന്ന് നോക്കുവാൻ സാധിക്കാറുണ്ടോ? കുറഞ്ഞ പക്ഷം ശ്രദ്ധയോടെ നമ്മളെ നോക്കി കാണുക. കണ്ടു കഴിഞ്ഞു എന്ന ചിന്ത ഒഴിവാക്കുക. ഓരോ തവണയും നാം പുതിയതായിരിക്കുന്നു. അതിനാൽ കണ്ടു കഴിഞ്ഞു എന്നു ചിന്തിക്കാതിരിക്കുക. നമ്മളിൽ ശ്വസനം ആവർത്തനമല്ല. പുതിയത് തന്നെയാണ്. അപ്പോൾ ചിന്തകളും ആവർത്തനമല്ല. ഒരു നിരീക്ഷകൻ്റെ നിരീക്ഷണത്തിൻ്റെ വെളിച്ചത്തിൽ അതിനെ അങ്ങനെയാണ് കാണേണ്ടത്.
ഞാൻ നടത്തിയ നിരീക്ഷണം മനസ്സിൻ്റെ അല്ലെങ്കിൽ നിരീക്ഷകൻ്റെ നിരീക്ഷണമാണ് എന്ന് എങ്ങനെ തിരിച്ചറിയാം? അല്ലെങ്കിൽ
എന്തുകൊണ്ടാണ് നിരീക്ഷണം ചെയ്യുവാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ അവിടെ മനസ്സ് കടന്ന് വന്ന് നിരീക്ഷണം ചെയ്യുന്നത്? എന്തുകൊണ്ടാണ് നിരീക്ഷകൻ്റെ നിരീക്ഷണം പരാജയപ്പെടുന്നത്? ചിന്തിച്ചതിന് ശേഷം ഉത്തരം പറയുവാൻ ശ്രമിക്കൂ. ഉത്തരം വളരെ ലളിതമാണ്. മനസ്സ് ഉത്തരമായി കണക്കാക്കുന്നത് നിഗമനങ്ങളെയാണ്. എന്തും നമ്മൾ നിരീക്ഷിച്ച് നിഗമനങ്ങളിൽ എത്തിച്ചേരുന്നു. അതാണ് നമുക്ക് തൃപ്തി. നിഗമനങ്ങളിൽ ചെന്നു ചേരുന്നത് മനസ്സിൻ്റെ സ്വഭാവമാണ്. നിരീക്ഷകൻ്റെ നിരീക്ഷണത്തിൽ നിഗമനങ്ങൾ ഉണ്ടാവാറില്ല. നിഗമനങ്ങളിൽ നമ്മൾ ചെന്നു ചേരുന്നുവെങ്കിൽ ഉറപ്പിച്ചോളൂ അത് നിരീക്ഷകൻ ഇല്ലാത്ത നിരീക്ഷണമാണ്. അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നത് മനസ്സ് മാത്രമാണ്. ധാരണകളോടും മുൻധാരണകളോടു കൂടിയ മനസ്സിൻ്റെ നിരീക്ഷണം നിഗമനത്തിൽ എത്തിപ്പെടാതിരിക്കുമോ? എങ്കിലും നാം തിരിച്ചറിയണം എന്നിൽ നടക്കുന്ന നിരീക്ഷണത്തെ. കാരണം യാത്ര അവബോധത്തിലേയ്ക്കാണ്.
അവബോധത്തെ പോലും വേണ്ടെന്ന് വച്ച് എന്തുകൊണ്ടാവും മനസ്സ് കയറി ഇടപ്പെടുന്നത് എന്ന് ഇനിയെങ്കിലും മനസ്സിലായോ? മനസ്സിലായില്ലെങ്കിൽ പറയാം മനസ്സ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത് ഒരു തരം ആവർത്തനത്തിലൂടെണ്. നാം നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കൂ.. ദിനചര്യ , ഭക്ഷണചര്യ , സംഭാഷണം, പെരുമാറ്റം, വിനോദം എല്ലാം ഒരു തരം ആവർത്തനത്തിൻ്റെ ഭാഗമായി നടന്നു വരുന്നതായി കാണാം. ഈ ആവർത്തനം നടക്കാൻ കാരണം നമ്മളിലെ കണ്ടിഷണൽ മനസ്സാണ്. ഇത് മൃഗങ്ങൾക്കും ഉണ്ട്. നടുക്കടലിൽ ചെന്നാലും നായ നക്കിയേ കുടിക്കൂ എന്ന് പറയുന്നതുപോലെയാണ് നിരീക്ഷകനാൽ നിരീക്ഷിക്കാൻ പോയ നാം മനസ്സുകൊണ്ടു തന്നെ നിരീക്ഷിക്കുന്നത്. ബോധപ്രാപ്തൻ നിരീക്ഷിക്കുമ്പോൾ ആന്തരികമായും ബാഹ്യമായും മൗനത്തിൽ നിലനിൽക്കുവാൻ സാധിക്കുന്നത് അവബോധത്തിൽ വർത്തിക്കുന്നതിനാലാണ്. അത് സാധിക്കുന്നതോ, നിരീക്ഷകൻ്റെ നിരീക്ഷണത്താലുമാണ്.
*അവധൂത് ജി*
Me to Me Meditation Centre
Balaramapuram, kerala
919895953002