12/10/2025
"मेरे जीवन का उद्देश्य क्या है?" मैंने शून्य से पूछा।
"अगर मैं तुमसे कहूँ कि तुमने अपना उद्देश्य तब पूरा किया जब तुमने अपने मरीज़ से उसके जीवन के बारे में बात करने के लिए थोड़ा अतिरिक्त समय निकाला?" आवाज़ ने कहा, "यह हमेशा सीधे मुद्दे पर बात करना और दवा देना ही नहीं होता।
"या जब तुमने किसी ऐसे व्यक्ति के लिए भोजन का भुगतान किया जिसके पास उस समय पैसे नहीं थे? या जब तुमने ट्रैफ़िक में फंसे उस कुत्ते की जान बचाई? या जब तुम किसी और काम से बाज़ार जा रहे थे और अचानक किसी जानवर को खाना खिला दिया? या जब तुमने किसी बच्चे से उसके जीवन के बारे में एक घंटा बात की? या जब तुमने अपने पिता से यह जानने की कोशिश की कि उन्होंने जीवन में समस्याओं का समाधान कैसे किया, क्योंकि तुम भी उसी उम्र से गुज़र रहे हो जिससे वे गुज़र चुके हैं?"
"तुम्हारी समस्या यह है कि तुम अपने उद्देश्य को लक्ष्य-आधारित उपलब्धियों के बराबर समझते हो। प्रकृति को तुम्हारी उपलब्धियों में कोई दिलचस्पी नहीं है... उसे सिर्फ़ तुम्हारे दिल में दिलचस्पी है। जब तुम दया, करुणा और प्रेम से काम करने का चुनाव करते हो, तो तुम पहले से ही अपने सच्चे उद्देश्य के साथ जुड़े हुए हो।
और कहीं देखने की ज़रूरत नहीं है!"
“What is the purpose of my life?” I asked the void.
“What if I told you that you fulfilled your purpose the moment you took a little extra time to talk to your patient about their life?” the voice said.
“It’s not always about getting straight to the point and prescribing medicines.
“Or when you paid for someone’s food because they didn’t have money at that moment?
Or when you saved that dog stuck in traffic?
Or when you were on your way to the market for something else and suddenly fed an animal?
Or when you spent an hour talking to a child about their life?
Or when you tried to understand from your father how he solved problems in his life, because you are now going through the same age he once did?”
“Your problem is that you equate your purpose with goal-based achievements.
Nature is not interested in your achievements… it is only interested in your heart.
When you choose to act with kindness, compassion, and love, you are already aligned with your true purpose.
And there is no need to look anywhere else!”
"ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਮਕਸਦ ਕੀ ਹੈ?" ਮੈਂ ਖਾਮੋਸ਼ ਸ਼ੂਨ्य ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ।
"ਜੇ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਾਂ ਕਿ ਤੂੰ ਆਪਣਾ ਮਕਸਦ ਉਸ ਵੇਲੇ ਹੀ ਪੂਰਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਮਰੀਜ਼ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਥੋੜ੍ਹਾ ਵਧੇਰੇ ਸਮਾਂ ਕੱਢਿਆ?" ਆਵਾਜ਼ ਨੇ ਕਿਹਾ।
"ਹਰ ਵਾਰ ਸਿੱਧੇ ਮੁੱਦੇ ’ਤੇ ਆਉਣਾ ਤੇ ਦਵਾ ਦੇਣਾ ਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।"
"ਜਾਂ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਲਈ ਖਾਣੇ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਕੋਲ ਉਸ ਵੇਲੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸਨ?
ਜਾਂ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਟ੍ਰੈਫ਼ਿਕ ਵਿੱਚ ਫ਼ਸੇ ਉਸ ਕੁੱਤੇ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਚਾਈ?
ਜਾਂ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਕੰਮ ਲਈ ਬਾਜ਼ਾਰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਅਚਾਨਕ ਕਿਸੇ ਜਾਨਵਰ ਨੂੰ ਖਾਣਾ ਖਵਾ ਦਿੱਤਾ?
ਜਾਂ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਕਿਸੇ ਬੱਚੇ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਬੈਠ ਕੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ?
ਜਾਂ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਤੋਂ ਇਹ ਸਮਝਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਹੱਲ ਕਿਵੇਂ ਕੀਤਾ ਸੀ—ਕਿਉਂਕਿ ਤੂੰ ਹੁਣ ਉਸੇ ਉਮਰ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚੋਂ ਉਹ ਲੰਘ ਚੁੱਕੇ ਹਨ?"
"ਤੇਰੀ ਸਮੱਸਿਆ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਮਕਸਦ ਨੂੰ ਟੀਚਾ-ਅਧਾਰਿਤ ਕਾਮਯਾਬੀਆਂ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਸਮਝਦਾ ਹੈਂ।
ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਤੇਰੀਆਂ ਉਪਲਬਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ… ਉਸਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਦਇਆ, ਕਰੁਣਾ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਚੋਣ ਕਰਦਾ ਹੈਂ, ਤਾਂ ਤੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਅਸਲ ਮਕਸਦ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈਂ।
ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਵੇਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ!"
