16/02/2025
Ποιες είναι οι επιπτώσεις της υπνικής άπνοιας?
Οι επιπτώσεις της υπνικής άπνοιας όταν μένει αθεράπευτη είναι:
καρδιακές παθήσεις (καρδιακή προσβολή, καρδιακή ανεπάρκεια, καρδιακές αρρυθμίες)
εγκεφαλικό επεισόδιο
διαβήτης
υψηλή αρτηριακή πίεση (ιδίως διαστολική)
γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση.
Ακόμα η υπνική άπνοια έχει συσχετιστεί με αυξημένη πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου. Επίσης, επειδή οι πάσχοντες από υπνική άπνοια έχουν υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας, η υπνική άπνοια θεωρείται σημαντική αιτία τροχαίων κι εργατικών ατυχημάτων.
Επιπλέον, οι αποφρακτικές άπνοιες στον ύπνο πιστεύεται ότι συμμετέχουν στη δημιουργία της πνευμονικής υπέρτασης, δεξιάς καρδιακής ανεπάρκειας και πολυερυθραιμίας. Βέβαια, οι συγκεκριμένες παθήσεις παρατηρούνται κατά κανόνα σε άτομα που παρουσιάζουν υποξαιμία και κατά τη διάρκεια της εγρήγορσης.
Κατά τη διάρκεια μιας άπνοιας αναπτύσσονται τεράστιες αρνητικές εισπνευστικές πιέσεις. Οι αρνητικές αυτές ενδοθωρακικές πιέσεις, επιβαρύνουν το έργο της αριστερής κοιλίας, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό σε ασθενείς με αριστερή καρδιακή ανεπάρκεια. Τόσο οι άμεσες όσο και οι μακροπρόθεσμες επιπλοκές βελτιώνονται με αποτελεσματική θεραπεία. Ποιος είναι ο μηχανισμός δημιουργίας της αποφρακτικής άπνοιας ύπνου?
Η αποφρακτική άπνοια στον ύπνο χαρακτηρίζεται από επανειλημμένα επεισόδια διακοπής της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου, που προκαλούνται από απόφραξη του ανώτερου αεραγωγού.
Ο ύπνος προδιαθέτει σε στένωση και σε ορισμένα άτομα σε πλήρη απόφραξη του ανώτερου αεραγωγού λόγω μείωσης του μυϊκού τόνου των διατεινόντων μυών, του φάρυγγα. Έχει παρατηρηθεί επίσης, πως τα άτομα που ροχαλίζουν και κάνουν άπνοιες, έχουν, ανατομικά, στενότερο φάρυγγα, ακόμα και όταν είναι ξύπνια.
Ακόμα, η ενδοτικότητα του φάρυγγα τους είναι μεγαλύτερη του φυσιολογικού, δηλαδή ο φάρυγγας τους είναι πιο χαλαρός, γεγονός που προδιαθέτει στην απόφραξη. Η στένωση του αεραγωγού προκαλεί ροχαλητό που προηγείται συνήθως πολλά χρόνια πριν από την πλήρη απόφραξη που συμβαίνει στην άπνοια. Κατά τη διάρκεια της άπνοιας, υπάρχει σιγή λόγω της διακοπής της ροής του αέρα. Οι αναπνευστικές κινήσεις όμως συνεχίζονται και αυξάνονται μέχρις ότου μια ‘‘αφύπνιση’’ αποκαταστήσει το μυϊκό τόνο και τη βατότητα του αεραγωγού. Τότε, ξανακούγεται έντονο το ροχαλητό, που πριν είχε σταματήσει για πάνω από 10 δευτερόλεπτα, όσο δηλαδή διήρκεσε η άπνοια.
Η αφύπνιση προκαλείται λόγω του χαμηλού οξυγόνου στο αίμα, αφού ο αέρας, πλούσιος σε οξυγόνο, δεν φτάνει στους πνεύμονες, λόγω της άπνοιας. Μετά από μερικές βαθιές ανάσες, αποκαθίσταται η οξυγόνωση και η άπνοια μπορεί να επαναληφθεί και πάλι, συχνά εκατοντάδες φορές κάθε νύχτα.
