Tarot by Nang Leone

10/08/2025

ဖျာသည်မနတ်သမီးကိုမုန့်ဖိုးသွားတောင်းတဲ့တောသားတောသမတွေကိုလည်းနှိမ်နှင်းပေးပါဦး

ဖျာသည်မဘဝကနေ နတ်သမီး ဖြစ်သွားတဲ့ ကောင်မလေးမို့လေ...

ဖျာသည်မနတ်သမီးလေး လို့ ခေါ်ပေးသူတိုင်းကို မြန်မာငွေ (၂) ကျပ် တိတိ ပေးမယ် အိုခီ 👌🏻

10/08/2025

အချစ်လည်းခံဖူးတယ်
အသည်းလည်းခွဲဖူးတယ်အသည်းလည်းကွဲဖူးတယ် ကိုယ်တိုင်လည်းဖောက်ပြန်ဖူးသလို
ဖောက်ပြန်တာလည်းခံရဖူးတယ်
အချစ်ရေးမှာဆို ငါတို့က promaxဖြစ်နေပြီ
နင်တို့ ချစ်တာ playတာ
လောက်တော့ ငါအိပ်နေသလောက်ပဲရှိတယ် 🤭
ပုံ မြောင်လီယို

10/08/2025

Motivation for you

09/08/2025

အိမ်လွမ်း အိမ်ပြန်လမ်းကဝေး

07/08/2025

ညီမလေး က ချစ်စရာလေးနော်တဲ့
သူ့အသက်မေးတော့ 2006 born တဲ့ ငါ့တူအရွယ်က ငါ့ကိုညီမလေးတဲ့ အရပ်ပုတာ ရုပ်နုတာနဲ့ ညီမလေးလားတဲ့ ငါတို့ဖြင့် ထက်ထက်မိုးဦး Good morning ပေါင်မုန့်ခေတ်ကတည်းကပေါ်နေတာ မသိရှာဘူး 🥴
နင်တို့နှပ်ချေးတွဲလောင်းကတည်းက ငါတို့ က ရည်းစားပတ်ရှုပ်လာတာလို့ပြောလိုက်တော့ပျောက်သွားတာပေါ်မလာတော့ဘူး🥴

07/08/2025

“ခေတ်စနစ်က လူတွေကို ပုံဖော်ပေးတယ်”

🔳 ၁၉၈၉ မွေးတဲ့သူမို့ Generation-Y ထဲမှာ ပါတယ်။ ကိုယ့်ဘဝကိုယ် ပြန်စဉ်းစားကြည့်ရင် ခေတ် ၃ ခေတ်ကို ဖြတ်ခဲ့တယ်လို့ ပြောလို့ရတယ်။

မြန်မာနိုင်ငံကတော့ ခေတ်တွေစုံလှတာမို့ အသက်ကြီးလေ ဖြတ်သန်းရတဲ့ခေတ် ပိုများလေပဲ။ တစ်ခေတ်စီမှာလည်း အခက်အခဲပေါင်းစုံ ရှိတယ်။ ပျော်စရာ အနည်းငယ်ကောင်းခဲ့တာ၊ ကိုယ့်တိုင်းပြည် အနာဂတ်နဲ့ ပတ်သက်လို့ မျှော်လင့်စရာ နည်းနည်းရှိခဲ့တာ ဆိုလို့ ၂၀၁၂-၂၀၂၀ ကာလလောက်ပဲ ရှိမယ်။ ဒါတောင် တခြားတိုင်းရင်းသားဒေသတွေမှာ အေးချမ်းမနေခဲ့ဘူး။

🔳 ကိုယ့်အတွေ့အကြုံတွေပဲ ပြောရရင် မွေးကတည်းက ကြုံရတာ အလုံးစုံ ပိတ်ဆို့ခံထားရတဲ့ ကာလ။ ကမ္ဘာကြီး ဘာဖြစ်နေတယ် မသိဘူး။ လုံးဝတသီးတသန့်။ ဘာကိုမဆို အထူးတဆန်း လုပ်ခဲ့ရတဲ့ ကာလ။ Sim card တစ်ခုကို သိန်းဆယ်နဲ့ချီ ဝယ်ရတယ်။ ဖုန်းကိုင်နိုင်တယ်ဆို အကောင်ပဲ။ ရေးမယ်ဆို မကုန်ဘူး။ ခုပြန်စဉ်းစားကြည့်ရင် ရယ်ချင်စရာလည်း ကောင်း။ စိတ်နာစရာလည်း ကောင်း။

တနေကုန် ကျောင်းတက်။ ပြန်ရောက်ရင် စာကျက်။ ည ၈ နာရီ သတင်းပြီးသည်အထိ ထိုင်စောင့်။ တရုတ်ကားကြည့်။ ပြီးရင် အိပ်။ နောက်နေ့မနက် အဲဒီသံသရာအတိုင်း ပြန်စ။ မိဘတွေတောင် အမြင်မကျယ်မှတော့ ကလေးတွေလည်း ဒီလိုပဲပေါ့။

🔳 ဒီလိုနဲ့ ၂၀၁၂ မှာ ဘွဲ့ရတယ်။ အဲဒီနှစ်မှာပဲ တိုင်းပြည်မှာ အပြောင်းအလဲတွေ စဖြစ်လာတယ်။ ခေတ်က အဝေးကြီး မဟုတ်သေးဘူး။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့နောက် တစ်နှစ် နှစ်နှစ်လောက်ပဲ ခြားပြီး ဆေးကျောင်း တက်ခဲ့တဲ့သူတွေနဲ့တောင် အခွင့်အလမ်းချင်း မတူတော့ဘူး။

အခွင့်အလမ်း မတူတဲ့အတွက် ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးချင်းပါ ကွာသွားတယ်။ ကြည့်လိုက်ရင် အားလုံးက လန်းလန်းဆန်းဆန်း။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်။ အကြောက်တရားရယ်လို့ မရှိ။

🔳 အခုပြောနေကြတဲ့ Gen-Z ဆိုတဲ့ လူငယ်တွေက အဲဒီအပိုင်းအခြားမှာ လူလားမြောက်ခဲ့တဲ့သူတွေပေါ့။ ခေတ်က ပွင့်တယ် မဟုတ်တောင် နည်းနည်းဟလာချိန်မှာ ဆယ်တန်းအောင်၊ တက္ကသိုလ်ရောက်။ နိုင်ငံတကာနဲ့ ထိတွေ့။ အမြင်တွေကျယ်။ ဒါကြောင့် ခုလိုအချိန်မှာ ရဲရဲတောက် ပါဝင်နေကြတာပေါ့။ ပညာတတ်သွား၊ အမြင်ကျယ်သွားတဲ့သူတွေဟာ အလွယ်တကူ ထိန်းချုပ်လို့မှ မရနိုင်တော့ပဲ။

ဒါကြောင့်မို့လည်း အာဏာရှင်တွေဟာ ပညာရေးစနစ်ကို ဖျက်ခဲ့ကြတာပေါ့။ ဒီလိုလွတ်လပ်မှုမျိုး ထပ်မပေးရတော့အောင် အခု သူတို့ ပြင်ဆင်နေတာပေါ့။ ပိတ်သထက် ပိတ်ဆို့နေတာပေါ့။

🔳 ကျွန်တော်တို့ကျတော့ ခေတ်ရဲ့ အဟမှာ အလုပ်လုပ်၊ စီးပွားရှာတဲ့အရွယ် ဖြစ်နေခဲ့တယ်။ ကြိုးစားရင် ကြိုးစားသလောက် ရနိုင်ခဲ့တာပဲ။ နိုင်ငံတကာနဲ့လည်း အထိအတွေ့ ပိုရှိလာတယ်။ အိပ်မက်တွေ ရဲရဲမက်နိုင်လာခဲ့တယ်။

ဟော အဲဒီလိုကနေ တစ်ခါ အမှောင်ခေတ်ကို ပြန်ရောက်သွားတယ်။ ၄ နှစ်ခွဲအတွင်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မှောင်လာလိုက်တာ၊ ကျွန်တော်တို့ ငယ်ငယ်ကထက်တောင် ပိုမှောင်တော့မယ့် အနေအထား ဖြစ်လာတယ်။

🔳 အဲဒီလို ခေတ်၊ အဲဒီလို ပညာရေးစနစ်ကနေ ထွက်ပေါ်လာမယ့် လူ့အဖွဲ့အစည်းဟာ ဘယ်လိုများ နေမလဲ။ ဒဂုံ ၁ မှာ တက်၊ ဆေး ၁ ကနေ ဘွဲ့ရ၊ အများစုသော လူတွေထက် ပညာရေး အခွင့်အလမ်း ပိုရခဲ့တဲ့ ကျွန်တော်တို့တောင် နိုင်ငံတကာနဲ့ ယှဉ်တော့ တန်းဝင်ခဲ့လို့လား။ ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးက စလို့ အသိအမှတ်ပြုမှုအဆုံး။ မနည်းပြန်ရုန်းကြရတယ်။ နောက်ကနေ လိုက်ခဲ့ကြရတယ်။

ဒါတောင် ခေါင်းထဲ၊ ရင်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တဲ့ ချင်း(ဂျင်းတွေ)က အပြည့်။ အပေါ်မှာ ရေးခဲ့သလို၊ ခေတ်ရဲ့ အဟမှာ ကောင်းကောင်းနေခဲ့ကြရတာ ကျွန်တော်တို့လောက်ပဲ ရှိတာလေ။ တခြားတိုင်းရင်းသား ဒေသတွေမှာ ဖိနှိပ်မှုတွေ ရှိနေခဲ့တာပဲ။ သို့သော် ကျွန်တော်တို့ လျစ်လျူရှုမိခဲ့ကြတယ်။ မဆိုင်သလို နေမိခဲ့ကြတယ်။ ဒါတွေကလည်း ဖျက်ဆီးခဲ့တဲ့ ပညာရေးစနစ်၊ ရိုက်ထည့်ခဲ့တဲ့ ဝါဒမှိုင်းတွေနဲ့ သက်ဆိုင်တာပေါ့။

🔳 ကိုယ်ကြီးပြင်းခဲ့တဲ့ ခေတ်ကို ဖောက်ထွက်နိုင်တဲ့သူဟာ မရှိဘူး မဟုတ်ဘူး။ ရှိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူတစ်သိန်းမှာ တစ်ယောက်လောက်ပါ။ တချိန်ကတော့ အဲဒီလိုလူတွေကို လက်ညှိုးထိုးပြ “တွေ့လား အခြေအနေကို လက်ညှိုးမထိုးနဲ့၊ ခေတ်ကို အကြောင်းမပြနဲ့၊ ကိုယ်ကြိုးစားဖို့ပဲ လိုတာ” ဆိုပြီး အားပေးခဲ့၊ တိုက်တွန်းခဲ့ဖူးပါတယ်။

ခုအရွယ်မှာတော့ ခေတ်စနစ်ဟာ သိပ်အရေးကြီးမှန်း ပိုသဘောပေါက်လာခဲ့ပြီ။ ခုနကလို ဖောက်ထွက်နိုင်တဲ့ လူမှာတောင် သေချာကြည့်ရင် အများထက်သာတဲ့ အခွင့်အလမ်းတစ်ခုခုတော့ ရှိနေတတ်ပါတယ်။ ဥပမာ မိဘက နိုင်ငံခြားမှာ နေဖူးတာတို့၊ ပညာတတ်တာ၊ အမြင်ကျယ်တာတို့၊ သားသမီးကို သေချာပျိုးထောင်နိုင်တာတို့ စသဖြင့်ပေါ့။ တောကြိုအုံကြား၊ စစ်ဖြစ်နေတဲ့ အရပ်ဒေသမှာ ပညာရေး ဆိုတာ ဝေးလို့၊ စားစရာတောင် နပ်မမှန်တဲ့သူတစ်ယောက် ထိုးဖောက်နိုင်သွားတယ် ဆိုတာတော့ မရှိသလောက် ရှားပါတယ်။

ဒါက ကျွန်တော် ဒီ ၄ နှစ်ခွဲအတွင်း လုပ်ဆောင်နေသမျှတွေရဲ့ အကြောင်းရင်းလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကို အဓိက မောင်းနှင်နေတာလည်း ဖြစ်တယ်။ တစ်ခွန်းတည်းပြော ဆို "အမှောင်ခေတ်ကို ပြန်မရောက်ချင်လို့ပါ"။

🔳 ကိုယ်တိုင် သားသမီး မရှိသေးပေမဲ့ လူငယ်စာဖတ်ပရိသတ်တွေ အများကြီး ရှိပါတယ်။ အရင်ကတည်းက ကျွန်တော် သူတို့အတွက် စာတွေရေးတယ်။ ဟောပြောတယ်။ မျှဝေတယ်။

အခု သူတို့အနာဂတ် ကြီးကြီးမားမား ခြိမ်းခြောက်ခံနေရတဲ့အချိန်မှာ လက်ပိုက်ကြည့်မနေချင်ဘူး။ ဘေးထွက်ထိုင်မနေချင်ဘူး။ ဒါကြောင့် တစ်ခုခု ဝင်လုပ်တယ်။

🔳 ဘယ်လိုအခြေအနေပဲဖြစ်ဖြစ် မရှိရှိတာလေးနဲ့ စားသောက်ပြီး လူဖြစ်နေရုံ အသက်ရှင်ဖို့က လွယ်ပါတယ်။ လူပီပီသသ၊ အခွင့်အရေး ပြည့်ပြည့်၀၀နဲ့ ရှင်သန်နိုင်ဖို့ကသာ ခက်တာပါ။ တွန်းတိုက်ယူရတာမို့ပါ။

ငါ့ကလေးကို ငါ နိုင်ငံတကာကျောင်း ထားမယ်လေ ဆိုပြီး တခြားကလေးတွေရဲ့ ဆင်းရဲဒုက္ခကို မမြင်ချင်ယောင် ဆောင်နေရတာလည်း လွယ်တာပါပဲ။ ကျောင်းတက်ရင်း အသက်ပျောက်ခဲ့ရတဲ့ ကလေးတွေအတွက် သားသမီးချင်း စာနာပြီး တစ်ခုခုတော့ ကူဦးမှပဲ ဆိုတဲ့ အတွေးကသာ ခက်ခဲမှု၊ ပင်ပန်းမှုတွေကို ယူလာပေးမှာပါ။

နွားခြေရာခွက်ထဲက ဖားသူငယ်ကလေး ဖြစ်ရတာလည်း သိပ်ပျော်စရာ ကောင်းပါတယ်။ အဲဒီခြေရာရဲ့ အပြင်ကို ထွက်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ မြင်လာရမယ့် အရှိတရားနဲ့ ရင်ဆိုင်ရဲဖို့ကသာ ခက်တာပါ။

“Do what is right, not what is easy” ဆိုတဲ့အတိုင်း လွယ်တာကို မလုပ်ဘဲ မှန်တာကိုပဲ လုပ်ကြစေချင်တယ်။

🔳 ခေတ်စနစ်ဟာ လူတွေရဲ့ အတွေးအခေါ်၊ ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေး၊ မျှော်လင့်ချက်၊ အကျင့်စရိုက် စတာတွေကို ပုံဖော်ပေးပါတယ်။ ဒါက ထူးဆန်းတဲ့ အမြင်လည်း မဟုတ်ပါဘူး။ လူတိုင်း သိပါတယ်။ မတူညီတဲ့ ခေတ်စနစ်တွေကို ကြုံဖူးတဲ့သူတိုင်းလည်း ကောင်းကောင်းနားလည်ကြပါတယ်။

ခေတ်ကောင်းလာတာပဲ လိုချင်ပြီး အဲဒီလို ခေတ်ကောင်းလာအောင် ကြိုးစားဖို့ကျ ပျက်ကွက်နေတာရယ်၊ မကောင်းတဲ့ခေတ်ထဲမှာ ကိုယ့်တစ်ကိုယ်စာ ရှင်သန်အောင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ဆိုတာပဲ စဉ်းစားနေကြတာရယ်က ပြဿနာပါ။

🔳 ခေတ်စနစ်ဟာ အရေးကြီးတယ် ယုံကြည်ရင် ကိုယ့်အတွက်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ကိုယ့်မျိုးဆက်အတွက်ဖြစ်ဖြစ် တစ်ခုခုတော့ အားစိုက်ထုတ်နေဖို့ လိုအပ်ပါလိမ့်မယ်။

ဒေါက်တာ ဖြိုးသီဟ
၇.၈.၂၀၂၅

05/08/2025

အမှန်တရားကခါးတယ်နော် ငါတို့နိုင်ငံက ဘယ်လောက်တောင် ဆင်းရဲနွမ်းပါးသွားလဲဆိုတာ ပညာရေးကအစ ယဥ်ကျေးမှုအဆုံး အကုန်လုံးဆင်းရဲသွားတာ

03/08/2025

မလှတာကို လှတယ် ဖြည့်ပြောပေးရမှာလား အမှန်အတိုင်းပြောတာလေ ငါကတော့မလှရင်မလှဘူးပဲ