27/06/2025
🥰😎Манай компанийн үүсгэн байгуулагч хөдөлмөрч, сэтгэлийн галтай, үргэлж эерэг энерги цацруулдаг Гүлжан эгчийнхээ бодит түүхийг хуваалцаж байна. 😭😢Өвчин хэлж биш хийсэж ирдэг ч түүнийг өөрийн биеэр даван гарч чадсанаараа энэхүү ажлаа бусдад туслахыг зорилго болгон хийж эхлүүлсэн билээ.💜💜💜
БОДИТ ТҮҮХҮҮД... Манай том охин 2010 онд төрөөд, түүнээс хойш жирэмсэн болохгүй 5 жил өнгөрлөө. Эмнэлгүүдээр ч нэлээн явж, сүүлдээ Солонгос руу явж үр шилжүүлэн суулгуулдаг юм бил үү ч гэж бодсоон. Нэг өдөр ажлаасаа тараад явахдаа таксинд суугаад мөнгөө өгөх гэтэл таксины жолоочид задгай мөнгө байхгүй байсан тул мөнгөө задлуулахаар хамгийн ойр байсан аптек руу ороод хямдаар нь 1 ширхэг тест авчихав. Тэр орой нь нэгэнт авчихсан юм чинь зүгээр хаяад яахав гэж бодоод нөгөөхөөрөө үзтэл 2 зураас гараад ирдэг юм байна. Бүр гайхаад нэг ойртуулж, нэг холдуулж дахин дахин харж байснаа буцаж гүйж гараад эмийн сангаас аль чанартай гэснээс нь хэд хэдийг аваад дахин үзтэл бүгд 2 зураас..... Тэгээд л жирэмсэн болсноо мэдсэн 😊. Ингээд би гэдэг хүн амттан шимтэн идэж, зөөлөн зөөлөн гишгэсээр 3 сарыг ардаа үдэв. Дүүргийн эмнэлэгт хяналтандаа орох хугацаа ч аль хэдийн болоод хяналтандаа орлоо. Маргааш нь нөхрийнхөө найз нартай “Байгаль нуур” явах гээд унаа тэрэг, хоол унд бүх л зүйлээ бэлдсэн байсан ч явахаасаа өмнө нэг ч гэсэн эмчийн гарын үсгийг авч л байя гэж бодоод харъяаллын дагуу хорооллын 7-р төв рүү очоод очерлож, очерлож урд байсан, хойно байсан гэж хэл ам хийсээр дотрын эмч рүү ортол ЭХО-д харуулаад ир гэлээ. Тэгээд цаг авах гэтэл 2 хоногийн дараа л цаг байна... Цаг бага байсан болохоор нь гомдлын мөр асуугаад үзье гээд дотрын эмч рүүгээ дахин ороод хамаг сайхан хоолойгоороо паналдах харцан дээрээ тавьчихаад “Юу эмчээ, би Байгаль нуур явах гэж байгаа юм л даа, өнөөдөр очер алга. Та зураад өгчих тэхүү, би цоо эрүүл, надад ямар ч зовиур байхгүй....” гээд яриад эхэлтэл эход харуулчаад ир гэжийн гээд зад загнуулаад гарлаа 😊.
Тэндээс тэр эмчийн муухай ааштай, хүнд сурталгайг гайхаж амандаа үглэсээр гараад ойр хавьд хувийн эмнэлэг юу байна гээд хартал “Мангут” гэж эмнэлэг байна шүү.
Явж ороод “Эхо харах уу?” гэсэн “Харнаа 20,000₮” гэлээ. Яг тэр үед миний халаасанд илүү ч үгүй дутуу ч үгүй 20,000₮ байсан нь их сонин. Нөгөө мөнгөө өгөөд л дотор эход харуултал залуухаан эрэгтэй эмч үзэж байснаа “За баруун бөөрөндөө юутайгаа мэдэх үү? гэж асуулаа.
Би амандаа бохь зажилчихсан, нээх тоохгүйгээр “Мэдэхгүй юу байна?” гэсэн чинь хавдар байна гэхээр нь залуухан эмч тоглоод байна л гэж бодоод “Тоглоод байгаа юм уу?” гэсэн чинь эмч “Үгүй ээ, юу боллоо гэж ийм юмаар тоглох вэ дээ гээд миний 2 бөөрний зургийг харьцуулж харуулав.” Байдал эвгүй болоод пал хийгээд явчихлаа. Яалт ч үгүй нэг том юм байхын хувьд байна аа. Би дотроо энэ эмч буруу харсан байх, киста ч юм уу, чулуу л байгаа байх гэж өөрийгөө тайтгаруулах гэж оролдоод болсон явдлын талааар нөхөр рүүгээ залгаж хэлэнгээ хойноос нь хэдүүлээ аяны юмаа бэлдчихсэн юм чинь явчаад ирье тиймээ, би гайгүй байх өө гэв. Нөхөр гайхан сандарч байснаа төд удалгүй дахин залгаад “Маргааш Интермед эмнэлэг дээр цаг авчихлаа. Баталгаажуулж асууя" гэхээр нь би ч за гээд гэртээ ирээд өөрийгөө паналдаж 1 шиколадтай маружин авч идээд олон юм бодолгүйгээр тэр өдрийг өнгөрөөв. Маргааш нь бид 2 эхо-ны Заяа эмч дээр үзүүлтэл яах аргагүй юм байна гэв ээ, МRI хийлгэх шаардагатай гэлээ. За тэгээд дотор эрхтэний MRI хийлгэсэний дараа энэ тарсан хортой хавдар байх магадлалтай байна гээд тархины MRI, нүдний уг харах, цээжний рентген гээд хэд хэдэн шинжилгээ авсоон. Энэ хооронд MRI-ын шинжилгээ өгөх, хариугаа хүлээх гээд 2-3 хоног болоход амьдрал ямар богинохон, үнэ цэнэтэй, зүгээр л амьсгал аваад гаргах чинь өөрөө аз жаргал байсан байна шүү дээ гэдгийг ойлгуулах мэт хүнд түгшүүртэй мэдрэмж дотроос маань чангаасаар....
Ганцаараа үлдсэн үедээ өөрийн эрхгүй уйлчихна, хүний хажууд болохоор биеэ бариад юу ч болоогүй царайлж өнгөрөөнө. Ээж минь яг энэ үеэр манай том охиныг аваад Баян-Өлгий аймаг руу амрахаар явсан байсан. Би ч юм нууж чаддаггүй зангаараа пал хийтэл хэлээд л хаялаа. Ээж хөөрхий миний оношийг сонссоноос хойш хэнтэй ч юм ярихгүй, хоол унд ч сайн идэхгүй, зоосны мэргээр өдөрт хэд дахин мэргэлээд сууж байдаг байсан гэсэн.
Шинжилгээ өгөөд явж байхдаа нэг өдөр эхо-ны цаг арай болоогүй болохоор нь Интермед эмнэлгийн гадаа сандал дээр жижиг ус барьчихсан уснаасаа бага багаар уугаад дэлхий ертөнцийн сайхныг харан, толгой дотор түмэн бодол эргэлдээд сууж байх зуур эмнэлгийн үүдэнд том хар жийп ирж зогсоод л дотроос нь нэг залуу ээж аав нь бололтой 2 буурайг дагуулсаар, томоо гэгч баглаа цэцэгтэй гарч ирээд шинэ хүн, нялх биетэй эхнэр 2-оо жигтэйхэн сүр бараатай угтаж аваад бөөнөөрөө зураг авахуулж байхыг хараад “Би хэзээ ч чамайг ингэж тэвэрч, үнэрлэж чадахгүй байх даа. Чиний царай ямар бол гэж гэдсэнд байгаа үртэйгээ яриад өөрийн эрхгүй мэлмэртэл уйлчихав, тэгээд өөрөө үхсэн ч хамаагүй үрээ төрүүлнэ гэж зоригтой шийдээд жаахан уйлж аваад, эхо руугаа оров. Гэтэл Заяа эмч эход харж байснаа “ Хүүе чи энийг хар даа гээд дэлгэцэн дээрх ургийн хөдөлгөөний бичлэгийг харуултал хүүхэд маань 3-хан сартай мөртлөө өндийж ирээд гараараа даллах шиг болоод буцаад хэвтээд өглөө. Эмч бүүр гайхаад ямар сонин юм бэ, хүүхэд чинь чамайг яах ч үгүй гээд байх шиг байна даа.” гэхээр нь би ч дотроо эвий дээ ээж нь баахан хямарсныг мэдэрч дээ гэж бодоод л өнгөрсөн...
За тэгээд шинжилгээнүүдийн хариу ч гарлаа. Баруун бөөрөнд 5-6 см хэмжээтэй хортой хавдар байсан боловч ашгүй үсэрхийлж амжаагүй байна гэв. Ингээд эмч нарын зөвлөгөөний хурал болж бөөрний эмч, нярайн эмч, унтуулгын эмч, ерөнхий мэс заслын эмч гээд л олон эмч нар нэлээн удаан зөвлөлдөөд л би үүдэнд нь нөхөртэйгээ хүлээгээд л...Энэ хооронд Турк-д хамт сурч байсан эмч найз руугаа залгаж “Чи багш нараасаа тодруулаад асуугаад өгч чадах уу?” гэлээ. Түүнийг минь Сэлэнгэ гэдэг юм. Найз маань шинжилгээний хариугаа гялс явуулчих, асуугаад өгье гэхэд нь би ч MRI-ын хариугаа CD-тэй нь явуулаад төд удалгүй найз маань эргэж залгаад “За Гүлка, эмчийг чинь олчлоо. Бид нартай хамт сурсан Золоогийн нөхөр бөөрний мундаг профессор. Яг одоо наанаасаа гараад онгоцны тийзээ аваад наашаа хүрээд ир, мөнгө байхгүй ч байсан хамаагүй зүгээр л хурдан хүрээд ир” гээд утсаа таслав. Тэгж байтал эмч нарын зөвлөгөөн дуусч нөхөр бид 2-т “Хүүхдийг аваад баруун бөөрийг бүтэн авна, дараа нь хими, туяа эмчилгээ шаардагдах байх” бүрэн эдгэнэ гэсэн баталгаа өгөхөд хэцүү гэхээр нь бид 2 хавдар судлал, гадаад улс руу эмнэлгийн зуучлал хийдэг бүх л хүмүүстэй холбогдож CD, шинжилгээний хариунуудаа өгсөн. Жирэмсэн бас хортой хавдар байсан тул яаравчлах хэрэгтэй байсан ч бүгд л эхэлж хүүхдийг нь авна, дараа нь баруун бөөрийг бүтэн авна. Тэгээд хими, туяа гэсэн хариу ирэв. Хүн яг цагаа тулахаар бүх л юмнаас аврал эрдэг юм билээ. Баталгаатай нь дээр гээд 😊 бүх л бурхан тэнгэрт даатгаж аваад Турк рүү нисэх тийзээ авчихлаа. Би эргэж ирэхгүй байх гэсэн бодлоор өөрийнхөө эд зүйлсийг хэрэгтэй хэрэггүйгээр нь ялгаж шатаахыг шатааж, угааж арчихыг арчаад ялгаж тавиад ниссэн. Явахаасаа өмнө нөхөртөө “За тэгээд би буцаж ирж чадахгүй өнгөрчих юм бол намайг нас барснаас хойш 1 жил болсны дараа л хүнтэй суугаарай, хүмүүс элдвээр хэлж магад. Шинэ авсан эхнэр чинь охинд минь дургүй байвал манай эгчид үрчлүүлээрэй. Ээжийг бас эгчид даатгаарай... гээд л захиасуудаа хэлж амжлаа.” Нөхөр “Юун сонин юм яриад байгаа юм бэ, би өөр хэнтэй ч суухгүй.” гэнгүүт дотроо “Yeeesss” гэж харамлаад л... Бас болоогүй ээ, явахаасаа өмнө өр ширээ дуусгаад, баярлаж явдаг хүмүүстээ баярласанаа хэлж, гомдоож байсан хүмүүсээсээ уучлалт гуйж амжсаан. Дотроо би Диваажин руу явах болов уу, там руу явах болов уу одоо гялс ахуйхан буян хийвэл Диваажин руу очиж амжих болов уу гээд л бодлууд тасралтгүй хөвөрсөөр. Нөхөр маань өөр улс руу явбал яасан юм бэ гэж ярьж байсан боловч оюутан насаа өнгөрөөсөн Турк улс миний хувьд онцгой халуун дотно санагддаг болохоор дуртай хоолоо идэж байгаад үхсэн ч яахав гэсээр хүчээр шахам аваад явчихсаан 😅.
Туркэд онгоцноос буухад Сэлэнгэ найз маань дүүтэйгээ тосч аваад “Энэ чиний усан онгоцонд суух билет чинь, энэ турк дугаартай утас, нэгж цэнэглэсэн байгаа. Чамд мөнгө задлуулах зав гарахгүй энэ мөнгийг аваад яв гээд хэрэглээний нэлээн хэдэн Турк лира өгөөд усан онгоцны буудал руу хүргэж өглөө. Хагалгаанд орох хот маань Истанбулаас ойрхон Бурса гэдэг хот байсан юм. Тэндээ ганц хоёр үг солиод халуун цайгаа ууж аваад усан онгоцондоо ч суулаа. Ингээд хагалгаанд орох Улудаг их сургуулийн харьяа эмнэлэгтээ ирээд эмчтэйгээ уулзтал 7 хоногийн дараа хийх байсан хагалгааг хавдрын хязгаар нарийн харагдахгүй байна. Цаашаа тарсан ч байж магад, нээж байж үзнэ. Хүүхдийн хувьд зулбах эрсдэл өндөр гэхдээ өөр аргагүй гээд маргааш өглөө нь яаралтайгаар хагалгаанд орох болов.
Би бүх шинжилгээг 1 өдрийн дотор өгөөд нөхөр бид 2 хагалгааны эрсдэлүүдийг тоочсон олон хуудастай маш зузаан бичиг цаасанд гарын үсэг зурж аваад хагалгаандаа орсон.
Хагалгаа дуусч би ч сэрлээ. Гэтэл 5-6 сувилагч “Сэрчихлээ, хурдан эх барих эмэгтэйчүүдийн тасаг руу гүйгээрэй” гээд намайг аваад явлаа. Би ч дотроо зулбачихсан юм байна л гэж бодож байсан. Төрөх тасаг руу очсоны дараа эмч нь эход харснаа “Хүүхдийн зүрх цохилж байна.” гээд баярлан надад сонсгов. Миний амьдралдаа сонссон хамгийн сайхан чимээ бол маш удаан бас бүдэг ч гэсэн амьдралын төлөө цохилох бяцхан үрийн маань зүрхний цохилт байв. Ингээд тэнд байсан бүх эмч сувилагч нар баярлаж тэврэлдээд би ч баярласаар эмнэлгийн өрөө рүүгээ хүргүүлэв. Харин 30-аад минутын дараа өвдөлт маань ихэссээр сүүлдээ амьсгал авч чадахгүй бүх хөлс цуваад юу ч дугарч чадахаа больчихов аймаар. Хагалгаа хийсэн эмч маань яаралтай гүйж ирээд шаардлагатай бүх шинжилгээнүүдийг авахуулаад өвдөлтийн шокноос болж байгааг тогтоосон жирэмсэн болохоор хүчтэй өвчин намдаах хэрэглэхийг хориглодог юм байна лээ. Ингээд тасралтгүй 2 өдрийн турш, бөөрний тасгийн бүх өрөөнд тодоос тод сонсогдохоор тасралтгүй орилоод бүх үйлчлүүлэгч намайг таньдаг болтол нь хөгөө чирсээн хэхэхэ.
Хагалгаанаас хойш 2 сарын дараа бие маань ч тэнхэрч охиндоо ямар нэр өгөх талаар бодол зурвас хийв. Тэр үед хөрш айлаас авсан нэрний жагсаалттай номны хуудсыг дөнгөж эргүүлтэл “Асима” гэсэн нэр тодоос тод нүдэнд туслаа. Хойно нь бичсэн утгыг нь хартал “Хамгаалсан, хамгаалагдсан” гэсэн утгатай, Араб гаралтай үг юмсанж. Энэ нэр маш их таалагдаж охиндоо өгсөн. Амьдрал надад хүнд сорилтыг аз жаргалтай хамт бэлэглэсэн тэр өдрийг, амийг минь аварсан алтан гартай Ismet Yavascaoglu эмчийгээ, хором ч холдолгүй халамжилж асарсан хайрт ханиа, ачийг нь хэзээ ч хариулж барахгүй сайхан найз нарыгаа, халуун сэтгэлээрээ дэмнэн эмчилгээний төлбөрт минь гээд хэдэн сарын цалингаа хүртэл бариад ирсэн ах дүү, хамт олноо би яахан мартах билээ. Тэд нартаа үнэхээр талархаад баршгүй. Тиймээ би ингэж ээжийгээ хамгаалж дээд тэнгэрээс ивээгдэн амьдралыг зорьж ирсэн охиноо халуун энгэртээ тэвэрч чадсан юм.
Хүмүүс минь амьдралын үнэ цэнийг оройтсон хойно нь биш яг одооноос мэдэрч амьдралын хором, мөч бүрийг аз жаргалтайгаар өнгөрүүлж, хайртай хүмүүстээ хайртай гэдгээ харамгүй хэлж байгаарай. Амьдрал гуниглаж, юу ч хийхгүй суухад хэтэрхий богино тул өөрийн дотоод хүнээ сонсон, хүсэл мөрөөдлөө хойш тавилгүй, хийхийг хүссэн зүйлээ зоригтойгоор эхлүүлж, харамсах зүйлгүйгээр амьдралыг туулаарай гээд хүн болгонд очиж хэлмээр байна. Бидэнд ирэх бэрхшээл сорилтын өмнө хэзээ ч битгий бууж өгөөрэй. Амьдрах үнэхээр сайхан шүү 😊.
#УРАМТҮГЭЭЕ
