Laat ons ouders zijn

In mijn loopbaan als psycholoog heb ik vele mensen mogen begeleiden en trainen. Mijn werk speelde altijd een belangrijke rol in mijn leven totdat ik een aantal jaren geleden zwanger werd van ons eerste kindje. Wij zijn de trotse ouders geworden van een super lieve, doch zorgintensieve zoon, waardoor ons leven radicaal is veranderd. Wij zijn na zijn geboorte in een nieuwe wereld terecht gekomen. Een wereld van verdriet, onzekerheid, uitzoekerij, wanhoop en onbegrip. Maar vooral een wereld waarin doorzettingsvermogen nu voorop staat. Door alle tijd die we kwijt waren in de functie van verpleger en belangenbehartiger konden we veel minder ouder zijn. De eerste levensjaren hebben we moeten besteden aan het voeren van vele gesprekken met medici, zorginstanties en aan het 24 uur per dag verplegen van onze zoon. Dat is zo jammer, je wilt als ouder gewoon kunnen genieten van je kind, zonder dat je in bovenstaande rol wordt geduwd. Naast het gegeven dat ik moeder ben van een zorgintensief kind, observeer ik mensen vanuit mijn vak als psycholoog. Als je jaren in een ziekenhuis rondloopt en veel instanties hebt gesproken, gaan je vanuit beide rollen zaken opvallen. Ik heb nu zoveel geïnventariseerd dat ik daar anderen mee kan helpen.