WenG Flevoland

12/08/2018

In de hulpverlening zie je vaak de term ‘netwerk’ voorbijkomen. Dat heeft dus niets te maken met je internetprovider, maar alles met je sociale omgeving. Wie ken je, wie helpt je, wie help jij, wie…

03/08/2018

De rapgroep Jeugd van Vroeger uit Almere mag optreden tijdens het jaarlijkse Kunst en Theater Gala van het Leger Des Heils.De groep treedt op met de 'Bij Bosshardt Rap'. Het wordt gehouden op 14 september in Afas Live in Amsterdam.Volgens het Leger Des Heils krijgen mensen door zo'n o...

02/08/2018

Ik moet me eindeloos vaak verantwoorden waarom ik geen alcohol drink

Ik heb nog nooit een heel glas bier opgedronken en ik sta ook niet in de verleiding om daar nu opeens verandering in aan te brengen. Ik vind bier gewoon niet lekker. Qua wijn blijf ik steken op een glas of drie. Twee van die glazen dronk ik op dezelfde avond en ik herinner me nog hoe op de fiets naar huis mijn hoofd zich een heel klein beetje losmaakte van mijn nek.

Het nipje wijn dat ik aan Christus’ tafel krijg, is uiteraard van een andere orde. Dat baant zich licht brandend een weg door mijn slokdarm richting mijn hart. De impact daarvan is alleen maar groter geworden doordat mijn lichaam alcohol vreemd spul vindt.

Op zichzelf zou ik hier verder geen woorden aan vuil hoeven te maken, ware het niet dat ik me er eindeloos vaak voor moet verantwoorden.

Alcohol drinken is de norm voor studenten, voor politici, voor alle grote mensen op grote-mensen-feestjes. Alcohol zorgt voor gezelligheid en je ervaringen met alle soorten ervan zijn een zelfstandig gespreksonderwerp. Ik hoor het altijd beleefd aan, zoals ik naar een monteur luister die mij de werking van een automotor probeert uit te leggen.

Het is ook vrij normaal om op Twitter te melden dat je nog even een goed glas wijn gaat drinken. Als ik zou meedelen dat ik zo nog een goed glas appelsap ga drinken, zou dat raar zijn. Het niet drinken van alcohol is de uitzondering en verdient steeds weer uitleg. En dat vind ík nu weer raar. Heel raar.

Ik heb een paar levendige herinneringen aan de rampzalige gevolgen van te veel alcohol. Herinneringen aan hoogstaande mensen die zichzelf langzaam maar zeker van hun voetstuk af dronken. Aan hun gezinnen die in stilte het verdriet daarover met zich meedroegen. Aan een vrouw die in Leiden op 3 oktober haar straalbezopen man achter zich aan naar huis sleepte. Aan een collega die opnieuw betrapt was op het rijden onder invloed en zijn baan moest opgeven.

Het is ooit bij een van die momenten geweest dat ik voor een denkbeeldige steeg stond waarin ik – tussen veel vrolijk feestgedruis – een paar ontluisterende taferelen zag en besloot de steeg niet in te lopen. En ik heb er nooit spijt van gekregen.

Erg missionair ben ik niet in dit opzicht. Mijn vrouw en familieleden zijn zeer matige gelegenheidsdrinkers en ik heb ze nog nooit proberen te bekeren tot het lidmaatschap van de blauwe knoop. Maar het feit dat ik me bij veel anderen steeds weer moet verantwoorden, irriteert me wel.

De persoonlijke en maatschappelijke schade van alcohol zijn enorm. Veel studenten ontwikkelen een drinkroutine die niets anders is dan de opmaat naar verslaving. En ze zijn er nog trots op ook. Maar voor zover je daarna met hulpverlening al van de alcohol af komt, dan nog blijf je je leven lang een verslaafde.

Hersens en levers worden door alcohol aangetast en de kans op kanker neemt als gevolg van alcohol toe. En nu de Amsterdamse ombudsman een tijdje in het centrum woont, struikelt hij over de kotsende, pissende en vechtende mensen die zich zonder alcohol heel anders hadden gedragen.

Zaterdagavond bekeek ik de film over de ontvoering van Heineken. Daarin figureert de vader van Willem Holleeder die zich ooit als vertegenwoordiger van het biermerk gedwongen voelde om met de klanten mee te drinken en zo een lichamelijk wrak was geworden. En toen Willem bij zijn ouders opbiechtte dat hij inderdaad Freddy Heineken had ontvoerd, wees hij naar zijn vader en riep hij: ‘Ik heb het voor jou gedaan!’

Wat er ook van waar is, feit is dat alcohol een bron is van oneindig veel ellende. Elk mens in de goot is ooit begonnen met dat goede glas wijn waar we zo gezellig over doen. Alcohol is een sluipmoordenaar met een kerkhof vol slachtoffers.

Misschien moet ik op dit punt toch missionairder worden. Er zijn kerken in de wereld waar het laten staan van alcohol een vanzelfsprekend onderdeel is van het christelijke leven. Dat is een heilzamere norm dan de vanzelfsprekendheid waarmee mij steeds weer de keus tussen rode en witte wijn wordt geboden. Kap nou toch eens met die stomme alcohol van je!

15/07/2018

Onze eigen band, Roofless, stond vandaag op het open podium van de Zwarte Cross. Oerend hard lieten de bandleden, bestaande uit daklozen, ex-daklozen en medewerkers van het Leger des Heils, rock- en blues covers horen. Bijzonder dat ze op dit evenement hebben gespeeld!

22/06/2018

21/06/2018

Het Leger des Heils in Flevoland zoekt nieuwe collega's. Ben jij die professional met een (bijna) afgeronde mbo/hbo opleiding sociale studies en een positief christelijke levensovertuiging? Kom op 28 juni tijdens de speeddate kijken welke mogelijkheden wij voor je hebben. Je krijgt een lunch aangeboden en rond 13.30 uur weet jij of je met een contractaanbieding de deur uitloopt. Stuur snel je CV naar p&o.flevoland@legerdesheils.nl.

30/05/2018

'Ik heb van de rechter reclasseringstoezicht opgelegd gekregen, omdat hij vond dat ik een kans moest hebben om mijn leven weer op te pakken. Nu woon ik inmiddels een jaar in een beschermde woonvorm en ga vijf dagdelen per week aan het werk in de keuken van het 50|50 Workcenter.'

Jazzy (24) is al op jonge leeftijd uit huis geplaatst en heeft daarna in verschillende jeugdhuizen gewoond. Vanaf groep 7 ging het op school moeizaam. Binnen een maand was duidelijk, dat de middelbare school voor haar niet blijvend was. Na een aantal maanden jeugdgevangenis, gaat Jazzy naar een heropvoedingskamp in Zweden. En daarna voor een periode naar India waar zij met kinderen werkte. 'Dat was wel een moeilijke tijd. Maar nu weet ik wel waar ik sta. En wat ik wil. Ik haal de positieve dingen eruit. Met mijn vriend heb ik het vaak over wat mij bezighoud. Ik moedig hem aan de juiste keuzes in zijn leven te maken. Ook hij heeft veel meegemaakt. Sinds een paar weken heb ik God gevonden. Je hebt geloof nodig om uit de put te komen. Ik ben gewoon begonnen met bijbellezen en haal er iedere dag iets uit. Ondanks dat mijn vriend moslim is, hebben we er veel gesprekken over.'

Een droom van vroeger is er nog: 'Ik wilde kapster worden. En nog steeds. Dat is mijn eerste droom. En verder wil ik gewoon mijn leven leiden, zoals anderen dat ook doen. Een eigen woning. Werk. Maar wel stap voor stap.'

04/05/2018

Dit keer een dubio van een hulpverlener. Ga je, ondanks dat de woning van de deelnemer zwaar vervuild is, blijven eten en een relatie met de deelnemer opbouwen of kies je ervoor niet te bij de deelnemer te eten en/of koffie te drinken, waarmee je ook langzamer een relatie opbouwt.

15/04/2018

'Vrijwilliger? Jij wordt ingezet als ervaringsdeskundige!'

Dit is onze stoere Kim! Kim groeide op in een onveilig gezin, met een verslaafde moeder en een agressieve vader, die haar op haar veertiende het ziekenhuis in sloeg. Terug naar huis kon en wilde ze daarna niet meer. Ze zwierf wat rond en kwam in een internaat terecht, tot haar achttiende. Haar inmiddels cleane moeder zag het alleen niet zitten haar ‘onhandelbare’ dochter in huis te nemen. Kim woonde dan hier, dan daar en op straat. Haar leven bestond uit haar baantje in de horeca, sigaretten, drank, cocaïne en een allesoverheersend gevoel van paniek. Tot ze ‘out’ ging naast het fornuis in de horecakeuken en werd afgekeurd. ‘Ik zag in dat het zo niet langer kon doorgaan. Negen maanden lang volgde ik psychotherapie, zag alles onder ogen wat fout was gegaan en vocht mij een weg naar een normaal leven. Toen ik me aanmeldde als vrijwilliger bij het Leger des Heils werd kort en bondig gezegd: ‘Vrijwilliger? Jij wordt ingezet als ervaringsdeskundige. Inmiddels heb ik een betaalde baan bij het Leger des Heils.'.

Kim ontwikkelde een activeringsplan voor jongeren die de hele dag roken, drinken, blowen en op de bang hangen. Kim spreekt de taal van de jongeren, is één van hen, maar dan anders. ‘Ik heb ervaren hoe belangrijk het is dat mensen in je geloven. Dat willen wij ook naar deze jongeren uitstralen: ‘Wij geloven in jullie’. Zodat ook zij, net als Kim, hun ballast kunnen omzetten in bagage.

13/04/2018

Rond mijn dertigste ging het fout, eigenlijk eerder al. Ik werkte in de horeca, ging in het weekend uit en nam het er dan flink van. Alcohol en drugs. Dat ik toen al verslaafd was had ik niet door. Mijn oudere broer zette me het huis uit, waarna er een periode volgde van dakloosheid, verblijf in opvangtehuizen en uiteindelijk een opname in een verslavingskliniek.

Via via kwam ik terecht bij 50|50 food en, na een terugval die een paar jaar duurde, werk ik daar nu weer. Daar ben ik heel blij mee. Ik moet wel oppassen dat ik niet teveel hooi op mijn vork neem, dat is mijn valkuil. Maar ik heb weer een leven, geld op mijn rekening en een agenda waarin ik mijn afspraken bijhoud. Als ik thuiskom van mijn werk ben ik moe. Heerlijk!

Ik pas nu heel erg op met wat ik doe en met wie ik omga. Ik kan nog zo clean zijn, maar als ik me ga vervelen, heb ik die krokodil in no time weer zo dichtbij dat hij me hapt. En dan ben ik gewoon de pineut, dat weet ik maar al te goed. Daarom heb ik invulling in mijn leven nodig, al is het maar een paar uurtjes.

02/04/2018

30/03/2018

Goede Vrijdag. Lied 472: “De schoonste naam der namen is Jezus’ naam voor mij. Hij kocht door Zijn wrede kruisdood mijn ziel van zonde vrij”, “Ik wijd nu al mijn liefde aan Jezus die mij mint. Want Zijn kruisdood bracht verzoening; door Hem ben ik Gods kind”.

25/03/2018

🔥🔥🔥

22/03/2018

“Als kind was ik eigenlijk altijd op straat. Tot ik op mijn achtste uit huis werd geplaatst en tot mijn 18e in verschillende jeugdhuizen heb gewoond. In die tijd was er geen contact met mijn moeder. Toen ik van mijn broer en zusje hoorde, dat mijn moeder ernstig ziek was, heb ik haar opgezocht. Zelf was ik toen 22 en zwanger van mijn eerste kindje.”

Tjiske (53) zorgt drie jaar voor haar moeder, waarna deze overlijdt. Inmiddels is er bij haar ook een tweede kindje geboren. Maar het gaat niet goed thuis. De beide jonge kinderen gaan naar een pleeggezin en de relatie met vader wordt verbroken. Ook het jongste meisje, dat inmiddels 25 jaar is, heeft Tjiske niet meer gezien. Met de oudste dochter is contact via de zus van Tjiske. En via deze route heeft Tjiske ook een foto van haar kleinkind.

“Ik ga vijf dagdelen per week naar 50|50. Daar doe ik van alles. Op dit moment vouwen we filters. Werken is leuk. Je ziet nieuwe mensen en maakt onderling grapjes. Thuis kijk ik graag TV en brei ik babykleertjes voor mijn kleinkind. Ik zou haar heel erg graag willen zien. En mijn dochter ook. Een huisje voor mezelf zou ik ook graag willen. Maar dat mag niet meer, vanwege mijn epilepsie.”

25/01/2018

“Nu ben ik drankloos, maar ongeveer 35 jaar geleden, ben ik door een drank- en gokverslaving mijn huis kwijtgeraakt. Sindsdien heb ik een aantal jaren bij vrienden gewoond en in verslavingsklinieken en meerdere opvangcentra. Nu woon ik inmiddels vier jaar Beschermd bij het Leger des Heils.”

Derwin (56) gaat na de Lagere School naar de LTS, maar verlaat deze vroegtijdig, zodat hij geen diploma heeft. Zijn werkcarriére is in het begin vooral in de textielindustrie, waar hij meerdere jaren voor een weversbedrijf werkt. Later volgt een hoveniersopleiding, wat in de praktijk erg goed gaat. Derwin leert veel over grijs en groen en bijbehorende materiaalkennis. Maar Derwin heeft niets met theorie en examens en stopt. “Op dit moment ga ik vier dagen per week naar 50|50. Ik ben bijrijder op het busje en doe van alles. Als ik thuis ben, dan hou ik van TV kijken, computeren en een beetje op de scooter heen en weer rijden.”

“Ik heb altijd contact gehouden met mijn familie. Kinderen zijn er nooit gekomen. Mijn droom is om samen met Janneke, die ik hier vier jaar geleden heb leren kennen, samen te gaan wonen. Huisje, boompje, beestje. Dat moet nog even wachten tot we beiden uit de schuldsanering zijn. Ik ben er op zich uit, maar heb ook een aantal grote rekeningen liggen, die ik niet kan betalen.”