15/08/2025
Je ziet ze niet meer.
Je hoort hun stem niet meer in de kamer.
Je kunt hun hand niet meer vasthouden.
Maar als je zacht wordt,
als je ademt in de diepte van je hart,
voel je het misschien wél:
🌙 hun aanwezigheid.
Niet in vorm,
maar in energie. In licht. In herinnering.
De ziel kent geen einde.
Liefde sterft niet.
Misschien voel je hen in een bries.
In het flikkeren van een kaars.
In een droom die je diep raakt.
Of in het plotselinge weten: Ze zijn hier.
Rouw is meer dan afscheid.
Het is ook een nieuwe taal leren spreken.
Een taal van stilte. Van voelen. Van vertrouwen.
✨ Want hun liefde leeft voort in jou.
In je adem. Je tranen. Je keuzes.
Als je stopt met vluchten,
kun je hen ontmoeten in je binnenwereld.
Niet als een herinnering,
maar als levendige aanwezigheid.
💫 Misschien is dat wat rouw werkelijk vraagt:
niet het loslaten,
maar het anders vasthouden.
En telkens als je stilstaat,
je ogen sluit,
en naar binnen keert…
hoor je hun fluistering:
“Ik ben er nog. Op een andere manier. Maar ik ben er.”
