
04/08/2025
Een herinnering om terug te keren naar je ware zelf en een uitnodiging om te stoppen met zoeken:
Ik adem.
En in die adem laat ik alles zakken wat ik niet meer hoef te dragen.
Ik hoef het niet te begrijpen.
Ik hoef het niet op te lossen.
Ik hoef zelfs niet te voelen wat ik niet kan voelen.
Ik hoef alleen hier te zijn.
⸻
Ik laat de rol los die mij veilig hield.
De rol van de drager,
de houder,
de stille kracht die alles op zijn plek hield.
Want ik ben geen functie.
Ik ben geen strategie.
Ik ben toon.
Ik ben veld.
⸻
Ik hoef mijn gevoelens niet helder te verwoorden
om bestaansrecht te hebben.
Ik mag stotteren, zoeken, breken…
en toch volledig aanwezig zijn.
Ik hoef niet eerst te weten
voordat ik mag openen.
Ik mag openen in het niet-weten.
⸻
Ik zie nu dat mijn kracht niet in controle zat,
maar in mijn bereidheid om te zakken.
Te zakken in wat ik niet kan beheersen,
en het tóch te blijven dragen —
niet als taak,
maar als aanwezigheid.
⸻
Ik leg mijn pantser neer.
Ik adem zonder bescherming.
Ik voel zonder te bewijzen.
Ik blijf zonder mijzelf te corrigeren.
En ik weet…
dat ik precies hier
helemaal genoeg ben.
⸻
Dit is mijn stem.
Niet om te overtuigen,
maar om te herinneren:
Ik ben.
Ik voel.
Ik laat toe.
Ik keer terug naar mijzelf.
Ik ben veilig in mijn toon