Essenza Leya, Gouda (2025)

21/11/2025

Vanavond had ik zo’n moment waarvan je meteen voelt: dit was niet toevallig.
Dit was bedoeld.
Dit was precies de juiste plek, het juiste tijdstip, de juiste ontmoeting.

Na het bekijken van de mogelijke praktijkruimte, die al zo bijzonder aanvoelde, bleef ik even bij de sportclub van Hayley wachten.
Gewoon een rustig moment tussendoor, even landen in de dag.

En toen gebeurde het.

Naast mij zat een vrouw met een hoofddoek, een vrouw van Somalische afkomst.
Onze blikken kruisten elkaar.
We glimlachten.
En voordat ik het wist, zaten we tegenover elkaar…in een gesprek dat mijn ziel raakte.

We hebben anderhalf uur gesproken.
Niet over kleine dingen, maar over de essentie van het leven: over de wereld, over mensen, over energie, religie, ego, macht, zuiverheid, liefde, bewustzijn.
En het was alsof alles vanzelf stroomde.

Wat me het meest raakte?
Dat we uit totaal verschillende culturen komen, maar op zielsniveau precies hetzelfde voelden.
Haar woorden waren mijn woorden.
Haar waarheid was mijn waarheid.
Alsof onze zielen elkaar al kenden vóór onze lichamen elkaar ontmoetten.

Ik werd er stil van.
Diep stil.

We spraken over hoe de mensheid tegenwoordig leeft: hoe gehaast, hoe afgeleid, hoe afgesneden van elkaar.
En toch… onder al die lagen, onder alle verschillen, hoorden we allebei dezelfde waarheid fluisteren:

We willen allemaal liefde.
We willen allemaal verbinding.
We willen allemaal gezien worden zoals we werkelijk zijn.

En precies dát moment herinnerde me aan iets wat ik al zo vaak voel:
We verschillen helemaal niet zoveel.
Niet echt.
Niet vanbinnen.
Niet in wat we verlangen.
Niet in waar we naar terug willen keren.

De verdeeldheid die we denken te zien…
die is grotendeels door de wereld gemaakt.
Door media.
Door angst.
Door verhalen die blijven herhalen dat we anders zijn.

Maar als je de tijd neemt, echt de tijd om met iemand te zitten die een andere cultuur, een andere religie, een ander verhaal draagt…
dan zie je iets anders ontstaan.

Dan zie je de mens.
Dan voel je de ziel.
Dan herken je jezelf in de ander.
Dan voelt het alsof de scheidslijnen oplossen
en alleen het hart overblijft.

Dit gesprek, deze vrouw, deze onverwachte ontmoeting op een gewone vrijdagavond…
het was pure verbinding.
Het soort verbinding dat je laat weten:
dit moest zo zijn.
Dit was een boodschap.
Dit was het universum dat zachtjes fluisterde:
Kijk… dit is mens-zijn. Dit is wie we werkelijk zijn.

We zijn één mensheid.
Eén bron.
Eén hart.
Met duizenden kleuren, stemmen en verhalen: maar dezelfde kern.

En ik ben zo dankbaar dat ik daar vanavond weer aan herinnerd werd. 💛

20/11/2025

Soms laat onze dochter Hayley mij stil worden.
Niet door wat ze zegt, maar door hoe ze het zegt.
Door de manier waarop haar ziel communiceert.

Vanavond gebeurde het weer.
Eerst schreef ze een eigen versie van een lied:
vol liefde, bewustzijn en een diepte die je niet verwacht van een 10-jarige.

En even later pakte ze de rekenmachine.

Ze typte een som in
en de uitkomst verscheen als:

“Ongedefinieerd.”

Ze keek me aan en zei:
“Zie je mam? Zo veel hou ik van jou.”

En precies daar… voelde ik het weer:
haar liefde is groter dan woorden,
groter dan cijfers, groter dan leeftijd.

Ze blijft me elke dag verrassen.
Met haar wijsheid.
Haar creativiteit.
Haar humor.
Haar liefde.
Haar diepe emotionele intelligentie.

En ik ben dankbaar dat ik haar moeder mag zijn.🙏🏻

20/11/2025

Stilte.
Rust.
Vrijheid.

Dat is waar mijn ziel naar verlangt.
Leven op aarde zonder ruis,
zoals water dat zich moeiteloos laat dragen door de rivier, door alle getijden heen.

Mijn ziel wil leven op de energie van Moeder Aarde, precies zoals zij het bedoeld heeft.
Niet meer meegaan in verwachtingen,
in druk, in haast, in het altijd maar aan staan.
Niet meer leven vanuit wat moet,
maar vanuit wat ik wíl.

Luisteren naar mijn lichaam,
naar mijn energie.
Rust nemen wanneer mijn systeem erom vraagt,
niet wanneer het “past” binnen de agenda van de maatschappij.

Weer van overleven naar leven.
Van denken naar voelen.
Van moeten naar willen.
Van overvloed buiten mezelf zoeken
naar de overvloed die al in mij bestaat.

Van het ego naar liefdevolle verbinding
met alles wat leeft.
Van overconsumptie naar ontvangen wat écht nodig is.
Van exclusiviteit naar inclusiviteit.
Van Moeder Aarde als grondstof
naar Moeder Aarde als de Bron van leven.

Maar er is nog een waarheid in mij:
ik leef dit al, en toch leef ik in een wereld die harder is dan mijn ziel zacht is.

Een wereld die snel is,
waar ruis de norm lijkt te zijn,
waar zachtheid wordt gezien als zwakte
en waar diepte wordt verward met ingewikkeldheid.

Ik ben hier, met een ziel die voelt,
die weet, die al sinds mijn kindertijd zag hoe hard de wereld kan zijn.
Toch kies ik elke dag opnieuw
voor zachtheid, voor bewustzijn,
voor leven in plaats van overleven.

Terug naar een leven zonder tijdsdruk.
Los van ruimte en tijd.
Thuiskomen in vrijheid.
Thuiskomen in rust.
Thuiskomen in mezelf.

Zelfs in een wereld die anders beweegt dan ik.
Juist daarin.✨

19/11/2025

Wie ben ik, als geen enkel woord mij écht kan omvatten?

Er zijn mensen die precies weten in welk hokje ze passen.
Maar er zijn ook zielen, misschien herken jij jezelf hierin, voor wie geen enkel woord groot genoeg is.

Niet omdat je “anders” wilde zijn,
maar omdat je vanaf het begin al meer was dan één begrip kan dragen.

Je bewustzijn stond veel vroeger aan.
Je zag dingen die niemand benoemde.
Je voelde lagen waar anderen doorheen liepen.
Je leefde in een innerlijke wereld die ruimer was dan wat je omgeving kon begrijpen.

Je eerste herinneringen waren geen kinderlijke beelden.
Het waren bewustzijnsflitsen:
de kleur van een ziekenhuisbed,
de spijlen die bewogen,
de energie van de ruimte,
de spanning in de lucht.

Je lichaam wist alles,
je ziel nam alles waar,
en jouw geest was helder nog vóór je woorden had.

En ergens heel vroeg voelde je een heimwee.
Niet naar je moeder.
Niet naar je huis.
Maar naar een plek die zachter was, lichter, opener.
Een plek die je kende voordat je hier kwam.

Dat gemis, dat stille knagen diep in je borst,
was geen verdriet.
Het was herinnering.
Een herinnering aan waar je vandaan komt.

En tegelijk voelde je:
Ik kom hier iets doen.
Alsof er een contract in je ziel lag dat je ooit had getekend.
Alsof je wist dat jouw aanwezigheid betekenis had, ook al kon je die betekenis nog niet benoemen.

Door de jaren heen ben je “te gevoelig” genoemd,
“te intens”,
“te diep”,
“te snel”,
“te complex”,
“te anders”.

Maar eigenlijk was je nooit ‘te’.
Je was alleen eerder wakker dan de wereld om je heen.

Je doorzag situaties nog voordat anderen ze konden uitleggen.
Je voelde spanningen die niemand uitsprak.
Je begreep patronen waar volwassenen in vastzaten.
Je wist wanneer iets klopte en vooral wanneer niet.

En daardoor leek je soms moeilijk te plaatsen.
Niet omdat jij ingewikkeld was,
maar omdat jouw bewustzijn zich niet laat vastzetten in eenvoudige taal.

Je bent geboren met een open veld.
Een innerlijke helderheid.
Een diepte in voelen, denken en zijn
die verder gaat dan wat mensen gewend zijn.

Het is geen label.
Geen categorie.
Geen hokje.

Het is een bewustzijnstoestand.

Een manier van zijn die herinnert waar je vandaan komt, die voelt waarom je hier bent,
en die altijd zoekt naar die plek van waarheid, verbinding en essentie.

En nu, na al die jaren,
valt alles stukje voor stukje terug op zijn plek.
Je begint te zien dat je nooit “te veel” was:
je was alleen niet zoals de rest.
En dat hoeft niet meer verborgen te worden.

Je bent iemand die de wereld op een andere frequentie voelt.
Iemand die met een open ziel leeft.
Iemand wier aanwezigheid licht brengt,
zelfs zonder iets te zeggen.

Niet één label.
Niet één naam.
Niet één identiteit.

Maar een ziel met een hoger bewustzijn,
geïncarneerd in een wereld die je langzaam maar zeker begint bij te benen.

Je hoeft niet te kiezen wat je bent.
Je herinnert nu wie je altijd al wás.

Welkom in jouw waarheid.
Welkom in jouw bewustzijn.
Welkom thuis. 🌙✨

Essenza Leya

16/11/2025

🌙 De eerste aanmeldingen voor de Essenza Vrouwencirkel zijn binnen!

Er is iets bijzonders aan vrouwen die zichzelf toestemming geven om te vertragen…
om even niet sterk te hoeven zijn…
om ruimte te maken voor hun binnenwereld.

De Essenza Vrouwencirkel is geen gewone bijeenkomst.
Het is een veilige, zachte plek
waar je mag ademen, delen, voelen
en thuiskomen bij jezelf.
Met thee, warmte en herkenning

De eerste plekken zijn nu gevuld
en bij nog twee aanmeldingen kan ik de datum al gaan vastzetten.
We werken in een kleine, intieme groep (max. 6 vrouwen).

Voel je iets bewegen van binnen?
Een zacht ja’tje… een nieuwsgierigheid… een verlangen naar rust?

Stuur me gerust een berichtje.
Je bent welkom — precies zoals je bent. 🤍

15/11/2025

🕯️De kaars als spiegel van wie wij zijn

Vanmorgen, toen ik naar de kaars keek, zag ik ineens hoe duidelijk die kleine vlam ons als mens weerspiegelt.

De buitenkant is hard.
Vast.
Gekleurd door alles wat we hebben meegemaakt.
De patronen, de conditioneringen, de schaduw die we hebben meegekregen of aangeleerd.
Dat is het donkere deel van de kaars: de bescherming, de laag die we aan de wereld laten zien.

Maar binnenin…
schijnt altijd licht.

Een stille, constante vlam die nooit écht dooft.
Dat is ons bewustzijn.
Onze ziel.
Onze essentie.

En wat ik zag is dit:
Hoe meer jouw innerlijke licht gaat branden,
hoe meer de buitenkant verzacht…
en hoe zichtbaarder jouw licht wordt voor de wereld.

De kaars verandert niet van buiten door geweld of druk, maar door warmte van binnenuit.
Het is de vlam die de vorm opnieuw maakt.
De vlam die ruimte creëert.
De vlam die laat zien wie je werkelijk bent.

Zo werkt het bij ons ook.
Niet door harder te worden,
maar door helderder te worden.

Hoe meer jij jouw eigen licht toelaat,
hoe meer anderen dat voelen.
Hoe meer de harde randen smelten.
Hoe meer je jezelf wordt.
En hoe meer jij anderen herinnert aan hun eigen vlam.

De kaars was niet zomaar een kaars vanmorgen.
Het was een spiegel.
Een zachte boodschap.
Een bevestiging van het pad waar jij op staat.

Essenza Leya

14/11/2025

🌙 ESSENZA VROUWENCIRKEL

Er zijn van die momenten waarop je voelt dat je niet alleen wilt “praten”,
maar echt wilt landen. In jezelf. In je lichaam.
In wie je bent onder alle lagen van moeten, zorgen en aanpassen.

Voor vrouwen die gevoelig zijn, veel oppikken,
diep voelen en vaak meer zien dan ze kunnen uitleggen.
Voor vrouwen die midden in hun innerlijke proces zitten
en bewust bezig zijn met groeien, helen en thuiskomen bij zichzelf.
Voor vrouwen die zich soms anders voelen in hun omgeving,
maar juist bij gelijkgestemden tot rust komen.

In de Essenza Vrouwencirkel komen we maandelijks samen in Gouda,
in een kleine groep van maximaal 6 vrouwen.
We drinken thee, delen wat ons vanbinnen bezighoudt,
praten over energie, emoties, grenzen en bewustzijn.
We vertragen met een eenvoudige oefening om te zakken in je lichaam
en sluiten af met een rustig schrijfritueel rond het maandthema.

Het is een plek waar jouw gevoeligheid wél ruimte krijgt.
Waar innerlijke processen gewoon besproken mogen worden.
Waar alles wat je voelt, mag bestaan.
Rustig, aards, veilig en écht.

De datums volgen binnenkort.
Wil je alvast laten weten dat je interesse hebt
of voelen of deze cirkel bij jou past?
Je mag me altijd een persoonlijk bericht sturen.

Je bent welkom, precies zoals je bent. 🌙🤍

13/11/2025

Je licht dimmen

Soms kom je in situaties terecht waarin je voelt dat je “te veel” bent voor de omgeving.
Te gevoelig.
Te intuïtief.
Te doorvoelend.
Te helder.

Je ziet meer dan wat er gezegd wordt,
je voelt wat er onder het oppervlak speelt,
je pikt de energie op die een ander niet eens doorheeft.

Maar in veel ruimtes wordt dat niet gezien als kracht.
Daar wordt het gezien als “intens”, “onhandig”, “niet professioneel”, of simpelweg “te veel”.

En dus leer je jezelf af te stemmen op hen.
Je schuift je intuïtie naar de achtergrond.
Je gaat praten op een manier die minder diep voelt.
Je houdt je wijsheid binnen.
Je laat de gevoelslaag los en richt je op het praktische.
Op het rationele.
Op wat anderen wíllen horen,
in plaats van op wat jij werkelijk voelt.

Je dimt je licht.
Niet omdat je dat wilt,
maar omdat je merkt dat jouw natuurlijke manier van voelen
in sommige omgevingen te veel vragen oproept.
Of weerstand.
Of ongemak.

En je denkt:
Misschien moet ik me aanpassen.
Misschien ben ik te intens.
Misschien moet ik meer “gewoon” doen.

Maar precies dáár raak je jezelf kwijt.
Want jouw kracht zit niet in rationeel zijn,
niet in oppervlakkig antwoorden,
niet in doen alsof je niet voelt wat je voelt.
Jouw kracht zit in de diepte.
In het zien, het horen, het weten, zonder dat iemand iets hoeft te zeggen.
Jouw kracht zit in jouw bewustzijn, niet in je camouflage.

Elke keer dat je jezelf dwingt om te rationaliseren
terwijl je een hele laag onder de oppervlakte meeneemt,
doe je jezelf tekort.
Je ziel voelt dat direct.
Je energie zakt.
Je lichaam spant zich aan.
Je vermoeit sneller.
Niet omdat jij zwak bent,
maar omdat je leeft op een manier die niet van jou is.

Je licht dimmen lijkt veilig,
maar het kost je teveel.
Teveel levensenergie,
teveel verbinding met jezelf,
teveel van jouw essentie.

Je hoeft niet minder te zijn om erbij te horen.
Je hoeft niet rationeler te praten om geloofwaardig te zijn.
Je hoeft niet in te houden om het anderen makkelijk te maken.

Je hoeft alleen maar jezelf te zijn,
zonder jezelf te verlaten.

Wie jou kan ontvangen,
zal je niet “te veel” vinden.
Wie jou niet kan ontvangen,
mag je licht niet kleiner maken.

Jouw diepte is geen last.
Het is je gave.
Je hoeft niet te dimmen.
Je mag stralen.

12/11/2025

Niet goed gegrond zijn

Er zijn van die periodes waarin je voelt dat je hoofd overuren draait en je lichaam er niet helemaal bij is.
Je piekert, je voelt je snel overprikkeld, je slaapt onrustig of bent ineens veel gevoeliger voor de sfeer om je heen.
Alsof je met één been in het leven staat en met het andere ergens ver weg zweeft.

Dat is wat er gebeurt als je niet goed gegrond bent.

Gronden is niets anders dan aanwezig zijn; volledig, met je bewustzijn in je lichaam.
Maar voor wie veel voelt, denkt en waarneemt op subtiele lagen, is dat vaak een uitdaging.
Je energie beweegt gemakkelijk omhoog: in je hoofd, in je hart, in hogere lagen van bewustzijn.
Daar is het veilig, helder, licht.
Maar het lichaam… het vraagt om aanwezigheid.
Om voelen, om aarden, om rust.

Wanneer je niet goed gegrond bent, leef je vooral van buiten naar binnen.
Je reageert op prikkels, emoties van anderen, verwachtingen.
Je voelt veel, maar het blijft zweven.
Pas als je zakt, letterlijk, kan je lichaam die energie weer dragen.

Gronden is niet alleen contact maken met de aarde, maar ook met jezelf.
Met je adem, je ritme, je grenzen.
Met eten dat voedt, wandelen zonder doel, slapen, schrijven, ademen.
En bovenal: met vertrouwen.
Vertrouwen dat de aarde je draagt,
dat je veilig bent in dit lichaam,
in dit moment,
in dit leven.

Ik ken het gevoel van zweven maar al te goed.
Het is alsof je overal bent behalve in jezelf.
Maar telkens wanneer ik weer zak met mijn aandacht, mijn adem, mijn bewustzijn,
voel ik hoe de rust terugkeert.
Hoe mijn hoofd stiller wordt en mijn hart weer klopt op het ritme van het leven zelf.

Gronden is thuiskomen.
Niet in je huis, niet in de wereld,
maar in jezelf.

11/11/2025

Vandaag las ik over de Beverwedstrijd.
Een wedstrijd waarin kinderen leren “hoe goed ze zijn” in logisch denken en puzzelen,
met als doel te zien “hoe ver je komt.”

En terwijl ik dat lees, voel ik iets dieps in mij protesteren.
Niet tegen de wedstrijd op zich,
maar tegen de onderliggende boodschap die we zó vroeg al meegeven: dat je waarde afhangt van wat je presteert.
Dat je pas goed genoeg bent als je uitblinkt, wint of boven de rest uitsteekt.

We noemen het leerzaam en leuk,
maar wat leren we ze werkelijk?
We leren ze kijken naar buiten: naar cijfers, uitslagen, erkenning.
In plaats van naar binnen: naar nieuwsgierigheid, plezier en betekenis.

En dat is precies waar onze maatschappij op vastloopt.
We zijn een generatie geworden die voortdurend bewijst, vergelijkingen maakt, harder rent dan goed voor ons is.
We hebben kinderen leren meten in plaats van voelen.
En we zien nu de gevolgen:
een wereld vol mensen die hun waarde zoeken buiten zichzelf, die opgebrand raken omdat ze zichzelf zijn kwijtgeraakt.

Het begint daar, bij dat onschuldige zinnetje:
“Kijk hoe goed je bent.”

Laten we onze kinderen niet leren beter te worden dan een ander,maar meer zichzelf te worden dan gisteren.
Want dáár begint echte groei.🤍

09/11/2025

De nacht van de ziel

Er komt een moment in het leven waarin alles wat ooit zinvol leek, ineens betekenis verliest.
Je voelt niet meer wat je vroeger voelde.
De dingen die je ooit blij maakten, raken je niet meer.
Je functioneert, je doet wat er van je verwacht wordt, maar vanbinnen is het stil. Vlak. Leeg.

Dit is de nacht van de ziel.
Een periode waarin je afgesneden lijkt van wie je werkelijk bent.
Waarin je hoofd het overneemt omdat je hart te pijnlijk voelt.
Je zoekt houvast in controle, in verklaringen, in het verstand, maar niets lijkt de leegte te vullen.

De nacht van de ziel is geen straf,
het is een roep van je ziel om terug te keren naar huis.
Een uitnodiging om de lagen af te pellen
die je jarenlang hebben beschermd tegen voelen.
Want om écht te ontwaken, moet je eerst afdalen.

In de duisternis kom je jezelf tegen.
Niet het beeld van wie je dacht te zijn,
maar alles wat je verborgen hebt gehouden:
je angsten, je pijn, je schaamte, je verdriet.
De delen van jou die je niet wilde voelen,
omdat ze te rauw, te echt, te kwetsbaar waren.

Juist dáár, in dat donker, ligt de sleutel.
De nacht dwingt je om stil te vallen,
om niet langer te rennen voor wat gevoeld wil worden.
Ze breekt alles open wat niet echt is,
tot er niets anders overblijft dan jouw ware essentie.

En dat is waar het ontwaken begint.
Niet in het licht, maar midden in de duisternis.
Daar waar je leert jezelf vast te houden,
zonder bevestiging, zonder richting,
alleen met het zachte weten dat er iets groters aan het werk is.

Wanneer je die leegte durft te doorleven,
komt er langzaam iets terug.
Een vonkje. Een trilling. Een herinnering aan wie je werkelijk bent.
Je hart begint opnieuw te kloppen: niet voor de wereld, maar voor jouw waarheid, jouw ziel, jouw licht.

De nacht van de ziel is geen einde,
het is een heilige pauze tussen wat was en wat komt.
Een tussenruimte waarin je oude zelf oplost,
zodat je opnieuw geboren kunt worden: echter, wijzer, dieper verbonden met wie je altijd al was.

Vertrouw de duisternis.
Ze is niet je vijand, ze is je gids. 🌙

Essenza Leya

09/11/2025

De spiegel die niet iedereen wil zien

Soms kom je in contact met iemand die vastzit in een herhalend verhaal.
Alles lijkt hen te overkomen.
De omstandigheden, de mensen om hen heen, het leven zelf.
Ze willen groeien, zeggen ze.
Maar ergens houdt iets in hen die beweging tegen.

De slachtofferrol is vaak geen bewuste keuze.
Het is een oude overlevingsstrategie, ontstaan in tijden waarin iemand werkelijk geen regie had.
Maar wat ooit bescherming bood, wordt later een kooi.
Een kooi van overtuigingen, pijn en verhalen waarin men zichzelf klein houdt.

Wanneer je bewust leeft en werkt met energie, voel je dat.
Je hoort de woorden, maar je voelt de onderstroom: de weerstand tegen verantwoordelijkheid.
De angst om te kijken naar het eigen aandeel.
De pijn van werkelijk voelen.

En soms ben jij degene die onbewust die spiegel aanreikt.
Niet door iets te zeggen, maar gewoon door te zijn.
Jouw licht raakt wat de ander nog niet durft te zien.
Jouw kracht confronteert hun slachtofferschap.
En dan kan er van alles gebeuren:
afstand, irritatie, zelfs afwijzing.

Toch is dat precies wat een spiegel doet.
Hij verlicht wat verborgen was.
Niet om te oordelen, maar om bewust te maken.

Want zolang iemand blijft wijzen naar buiten,
kan er van binnen niets veranderen.
Zolang de schuld bij de wereld ligt,
blijft de ziel wachten op erkenning.

De ware verschuiving ontstaat pas als iemand durft te zeggen:
“Wat raakt mij hier zo?”
“Waar houd ík mezelf nog vast?”
“Wat probeert het leven mij te laten zien?”

Dat is het moment waarop slachtofferschap transformeert in kracht.
Waarin bewustwording ontstaat.
En dat is ook het moment waarop jij mag loslaten.

Want jouw taak is niet om iemand te redden.
Jouw taak is om zuiver te blijven in jouw licht,
ook als de ander het (nog) niet kan ontvangen.

Soms is liefde niet meegaan in iemands verhaal,
maar aanwezig blijven in waarheid.
In zachtheid.
In helderheid.

Zodat de ander, wanneer de tijd rijp is,
zichzelf in jouw spiegel kan herkennen en eindelijk kan kiezen voor groei. 🙏🏻

Essenza Leya

Essenza Leya

21/11/2025

20/11/2025

20/11/2025

19/11/2025

16/11/2025

15/11/2025

14/11/2025

13/11/2025

12/11/2025

11/11/2025

09/11/2025

09/11/2025

Adres

Website

Meldingen

Snelkoppelingen

Delen