21/04/2025
"Ik ga het beter doen dan mijn ouders."
Een gedachte die bij veel jonge ouders speelt. De jonge ouders van nu zijn zich bewust van de karmische patronen die kunnen spelen binnen een familie. Ze willen hun kinderen niet langer opzadelen met ballast waar zijzelf last van hebben (gehad), vaak overgedragen door hun eigen ouders. Ze willen dat hun kinderen vrij zijn, zich in alle vrijheid kunnen bewegen en kunnen toegroeien naar wie ze werkelijk willen zijn in dit leven op aarde.
Deze ouders kiezen er vaak heel bewust voor om deel te nemen aan groeigroepen, om zo los te laten wat niet meer dient—wat doorleefd is en uitnodigt tot verdere verdieping in het leven.
Persoonlijk loop ik al een tijdje mee in de wereld van zelfontwikkeling, persoonlijke groei, bewust (groot)ouderschap en leven in dienst van het welzijn van mens en aarde. Tegelijkertijd besef ik me steeds meer dat we hoe dan ook het pad bewandelen dat we te gaan hebben, om precies die stukken te leren en eigen te maken waarvoor we gekomen zijn.
Als ziel kiezen we onze eigen incarnatie. Op zielsniveau kiezen we de uitdagingen, lessen, ervaringen en het karma die nodig zijn om het volle potentieel uit ons aardse leven te halen. Dat betekent dat we door ups en downs gaan, dat we het leven soms geweldig vinden en het op andere momenten als zwaar ervaren. En ja, ook ik ben me ervan bewust dat ik stukken heb meegenomen uit mijn familielijn waarmee ik hier iets mag doen.
Vooral in de vrouwenlijn van mijn familie (mijn moeder, grootmoeder, overgrootmoeder, enz.) lag er weinig ruimte voor genieten. Het leven werd als iets ernstigs beschouwd, met een sterk gevoel van plicht. Alles was doordrenkt van religieus besef. Het leven bestond uit werken en het beleven van het geloof. Praktisch betekende dat: niet dansen, geen theater—tenzij het de Matthäus Passion betrof. Twee keer per zondag naar de kerk, het land bewerken, goed zijn voor je medemens, enzovoorts.
Ik merk dat ik het lang lastig vond om vrijuit te genieten van het leven in al zijn uitersten. Kort gezegd: feesten en beesten. En toch, nu ik in deze fase van mijn leven ben, besef ik dat ik precies de juiste ouders heb gekozen, de juiste omstandigheden heb opgezocht om deze ervaring juist wel te hebben. Zodat ik nu kan kiezen. Zodat het leven mij uitnodigt om wel te genieten, om wel af en toe lui te zijn, om wel te feesten, te dansen en te genieten van groot én klein geluk.
Dankzij mijn vrouwelijke voorouderlijn kan ik nu doen wat tegengesteld is aan wat zij mij hebben voorgeleefd. Dankzij de zielenafspraken die gemaakt zijn, hebben zij zich gehouden aan hun belofte: mij helpen met dat wat ik hier op aarde mocht leren. Is het niet wonderlijk dat zij dat voor mij hebben gedaan, zodat ik het weer kan doorgeven aan mijn kinderen en kleinkinderen?
En dat betekent óók: je hoeft het niet beter te doen dan je ouders of grootouders. Ik hoef het niet beter te doen dan zij. Ik kan alleen maar mijn eigen pad bewandelen, mijn eigen uitdagingen omarmen en ze laten zijn. Dan valt alles op zijn plek. Dan draag ik niets over. Hoe meer alles er in mijn leven mag zijn, hoe schoner mijn energieveld, en hoe minder ik overdraag. Dat geldt voor alle emotionele, mentale of fysieke zaken. Het leven nodigt voortdurend uit om te ‘zijn’. Om te kunnen zijn is het zo belangrijk om te aanvaarden, om te omarmen. Want kennelijk ben je precies daar waar je ziel nu wil zijn.
Bewandel je eigen pad. Wees jezelf. Omarm jezelf. Je bent al goed genoeg. En kom je er niet uit, overweeg dan een Akasha Reading om inzicht te krijgen in je zielsmissie hier op aarde.