Suzan Oostvogels

02/06/2025

Vormen van niet genomen rouw die ik afgelopen jaren ben tegengekomen in mijn praktijk. Het zijn vaak ongeziene thema’s. Die we ook zelf met regelmaat wegdrukken of een heel leven lang hebben weggedrukt . Laat staan dat we ze in contact brengen.

Welke herken jij?
Welke past ook nog in dit lijstje?

28/05/2025

Afgelopen vrijdag namen we afscheid van onze Jack Russel, Basje. Wat was het hartverscheurend om die ene beslissing te moeten nemen. Na 13 jaar onvoorwaardelijke liefde, trouw en aanwezigheid is ze met bijna 15 jaar oud ingeslapen.

Zoveel liefde heeft ze ons gegeven.

Vroeger, toen andere honden gingen, sloot ik me ervoor af. Geen ruimte voor verdriet, geen voorbeeld van hoe dat eigenlijk moest: rouwen. “Het is maar een hond,” klinkt als een verre echo in mij. Ik ging door alsof er niks gebeurt was. Auw.

Maar nu wil ik het anders. Nu doe ik het anders. En het is zoeken als niemand het je heeft geleerd. Omdat we rouw vooral niet willen laten zien. Terwijl het zo nodig is om hier ruimte voor te maken. Om dit te normaliseren ook. Elkaar te supporten in momenten van rouw. Het te doorvoelen ook.

Ik huil. Ik vertel. Ik deel foto’s met mijn studiegenoten. We branden elke avond een kaarsje voor Bas in de nieuwe kandelaar. Haar haartjes in een potje, dicht bij ons. Herinneringen ophalen. Lieve briefjes schrijven aan haar – ook van onze zoon van 6.

Dag lieve Bas. Dank je wel voor alles dat je hebt gegeven💛

Rouwen, hoe doe jij dat? Wat helpt je? En hoe geef je er vorm aan als er ook kinderen bij betrokken zijn? Laten we het daar over hebben in de comments.

15/05/2025

Dissociatie is niet zwak. Het is een briljante overlevingsstrategie van je systeem. Een manier om door te kunnen gaan, wanneer voelen té veel / te groot / te snel was.

Zo kan het zijn dat je geen bewuste herinnering hebt aan momenten waarop je er feitelijk wel was maar eigenlijk dissocieerde. Je lijf was er wel, maar ergens checkte je uit om te overleven. Dat is maar goed ook.

Wanneer een ervaring te pijnlijk, te intens, te verwarrend was om bewust te verwerken,
slaat je lichaam het op. Niet als herinnering in woorden of een duidelijk verhaal, maar als sensaties.

In lichaamswerk kan het dus zijn dat er van alles naar boven komt in voelen. Zonder dat je er direct een verhaal bij hebt. Of waarvan je twijfelt of de flarden die bovenkomen wel écht zijn of überhaupt kloppen.

Dat is waar het onderzoek vaak over gaat bij mijn in de praktijk. Want nu is er ruimte, bedding en genoeg veiligheid voor onderzoek. Ruimte om te voelen wat ooit te groot was.

Ookal weet je cognitief niet het hele verhaal of het complete plaatje door de redding van dissociatie, je lichaam herinnert het zich. Wat als het verhaal van je lijf waar mag zijn, ookal weet je nog niet het hele verhaal?

14/05/2025

Het gaat niet. Ik kan wel huilen. Het wil niet lukken. Ik voel geen zin. De dingen die ik heb bedacht voelen als moeten. Niets lijkt mee te werken.

Ik voel me moedeloos en ben geneigd door te gaan. Omdat ik het had bedacht. Omdat het af moet. Omdat ik ben opgevoed in een mannelijk systeem van doorgaan. Afmaken waar je aan begon. Liefst zo snel mogelijk.

Tot ik besef dat ik bijna ga menstrueren.

Mijn lichaam weet het al.
Het wil vertragen.
Het vraagt om zachtheid.
Niet om plannen, deadlines of pushen.
Want ik ben een vrouw.
Geen rechte lijn, maar een cyclus.
Net als de seizoenen;

🍂 Herfst (premenstruele fase)
Je voelt meer. Je ziet meer. Alles zonder masker. Soms komt oude pijn naar boven. Soms wil je alleen maar stilte.

❄️ Winter (menstruatie)
Je lichaam trekt zich terug. Het vraagt rust. Een reset. De wereld mag even op pauze, zodat jij kunt thuiskomen bij jezelf.

🌱 Lente (na je menstruatie)
Langzaam keert de energie terug. Je voelt weer zin. Je begint te dromen, te creëren. Er is ruimte voor plannen.

☀️ Zomer (ovulatie)
Je straalt. Je deelt. Je voelt verbinding. Dit is je moment om te bloeien, om naar buiten te treden.

Je hoeft niet elke dag hetzelfde te zijn. Je bént ook niet elke dag hetzelfde. Je bent een cyclisch wezen. En dat is krachtig als je erop afstemt.

In welke fase zit jij nu? Is dat wat je bedacht had te doen ook passend bij je innerlijke seizoen? Bij mij dus niet, ik laat mijn plannen voor vandaag en stop met forceren.

03/05/2025

Je hoeft niet eerst iets te geven voor je mag ontvangen. ​​​​​​​​
​​​​​​​​
Ik kwam het afgelopen week zelf ook weer zo pijnlijk tegen. In het hulp vragen in het ontwikkelen van iets nieuws. Ik verlangde zo naar steun en ondersteuning in dit proces, maar het vragen van die steun was ergens blijkbaar heel lastig. Want diep van binnen voelde ik, ik moet eerst iets geven voor ik mag ontvangen of vragen. Auw. ​​​​​​​​
​​​​​​​​
Ik schreef onderstaande post vanuit dit stuk;​​​​​​​​
​​​​​​​​
Een kind dat te veel op zich neemt.​​​​​​​​
Dat te veel draagt, zorgt en geeft.​​​​​​​​
En niet heeft leren ontvangen.​​​​​​​​
​​​​​​​​
Het heeft je helpen overleven in het systeem waarin je opgroeide.​​​​​​​​
Maar zorgt voor problemen nu je volwassen bent.​​​​​​​​
​​​​​​​​
Misschien voelde jij je verantwoordelijk voor de stemming thuis.​​​​​​​​
Misschien moest je zorgen, troosten, aanpassen —​​​​​​​​
omdat er geen ruimte was. Geen ruimte voor jou. ​​​​​​​​
​​​​​​​​
En ergens diep in je lijf is dat opgeslagen:​​​​​​​​
“Eerst geven. Dan pas mag ik iets ontvangen.”​​​​​​​​
​​​​​​​​
Maar dat is niet de ordening van het leven.​​​​​​​​
Als kind behoor je te ontvangen.​​​​​​​​
Zonder voorwaarden.​​​​​​​​
Dat is hoe het systemisch hoort.​​​​​​​​
​​​​​​​​
De omgeving waarin je opgroeide heeft je dit niet geleerd.​​​​​​​​
Je systeem leerde overleven in geven,​​​​​​​​
maar het verlangen van het kind in jou naar ontvangen blijft bestaan —​​​​​​​​
vaak verstopt onder schuld of onrust.​​​​​​​​
​​​​​​​​
Het kan helend zijn om dat patroon te erkennen.​​​​​​​​
Om het kind in jou te laten weten:​​​​​​​​
​​​​​​​​
Je hoeft niet te zorgen om liefde waard te zijn.​​​​​​​​
Ontvangen is je geboorterecht.​​​​​​​​
Niet iets dat je eerst moet verdienen.​​​​​​​​
​​​​​​​​
Misschien had jij dit ook nodig om even te lezen;​​​​​​​​
“Je mag ontvangen. Ook als je niets geeft.”​​​​​​​​
​​​​​​​​

02/05/2025

Wat als je wéét waarom je zo reageert, en het toch blijft voelen alsof je vastzit? Wat als je snapt waar het vandaan komt, maar je lichaam nog steeds gespannen, onveilig of uitgeput aanvoelt?

Veel mensen beginnen bij een reguliere psycholoog. Je gaat aan de slag met CGT (cognitieve gedragstherapie). Je leert je gedachten te onderzoeken, gedragspatronen te herkennen en stappen te zetten richting verandering.

Maar vaak is snappen en begrijpen alleen niet genoeg. Misschien herken je dat ook wel?

Op dit punt komen mensen bij mij. Daar begint lichaamsgerichte therapie. Want alleen praten is vaak niet genoeg.

Ook het lichaam en alle gevoelens die je via je lijf kunt ervaren dienen meegenomen te worden. Anders is het even een quick fix maar verandert er in essentie eigenlijk helemaal niks.

Ik zeg niet dat an sich CGT niet deugd. Ik zeg alleen dat het belangrijk is om het hele systeem, hoofd én lijf, denken en voelen mee te nemen. Met alleen voelen zonder context komen we ook niet echt verder.

Wat zijn jouw gedachten hierbij?
Wat is jouw ervaring met CGT?
Wat is jouw ervaring met Lichaamsgerichte therapie?

17/04/2025

Laat het idee los dat moed gelijk staat aan hard, groot en snel.​​​​​​​​
​​​​​​​​
​​​​​​​​
Ik heb altijd het idee gehad dat moedig zijn gelijk stond aan jezelf groter maken. Je angst wegdrukken en gewoon keihard gaan. Als een moedige krijger. Groots en medogenloos.​​​​​​​​
​​​​​​​​
​​​​​​​​
Hoe meer ik dit werk doe, hoe meer ik zie dat moed helemaal niet hard is. Misschien is die vorm van moed die ik kende eigenlijk juist laf te noemen. Ik heb ontdekt dat…​​​​​​​​
​​​​​​​​
​​​​​​​​
Moed ook zacht is. ​​​​​​​​
​​​​​​​​
Moed ook stil is. ​​​​​​​​
​​​​​​​​
Moed soms ook ongemakkelijk is.​​​​​​​​
​​​​​​​​
​​​​​​​​
Laat het me je uitleggen.​​​​​​​​
​​​​​​​​
​​​​​​​​
​​​​​​​​
Moed is… ​​​​​​​​
​​​​​​​​
… erkennen dat je bang bent – en toch blijft ademen.​​​​​​​​
​​​​​​​​
… voelen wat je lijf je vertelt, ook als dat pijnlijk is.​​​​​​​​
​​​​​​​​
… jezelf ontmoeten in kwetsbaarheid, zonder oordeel.​​​​​​​​
​​​​​​​​
… stoppen met vechten tegen jezelf, voelen wat is.​​​​​​​​
​​​​​​​​
… een andere weg leren nemen, en de spanning ontmoeten die dat geeft.​​​​​​​​
​​​​​​​​
​​​​​​​​
Dit alles vraagt moed. Een moed die van een andere orde is dan de moed die ik kende. Dit gaat over het innerlijk werk. Iets dat je niet zo goed ziet aan de buitenkant. Maar net zo moedig is. Misschien nog wel moediger dan de moed zoals ik die kende. ​​​​​​​​
​​​​​​​​
​​​​​​​​
Wat betekent moed voor jou?​​​​​​​​
​​​​​​​​
Laat het me weten in de reacties. 🧡​​​​​​​​
​​​​​​​​
​​​​​​​​
​​​​​​​​

16/04/2025

Je kunt nog zoveel boeken lezen.​​​​​​​​
Nog zoveel coaches bezoeken.​​​​​​​​
Zoveel voornemens maken.​​​​​​​​
Je kunt nog zoveel cursussen doen.​​​​​​​​
Talloze retraitedagen bezoeken.​​​​​​​​
Of opleidingen volgen.​​​​​​​​
​​​​​​​​
Er gaat niets veranderen.​​​​​​​​
​​​​​​​​
Er gaat niets veranderen.​​​​​​​​
Als je er niet bij bent.​​​​​​​​
​​​​​​​​
In dit moment. ​​​​​​​​
Aanwezig.​​​​​​​​
Met aandacht.​​​​​​​​
Bij jou.​​​​​​​​
​​​​​​​​
Neem heel even de tijd.​​​​​​​​
Hoe voel jij je, werkelijk?​​​​​​​​
Niet vanochtend of gisteren.​​​​​​​​
Nee nu.​​​​​​​​
​​​​​​​​
Hoe voel jij je nu?​​​​​​​​
Hoe voelt je lijf nu?​​​​​​​​
Hoe is je ademhaling nu?​​​​​​​​
Hoe is het nu met jou?​​​​​​​​
​​​​​​​​
En als je jezelf iets vriendelijks zou wensen?​​​​​​​​
Iets dat echt passend is voor jou, voor nu?​​​​​​​​
Wat zou dat zijn? ​​​​​​​​
Wat is er echt nodig? ​​​​​​​​
Voor jou?​​​​​​​​
Voor nu?​​​​​​​​
​​​​​​​​
Als je jezelf oefent in deze vragen.​​​​​​​​
Dan komt de verandering die je wil maken.​​​​​​​​
Niet door nog meer input. ​​​​​​​​
Maar door stil te leren staan.​​​​​​​​
Afgestemde keuzes te maken.​​​​​​​​
​​​​​​​​
​​​​​​​​

18/02/2025

11/02/2025

Schrijven geeft vaak veel inzicht. Kijk eens wat er uit je pen 🖊️ komt als je bovenstaande vragen als ingang gebruikt voor zelfonderzoek. Om het thema schaamte wat te verkennen.

Benieuwd welke inzichten opkomen. Laat het gerust weten in de comments of in een DM.

Ps. Sla op voor later als je nu niet in de gelegenheid bent om te schrijven.

08/02/2025

Ik wil het vandaag met je hebben over schaamte.

Naar aanleiding van de “zucht schaamte” waarover ik deelde in mijn story. Maar ook naar aanleiding van een video die ik doorgestuurd kreeg waar een vrouw schijnbaar schaamteloos zichzelf sexy aanbiedt in een date op de Nederlandse tv.

Het zette me aan het denken over schaamte.

Hoeveel impact heeft schaamte in jouw leven?
Hoe belemmert schaamte jou om voluit jezelf te zijn?
Wat doe je niet of deel je niet vanuit schaamte?
In hoeverre isoleert schaamte je?

Schaamte kan ervoor zorgen dat je je helemaal alleen voelt in je struggles. Alsof jij de enige bent die het niet voor elkaar krijgt. Het kan je een gevoel van mislukking of falen geven. Juist omdat je er niet over deelt met mensen die nabij zijn, want dat confronteerd je nog meer met de schaamte, voel je je nog meer afgesloten en alleen in je struggles.

In die zin isoleert schaamte. Wat weer kan zorgen voor angst, depressie en eenzaamheid. Tegelijk heeft schaamte natuurlijk wel een functie ook.

Wat is de impact van schaamte voor jou?