10/12/2025
Alleen zijn is niet hetzelfde als eenzaam zijn. Toch worden die twee vaak met elkaar verward.
Eenzaamheid voelt als gemis, het ontbreken van verbinding.
Alleen zijn is iets anders. Het is een innerlijke ruimte waarin niets afleidt, niets verzacht en niets voor ons invult wat we zelf nog niet willen ontmoeten.
En precies daarom vinden veel mensen het moeilijk.
Wanneer we alleen zijn, vallen de stemmen van buiten weg. Dan blijft er iets over dat zich niet laat ontlopen, onszelf. Niet het verhaal dat we gewoonlijk vertellen, maar wat daaronder ligt.
Alleen zijn nodigt uit om te voelen wat ongemakkelijk is en om te zien wat we normaal bedekken met gezelschap, woorden of bezigheid. Dat maakt alleen zijn geen romantisch ideaal, maar een discipline. Een oefening in eerlijkheid.
In gezelschap dragen we een huid die ons beschermt. Alleen laten we die los. We bewonen ons lichaam anders, luisteren scherper, ademen dieper. We worden geen antwoord, maar een vraag. En die vraag opent zich zelden zacht. Vaak verschijnt eerst onrust, vervreemding of oude pijn. Niet omdat er iets 'mis' is, maar omdat stilte alles hoorbaar maakt.
Wie dat toestaat, merkt dat de ervaring verschuift.
Dat we onszelf niet terugvinden door te zoeken, maar door te zijn waar we zijn.
Niet door inspanning, maar door ruimte te laten voor wat zich ontvouwt.
Dan verliest alleen zijn zijn scherpe rand.
Het wordt geen straf, maar een vorm van aanwezigheid. Geen leegte die om vulling vraagt, maar een stilte met draagkracht.
Een terugkeer bij jezelf.
𝑯𝒆𝒓𝒌𝒆𝒏 𝒋𝒊𝒋 𝒉𝒆𝒕 𝒗𝒆𝒓𝒔𝒄𝒉𝒊𝒍 𝒕𝒖𝒔𝒔𝒆𝒏 𝒂𝒍𝒍𝒆𝒆𝒏 𝒛𝒊𝒋𝒏 𝒆𝒏 𝒆𝒆𝒏𝒛𝒂𝒂𝒎𝒉𝒆𝒊𝒅?
𝑨𝒓𝒄𝒉𝒆𝒐𝒍𝒐𝒐𝒈 𝒗𝒂𝒏 𝒅𝒆 𝒛𝒊𝒆𝒍
🪶
www.archeoloogvandeziel.nl