19/08/2025
Iets over zichzelf vertellen is onmogelijk, zegt ze.
“Ik bevries als ik m’n gevoel wil delen”.
In het gezin waarin ze is opgegroeid was geen ruimte voor haar, er was alleen maar plek voor zonen. Het werd niet met zoveel woorden gezegd, maar dat hoefde ook niet; het was voelbaar in alles. Dus zwijgt ze…want nóg meer afwijzing, door letterlijk aan te moeten horen dat haar gevoel er niet toe doet, kan ze niet aan.
Tot ze in de opstelling ziet waarom haar vader ‘liever’ zoons wilde. Ze ziet zijn pijn, zijn angst, je kunt bijna zeggen ‘de demonen’ vanuit zijn familielijn, waardoor ze eindelijk inziet dat het niets met haar te maken heeft. Daardoor voelt ze beetje bij beetje de ruimte ontstaan om zich alsnóg uit te spreken.
Familie: er wordt vaak gezegd dat ‘je vrienden uitzoekt en familie krijgt’. Maar stel dat dit niet zo is?
Stel dat jouw ziel een verlangen heeft om iets te leren en jij voordat je geboren wordt de familie uitzoekt die de ideale bron vormt voor die les? Een interessante gedachte.
Misschien denk je nu: ‘ohh écht niet! Want ik zou héle andere familie hebben gekozen!’. Omdat je keihard tegen bepaalde dingen bent aangelopen. Maar stel dat dit juist de bedoeling is? Omdat je alleen op déze manier wordt uitgedaagd om over vertrouwde grenzen heen te stappen, ‘uit je comfortzone’ zoals dit vaak wordt genoemd. Want alleen dáár kun je iets leren. Wat zich daarbinnen bevindt, dat ken én kun je al.
Stel jij kiest een familie uit waarin bepaalde thema’s spelen. Zoals zich lastig uit kunnen spreken, of waar het spreekwoord ‘als je voor een dubbeltje geboren bent bereik je nooit een kwartje’ al generaties lang enorme invloed heeft. Je komt als hooggevoelig mens in een gezin dat alles rationeel verklaarbaar wil zien… Of in een chaotische familie, terwijl jij hunkert naar harmonie.
Dat kan behoorlijk pijnlijk zijn, dus moét je wel in beweging komen.
Door je familielijnen te onderzoeken doe je vaak verrassende ontdekkingen. Zie je ineens verbanden die je tot dat moment over het hoofd hebt gezien.
Voor de training die ik nu volg, kregen we deze opdracht.
Een zoektocht, want er is bijna niemand aan wie ik nog dingen kan vragen of verhalen verifiëren die ooit verteld zijn. Dacht ik… Maar tot m’n verbazing en vreugde lijkt t voorouderlijk veld zich te openen zodra je er met wérkelijke aandacht mee bezig bent. Het neemt tijd in beslag, maar de nieuwe ontdekkingen geven veel inzicht, alsook de verhalen die ik destijds als ´feit´ heb aangenomen, ineens een andere dimensie krijgen, nu ik met meer compassie kan voelen wat dit voor mijn (voor)ouders betekende. Een prachtig proces…
"Je voorouders vergeten is een stroom zijn zonder bron,
een boom zonder wortels"
(Chinees spreekwoord)
