09/02/2025
De invloed van jouw kindertijd
Op de foto ben ik nog maar een klein meisje, al wel met krulletjes, blond. En een dikke lip. Net voordat de fotograaf thuis kwam (zoals dat vroeger ging om familiefoto's te maken), was ik met mijn mond op de tafel gevallen. Ik kijk hier een beetje sneu en heel onschuldig vind ik zelf. En een beetje onder de indruk van de fotograaf denk ik...
Wat was ik voor meisje? Bedeesd, rustig, kat uit de boom kijken, en niet op de voorgrond. Als een-na-jongste van 7 kinderen leerde ik al vroeg om me op de achtergrond te houden. Mem had het al druk met 5 kinderen, het huishouden en alles wat er op een boerderij nog meer bij komt kijken.
In opstellingen en regressietherapie leerde ik hoe dit mij gevormd heeft, wat ik als klein meisje ging geloven over mezelf, en hoe ik ging handelen, mijn overlevingsstrategie. Ik vond mezelf niet zo belangrijk, en hield me op de achtergrond, leerde lief te zijn en te gehoorzamen. Ook leerde ik door te zetten en hard te werken. Ik kreeg ook het inzicht dat ik me in dit grote gezin best wel eens alleen heb gevoeld.
Naast inzichten zorgde de therapie er ook voor dat er lading van deze overtuigingen afging, en kon ik mezelf steeds meer laten zien. Deze post die openbaar is voor iedereen die het wil lezen, is daar een mooi voorbeeld van.
Onzekerheid ging steeds meer plaatsmaken voor zelfvertrouwen. Oude patronen kon ik doorbreken. Hoe mooi is dat!
En natuurlijk, mensen die mij kennen weten dat ik nog steeds niet iemand ben die altijd vooraan zal staan, maar dat hoeft ook niet, en past ook niet bij mij. Het is oké, ik ben oké, of ik nou op de achtergrond of de voorgrond ben.
Wat weet jij van je kindertijd? Wat ben jij als kind over jezelf gaan geloven? Hoe ben jij gaan handelen? Wat werd jouw strategie? En (hoe) heb jij deze patronen doorbroken?
Ik ben benieuwd naar jouw verhaal. Durf je het aan om het ook te delen?