01/08/2025
Ik kan het wel alleen maar dat is niet leuk.
Ingrid zegt het luchtig, ietwat kinderlijk maar er klinkt iets diepers door:
Een verlangen om niet alles zelf te hoeven dragen, om gezien en gedragen te worden.
Rinus is voor haar een “dag en nacht verschil” met de mannen die ze eerder ontmoette.
Toch test ze hem ook: kan hij betrouwbaar zijn? Heeft hij het klus inzicht
Ik vind het moment als hij straks de boor vasthoudt echt spannend
Als hij niet handig is dan zal dat mij wel tegenvallen.
Achter het klus gedoe schuilt een groter verlangen. Het gaat niet alleen om praktische hulp.
Ingrid zegt ik moet altijd alles zelf doen, sterk en onafhankelijk zijn
Die zelfredzaamheid beschermde haar, maar gaf ook een gevoel van eenzaamheid en alleen.
Zelfstandig zijn betekent niet meteen verbonden zijn.
Het vraagt je groot te houden ook bij Rinus stapt ze in de verzorgende rol wil je yoghurt, geen boterhammetje, hoe wil je dan je yoghurt met honing of een banaan.
Ze wil nabijheid maar durft zich nog niet volledig open te stellen.
Ze zoekt zekerheid, test de ander en houdt zichzelf soms op afstand.
Dat spanningsveld tussen verbinding en zelfbescherming is heel menselijk.
Als je vroeger veel zelf moest dragen, hoop je later dat iemand anders dat kan overnemen.
Maar de ander kan de last op die diepere laag niet dragen, die kan het gemis niet wegnemen en de leegte niet vullen.
De ander voelt een verplichting
Zolang die druk tussen beide staat is er geen ruimte voor echte verbinding
Daarmee herhaal je onbewust het oude verhaal zonder echte verbinding.
Echte verbinding begint als je je kwetsbaarheid durft te erkennen.
Een slot op je hart biedt schijnveiligheid
Kwetsbaarheid is geen klusje dat gefixt moet worden maar als iets dat er mag zijn naast de ander
♥️
