09/08/2019
Wie herkent zich er níet in?
Iedereen laat wel eens wat gebeuren waarvan men later denkt: had ik maar…. Of je wordt gevraagd om een boek uit te lenen terwijl je weet dat die ander nogal slordig is. Je vreest dat je boek in de kreukels terugkomt. Maar……weiger het maar eens. Dat is best lastig.
Of iemand rijdt regelmatig met je mee zonder aan te bieden een vergoeding te geven. Je zegt tegen jezelf dat het niet zo erg is, want je moet zelf tóch die kant op. En toch steekt het. Zeker als jezelf een keer geen vervoer hebt en die ander moeilijk gaat doen.
Of je bent het eeuwige gezeur van een vriendin of buurvrouw over alle ziektes en pech die haar treffen zat. Je zou het wel uit kunnen schreeuwen: “verdomme hou er toch eens over op”. Maar dat doe je niet, want dat is toch onvriendelijk.
Je collega wil graag een vrije dag maar dat betekent dat jij extra moet werken. Je stemt in, omdat je verwacht dat zij dit ook voor jou zou doen. En dan gebeurt het: jij wilt echt een vrije dag, geeft aan dat het belangrijk voor je is en je collega reageert nauwelijks. Je denkt eerst dat ze het niet begrepen heeft, dus je vraag het nog eens duidelijk en rechtstreeks, maar ze zegt “tja ik kan ook niet”. Natuurlijk kan daarvoor een goede reden bestaan, maar doet ze dit soort vaker dan voel je je gebruikt.
Of je krijgt iets kapot terug wat je uitgeleend had. Je vindt het geen stijl en zou zelf zoiets nooit doen. Maar je vindt het toch lastig om er wat van te zeggen. Je maakt jezelf wijs dat het maar een kleinigheidje is, repareert het op eigen kosten, maar het blijft toch in je hoofd zitten.
Of je collega bedoelt het vast niet zo slecht maar kan zo lomp en hard uit de hoek komen, dat iedereen er van schrikt. Je merkt ook dat anderen er last van hebben en jij schrikt er ook van. Weer zo’n botte opmerking van haar, zonder enige empathie….
Of je collega zet het raam steeds open zodat jij het koud hebt, of de radio zo hard dat je er hoofdpijn van krijgt….. Het zou toch fijn zijn als je daar wat beter tegen gewapend bent.
Soms is er maar één ding wat jou dwars zit en durf je anders best assertief te zijn. Ook heb ik eens een keer een oudere mevrouw geholpen met hoge bloeddruk, omdat zij een vriendin niet durfde aanspreken op het feit dat ze van haar profiteerde.
Haar man wilde deze vriendin best eens flink de waarheid zeggen, maar dat wilde mevrouw ook weer niet.
Loop je vaker tegen deze dingen aan, vind je het moeilijk om “nee” te zeggen of heb je al “ja” gezegd vóór je er erg in hebt??
Heb je vaak spijt omdat je jezelf weer iets in de maag hebt laten splitsen terwijl je eigenlijk geen tijd, of misschien gewoon “geen zin” hebt? Of ben je bang dat je ruzie krijgt als je eens een keer iets zou weigeren? Of weet je gewoon niet hoe??
Een cursus assertiviteit, maar ook een individueel gesprek zou je kunnen helpen. Maar als het vaker voorkomt is een cursus aan te bevelen.
Weet je niet of de cursus wat voor je is? Kom naar de infomiddagen op 3 of 4 oktober