24/04/2024
Alles wordt transparanter. En dat is mooi, maar daarbij zou ons oordeel ook minder hard mogen worden. Of nodigt het transparanter worden der dingen ons juist daartoe uit?
Vanochtend kwam er op mn newsfeed, of tijdens het scrollen, een filmpje voorbij van een zg. Cobrateam. Blijkbaar in het leven geroepen om pedofielen uit hun tent te lokken en vervolgens live te overhandigen aan te politie. Hun confrontaties en gesprekken met de daders worden bejubeld in de comments.
Hoewel het goed werk is en het team zichtbaar geniet van het behaalde succes realiseer ik mij het slachtofferschap in de dader. Hoe is iemand zo geworden? En ik mis in de gesprekken dan ook de vraag of iemand deze dader dit ooit heeft aangedaan. Als er een goede therapeut in het team zou zitten, dan zouden er door middel van die wending in het gesprek nog veel meer daders aan het licht kunnen komen. Dan komt het systeem bloot te liggen.
Goed te realiseren dat we allemaal deel uitmaken van één collectief bewustzijn, dat als geheel goed bezig is enerzijds en tegelijkertijd nogal primitief, dierlijk en hier en daar vervormd is. En zolang we veroordelen, afstraffen, wegdrukken, kan het ook niet geheeld worden. Het hele systeem mag evolueren, zorg, rechtspraak, onderwijs, etc. etc. Wat en hoe draagt eenieder van ons daaraan bij?
De kinderen, jongeren, volwassenen die zelf het meest getraumatiseerd, verwaarloosd zijn of zich niet gezien hebben gevoeld blijken vaak weer het meest vatbaar, gevoelig en beïnvloedbaar. En voeren bewust of onbewust dat wat getraumatiseerd en vervormd is in het collectief zelf vaak weer uit. Ze zijn de geleiders van de collectieve bagger. Onze ‘zwakkeren’ zijn ons afvoerputje. Ze kunnen niet anders, ze zijn getraumatiseerd, bevroren, ze hebben zich eraan over gegeven dat ze het niet waard zijn om te leven en leven onze minderwaardigheid- en schuldgevoelens voor ons uit, opdat wij ze daar dan weer op kunnen veroordelen en bestraffen.
Wat dat betreft maakte Goenka ooit een mooie start door Vipassana meditatie in de gevangenis te brengen. Te zien in de docu ‘doing time’. Waarbij hij ook het gevangenispersoneel meenam. Want het is nogmaals geen individueel, maar een collectief vraagstuk dat onder ogen gezien mag worden. Stel, we zijn een paar jaar verder en internet maakt alles wat we ooit hebben gedacht, gevoeld, gezegd of gedaan hebben transparant, wie is er dan 100% onschuldig, ongeacht op welk gebied?
Er bestaat uiteindelijk geen individueel karma. Alles wat we voelen, denken, doen of zeggen verandert niet alleen de structuur van ons brein (neuroplasticiteit), maar ook dat van de collectieve mind. Zorg liefdevol voor jezelf, de kwaliteit van denken en leven, dan doe je dat voor je omgeving.