Doe Het Training & Coaching

26/09/2025

Misschien herken je dit:
• Je gaat maar door. Je hoofd raast, je lijf voelt leeg of gespannen.
• Je doet alles voor iedereen, maar weet niet meer wat jij zelf nodig hebt.
• Je voelt je vaak vlak — alsof het leven langs je heen glijdt.

Dit is wat levend verlies kan doen.
Het verdwijnt niet. Je kunt het niet oplossen.

Maar je kunt wél leren dragen wat er is.

En dat is precies waar mijn driedelige workshop Dragenis over gaat.
In een kleine, veilige groep ontdek je dat je niet hoeft te strijden of overspoeld te raken, maar dat er zachtheid en ruimte kan komen.

📍 Start 12 november 2025 | max. 8 deelnemers

➡️ Meer informatie lees je hier: https://loom.ly/CYdssEs

Reflectievraag:
Welke van deze situaties herken jij het meest bij jezelf?

25/09/2025

Er was een tijd dat ik sterk was.
Altijd maar doorgaan. Aanpassen. Verantwoordelijkheid nemen.
Ik kon veel. En droeg veel.

Maar voelen? Dat deed ik nauwelijks.
Mijn lichaam stond op afstand.

Tot mijn lijf niet meer mee wilde.
Tot ik ontdekte dat ‘sterk zijn’ mij ook iets kostte.
En dat er een diepere kracht schuilt in vertragen, voelen, begrenzen.

In mijn nieuwe blog deel ik mijn persoonlijke verhaal.
Van bevroren naar voelen.
Van altijd ‘ja’ zeggen naar trouw zijn aan mezelf.
Stap voor stap, over jaren heen.

📖 https://loom.ly/hXWSbLM
Herken jij je hierin? Ik hoor graag van je.

Jarenlang leefde ik vooral vanuit mijn hoofd. Pas toen ik écht ging voelen, veranderde er iets wezenlijks. In deze persoonlijke blog neem ik je mee in mijn reis van bevroren naar belichaamd.

24/09/2025

𝐍𝐢𝐞𝐮𝐰: Workshop Dragenis
Een driedelige lichaamsgerichte workshop bij levend verlies.

Sommige dingen verdwijnen niet.
Je kunt ze niet oplossen of wegmaken — alleen leren dragen.
👉 Een lichaam dat niet meer doet wat je wilt.
👉 Een partner die niet (meer) op hetzelfde level leeft als jij.
👉 Een jeugd die anders liep dan je nodig had.
👉 Of simpelweg een wereld die soms te veel is.

Veel mensen proberen dit soort verlies te bevechten. Ze zetten hun schouders eronder, blijven dóórgaan, zoeken oplossingen.
Maar dat gevecht put je langzaam uit.

Wat als je niet meer hoeft te vechten, maar mag leren dragen?
Niet door harder te werken, maar door zachter te kijken.

Dat is waar Dragenis over gaat.

📍 3 avonden | kleine groep | start 12 november van 20.00-22.00 uur

Meer weten of aanmelden: https://loom.ly/CYdssEs

👉 Hoe ga jij om met iets in je leven dat niet zomaar verandert?

15/09/2025

🐾 𝐕𝐚𝐧 𝐬𝐭𝐫𝐚𝐚𝐭𝐡𝐨𝐧𝐝 𝐭𝐨𝐭 𝐭𝐡𝐞𝐫𝐚𝐩𝐢𝐞𝐡𝐨𝐧𝐝

Afgelopen weekend stond in Culemborg de tentoonstelling ‘Ode aan de adoptiehond’. Twintig bijzondere honden stonden centraal — elk met een indrukwekkend verhaal. Hun baasjes schreven een brief aan hun hond, die bij hun foto hing. Ontroerend om te lezen… en soms ook confronterend.

Zo was er een hond met een kale plek op zijn achterhoofd omdat iemand geprobeerd had hem in brand te steken. Onvoorstelbaar. En dit is slechts één van de vele verhalen die ons raakten.

Juist daardoor realiseren we ons hoe bijzonder het is dat Vica, onze eigen adoptiehond, relatief weinig bagage met zich meedraagt. Natuurlijk heeft ook zij haar eigen geschiedenis, maar het had zó anders kunnen lopen.

Toen we haar voor het eerst zagen bij haar gastgezin, sprong ze meteen enthousiast tegen ons op — alsof ze zélf koos. En vanaf dat moment waren wij verkocht 💛

Inmiddels is ze een vaste waarde in ons leven én… ondersteunt ze mij bij lichaamsgerichte coaching en weerbaarheidstrainingen. Samen volgen we een opleiding tot therapiehond. Haar aanwezigheid brengt rust, veiligheid en verbinding in het contact met kinderen én volwassenen.

We zijn dankbaar dat we aan deze tentoonstelling een bijdrage hebben mogen leveren 🙏

📍Wil je ontdekken wat Vica en ik samen kunnen betekenen binnen jouw organisatie, school of team?
Stuur me een berichtje — ik vertel je er graag meer over. Ik kan je ook een brochure sturen met meer info over de inzet van Vica als therapiehond.

09/09/2025

𝐏𝐫𝐚𝐜𝐭𝐢𝐜𝐞 𝐰𝐡𝐚𝐭 𝐲𝐨𝐮 𝐩𝐫𝐞𝐚𝐜𝐡.

Vrijdagmiddag stond ik in de bibliotheek van Leusden. Ik mocht daar zeven minuten spreken over 𝐯𝐞𝐫𝐛𝐢𝐧𝐝𝐢𝐧𝐠, samen met vijf andere sprekers. In die korte tijd vertelde ik over mijn wereldkampioenschap en mijn rol als bondscoach. Over hoe belangrijk het is om in contact te zijn met je lijf. Want pas dan voel je je grenzen, weet je wanneer het genoeg is of wanneer je juist verder kunt. Dat maakt ook het contact met anderen in je team sterker en echter.

En toen was het tijd om zelf te oefenen wat ik net verteld had. Practice what you preach.

Dezelfde avond begon namelijk het rolstoeltennistoernooi in Barneveld. Twee weken geleden speelde ik in IJsselstein vier wedstrijden op één dag. Dat was fysiek simpelweg te veel. De finale die dag werd zelfs gespeeld op een baan die niet geschikt was. Gevolg: een overbelaste rechteronderarm. Nachten slecht slapen, pijn bij bepaalde bewegingen. Inmiddels ging het beter, maar nog niet helemaal.

Vrijdagavond startte mijn eerste single. En ik wist het meteen: dit gaat niet goed. Toch stond ik binnen no-time met 4-0 voor.

Maar elke slag deed pijn. Mijn gezicht sprak boekdelen. Ik heb games lang getwijfeld: doorgaan of stoppen?

Uiteindelijk koos ik voor iets dat ik nog nooit eerder gedaan had: ik gaf op.

Dat deed pijn. Want opgeven past niet bij mijn sportieve kant. Maar tegelijkertijd voelde het als een overwinning. Ik luisterde naar mijn lijf, ik respecteerde mijn grens. Precies dat wat ik eerder die middag anderen had verteld.

Grenzen voelen en respecteren vraagt moed. Want vaak zijn we geneigd door te zetten, nog één tandje harder te geven, terwijl ons lijf al fluistert dat het genoeg is. Juist in dat luisteren zit de kracht: trouw blijven aan jezelf, ook al is dat niet de makkelijkste weg.

👉 En ik ben ook benieuwd naar jou: waar in jouw leven voel jij een grens, maar ga je er toch overheen? En hoe zou het zijn als je daar wél naar luistert?

07/09/2025

Ik ben geslaagd! 🎉 Vanaf nu mag ik officieel werken met Trauma Release Therapie® – een lichaamsgerichte methode die het zenuwstelsel helpt ontladen, spanning los te laten en opgeslagen emoties te doorvoelen.

En omdat ik deze waardevolle methode volop wil inzetten, heb ik een 𝐞𝐞𝐧𝐦𝐚𝐥𝐢𝐠 𝐢𝐧𝐭𝐫𝐨𝐝𝐮𝐜𝐭𝐢𝐞-𝐚𝐚𝐧𝐛𝐨𝐝:
𝐊𝐞𝐧𝐧𝐢𝐬𝐦𝐚𝐤𝐢𝐧𝐠𝐬𝐭𝐫𝐚𝐣𝐞𝐜𝐭 𝐓𝐫𝐚𝐮𝐦𝐚 𝐑𝐞𝐥𝐞𝐚𝐬𝐞 𝐓𝐡𝐞𝐫𝐚𝐩𝐢𝐞®
- 3 sessies (1 intake + 2 vervolgsessies)
- Tijdelijk voor €295 (in plaats van €375)
- Geldig in september en oktober
- Slechts 6 plekken beschikbaar

Voor mijn huidige cliënten: natuurlijk heb ik ook iets voor jullie. Daar kom ik persoonlijk bij jullie op terug.

Waarom dit aanbod? Omdat ik geloof dat je lijf altijd een weg weet naar ontspanning en herstel – als je luistert. Trauma Release Therapie® helpt je spanning los te laten die je vaak al jaren meedraagt. Geen trucje of quick fix, maar diep werk dat ruimte geeft om weer te voelen, te ademen, te leven.

Ben je nieuwsgierig? Stuur me een berichtje of reageer hieronder.

Ik wil en Viktoria van bedanken. Het was geen gemakkelijke reis, maar wel de moeite waard.

21/08/2025

𝐑𝐨𝐮𝐰 𝐬𝐭𝐨𝐩𝐭 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐚𝐥𝐭𝐢𝐣𝐝.
Dinsdagavond was ik bij de lancering van het dichtbundel 'Gelukkig mis ik je' van Maartje Verheul (meer hierover op www.woordenvandeziel.nl). Zij verloor haar partner na 23 jaar samen zijn.

Ik mocht die avond spreken over veerkracht en tegenslag. En toch voelde ik ook een ander raakvlak. Rouw. Mijn eigen vorm van rouw: levend verlies.

Op mijn 16e werd mijn onderrug vastgezet en op mijn 19e kreeg ik er een ernstig ongeluk overheen. Inmiddels slijten de andere wervels. Dat betekent meer pijn, minder bewegingsvrijheid.

Tijdens de verbouwing thuis merk ik dat extra. Waar ik vroeger volop hielp, moet ik nu vaak toekijken. Zelfs plinten schilderen vraagt planning en opletten, want anders kan ik de volgende dag nauwelijks bewegen.

Levend verlies is rouw die telkens opnieuw terugkomt. Niet één keer, maar steeds weer. En toch is er ook veerkracht. Voor mij betekent dat doorgaan met zachte kracht. Gezond leven, bewegen, de natuur in, maar óók vertragen en voelen.

👉 Waar herken jij in jouw leven een vorm van verlies – groot of klein – en hoe ga jij ermee om?

In mijn blog vertel ik hoe rouw niet altijd gaat over afscheid nemen van iemand, maar ook over levend verlies – en wat veerkracht dan betekent.

Lees de blog op https://loom.ly/HSzNP-o

Rouw stopt niet altijd. Levend verlies betekent telkens opnieuw afscheid nemen. Lees hoe veerkracht helpt bij rouw en levend verlies.

11/08/2025

Er was een tijd dat ik rust en kracht zag als tegenovergestelden van elkaar.

Als ik vertraagde, voelde het alsof ik achterliep, dat ik mijn werk bijvoorbeeld niet af kreeg. Alsof ik zwakker was. Alsof ik me overgaf. En dat was precies wat ik níet wilde: opgeven.

In diezelfde tijd was ik creatief, vol plannen, altijd bezig. Het leek alsof ik eindeloos kon doorgaan.
Maar mijn lijf dacht daar anders over.
Het begon klein – wat spanning in mijn nek, onrust in mijn borst.
Tot ik merkte dat ik steeds minder contact met mijn lijf had. Ik voelde nauwelijks wat.

En ik? Ik voelde me verloren.
Wie ben ik nog als ik níet ga, niet presteer, niet voor iedereen klaarsta?

Dat was het begin van iets nieuws. Niet makkelijk, maar wél eerlijk.
Ik leerde langzaam dat rust géén tegenpool van kracht is, maar er een fundament van is.

Dat je niet zwakker wordt van vertragen – maar helderder, gerichter, steviger.
Vandaag de dag begeleid ik mensen – ondernemers, ouders, leiders – die voelen: dit werkt niet meer zo.
Die verlangen naar rust, maar geen concessie willen doen aan hun vuur.

Mijn ervaring is: je hoeft niet te kiezen tussen rust en ambitie.
Maar wél om op een andere manier met jezelf om te gaan.
Zodat je vuurtje blijft branden, zonder jezelf op te branden.

🔸 Ben jij iemand die pas rust neemt als het moet?
🔸 Wat betekent rust voor jou – en wat houd je tegen om die écht te nemen?

Laat het me weten in de reacties.
Of stuur me een berichtje als je hier zelf in zit. Je bent niet de enige.

09/06/2025

Onlangs was ik op een jeugdtoernooi.
Een belangrijk toernooi, waar veel vanaf hing voor de jonge spelers.

Ik werd gevraagd een meisje te coachen dat ik al eens eerder had getraind.
We hadden een klik.
En ik hou van coachen achter de baan, dus ik zei ja.

In haar single startte ze goed. Ze begon ontspannen.
Maar na drie fouten op rij zag ik haar veranderen.

Haar hoofd ging hangen.
Haar lijf verstijfde.
De beweging verdween.

Ze kwam niet meer goed onder de shuttle, raakte de deze daardoor ook niet lekker, en haar spel klapte in elkaar.

Later sprak ik haar vader. Hij zei:
“Ze geeft op. Ze moet er gewoon voor gaan. Meer hoeft ze niet te doen, dan ben ik al tevreden. Als ze de beweging maar naar de shuttle maakt, dan komt de rest vanzelf.”

Ik begrijp zijn reactie heel goed. Maar ik heb een andere visie erop.
Het werkt niet dat je zo naar de shuttle toe kan bewegen.
Niet als je lijf bevriest.

Wat ik zag?
▪️Geen onwil.
▪️Geen opgeven.
Maar een bevroren systeem.

Van binnen wilde ze wél. Ze begreep ook waarom het eruitzag alsof ze had opgegeven.
Maar ze kon niet meer bewegen.
Ze was letterlijk geblokkeerd.

En dat is geen mindsetprobleem.
Dat is een lichamelijke reactie op spanning.

Als coach zie ik het keer op keer:
Als het lijf niet veilig is, neemt het over.
Dan helpt 'gewoon even doorgaan' niet.

Wat wél helpt?
▪️Ruimte.
▪️Veiligheid.
▪️En leren herkennen wat er gebeurt in je lijf – zodat je opnieuw kunt leren bewegen, van binnenuit.

💬 Heb jij dit weleens gezien of ervaren?
Ik ben benieuwd naar jouw kijk hierop.

04/06/2025

De verbouwing is in volle gang.
Een proces dat spannend is, maar óók mooi.
Een droom die werkelijkheid wordt.
En eerlijk? Ik ben er trots op dat we dit – zelfs met een eigen onderneming – nu mogelijk kunnen maken.

En toch…
Er is één iemand van wie ik had gehoopt dat hij/zij al een keer zou komen kijken.
Dat is (nog) niet gebeurd.

📌 En hoe meer ik daar naar verlang,
hoe moeilijker ik het vind om contact te zoeken.
Alsof het dan wéér van mijn kant moet komen.
Alsof mijn verlangen ineens iets wordt waar ik me voor moet schamen.

💡 Dat is hoe oude patronen zich stilletjes laten zien.
Je verlangt naar nabijheid… maar iets in je systeem zegt:
“Wacht maar. Doe niets. Je stelt je aan. Je wordt anders weer teleurgesteld.”

En ik weet:
Dat is zelfbescherming.
Oud en bekend.
Maar ook pijnlijk.

📌 Verbinding vraagt moed.
En soms is het al genoeg om te erkennen dat je verlangt.

Ik zie het nu. Ik voel het.
En dat maakt het iets minder zwaar.

Mijn vraag aan jou:
Wanneer voel jij dat je verlangt naar contact, maar houd je jezelf (ongemerkt) tegen?

👇 Je mag het delen. Je mag het voelen. Je bent niet de enige.

03/06/2025

Een cliënt merkte dat ze zich terugtrok uit haar relatie.
Niet omdat ze hem niet leuk vond.
Maar omdat haar systeem het niet vertrouwde.

📌 Haar lijf trok zich letterlijk terug bij nabijheid:
– Haar adem stokte
– Haar schouders spanden
– Ze kon niet meer in het moment blijven

💡 In één van de sessies besefte ze:
“Als ik dichtbij kom, voel ik me kwetsbaar.
En dat is een plek waar ik me vroeger niet veilig voelde.”

Toen we samen werkten met haar lijf, kwam er zachtheid en ruimte.
Niet door praten. Maar door voelen.

📌 Reflectievraag:
Ken jij dat? Dat je juist bij de mensen die je liefhebt, onrust voelt?

02/06/2025

Sommige mensen hunkeren naar nabijheid…
en trekken zich toch terug.

📌 Dat komt niet door onwil, maar door bescherming.
Als je vroeger afwijzing, schaamte of afkeuring hebt ervaren, leert je lijf: dichtbij is gevaarlijk.

💡 En bestaat er een kans dat je hechtere relaties uit de weg gaat.
Niet omdat je het niet wil, maar omdat je zenuwstelsel ‘aan’ gaat zodra het spannend wordt.

Herken je dit?
👉 Dat je soms liever afstand bewaart, terwijl je eigenlijk verbinding verlangt?