13/09/2024
Ik heb het geprobeerd,
jaar in jaar uit
niemand die het mij vroeg,
en toch deed ik het:
doen wat ik DACHT dat hoorde.
Stil zitten,
ook al wilde ik bewegen.
Vriendelijk blijven,
ook al deed iemand onaardig.
Leren voor toetsen e n examens,
ook al wist ik dat ik er niets mee zou doen.
Netjes werken, huis opruimen,
ook al had ik geen zin.
Gezellig de kroeg in of naar een feestjes,
ook al had ik geen puf.
En later als coach.
ik moet trajecten aanbieden,
dat is beter (zeggen ze).
Ik moet resultaten garanderen,
ook al kan ik dat niet.
Ik moet mij richten op één doelgroep,
ook al maakt het mij niet uit: kind, man of vrouw.
Ik moet posten op social media,
ook al loop ik erop leeg.
Maar ik moet bekennen,
door schade en schande:
het werkt niet voor mij.
Misschien ben ik zelfs wel geen coach.
Wat wel werkt voor mij?
ont-moeten.
Eenvoud, vertragen en verzachten.
Waar mijn talent ligt?
in het tolk- vertalen tussen ouder en kind;
in het luisteren zonder oordeel,
in nieuwsgierig onderzoeken,
in inzicht en overzicht brengen,
in het pragmatisch handelen.
met kennis, kunde, humor en plezier.
Niet lullen maar poetsen.
(het zullen mijn Rotterdamse roots wel zijn...)
Mijn grote wens ligt om
mensen laten ervaren,
hoe waardevol ze zijn.
Ze laten zakken,
van hun hoofd, via hun hart,
naar hun voeten op de grond.
Ze helpen ontdekken,
welke talenten ze hebben,
en hoe ze deze in kunnen zetten.
Vanuit hun stille midden.
want alles is al aanwezig.
Ook al denk je misschien van niet.
De kunst is om dit leven dit te ontwikkelen
op jouw tempo en op jouw manier.
Zodat je vol vertrouwen en met plezier,
een zinvol bestaan hebt.
Dat is niet alleen heel fijn voor henzelf,
maar zeker ook voor de rest van de wereld ;)
Hoe dit precies vormt gaat krijgen,
ga ik nu ontdekken.
Mooi weekend :)
Liefs, Marianne