Terapia manualna – forma terapii zaburzeń narządu ruchu. Jest często błędnie utożsamiana z kręgarstwem, które w przeciwieństwie do terapii manualnej nie posiada żadnych podstaw w źródłach wiedzy medycznej. Należy do dziedziny fizjoterapii i jest poparta badaniami naukowymi. Terapia manualna polega na badaniu i leczeniu stawów obwodowych i kręgosłupa. Pierwszą częścią badania jest zazwyczaj dokładn
y wywiad. Następnie dokonuje się badania jakości ruchu, jego zakresów, biomechaniki oraz innych czynników (np. Podczas terapii za pomocą specjalnych technik mobilizacji lub manipulacji i pracy na tkankach miękkich przywraca się zaburzoną biomechanikę stawów (odblokowanie stawów), co prowadzi do zmniejszenia bólu, zwiększenia zakresu ruchomości, ustąpienia stanów zapalnych. W Polsce szkolenia z terapii manualnej odbywają się jako szkolenia podyplomowe dla fizjoterapeutów oraz lekarzy. Anatomy Trains - jako mapa i KMI jako zbiór reguł i zasad postępowania, które wynikają z tej mapy, tworzą wspólnie system, który pomaga poprawić ludzką strukturę i ruch. W rozważaniach na temat manipulacji manualnych, rehabilitacji i edukacji ruchowej mających poprawić sprawność przedstawiano mechanistyczny model ludzkiego funkcjonowania. Większość analiz zachodniej akademickiej tradycji polegała na rozróżnianiu w ciele najdrobniejszych jego składowych i badanie ich funkcji w relacji do całego ciała. Powstało mnóstwo publikacji i badań analizujących działanie i patologię tych wszystkich części jednak odwróciło to uwagę od spojrzenia na system całościowo w taki sposób w jaki natura żywa funkcjonuje. Ludzki ruch jest haotycznym wydarzeniem (w sensie mechanistycznym) i wymaga rozpatrywania go w sposób synergistyczny analizując ciało w szerszej perspektywie. Podstawowym założeniem w nowym spojrzeniu jest to, że ludzkie ciało nie funkcjonuje w częściach. Koncepcje pojedynczych mięśni i oddzielonych organów zostały stworzone za pomocą noża. W żywym organizmie ten rozdział nie istnieje. Wszystko jest ze sobą połączone i razem tworzy funkcjonalną, żywą jednostkę. Takie rozróżnianie działania i funkcji poszczególnych mięśni obserwując relacje i ułożenie w ciele pomiędzy przyczepem początkowym a końcowym, również odwraca uwagę od tego jaki efekt może mieć skurcz danego mięśnia na otaczającą go powięź i sąsiadujące mięśnie, stawy, więzadła itd. Przykładowo mięsień Vastus lateralis (mięsień obszerny boczny – głowa czworogłowego), który opiera się od powięź biodrowo – piszczelową uda jest niezbędny dla stabilności i integralności stawu biodrowego i uda. To jednak również odwraca uwagę od tego jaki może on mieć wpływ poprzez podłużne siły ciągnące poza przyczep tego mięśnia. Anatomy Trains jest mapą podłużnych połączeń w sieci powięziowej ciała. Założenie jest proste – podążać za ciągłością mięśnia i powięzi w poszukiwaniu linii napięcia, które przedłużają pojedynczy mięsień biegnąc poprzez poszczególne segmenty ciała. Te podłużne linie dają nam obraz tego jak stabilność warunkuje właściwą funkcję i jak jej zaburzenie może prowadzić do dysfunkcji. Z tą wiedzą możemy “rozplątać” te dysfunkcyjne wzorce poprzez eliminowanie ich przyczyn i rozwiązać problem. Przykładowo ból dolnego odcinka kręgosłupa może pochodzić z opuszczonego łuku stopy. Tego typu podejście nie neguje wszystkiego co w ostatnich stuleciach nauka osiągnęła w dziedzinie mechanistycznej analizy ciała, daje jednak nowe dynamiczne spojrzenie przestrzenne na to czego się wcześniej nauczyliśmy. Sieć powięziowa rozwija się jako trójwymiarowa pajęczyna podczas drugiego tygodnia rozwoju embrionalnego. Mięśnie, kości i organy rozwijają się w tej sieci kształtując ją i będąc przez nią kształtowane. Ta sieć się zwija rozciąga i ulega ciągłym przemianom podczas rozwoju embrionalnego. Sieć powięziowa może być rozcięta przez skalpel, wysuszona przez wiek, skrócona przez uraz lub stać się mniej funkcjonalna poprzez niewłaściwe używanie i odżywianie organizmu. Jednak zawsze pozostaje jedną nierozerwalną siecią. Anstomy Trains zostały unaocznione przez prostą zmianę orientacji skalpela podczas wykonywania sekcji zwłok. Oddzielając od siebie poszczególne warstwy ciała uwidaczniają się połączenia mięśniowo – powięziowe tworzące błoniaste mosty pomiędzy mięśniami tworząc długie struktury przypominające ciąg połączonych ze sobą parówek lub kiełbas. Podążając za tymi liniami napięcia pracujemy systemem 12 meridianów (nie chińskich meridianów a powięziowo – mięśniowych), które przekazują ruch, stabilizację, przeciążenie i ograniczenie z jednego segmentu ciała na inny często odległy segment dając objawy w tym miejscu. Te podłużne taśmy oplatają ciało z przodu, z tyłu z boków, w układach heliktycznych, diagonalnych oraz biegną przez środek, wnętrze (“core”) naszego ciała otaczając narządy wewnętrzne. KMI to system manipulacji powięziowych, który został zbudowany na powyższej koncepcji. Kiedy relacje pomiędzy taśmami zostaną zrozumiane, można zbadać i ocenić ich funkcjonowanie oraz poprzez użycie reguł KMI przywrócić balans i łatwość funkcjonowania na przebiegu tych taśm. Serie sesji KMI mają za zadanie “otworzyć” powierzchowne mięśnie, “obudzić” mięśnie głębokie a następnie przywrócić właściwą relację pomiędzy funkcjonowaniem obu tych warstw. Anatomy Trains stanowi niesamowity krok na przód w pokazywaniu relacji pomiędzy stabilizacją i ruchem w unikalnym ludzkim wzorcu z bardzo małą powierzchnią podstawy i wysoko zawieszonym środkiem ciężkości. Reguły KMI to umiejętność wykorzystania mapy anatomy trains do całościowej systemowej terapii. Kinesiology Taping to metoda, która pozwala na osiąganie doskonałych rezultatów terapeutycznych przez działanie sensoryczne plastra kinesiology tape/k-active tape. Istotą każdej metody terapeutycznej jest oddziaływanie na organizm różnymi czynnikami mechanicznymi i fizykalnymi w celu wywołania pożądanych zmian. Jest to możliwe dzięki zjawisku samoleczenia organizmu, częściej określanym jako kompensacja, która samoistna w efekcie jest patologiczna, natomiast kierowana prowadzi do przywrócenia i zachowania prawidłowej funkcji. Aplikacje plastra nie mają w większości zastosowań charakteru korekcji mechanicznej, lecz działanie sensoryczne poprawiające funkcjonowanie lokalne lub wpływanie na dysfunkcje znajdujące się poza obszarem objawu (np. Służą temu testy przesiewowe, dzięki którym terapeuta lokalizuje dysfunkcje organizmu i porównuje je z istniejącymi objawami. Tak często spotykana fizjoterapia czy też medycyna objawowa, daje rozwiązania krótkotrwałe, ponieważ ich celem jest pozbawienie pacjenta objawów. U podstaw działań terapeutycznych leży przerwanie błędnego kola bólu co jest ważnym działaniem, ale niezwalniającym terapeuty do wyjaśnienia i leczenia dysfunkcji, która prowokuje objawy. Kinesiology Taping - to terapia łącząca elementy medycyny europejskiej i dalekowschodniej gdzie nie leczy się choroby (objawów) ale pacjenta. W terapii wykorzystujemy plaster k-active tape o parametrach zbliżonych do właściwości ludzkiej skóry. Nazwa Kinesiology taping pochodzi z łaciny kinesiologia-nauka o ruchu, a wiec poprzez aplikację plastra dajemy możliwość przywrócenia funkcji. Każda aplikacja jest poprzedzona badaniem, oceną układu mięśniowo-powieziowego. Nie jest oparta na stosowaniu gotowych szablonów dla poszczególnych schorzeń. Kinesiology taping jest najbardziej rozwiniętą i stale dynamicznie się rozwijającą odmianą terapii z użyciem plastra bazującą na ostatnich osiągnięciach wiedzy medycznej z obszaru terapii mięśniowo-powieziowej. Istnieje wiele form terapii, lecz kinesiology taping:
Dry Needling (Igłoterapia punktów spustowych) - jest dobrze akceptowany przez pacjentów,
działa zgodnie z funkcjonowaniem organizmu przez 24 godziny na dobę, a nie tylko podczas sesji terapeutycznej,
efekt poprawy jest zauważalny bezpośrednio po aplikacji i utrzymuje się po jej usunięciu,
nie wyklucza stosowania innych form terapii (jeżeli konieczne)...
Zabieg ten ma na celu neutralizowanie nadmiernej aktywności punktów spustowych (znajdujących się w więzadłach, mięśniach, torebkach stawowych). Działając na zasadzie łuku odruchowego wywołuje lokalny szok tkankowy zmuszając zmienioną chorobowo tkankę do autoregeneracji. Terapeuta z wielką precyzją (czasem, co do milimetra) dokonuje delikatne wkłucia drażniąc struktury odpowiedzialne za proces chorobowy. Mięśniowo-powięziowe zespoły bólowe (MPS, Myofascial pain syndromes) dotykają mięśni, stawów i struktur szkieletowych, prowadząc do bólu, utraty funkcji i zaburzeń ruchowych. Mięśniowo-powięziowy punkt spustowy (myofascial trigger point) jest charakterystycznym i diagnostycznym objawem MPS – jest on fizycznym objawem, poprzez który identyfikuje się MPS. Leczenie uwzględnia inaktywację mięśniowo-punktowego punktu spustowego, korekcję dysfunkcji biomechanicznej i posturalnej oraz przywrócenie właściwych wzorców ruchowych. Najbardziej zaakceptowaną międzynarodowo formą terapii punktów spustowych jest terapia manualna punktów spustowych i igłoterapia. Jest to obecnie najsilniejszy i najlepszy środek do walki z bólem. Zazwyczaj po kilku zabiegach nawet, kilkuletnie dolegliwości bardzo się zmniejszają lub całkowicie ustępują. Metoda często błędnie mylona z akupunkturą, która jest zupełnie inną metodą lecznicza. Masaż – zabieg fizjoterapeutyczny polegający na sprężystym (nie plastycznym) odkształcaniu tkanek. 2. Masaż – jest to zespół ruchów wywierających ucisk na tkanki i polega on na wykorzystaniu przez masażystę określonych ruchów w określonym tempie i z odpowiednią siłą zgodnie z przebiegiem mięśni, tkanek, naczyń krwionośnych i limfatycznych, od ich obwodu do serca. Masaż powinien być wykonywany rytmicznie, bez rozciągania skóry nieuzbrojoną ręką. Masaż może mieć cele lecznicze, relaksacyjne lub przygotowywać mięśnie do wysiłku
