Co to jest strona internetowa?

https://www.facebook.com/425231510671082/

Pasje Czesława Radosa Siemińskiego, Księżycowa 7, Czestochowa (2025)

12/10/2025

SREBRNIK - PIĘCIORNIK GĘSI
Pięciornik gęsi o liściach od spodu jedwabisto, srebrzyście owłosionych (stąd też jego nazwa - srebrnik) jest gatunkiem bardzo u nas rozpowszechnionym.
Rośnie na suchych i słonecznych wzgórzach, pastwiskach, na brzegach rzek, w rowach, a nawet na ulicach. Często rośnie jako chwast w lucernie i koniczynie.
Pędy ma rozesłane po ziemi, tworzy liczne rozłogi nadziemne, jak u truskawek. Rzuca się w oczy dzięki srebrzystym liściom i złoto-żółtym (5-krotnym) kwiatkom. Kwitnie od maja do czerwca. Roślinę tę szczególnie lubią gęsi (stąd też jej druga nazwa), owce, kozy i świnie. Surowcem jest całe ziele, które ścina się tuż przy ziemi, ale bez korzeni.
Pięciornik gęsi to od dawna znany lek ludowy. Zawiera garbniki, flawony, dość dużo witaminy C oraz związek bliżej nie zbadany. Prawdopodobnie ten właśnie związek ma właściwości przeciwskurczowe. Działa zwłaszcza na mięśnie gładkie. Stąd stosuje się zioło w stanach skurczowych macicy i jelit oraz w biegunce. W medycynie ludowej stosuje się też pięciornik gęsi przy niedostatecznym wydzielaniu soku żołądkowego, braku łaknienia, dolegliwości wątroby oraz zmniejszeniu przepływu żółci. Jak z tego wyliczenia wynika, jest to bardzo użyteczne ziele, trudno się więc dziwić upodobaniom gęsi i owiec, one - instynktownie wiedzą co im służy.
Ziela pięciornika używa się zwykle do wewnątrz w postaci naparu, w proporcji od 10-30 g na szklankę wrzątku. Pić 4 łyżki stołowe, 3 razy dziennie przed jedzeniem. Przy bolesnym miesiączkowaniu, pić już na 2-3 dni przed menstruacją. Natomiast zewnętrznie, na bolące, chore miejsca, głównie przy reumatyzmie (zapaleniu stawów) i żylakach, stosuje się świeże, zmiażdżone ziele w postaci okładów.

11/10/2025

Recepty wierszem pisane 1987 rok.

POCHWAŁA SZAŁWII

Będę powtarzał bez przerwy:
Szałwia wzmacnia, leczy nerwy.
Szałwia to cudowne ziele,
Wyleczy chorób wiele.

Działa przeciwbiegunkowo,
antyzapalnie, przeciwskurczowo.
W schorzeniach jelit pomaga,
To nie żart, nie żadna blaga!
W nieżytach żołądka także,
Odkażająco też a jakże.
Leczy przewód pokarmowy,
Nerki, woreczek żółciowy.
Na wątrobę dobrze działa -
Wieczna więc dla szałwii chwała!

Pomaga zwalczać cukrzycę,
Leczy febrę i gruźlicę.
Szałwia zioło wielkiej klasy
Na dobre i na złe czasy.

Szałwia leczy gardło, wrzody
Czyś dorosły, czyś jest młody.
Jeśli zajdzie się potrzeba,
Sięgnąć więc po szałwię trzeba.

Zalać ziółko wrzątkiem wody,
Czyś dorosły, czyś jest młody.
Trzymaj pod przykryciem pilnie
10 minut nieomylnie!

Pij łyżkami przed jedzeniem,
A zniknie nerwowe drżenie.
Z nim inne dolegliwości -
Niechaj szałwia w domach gości.

Cz. Rados Siemiński 1987.

10/10/2025

PIĘCIORNIK - KURZE ZIELE - jest rośliną wzniesioną, nie płoży się, liście ma zebrane dłoniasto w różyczkę, z nich wyrastają małe (4-krotne) żółte kwiatki. Surowcem jest jednak nie ziele, lecz kłącze, które zbiera się wiosną (w marcu, kwietniu) lub jesienią (wrzesień, październik).
Czyści się je starannie i suszy wstępnie w przewiewnym miejscu, a następnie dosusza w piekarniku (w temperaturze do 40 stopni). Kłącze zawiera sporo skondensowanych garbników, glikozydy i kwasy organiczne. Należy do surowców o silnym działaniu ściągającym (znoszony bywa lepiej niż tanina). Pięciornik kurze ziele znajduje więc zastosowanie przede wszystkim jako lek przeciwbiegunkowy, w ostrych i przewlekłych stanach nieżytowych żołądka oraz jelit. Zewnętrznie stosuje się wywary z pięciornika kurze ziele w zapaleniu dziąseł, jamy ustnej i gardła (również we wrzodziejącym zapaleniu dziąseł), w trudno gojących się i zakażonych ranach (rany żylakowe, guzki krwawnicze).

Przygotowanie wywaru: łyżkę kłącza zalać 3 szklankami wody, gotować 15 minut, odcedzić. Pić 3-5 łyżek każdorazowo kilka razy dziennie. Ten sam wywar. stosuje się do płukania jamy ustnej i robienia okładów (na rany).

02/10/2025

KROPLE PIOŁUNOWE
Dwie gałązki suszonego piołunu, trochę mniej kwiatów dziurawca z listkami, jeden listek geranium, osiem ziarenek pieprzu, dziesięć rodzynków, torebkę herbaty ekspresowej, łyżkę miodu lub dwie łyżeczki cukru - wkładamy do przygotowanego słoika, wlewamy pół litra dobrej wódki lub spirytusu zamykamy słoik, potem owijamy go ściereczką zamoczoną we wrzątku, wstawiamy do gorącej wody i zostawiamy aż do zupełnego wystudzenia trwa to około 2 godziny.

Po wyjęciu słoika z wody, delikatnie usuwamy torebkę z herbatą, następnie zamykamy słoik i wstrząsamy kilkakrotnie, by wszystkie składniki znajdujące się w nim dobrze się wymieszały Ustawiamy go w suchym ciemnym miejscu. Po 30 dniach nalewka nadaje się do użytku.

Sposób dawkowania: pierwszy kieliszek przed, a drugi po jedzeniu, czyli dwa razy dziennie drugi najlepiej po obiedzie. Używamy dwa razy w tygodniu.
Dobry lek na żołądek, wątrobę i serce. Wzmacnia też cały organizm.
(Cz. Siemiński)

źródło: Szaman 1992 Styczeń Nr 1.

21/09/2025

PRZYMIOTNO KANADYJSKIE
Tego ziela nie znajdziemy w oficjalnej liście ziół leczniczych, należy ono raczej do wypróbowanych specyfików cenionych przez medycynę ludową. Większą estymą cieszy się przymiotno w Ameryce, skąd pochodzi i gdzie zostało zresztą dokładnie zbadane. Jego młode liście używane są jako warzywo, jako dodatek do sałat wiosennych. Nie zawiera ani trujących, ani silnie działających związków.

Przymiotno kanadyjskie jest rośliną roczną o gęsto ulistnionej łodydze. Wyrasta nieraz do 100 cm. Liście są lancetowate, kwiaty brudnobiałe koszyczki skupione w wydłużonych wiechach. Kwitnie od czerwca do listopada. Nasiona są zaopatrzone w puszek kielichowy w postaci drobnych latawców i daleko rozsiewane przez wiatr. Dojrzale nasiona natychmiast kiełkują na powierzchni gleby.
Jest to roślina pospolita, rosnąca na lekkich, suchych ziemiach, piaszczystych ugorach. W Polsce występuje masowo, głównie na nizinach, czasami na piaszczystych polach w tak dużych ilościach, że robi wrażenie zasiewu.

Surowcem zielarskim jest świeże lub suszone ziele i olejek eteryczny (Oleum Erigontus). Zbioru dokonuje się okresie kwitnienia rośliny, gdyż olejek znajduje się głównie W kwiatach (mniej w liściach). Surowiec należy suszyć w warunkach naturalnych, a więc w przewiewnym, zacienionym miejscu.
Nadziemne części świeżej rośliny (zebrane w okresie kwitnienia) zawierają olejek eteryczny o specyficznym, dość przyjemnym zapachu. Jego głównym składnikiem jest, alfa-limonen i terpineol. Przy dłuższym przechowywaniu olejek wydziela kryształy o niezupełnie jeszcze dotąd zidentyfikowanej substancji.

Przymiotno kanadyjskie stosuje się w rozmaitych przypadkach krwawień: na przykład przy obfitych menstruacjach, krwawieniach z płuc, krwiomoczu, krwawych stolcach. W Ameryce lekarze często stosują przymiotno przy zwykłych biegunkach, a także jako środek pomocniczy przy czerwonce oraz innych dolegliwościach żołądkowych, szczególnie u dzieci.
Oprócz olejku, roślina zawiera garbniki, flawony, cholinę, witaminę C oraz karoteny. Przymiotno używane jest przy stanach zapalnych jelit oraz przeciw pasożytom jelit (wówczas najlepiej w postaci lewatywy). Literatura amerykańska podaje, że często przymiotno kanadyjskie pomaga tam, gdzie inne środki zawodzą. Przy systematycznym zażywaniu (zwłaszcza ziela w stanie świeżym) uzyskuje się dobre wyniki w leczeniu reumatyzmu, podagry i lumbago.

Najczęściej stosowaną postacią leku jest napar. Na szklankę wrzątku daje się łyżeczkę drobno pokrajanego suchego ziela. Pić 2-3 razy dziennie po pół szklanki przed jedzeniem.

20/09/2025

MARZANNA
Dwie są marzanny - marzanka wonna i marzanna barwierska. Pierwszą, rosnącą u nas w stanie dzikim, spotkać można w cienistych lasach liściastych. Obsadza się nią także skalne ogródki gdzie bardzo się rozrasta i staje się uprzykrzonym chwastem. Drugą, marzannę barwierską, uzyskuje się u nas jedynie z plantacji zielarskich.
Wpierw więc O marzannie wonnej, zielu znanym już dawniej w lecznictwie oficjalnym. Herbatka napotna z tej rośliny nosiła dawniej nazwę „Matrisylvia”. Ziele marzanki używano też do zaprawiania wina (tzw. „wino majowe”) oraz do wyrobu likieru Waldmeister", popularnego w Niemczech.

Marzanka stosowana jest i dzisiaj z równym powodzeniem w medycynie ludowej i homeopatii. Jest to lek kumarynowy, używany nieraz do tzw. kuracji wiosennej, razem z żubrówką i nostrzykiem. Ziele ma miły zapach, chętnie więc stosuje się je w postaci herbatek. Bylina ta zawiera w zielu i kwiatostanie glikozyd kumarynowy, asperulozyd, nieco garbników i subnie stancje goryczowe. Skład surowca jest jednak jeszcze całkowicie zbadany.
Przetwory z ziela marzanki wonnej rozszerzają naczynia krwionośne, poprawiają krążenie krwi, działają przeciwskurczowo na mięśnie gładkie, podobnie do kumaryny. Temu ostatniemu działaniu przypisywać więc należy zwiększone wydalanie moczu. Od obecności kumaryny należy też zapewne działanie uspokajające marzanki.

W jakich sytuacjach stosować marzankę? Głównie w zaburzeniach krążenia, zastojach żylnych, żylakach odbytu, żylakach nóg i podudzi. Marzankę stosuje się także przy łagodnych dolegliwościach trawiennych, spowodowanych bolesnymi stanami skurczowymi. Nie należy jej jednak nadużywać, długotrwale stosowanie może bowiem wywołać bóle głowy, a nawet uszkodzić wątrobę.

Herbatka: 1/2-1 łyżeczki ziela na szklankę wrzątku, pić po łyżce stołowej 2-3 razy dziennie.

Marzanna barwierska
Marzanna, barwierska znana była od dawien dawną jako roślina... barwierska. Zawartą w niej alizaryną barwione były spodnie i kepi żołnierzy francuskich, a także spodnie do jazdy wielu armiach oraz fezy muzułmańskie. Była i jest marzanna jednak przede wszystkim zielem leczniczym, znanym już Hipokratesowi, Pliniuszowi i Galenosowi. Najwięcej wartości leczniczych ma kłącze. Wykopuje się kłącza roślin dwuletnich (rzadziej trzyletnich) w marcu-kwietniu lub we wrześniu-październiku. Po oczyszczeniu, suszy się je w suszarni, w temperaturze do 40 stopni.
Kłącze marzanny barwierskiej hamuje tworzenie się kamieni nerkowych i pęcherzowych oraz działa moczopędnie i dezynfekująco. Zioło przepisywane jest do użytku wewnętrznego w postaci odwaru lub gotowych preparatów. Stwierdzono, że substancje czynne zawarte w kłączu marzanny rozkładają kamienie i umożliwiają wydalanie ich z moczem .Osłabiają one ponadto napięcie mięśni w okolicy dróg moczowych.

19/09/2025

ŚLAZ LEŚNY (Malva silvestris) rośnie dziko przy drodze, na wysypiskach śmieci, na łąkach i w lasach. Spotykany jest również w ogródkach wiejskich jako roślina ozdobna. Kwitnie od maja do października. Kwiaty mają charakterystyczny kolor różowolila.
Do celów zielarskich zbiera się liście i kwiaty podczas suchej pogody: liście - gdy tylko zaczynają się pojawiać, kwiaty w lipcu i sierpniu. Suszy się je w cieniu.
Nazwa łacińska malva pochodzi od greckiego słowa,,malakein" - zmiękczać, łagodzić. Zmiękczające i przeczyszczające właściwości ślazu były znane od dawna. Używano go jako środka uśmierzającego bóle żołądka i jelit, leczącego wrzody na dziąsłach, czyraki i rany, powodującego ustępowanie wysypek skórnych, uśmierzającego ból gardła oraz zapalenie oczu, dróg oddechowych, trawiennych i moczowych. Przy leniwej pracy żołądka polecano miksturę z sałaty i ślazu. Lekarz grecki Hipokrates, przepisywał ślaz na złe trawienie i na gorycz w ustach.
Dzięki zawartości ślazu, ziele ślazu działa powlekająco, przeciwzapalnie i zmiękczająco. Napary z suszonych kwiatów i liści stosuje się przy kaszlu i stanach zapalnych dróg oddechowych, biegunkach i nieżytach żołądka oraz do płukania gardła i jamy ustnej. Ślaz wchodzi również w skład mieszanek ziołowych. Zewnętrznie służy jako środek zmiękczający do okładów przy wrzodach i czyrakach.
Świeże liście i kwiaty ślazu bogate w witaminę C są jadalne i mogą być dodawane do sałatek, a także służą do garnirowania mięsa i ryb. Doskonałe są liście gotowane, same lub z pokrzywą, lub dodane do zupy jarzynowej czy omletu.
Ślaz, jedzony regularnie na wyżej podane sposoby, stanowi doskonały środek przeczyszczający i przeciwzapalny, polecany szczególnie dla osób starszych.
Dobroczynne działanie ślazu, zmiękczające i uspokajające, znalazło również zastosowanie w kosmetyce, szczególnie przy leczeniu stanów zapalnych skóry, poprzez dodawanie odwaru z ziela do kąpieli.
Jego właściwości przeczyszczające mają również duże znaczenie przy kuracjach odchudzających.

Nalewka na kaszel: 2 łyżki suszonego ślazu wrzucić do pół szklanki gotującej wody, odstawić i przykryć garnek. Po 10 minutach przecedzić, osłodzić miodem. Pić płyn kilka razy dziennie.
Sałatka ze ślazu: kawałek selera, garść lebiodki pospolitej posiekać razem, przy- prawić oliwą, sokiem z cytryny i solą. Wierzch ozdobić świeżymi kwiatami ślazu.
Krem odżywczy: 2,5 dkg świeżych liści ślazu, pół litra wody, masło. Gotować po- siekane liście w wodzie przez 5-7 minut na wolnym ogniu. Trochę masła rozpuścić, dodać 2 łyżki wywaru ciągle mieszając tak, aby otrzymać krem. Przechowywać w lodówce i używać jako krem odżywczy.
Wywar może być użyty jako środek skutecznie wspomagający przy kuracji odchudzającej. Pić na czczo przez miesiąc.

17/09/2025

Szaman. Kwiecień 1995 NR 4 (57)
SOSNA PACHNĄCA ZDROWIEM

Jednym ze zdrowotnych darów wiosny są pączki sosny zwyczajnej. Możemy je zbierać zimą, ale najlepszą porą do zbioru jest wczesna wiosna. Korony ścina się tuż przy nasadzie, młode pędy nie dłuższe niż 5 cm. Są one cennym surowcem, bogatym w witaminę C.
Pączki i młode pędy sosny zwyczajnej suszymy w pomieszczeniach ogrzewanych do temperatury 35 stopni C, rozłożone cienką warstwą.
Pączki działają wykrztuśnie, napotnie i łagodnie moczopędnie. Przetwory z nich oraz z pędów polecam szczególnie tym chorym, którzy skarżą się na schorzenia górnych dróg oddechowych (zwłaszcza przy przeziębieniach u dzieci i osób starszych).
Nalewki i odwary z sosny, dodawane do kąpieli, są doskonałym środkiem oczyszczającym skórę i odświeżającym.

80 g świeżo zebranych paków lub młodych pędów zalewamy jednym litrem białego wina. Po 15 dniach można już pić trzy razy dziennie po kieliszku - przy zaburzeniach przemiany materii (najlepiej 30 min. po jedzeniu).
W celach wykrztuśnych należy przygotować syrop z 50 g zmiażdżonych pączków, które zalewamy 50 g 40-procentowej wódki (na godzinę). Dalsza czynność jest następująca: nalewkę zalewamy jednym litrem wrzątku, a po 5 godzinach wsypujemy 50 g cukru, przecedzamy i gotujemy w podwójnym garnku aż do otrzymania syropu. Zażywać 4 łyżki dziennie w różnych odstępach czasu.

Do inhalacji należy przygotować odwar w następujący sposób:
50 g pączków lub igieł sosny zalać 1 litrem wody i gotować około 15 minut. Tak przygotowany odwar nadaje się do inhalacji jamy ustnej, gardła, uszu, nosa.

CZESŁAW SIEMIŃSKI-RADOS Zielarz z Częstochowy.

17/09/2025

NAWŁOĆ POSPOLITA

To ziele cieszy się szczególną estymą medycyny ludowej, choć znane i cenione jest również przez fitoterapeutów. Zwie się często nawłoć złotą dziewicą lub złotą rózgą. Indianie stosują nawłoć kanadyjską przeciw jadowi węży.

Jest to roślina wieloletnia, 20-100 cm wysoka. Liście ma jajowate, zaś kwiatostany (żółte) koszyczkowe zebrane są po kilka w kątach liści w szczytowej części łodygi. Rośnie na okrajach leśnych, zrębach, polanach górskich, w zaroślach oraz na brzegach pól w terenach górskich.
W Polsce rośnie ich kilka gatunków. W tym bardzo cenny podgatunek alpejski, spotykany na wysokogórskich halach i łąkach. Ponadto trzy gatunki pochodzenia amerykańskiego kanadyjska, późna i wąskolistna, rosnące na łąkach. Liście kwiaty nawłoci użytkowano dawniej jako surogat herbaty (jeszcze dziś chętnie dodawane są do herbaty domowej na wsi, roślina to bowiem miododajna, dodaje więc smaku herbacie). Dawnymi czasy z kwiatków i liści wyrabiano żółtą farbę.

Surowcem jest ziele nawłoci, rzadziej korzeń. Ścina się kwitnące wierzchołki do 30 cm długości i suszy w przewiewnym miejscu i dość wysokiej temperaturze. Tylko wtedy bowiem kwiaty zachowują piękny żółty kolor, walory smakowe i właściwości lecznicze.
Głównymi związkami nawłoci są są saponiny, garbniki, flawonidy, bliżej jeszcze nie zbadane alkaloidy, śluzy i cukry. To właśnie flawonidom i saponinom przypisuje się charakterystyczne i silne działanie moczopędne ziela. Z tym, że wyciągi alkoholowe wydają się skuteczniejsze od wyciągów wodnych, choć i napary zwiększają intensywne wyda- lanie moczu. Nawłoć od dawna stosowana jest w lecznictwie ludowym przy przewlekłych schorzeniach nerek, przy kamicy nerkowej oraz jako środek przeciwzapalny i moczopędny. Interesuje się nawłocią również medycyna oficjalna (jest na państwowej liście leków ziołowych). W badaniach na myszach stwierdzono zwiększenie diurezy o 200-400 proc. Wyniki leczenia nawłocią uzyskane w niektórych schorzeniach nerek i dróg moczowych (a zwłaszcza przy zakażeniach bakteryjnych opornych antybiotykom oraz przy skazie moczanowej, okazały się warte dalszych badań i stosowania jej w szerszym zakresie.

Ze względu na znaczne ilości garbników w nawłoci, działa ona ściągająco na błony śluzowe przewodu pokarmowego, przeciwzapalnie i przeciwbakteryjnie, a nawet przeciwkrwotocznie. Stosuje się więc wyciągi także w nieżycie przewodu pokarmowego, stanach zapalnych żołądka, nadmiernej fermentacji.
Właściwości przeciwbakteryjne i przeciwzapalne wykorzystuje się też przy leczeniu zakażeń jamy ustnej i gardła (płukanki) oraz (w postaci okładów) trudno gojących się ran, owrzodzeń skóry, czyraków itp.

Najczęściej stosowana postać leku to napar (łyżka ziela na szklankę wrzątku, zostawić na 10 minut, pić po 1/3 szklanki 3 razy dziennie).
Na końcu dodać jeszcze warto, że nawłoć nie zawiera substancji trujących, może więc przez dłuższy czas być stosowana w leczeniu przewlekłych i powikłanych stanów zapalnych przewodów moczowych u osób w wieku podeszłym.

16/09/2025

Szaman. Czerwiec 1994 nr 64
Koziemu mleku zawdzięczam powrót do zdrowia.

Gdy byłem dzieckiem, mama odżywiała mnie kozim mlekiem, które uratowało mi życie. Według lekarzy nie miałem bowiem szans przeżycia...
Kozie mleko, zacierka, owsianka, biały ser, zioła i woda, wszystko to postawiło mnie na nogi. Komisja wojskowa, przed którą w stosownym czasie stanąłem, zaliczyła mnie do kategorii A z plusem. Hodowana przez mamę i siostrę koza była dla nas skarbem, po prostu darem nieba.
Kozie mleko piję do dziś. Jest pyszne i bardzo, bardzo zdrowe. U dzieci, odżywianych kozim mlekiem, stwierdza się lepiej rozwinięty system kostny i większe zaopatrzenie w witaminę A w surowicy krwi. Oprócz cennych składników odżywczych, mleko kozie ma w sobie witaminę B13, która w młodym organizmie służy do budowy komórek, a ludziom starszym pomaga przy regeneracji tkanek. Dzięki piciu koziego mleka zostają częściowo usunięto złogi cholesterolu, nagromadzone w organizmie. Witamina B13 oraz magnez, zawarte w kozim mleku, w dużym stopniu zapobiegają tworzeniu się guzów rakowych.
Bardzo pozytywnie działa to mleko przy schorzeniach wątroby, płuc, ostrym katarze żołądka i jelit, anemii, egzemie i innych chorobach. Mleko kozie zalecane jest zwłaszcza dzieciom i młodzieży oraz osobom w podeszłym wieku. Nie ma w nim pewnej frakcji kazeiny, która jest głównym składnikiem białka mleka krowiego, a wywołuje alergiczne reakcje u niemowląt, cierpiących na tzw. skazę białkową. Zachęcam więc do używania koziego mleka i przetworów z niego.

Czesław Siemiński-Rados zielarz z Częstochowy.

14/09/2025

POKRZYWA

Jest od dawna znanym i cenionym zielem leczniczym. Pisali o niej Hipokrates, św. Hildegarda i Paracelsus, uznając go za lek wszechstronnie działający.

Zna pokrzywę każdy z nas. Niejeden znajomość z nią opłacił silnym oparzeniem. Nic dziwnego, bowiem cała nadziemna część rośliny pokryta jest parzącymi włoskami, zawierającymi kwaśną substancję, a w niej histaminę i ślady kwasu mrówkowego. Do niedawna stosowano (nie tylko zresztą w medycynie ludowej) biczowanie pokrzywą w reumatyzmie, artretyzmie, zapaleniu nerwu kulszowego i w postrzale.

Surowcem obecnie stosowanym są najczęściej liście pokrzywy, tak świeże jak i suszone. Zawierają one duże ilości soli mineralnych (od 12-18 proc.), m. in. wapnia, potasu, fosforu, magnezu i żelaza. Ponadto mają dużo chlorofilu, karotenoidów, witaminy C, K, prowitaminę A. Najwięcej wartości mają świeże, młode liście (zbierane kwietniu-maju). Równie wartościowe są liście suszone. Młodych roślin, wiosnę, można używać zamiast szpinaku, a także dodawać do zup I sałatek. Stanowi to doskonałą kurację wiosenną wzmagającą przemianę materii.

Pokrzywa należy do ziół czyszczących krew. Liście pokrzywy suszy się w cieniu, ale w przewiewnym miejscu, aby nie sczerniały.
Działanie lecznicze pokrzywy jest wielorakie. Przede wszystkim, wobec znacznych ilości soli mineralnych należy ona do tzw. surowców remineralizujących, które są w stanie skutecznie uzupełnić niedobór różnych mikroelementów w naszym organizmie.
Jest to również surowiec bogaty w chlorofil i karoteny oraz witaminy przeciwkrwotoczne (wit. K.) Związki te są w stanie pobudzać układ krwiotwórczy do zwiększonego wytwarzania czerwonych krwinek oraz hemoglobiny. Poza tym w zielu pokrzywy znaleziono, bliżej nieznany, glikozyd pobudzający funkcję trzustki i nieznacznie obniżający poziom cukru we krwi. Świeży sok z pokrzywy lub napar ze świeżego ziela ma właściwości hemostatyczne i stosuje się go w wewnętrznych krwotokach.

Liście pokrzywy stosuje się także z dużym powodzeniem jako lek moczopędny W niektórych schorzeniach nerek, zwłaszcza przy zmniejszonym wydalaniu moczu, W stanach zapalnych i nieżytowych dróg moczowych. Pomocniczo stosuje się ziele w kamicy nerkowej i pęcherzowej oraz skazie moczanowej. Stąd liście wchodzą też w skład ziół
reumatycznych.
Surowcem leczniczym są również korzenie pokrzywy. Stosuje się je zwłaszcza zewnętrznie przeciw łupieżowi, łojotokowi i wypadaniu włosów (tzw. woda pokrzywowa do włosów, otrzymywana również z liści). Korzenie pokrzywy stosuje się też przy kamicy nerkowej i przewlekłych chorobach nerek.

Najczęstszą postacią leku (obok sałatki ze świeżych liści i zielonej zupy) jest napar z liści: 15-25 g liści na dwie szklanki wrzątku – pić po pół szklanki 2-3 razy dziennie. Do pielęgnacji włosów i w łupieżu stosuje się napar z liści lub wyciąg alkoholowy z liści i korzeni (1:5).

14/09/2025

NAGIETEK LEKARSKI

O właściwościach wiedziano już w średniowieczu. Albertus Mangus i św. Hildegarda zapisywali to ziele szczególnie osobom cierpiącym na niedomagania żołądkowe i wątrobowe. W starych zielarskich księgach znajduje się wiele wskazówek co do zastosowania nagietka. W XVI wieku, jak z nich wynika, leczono nagietkiem również zapalenia spojówek i stany zapalne jamy ustnej.

Surowcem zielarskim są przede wszystkim kwiaty. Zbiera się je w godzinach przedpołudniowych, przy suchej, słonecznej pogodzie. Nagietek jest rośliną, która zniesie każde warunki i każde miejsce w ogródku, potrzeba mu tylko trochę słońca. Dla celów leczniczych używa się kwiatów świeżych oraz suszonych (w zacienionym, lecz przewiewnym miejscu). Do suszenia ścina się główki kwiatów, a po wysuszeniu obrywa się zewnętrzne języczkowe płatki.
Główne związki lecznicze występujące w nagietku to flawonidy, olejek lotny, karotenoidy, glikozydy i substancje goryczkowe.
Przy wewnętrznym stosowaniu leku działa on rozkurczowo i uspokajająco, usuwa stany lękowe. Pod jego wpływem spada ciśnienie krwi, choć jednocześnie pobudzona zostaje akcja serca (ma więc zastosowanie w terapii geriatrycznej). Zioło działa też łagodnie na przepływ żółci.
W medycynie ludowej stosuje się najczęściej napary (pół łyżki suszonych kwiatów na szklankę wrzątku, pić 1/4 szklanki dwa razy dziennie) w stanach skurczowych i zapalnych przewodu pokarmowego oraz owrzodzeniu żołądka. Nagietek jest ziołem chętnie stosowanym przez kobiety wiejskie (dlatego ich tak dużo w każdym wiejskim ogródku) przy bolesnych, obfitych i nieregularnych menstruacjach, a także w okresie przejściowym w stanach depresji i uderzeniach krwi do głowy.
Dobre wyniki lecznicze uzyskuje się przy zewnętrznym stosowaniu ziela nagietka. Działa on przeciwzapalnie i antybiotycznie, zwłaszcza na bakterie ropotwórcze. Stosuje się go więc w stanach zapalnych błon śluzowych jamy ustnej, W zapaleniu gardła oraz skóry, w owrzodzeniach żylakowych, trudno gojących się ranach, zapaleniu spojówek i stanach zapalnych pochwy. Okazało się przy tym, że wodne wyciągi z kwiatów nagietka niszczą szybko rzęsistka pochwowego. Do płukanek, irygacji i okładów stosuje się napar z łyżki kwiatu na szklankę wrzątku (potrzymać w cieple, aż się dobrze naparzy). Ten sam napar stosuje się do przemywania oczu przy stanach zapalnych.

Pasje Czesława Radosa Siemińskiego

12/10/2025

11/10/2025

10/10/2025

02/10/2025

21/09/2025

20/09/2025

19/09/2025

17/09/2025

17/09/2025

16/09/2025

14/09/2025

14/09/2025

Adres

Telefon

Strona Internetowa

Ostrzeżenia

Skontaktuj Się Z Praktyka

Skróty

Udostępnij

Kategoria