Pracownia Psychoterapii "W dialogu"

03/07/2025

Polecamy uwadze terapeutów w trakcie szkolenia ♥️

29/06/2025

Zapraszamy w imieniu PTPa:

Szanowni Państwo, Koleżanki i Koledzy,

organizujemy w dniach 19-21 września 2025 w warszawskim starym BUW-ie drugą edycję Letniej Szkoły Psychoanalizy z myślą o psychoterapeutach nie-psychoanalitycznych, psychologach, studentach, pedagogach, lekarzach, artystach i osobach wszelkich innych profesji interesujących się psychoanalizą, psychoanalitycznym rozumieniem ludzi i zjawisk. Tematem tegorocznej LSP jest "Miłość i nienawiść w ujęciu psychoanalitycznym".

Będziemy wdzięczne za rozpowszechnianie informacji o tym wydarzeniu wśród swoich superwizantów, którzy pracują i szkolą się w podejściach nie-analitycznych, wśród uczestników seminariów, wykładów, spotkań, oraz wśród znajomych zainteresowanych psychoanalizą.

Szczegóły dotyczące programu, zgłoszeń, zapisów znajdują się na stronie naszego Towarzystwa(link w komentarzu)

04/06/2025

Niezbędnik na trudne czasy....

"Co może być taką szczepionką albo lekiem, który mógłby pomóc nam w zachowaniu zdolności myślenia, gdy robi się naprawdę trudno? Sytuacja dużego lęku ciągnie nas w dół, do „ustawienia fabrycznego”, potrzebujemy więc czegoś, co pociągnie nas w górę. Tym, co ulega zahamowaniu w sytuacjach traumy i lęku, jest na pewno zdolność fantazjowania, snucia wyobrażeń, a to przecież podstawa życia mentalnego i zdrowia psychicznego. Dlatego bardzo istotne jest to, czym karmimy nasze umysły. Chodzi o to, żeby to nas inspirowało, a nie zamulało. Kontakt z kulturą to ważny element dbania o siebie. To może być Mozart, ale to może też być świetny i pobudzający do myślenia serial. Dobra książka. Coś, co zachęci do powrotu do świata bardziej złożonego i zniuansowanego, co będzie przeciwdziałać wizji uproszczonej.
Warto też mieć swój prywatny dzwonek alarmowy, który zasygnalizuje, że czegoś jest już za dużo – pracy, bezradności, nawet informacji. Trzeba się wówczas na jakiś czas wycofać, żeby odzyskać siły. Ludzie mają różną pojemność wewnętrzną – trzeba znać swoją i o nią zadbać. Szekspir pisał, że ważne, aby mieć „imię i miejsce pobytu”. Jeśli ktoś nie wie, kim jest i skąd jest, to nawet nie wie, gdzie ma drzwi – a co dopiero co przez nie wpuszcza. Natomiast jeśli czuje siebie i zna swoje granice, to orientuje się, ile mu jeszcze miejsca zostało.
Trzeci element dbania o higienę psychiczną – poza tym sprawnym brzęczykiem i kulturą – to wymiana z innymi ludźmi. Kiedy rozmawiasz z ludźmi, pytasz, jak oni sobie radzą, co myślą, jeżeli sprawdzasz, to znajdujesz sensowniejsze rozwiązania. Bo razem można ich poszukać. Człowiek czuje się wtedy mniej samotny, mniej bezradny, a jego lęki się urealniają.
Trzeba też pamiętać, że nigdy nie będzie tak, żeby się wszyscy „pogłębili”. Jesteśmy, jacy jesteśmy – niespecjalnie lubimy się wysilać. Tymczasem myślenie, wbrew potocznej opinii, boli. Dopuszczanie uczucia niepewności też nie jest przyjemne. Więc nie warto gniewnie się napinać i wymagać za dużo od innych. Ludzie są, jacy są. I to jest OK. Ale pamiętajmy też, że myślenie bywa zaraźliwe, więc warto robić swoje".

Danuta Golec „Czyim życiem żyjesz”, z rozdziału „Prawdziwe myślenie albo mentalny niezbędnik na trudne czasy”

01/06/2025

Z okazji Dnia Dziecka udostępniamy Wam piękny post o potrzebie bycia widzianym i o wielkich korzyściach wynikających z zaspokajania tejże potrzeby ♥️.

📖„W pewien ciemny i dżdżysty wieczór rodzina Muminków obierała grzyby”...

🎈W dzień dziecka pragniemy zabrać Was w podróż do doliny Muminków i opowiedzieć, jak to się ma do psychoterapii psychoanalitycznej.

📖W owy wieczór Too-Tiki przyprowadziła niewidzialne dziecko. „Wiecie przecież jak łatwo stać się niewidzialnym, kiedy jest się bardzo wystraszonym” wyjaśniła zaskoczonej rodzinie. Okazało się, że Ninni wystraszyła zimna jak lód ciotka, która się nią zajmowała, choć wcale jej nie lubiła.
Tata Muminka chciał zabrać niewidzialną Ninni do lekarza, ale Mama Muminka odparła, że najwidoczniej Ninni ma swoje powody, by przez jakiś czas pozostawać niewidzialną.
N***y jest dzieckiem, które wszystko robi jak należy. Zjada śniadanie, nie proszona zmywa po sobie talerzyk. Kłopot w tym, ze według Muminka i Małej Mi jest nieznośnie irytująca w zabawie. Bawi się przez grzeczność, ale to nie jest fun.

✒Ta opowieść staje się tematem artykułu Joony Taipale „Social Mirrors. Tove Janson’s Invisible Child and the importance of being seen”
Autorka zauważa, że zawiodła funkcja odzwierciedlania. Ninni dorastała w zniekształconym lustrze, który nie odbijał jej prawdziwego ja.
Od momentu narodzenia dziecko przepełnione jest potrzebami, których samo nie jest w stanie zaspokoić. Przetrwanie i rozwój są uzależnione od wystarczająco dobrej opieki. Poczucie siebie zależy od tego, czy matka pozostaje otwarta na potrzeby niemowlęcia i reaguje na nie empatycznie. Jeśli to doświadczenie jest powtarzane dowiadujemy się o sobie różnych rzeczy: czy jesteśmy głodni, czy jesteśmy wściekli, czy lubimy kaszkę, czy wolimy truskawki. Co ważne, uczymy się, że możemy nasze subiektywne przeżycia otwarcie pokazywać innym.

🫂Ninni w domu Muminków rozpoczyna terapię! Mama muminka szuka recepty na niewidzialność w poradniku spisanym przez babcię. Sprawdza, jak jej własna zinternalizowana matczyna figura poradziłaby sobie z tą niespotykaną sytuacją. Dom muminków to trzymające środowisko, a niewidzialne dziecko jest zachęcane do wyrażania potrzeb i uczuć. Ninni przykleja się do Mamy Muminka i podąża za nią krok w krok. Nie ma czegoś takiego jak Ninni – powiedziałby w tej sytuacji D. W. Winnicott.

🥰Po długim okresie niewidzialności wydarza się sytuacja, która zmienia N***y. Tatuś Mumika usiłuje wepchnąć do wielkiego, przerażającego morza mamę. N***y widzi po raz pierwszy, że Mama Muminka jest kimś więcej niż tylko jej subiektywnym obiektem, że istnieje naprawdę w realnym świecie. To wyzwala w niej dziką agresję i czuje się po raz pierwszy odrębną całością. Gryzie tatę Muminka z całej siły w ogon. W tej chwili wyłania się jej buzia z zadartym noskiem i rudymi lokami.
"Jaka ona słodka" – mówi Mama Muminka
"Sama bym tego lepiej nie zrobiła" – mówi Mała Mi.

📣Z okazji Dnia Dziecka życzymy Wam bycia widzianymi przez kogoś w całości z wszelkimi możliwymi uczuciami i potrzebami.
Zespół fb PTPP

Cytaty z książki Tove Janson "Opowiadania z Doliny Muminków" wyd. Nasza Księgarnia
Link do artykułu na PEP WEB:
Taipale, J. (2016) Social mirrors. Tove Jansson’s Invisible Child and the importance of being seen. Scandinavian Psychoanalytic Review 39:13-25

07/05/2025

O hejcie nigdy za wiele...

23/04/2025

Światowy dzień książki ❤️

"Wielu ma rywalów książka w naszych czasach - i przez to właśnie może staje się niemodna. Radio, telewizja, kino - lwią część zabrały te wynalazki z uroku książki! Jednej rzeczy nie mogą zabrać: jej ciszy, jej milczenia. Milczenie książki jest tym elementem, który na nas najwyraźniej działa. Milczenie to czara, którą możemy napełnić własną treścią, własną wyobraźnią. Kino, telewizja narzucają nam obraz, nie pozwalają go uzupełnić na swój sposób. Książka utwierdza naszą indywidualność, wybrania naszą osobowość przed atakiem wszystkiego co brutalne, napastliwe w naszej dzisiejszej kulturze.
Jarosław Iwaszkiewicz "Gawędy o książkach i czytelnikach".

🖼️ "Czytająca kobieta" Corot, Jean- Baptiste - Camille.

19/04/2025

19/04/2025

19 kwietnia - rocznica powstania w warszawskim getcie.

"Tu otwierał się inny, odrębny świat, do niczego niepodobny; tu panowały inne, odrębne prawa, inne obyczaje, inne nawyki i odruchy; tu trwał martwy za życia dom, a w nim życie jak nigdzie i ludzie niezwykli".
Dostojewski, "Zapiski z martwego domu".

📷 Pixabay

07/04/2025

Jak widać nie tylko ludzie potrzebują mówić i być wysłuchanymi 😁

https://www.facebook.com/share/p/1RCXMDYPrt/

Koty domowe miauczą głównie do ludzi, a nie do innych kotów. W naturze dorosłe koty praktycznie nie używają miauczenia w komunikacji między sobą. To dźwięk, który zachowują z okresu kocięcego i rozwijają w kontakcie z człowiekiem. W relacjach z ludźmi miauczenie staje się ich narzędziem do wyrażania potrzeb, emocji i zwracania uwagi. Co ciekawe, zwierzęta te potrafią dostosować tonację i długość miauku w zależności od sytuacji i osoby, z którą się komunikują.

Badania pokazują, że część tych wokalizacji zawiera dźwięki o częstotliwości zbliżonej do płaczu niemowlęcia. To nie jest przypadek — ludzki mózg reaguje na takie dźwięki automatycznie, budząc empatię i potrzebę opieki. Koty intuicyjnie wykorzystują tę reakcję, zwiększając szansę na otrzymanie tego, czego chcą — jedzenia, uwagi, zabawy czy otwarcia drzwi. W badaniu opublikowanym w Current Biology (McComb et al., 2009) wykazano, że tzw. „proszące mruczenie” zawiera wysokie tony podobne do dziecięcego płaczu, co czyni je szczególnie trudnym do zignorowania przez opiekuna.

Niektóre miauczą cicho i melodyjnie, inne głośno i wyraźnie, ale wszystkie potrafią manipulować swoją "mową" tak, by osiągnąć zamierzony efekt. Co więcej, opiekunowie kotów często nieświadomie wzmacniają te zachowania, reagując na nie pozytywnie — co tylko utrwala sposób komunikacji. Z czasem między człowiekiem a kotem tworzy się unikalny język, którego oba gatunki uczą się nawzajem. Potwierdzają to również badania opublikowane w Animals (Ortega et al., 2020), które pokazują, że osoby z większym doświadczeniem z kotami i wyższą empatią lepiej rozpoznają emocje w kocich wokalizacjach.

23/02/2024

♥️

W Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją chciałbym się podzielić z wami jednym z najsmutniejszych zdjęć jakie kiedykolwiek zobaczyłem.

To zdjęcie uświadomiło mi jak zwodnicza i jednocześnie diabelnie niebezpieczna jest to choroba.

Depresja może spotkać każdego z nas. Ona nie interesuje się naszym wiekiem, płcią, kolorem skóry, orientacją seksualną, zawodem, stanem konta, pochodzeniem czy wykształceniem.

Depresja jest chorobą i nie wystarczy "wziąć się w garść", ani "pójść na spacer", by zniknęła. Nie wystarczy usłyszeć: "inni mają gorzej".

Czy jeśli złamię nogę i zobaczę kogoś bez nogi, to moja złamana noga nagle się zrośnie?

Takie rady niestety w dalszym ciągu bywają dość popularne, lecz jedynie pogłębiają poczucie beznadziei, a to z kolei może doprowadzić człowieka z depresją do ostateczności.

Jak powiedział to kiedyś mój przyjaciel Nikodem Sadłowski: mitem jest, że osoby chorujące na depresję chcą odebrać sobie życie i zniknąć. One chcą jedynie, by ból zniknął.

Szerzmy więc świadomość na temat tego czym depresja naprawdę jest i pomóżmy sprawić, by to właśnie ból znikał, a nie ludzie.

800 702 222 - Centrum Wsparcia dla osób w stanie kryzysu psychicznego, https://centrumwsparcia.pl/
22 654 40 41 - Antydepresyjny Telefon Zaufania, https://stopdepresji.pl/
116 111 - telefon zaufania dla dzieci i młodzieży, https://116111.pl/

05/01/2024

Przywódca chasydzki, rabin Nachmana z Bracławia, mawiał:
"Dokądkolwiek podróżuję, podróżuję do ziemi Izraela, a na razie jestem pasterzem w Bracławiu." Tak właśnie postrzegamy naszą sytuację jako terapeutów i pacjentów. Całe życie podróżujemy w kierunku prawdy, wolności i kreatywności. Staramy się podążać za maksymą Sokratesa "poznaj samego siebie". Jednak w międzyczasie jesteśmy nieco zajęci samooszukiwaniem się i częściej niż tylko czasami wolimy nie znać siebie. Tę samą ideę, choć nieco z innej strony, wyraża pojęcie podróży.