BEZ TABU

12/06/2025

"Zanim się z kimś pokłócisz, zadaj sobie pytanie, czy ta osoba jest na tyle dojrzała psychicznie, aby zrozumieć koncepcję innej perspektywy? Bo jeśli nie, to nie ma sensu.

Nie wszystkie argumenty są warte twojej energii. Czasami, bez względu na to, jak wyraźnie się wyrażasz, druga osoba nie słucha, aby zrozumieć – słucha, aby zareagować. Jest uwięziona w swojej własnej perspektywie, niegotowa na rozważanie innego punktu widzenia a zaangażowanie się w to tylko cię zmęczy.
Jest różnica pomiędzy zdrową dyskusją
a bezsensowną debatą. Rozmowa z kimś,
kto jest otwarty, kto ceni rozwój i zrozumienie, może być pouczająca, nawet jeśli się z tym nie zgadzasz. Ale próbując przemówić do rozsądku komuś, kto nie chce patrzeć poza własne przekonania i schematy, to jak gadanie do ściany. Bez względu na to, ile logiki lub prawdy niesiesz, będzie przekręcać lub odrzucać Twoje słowa, nie dlatego, że się mylisz, ale dlatego, że nie jest gotowa na to, aby zobaczyć inną perspektywę.

Dojrzałość nie polega na tym, kto wygrywa kłótnię, ale o to, żeby wiedzieć, kiedy kłótnia nie jest tego warta. To uświadomienie sobie, że twój pokój jest cenniejszy niż udowodnienie racji komuś, kto już zdecydował, że nie zmieni zdania. Nie każda bitwa musi być stoczona. Nie każdy zasługuje na twoje wyjaśnienia.
Czasami najsilniejszą rzeczą, jaką możesz zrobić, jest odejść, nie dlatego, że nie masz nic do powiedzenia, ale dlatego, że przyznajesz,
że niektórzy ludzie nie są gotowi, aby słuchać. I to nie jest twoje brzemię".

~Helen Mirren

20/04/2025

Smacznego jajeczka i mokrego Dyngusa 🐣
A przede wszystkim pogody ducha i spokoju ❤️

17/04/2025

🎥 Trzyminutowa lekcja życia dla każdego ⤵️
______________________
Fragment filmu „7 uczuć”
reż. M. Koterski

16/04/2025

Kolejne nowości tworzone z pasją i sercem dla Was ❤️
A już niedługo ruszamy z Pracownią Testów Psychologicznych dla kierowców, medycyny pracy oraz wszystkich, którzy chcą sprawdzić swoje predyspozycje, osobowość itp ✌️

10/04/2025

A jak „pomaganie” wygląda u Was? 🤔😉

Ja nie pomagam żonie!

Po południu wpadł do nas przyjaciel. Przy kawie gadaliśmy o życiu, codziennych sprawach. W pewnej chwili powiedziałem: "Poczekaj chwilkę, pozmywam tylko i zaraz wracam." Popatrzył na mnie jakbym co najmniej oznajmił, że idę budować rakietę kosmiczną. Odpowiedział z mieszanką zaskoczenia i podziwu: „To fajnie, że pomagasz żonie. Ja swojej nie pomagam, bo jak to robię, to ona nie wykazuje żadnej wdzięczności, np. w zeszłym tygodniu umyłem podłogę i nawet nie usłyszałem dziękuję."

Usiadłem z powrotem i wyjaśniłem mu, że ja nie „pomagam” żonie, bo moja żona nie potrzebuje pomocnika – potrzebuje partnera. To nie jest kwestia pomagania, bo mamy podział obowiązków. Mieszkamy razem w domu, więc to oczywiste, że sprzątam ten dom, bo też go brudzę.

Ja nie pomagam mojej żonie w kuchni, bo ja również muszę jeść, więc muszę też gotować.

Ja nie pomagam mojej żonie zmywać naczyń – robię to, bo ja też używam talerzy, szklanek i widelców.

Nie pomagam żonie przy dzieciach, bo to też moje dzieci i to mój ojcowski obowiązek.

Nie pomagam żonie w praniu, wieszaniu czy składaniu ubrań – robię to, bo to także ubrania moje i moich dzieci.

Ja nie jestem „pomocą” w domu, jestem jego częścią. A jeśli chodzi o wdzięczność i podziękowania, to zapytałem przyjaciela, kiedy ostatni raz podziękował swojej żonie, kiedy skończyła sprzątać dom, zajmować się praniem, zmieniać pościel, kąpać dzieci, gotować, zajmować się całą resztą…

Czy ty jej podziękowałeś tak naprawdę, coś w stylu: „Super, Kochanie! Jesteś fantastyczna!”?

Ta historia wydaje Ci się absurdalna? Dziwna? Czemu oczekujesz nagród i pochwał, kiedy raz w życiu zdarzy Ci się umyć podłogę? Zastanawiałeś się nad tym, przyjacielu? Może dlatego, że nasza kultura jest nadal maczystowska i wierzymy w to, że zajmowanie się domem jest obowiązkiem kobiety, a facet nie musi kiwać palcem. Podziękuj swojej żonie, tak jak byś chciał, żeby Tobie podziękowano. Rusz się, zachowuj jak prawdziwy partner, a nie jak gość, który przychodzi tylko zjeść, spać, wykąpać się i zaspokoić potrzeby seksualne… Poczuj się u siebie, jak w domu. W swoim domu!

Prawdziwa zmiana w naszym społeczeństwie zaczyna się w naszych domach, gdzie uczymy nasze córki i synów poczucia wspólnoty.

~ Stowarzyszenie Kongres Kobiet

05/01/2025

👉 „Jak rozwiązywać problemy... i nie zwariować?”

Wyobraź sobie dwie osoby, które odkryły, że w ich mieszkaniu zniknęło ostatnie ciastko.
🍪 Osoba A: „To twoja wina, bo zjadłeś wszystkie inne!”
🍪 Osoba B: „Mamy problem. Jak podzielimy puste pudełko?” 😉

Brzmi znajomo?
To przykład dwóch stylów rozwiązywania problemów– jednego, który prowadzi do konfliktu, i drugiego, który dąży do rozwiązania.

Dlaczego jedni wybierają atak, inni ucieczkę, a jeszcze inni szukają kompromisów?
Psychologia wyróżnia 5 stylów rozwiązywania konfliktów:
1️⃣ Rywalizacja – Wygrywasz za wszelką cenę. Ciastko jest twoje!
2️⃣ Unikanie – „Jak nie widzę problemu, to go nie ma”... aż ciastko spleśnieje.
3️⃣ Kompromis – Połowa dla mnie, połowa dla ciebie (nawet jeśli już tylko okruszki zostały).
4️⃣ Współpraca – Jak stworzymy więcej ciastek?
5️⃣ Dostosowanie – „Niech będzie, zjedz to ciastko, ja się obejdę.”

Każdy styl ma swoje miejsce i czas.
Który z tych stylów rozpoznajesz u siebie? A może łączysz kilka?

💬 Podziel się swoim podejściem 😊
„Jak rozwiązujesz swoje ciasteczkowe konflikty?”

24/12/2024

22/12/2024

🛑 Czego psycholog Tobie nie powie?
Sekrety, ciekawostki i odrobina humoru 😁

⁉️ Wiecie, co jest najlepsze? Psycholog z tatuażami!
W mojej bibliotece jest więcej książek psychologicznych i teologicznych, niż w niejednej małej księgarni. A wiecie, co jest najzabawniejsze? Czasem, czytając te książki, notuję na marginesach myśli typu: „Hmm, ciekawe, co Freud by powiedział na mojego kota jedzącego ogórki?”. Tak, to jestem ja – łączę pasję, humor i życie 🫶🏻

1. Psycholog nie jest wróżką, choć czasem tak wygląda
„To, co teraz powiedziałeś, mówi mi więcej, niż Ci się wydaje” – brzmi jak magia? Spokojnie, psycholog po prostu dobrze słucha, a nie wróży z Twoich problemów.

2. Psycholog wie, że kłamiesz, ale udaje, że nie zauważa
Przyszedłeś na sesję i mówisz: „Nie, wszystko u mnie super, tylko tak chciałem pogadać”. Psycholog wtedy myśli: „Aha, czyli zaczynamy od najtrudniejszego tematu!”.

3. Psycholog czasem chce uciec, gdy zaczynasz zdanie od „Mam znajomego, który…”
Spoiler: ten „znajomy” to Ty. Psycholog wie, ale poczeka, aż sam się do tego przyznasz.

4. Nie każdy psycholog chodzi w swetrze i okularach
Stereotyp terapeuty w kanciastych okularach i z notatnikiem to mit. Choć tak, wielu psychologów ma słabość do swetrów – to chyba zawodowy uniform.

5. Psycholog nie wyciągnie z Ciebie sekretów jak agent FBI
Nie bój się, że zacznie stosować techniki przesłuchania. Chociaż… może po prostu lepiej się przyznać, zanim zacznie pytać.

6. "Nie wiem" to bardzo psychologiczna odpowiedź
Gdy terapeuta mówi: „A co Ty o tym myślisz?”, to nie lenistwo. To sprytne przerzucenie piłki na Twoje boisko.

7. Psycholog nie powie Ci, że jesteś trudny – raczej "interesujący"
Czyli trochę jak „Twój kot ma wyjątkową osobowość”, gdy chodzi po stole.

8. Psycholog nie lubi, jak mówisz „Ty mnie na pewno oceniasz”
Nie ocenia, ale serio – kiedy mówisz coś takiego, pewnie robi w głowie szybki test na to, skąd ta myśl.

9. Psycholog zna Twoje wymówki na pamięć
„Nie miałem czasu na ćwiczenia, bo...” – psycholog już zna ten finał, ale daje Ci szansę na kreatywność.

10. Psycholog czasem chce się zaśmiać, ale zachowuje pokerową twarz
Twoje historie mogą być komiczne, ale obiecał sobie, że zachowa profesjonalizm. Choć czasem się nie da – i wtedy śmiech jest najlepszym lekarstwem.

11. Psycholog wie, że możesz skłamać o samopoczuciu
„Czuję się świetnie, wszystko jest super” – mówi człowiek na skraju załamania. Psycholog wtedy tylko kiwa głową: „Super, pogadajmy o tym super”.

12. Psycholog nie powie Ci, że za dużo mówisz o byłym
Ale jeśli każda sesja zaczyna się od zdania: „Ja tam nie wracam do przeszłości, ale mój były…”, to już coś podejrzewa.

13. Psycholog nie powie wprost, że problemem jest Twój kot
Ale jeśli cały czas mówisz tylko o kotach, może się zacząć zastanawiać, czy one nie są jakąś metaforą.

14. Psycholog zna wszystkie Twoje mechanizmy obronne
„Ja wcale się nie boję zmian, ale…”. Jasne, a potem powiesz, że to nie Ty, tylko życie jest trudne.

15. Psycholog też ma złe dni
Jeśli terapeuta pije kawę litrami na sesji, to pewnie wstał lewą nogą. Ale spokojnie – jego gorszy dzień i tak jest lepszy niż Twój po tygodniu stresu.

16. Psycholog ma swoje ulubione pytanie: „A co Ty o tym sądzisz?”
To idealny sposób, żebyś sam wykonał połowę pracy. Sprytne, co?

17. Psycholog nie zgadnie, co myślisz – to nie telepatia
Choć czasem wygląda, jakby miał szósty zmysł, on po prostu słucha uważniej niż Twoi znajomi.

18. Psycholog nie boi się milczenia, ale Ty już tak
Kiedy na sesji zapada cisza, Ty myślisz: „Czy on czeka, aż coś powiem, czy sprawdza moją wytrzymałość?”. Odpowiedź: jedno i drugie.

19. Psycholog nie zmusi Cię do mówienia – ale potrafi poczekać
Cisza w gabinecie to jego tajna broń. W końcu zawsze ktoś pęka, prawda?

20. Psycholog wie, że nie dasz rady zmienić wszystkiego od razu
Ale gdy mówisz: „Zacznę ćwiczyć, zmienię dietę i jeszcze się nauczę mandaryńskiego!”, to już planuje, jak Cię od tego odwlec.

Podsumowanie: terapeuta to nie robot ani czarodziej

Psycholog to przede wszystkim człowiek, który zna życie od różnych stron. Sesje mogą być poważne, ale nie muszą być nudne! A Ty – który z punktów najbardziej Cię zaskoczył lub rozbawił?

„Terapia bez ąę”

08/10/2024

Wielbię i bóstwie owe szkolenia i nie mogę doczekać się kolejnych skoncentrowanych na rozwiązaniu 💪🏼

W miniony weekend Adrian Kondraciuk - Rozmowy Terapeutyczne certyfikowany psychoterapeuta, trener i superwizor aplikant PSTTSR prowadził szkolenie dotyczące terapii osób z doświadczeniem uzależnienia od substancji w ujęciu TSR.

Wspaniale widzicieć kolejną liczną grupę osób, które zdecydowały się rozwijać swoje kompetencje w tym obszarze! Dziękujemy Adrianowi za pełne pasji i zaangażowania prowadzenie zajęć oraz przekazujemy kilka słów do osób uczestniczących od Adriana:

„Ogromna wdzięczność za wiele cennych dyskusji, zaangażowanie w ćwiczeniach w mniejszych i większych grupach, a także wspólną pracę podczas sesji na forum!”

02/08/2024

Bez Tabu o...
🧐Prawdziwe i Fałszywe Ja według Donalda Winnicotta🧐

Pojęcie "ja" odgrywa kluczową rolę w zrozumieniu psychologii człowieka. Wśród wielu teorii dotyczących tożsamości i osobowości, koncepcje Donalda Winnicotta na temat prawdziwego i fałszywego ja są wyjątkowo wpływowe. Winnicott, brytyjski psychoanalityk i pediatra, wprowadził te pojęcia w celu opisania, jak jednostki rozwijają swoje ja w odpowiedzi na wczesne relacje z opiekunami. Teoria ta pozostaje ważnym punktem odniesienia w zrozumieniu rozwoju psychicznego i patologii.

✅Prawdziwe Ja
Winnicott definiuje prawdziwe ja jako autentyczne, spontaniczne i naturalne wyrażenie siebie. To ja, które rozwija się w sprzyjających warunkach, gdzie dziecko doświadcza akceptacji, wsparcia i miłości ze strony opiekunów. W takich warunkach dziecko może bezpiecznie eksplorować świat, wyrażać swoje emocje i potrzeby, a także rozwijać swoją unikalną tożsamość.

Kluczowym aspektem prawdziwego ja jest możliwość swobodnego wyrażania emocji i doświadczeń bez obawy przed odrzuceniem. Kiedy dziecko czuje się bezpieczne, jego prawdziwe ja może się rozwijać, co prowadzi do zdrowego poczucia tożsamości i autonomii. Takie jednostki są zdolne do autentycznego życia, nawiązywania głębokich relacji i twórczego wyrażania siebie.

❎Fałszywe Ja
Fałszywe ja, w przeciwieństwie do prawdziwego, rozwija się w odpowiedzi na trudne, niesprzyjające warunki wczesnego dzieciństwa. Winnicott sugeruje, że gdy dziecko jest zmuszone dostosowywać się do oczekiwań i potrzeb opiekunów, zamiast doświadczać akceptacji dla swojego prawdziwego ja, zaczyna tworzyć fasadę - fałszywe ja.

Fałszywe ja to obrona, która pozwala dziecku przetrwać w niesprzyjającym środowisku, ale jednocześnie oddziela je od prawdziwego ja. Osoby z dominującym fałszywym ja mogą wydawać się dobrze przystosowane i spełniać społeczne oczekiwania, ale wewnętrznie czują się puste, niespełnione i odizolowane od swoich autentycznych emocji i potrzeb. Fałszywe ja może prowadzić do różnorodnych problemów psychologicznych, w tym depresji, lęku i zaburzeń osobowości.

📖Koncepcje ja w innych teoriach
Winnicott nie był jedynym psychologiem, który badał pojęcie ja. Inne teorie również wnoszą istotne perspektywy w zrozumienie tożsamości i osobowości.

1. **Freudowskie id, ego i superego**
Sigmund Freud, ojciec psychoanalizy, wprowadził trójdzielną strukturę osobowości: id, ego i superego. Id reprezentuje pierwotne instynkty i pragnienia, ego działa jako mediator między id a rzeczywistością, a superego reprezentuje internalizowane normy społeczne i moralne. Freudowska teoria skupia się na dynamicznych relacjach między tymi trzema elementami, które kształtują ja i zachowanie jednostki.

2. **Koncepcja ja Carla Rogersa**
Carl Rogers, twórca terapii skoncentrowanej na kliencie, podkreślał znaczenie autentyczności i samoakceptacji. Jego koncepcja "ja realnego" i "ja idealnego" odnosi się do różnicy między tym, kim jednostka naprawdę jest, a kim chciałaby być. Rogers uważał, że zdrowie psychiczne wynika z zbieżności między ja realnym a ja idealnym, co prowadzi do poczucia kongruencji i autentyczności.

3. **Eriksonowskie stadia rozwoju psychospołecznego**
Erik Erikson rozwijał teorię ośmiu stadiów rozwoju psychospołecznego, w których jednostka napotyka na różne kryzysy tożsamościowe. Każde stadium obejmuje kluczowy konflikt, którego rozwiązanie wpływa na rozwój zdrowego ja. Na przykład, w adolescencji, jednostka musi rozwiązać konflikt między tożsamością a dezorientacją, co ma kluczowe znaczenie dla późniejszego rozwoju tożsamości.

4. **Teoria ról społecznych Georga Herberta Meada**
George Herbert Mead, przedstawiciel symbolicznego interakcjonizmu, uważał, że ja rozwija się w kontekście interakcji społecznych. Jego koncepcja "ja" (self) składa się z dwóch elementów: "I" (spontanicznego, nieprzewidywalnego aspektu ja) i "Me" (zinternalizowanych oczekiwań społecznych). Mead podkreślał, że ja jest dynamicznym procesem kształtującym się w ciągłym dialogu między jednostką a społeczeństwem.

Teorie prawdziwego i fałszywego ja Donalda Winnicotta wnoszą istotny wkład w zrozumienie, jak wczesne doświadczenia kształtują naszą tożsamość i zdrowie psychiczne. Te koncepcje, wraz z innymi teoriami dotyczącymi ja, takimi jak prace Freuda, Rogersa, Eriksona i Meada, oferują kompleksowy obraz tego, jak jednostka rozwija swoje poczucie siebie w interakcji z wewnętrznymi pragnieniami oraz zewnętrznymi oczekiwaniami. Zrozumienie tych dynamicznych procesów jest kluczowe dla terapii psychologicznej oraz promowania zdrowia psychicznego i autentycznego życia.