06/06/2023
Migdałek gardłowy może ulec czasem niebezpiecznie nadmiernemu przerostowi (powyżej 60%), pomiędzy trzecim a siódmym rokiem życia.
Nazywany też jest trzecim migdałem lub adenoidem. Nie widać go, gdy otworzymy usta. Znajduje się bowiem na tylnej ścianie gardła, nad podniebieniem miękkim. A dokładniej w miejscu, gdzie jama nosowa przechodzi w gardłową.
Migdałek rozwija się od urodzenia do około 8. r. ż., a potem stopniowo zanika. Stanowi jeden z układów odpornościowych, chroniąc dziecko przed groźnymi wirusami i bakteriami.
Badanie trzeciego migdała wykonuje laryngolog/ otolaryngolog, używając specjalnego lusterka laryngologicznego lub fiberoskopu.
Przyczyny przerostu są nie do końca znane, najczęściej podaje się:
🔹przewlekłe infekcje górnych dróg oddechowych
🔹ostre alergie spowodowane alergenami wziewnymi lub pokarmowymi
🔹geny po rodzicach, którzy w dzieciństwie mieli ten sam problem.
Przerost migdałka gardłowego może wiązać się m.in. z trudnościami w oddychaniu, ponieważ znacznie zawęża się naturalna droga oddechowa przez nos (infografika). Z tego powodu, ale nie tylko, może wystąpić:
🔹oddychanie przez usta w dzień, podczas snu
🔹chrapanie, bezdech senny
🔹niedosłuch spowodowany zablokowaniem trąbki słuchowej
🔹stany zapalne: nosa, gardła, ucha, zatok
🔹mowa podobna, jak przy katarze - „m, n, ń, ą, ę” wmawiane są przez usta, zamiast przez nos, stąd nietypowo brzmią.
Przedłużający się czasowo przerost migdała może prowadzić do:
🔹nieprawidłowej pozycji spoczynkowej języka (nie na podniebieniu)
🔹przetrwałego niemowlęcego sposobu połykania
🔹zwężenia kości szczęki
🔹wad zgryzu
🔹wad wymowy, np. wymowy międzyzębowej
🔹niedotlenienia mózgu, a pośrednio trudności ze skupieniem, zaburzenia pamięci.