20/07/2024
Pacjenci, którzy trafiają do nas z bólem dolnego odcinka kręgosłupa są już najczęściej po pobadaniu obrazowym (TK, MRI lub RTG), zauważamy tam zmiany zwyrodnieniowe stawów międzykręgowych, odwodnienia dysków, zmniejszenia przestrzeni stawowych, kręgozmyki, naczyniaki i inne zmiany patologiczne. Mogłoby się wydawać, że oczywistym jest fakt, że dyskopatia powoduje bóle dolnego odcinka kręgosłupa, ale czy aby na pewno tak jest?
Statystyki są bezlitosne i pokazują, że dyskopatia stanowi stosunkowo niewielki odsetek przyczyn bólu kręgosłupa lędźwiowego, nawet mniejszy niż 10%!
Badania epidemiologiczne wskazują, że większość przypadków bólu kręgosłupa lędźwiowego jest klasyfikowana jako ból niespecyficzny (non-specific low back pain, NSLBP), co oznacza, że nie można przypisać go konkretnej przyczynie, takiej jak dyskopatia. Szacuje się, że NSLBP stanowi około 90% przypadków bólu kręgosłupa lędźwiowego.
Badania obrazowe często wykazują zmiany zwyrodnieniowe krążków międzykręgowych u osób bez bólu, czyli wszelkie zmiany zwyrodnieniowe, takie jak chociażby wypukliny czy przepukliny krążków międzykręgowych, występują często również u osób bezobjawowych.
Częstość występowania zmian dyskowych w badaniach obrazowych nie koreluje bezpośrednio z występowaniem bólu, co sugeruje, że same zmiany dyskowe nie są główną przyczyną bólu kręgosłupa lędźwiowego u większości osób .
Dyskopatia, chociaż jest jedną z możliwych przyczyn, stanowi niewielki procent przypadków bólu kręgosłupa lędźwiowego.
Wytyczne kliniczne wykazują, że większość przypadków nie wymaga interwencji inwazyjnej związanej z dyskopatią. Zaleca się unikać nadmiernej diagnostyki obrazowej, a także skupić się na ruchu, fizjoterapii i metodach nieinwazyjnych.
Nasza praktyka kliniczna w pełni to potwierdza! 😊
