Ośrodek umiejscowiony jest przy głównej trasie Piła - Trzcianka w malowniczym miejscu pośród sosnowych lasów, co gwarantuje czyste powietrze, pełny relaks, możliwość prowadzenia zajęć terapeutycznych na świeżym powietrzu, organizowania pełnego niespodzianek życia popołudniowo - wieczornego dla wszystkich pensjonariuszy. We wsi Stobno znajduje się stacja PKP i przystanek PKS, co umożliwia pełną komunikację. Ośrodek jest w pełni przystosowany dla osób niepełnosprawnych, także tych poruszających się na wózkach inwalidzkich (platforma schodowa, poręcze, podjazdy). W naszym Ośrodku znajduje się 21 pokoi noclegowych, z czego 16 posiada własną łazienkę przystosowaną dla osób niepełnosprawnych (poręcze, krzesełko prysznicowe). Na terenie całego Ośrodka działa bezprzewodowa sieć internetowa (Wi-Fi), oprócz tego jest możliwość skorzystania z komputera stacjonarnego. Na przełomie 2011/2012 roku Ośrodek został kapitalnie odremontowany. Wybudowano łącznik pomiędzy częścią mieszkalną, a salą rehabilitacyjną, zamontowano trzy kominki (dwa z płaszczem wodnym), odświeżono wygląd krytej ujeżdżalni, oraz "barku" do spotkań integracyjnych, jak i każdy pokój mieszkalny, uruchomiono siłownie do użytku każdego chętnego mieszkańca. Otwarto sześć nowych gabinetów na parterze z pełnym dostępem dla osób na wózkach, co bardzo ułatwia przemieszczanie się. Rehabilitacja w naszym Ośrodku
W związku z różnorodnością zaburzeń psychoruchowych dziecka, rehabilitacja jest trudna i wymaga indywidualnego podejścia do każdej osoby niepełnosprawnej. Istotne znaczenie ma wczesne zastosowanie odpowiedniej terapii psychoruchowej. Im dziecko jest młodsze, tym większe są szanse na poprawę jego stanu psychoruchowego. Im bardziej systematyczne oddziaływania terapeutyczne o charakterze kompleksowego podejścia, tym większe szanse na pomyślne rezultaty dla rozwoju dziecka. Koncentrując się na metodach terapeutycznych oraz innych czynnikach mających wpływ na skuteczność rehabilitacji dziecka, trzeba zwrócić uwagę na działania, które podejmuje psycholog czy pedagog w celu ograniczenia ujemnego wpływu chorób i dysfunkcji rozwojowych, oraz kształtowanie się osobowości dziecka, mających charakter psychoterapeutyczny lub stymulacyjno - korekcyjny. Działania psychoterapeutyczne są realizowane w bezpośrednim kontakcie z dzieckiem. Są to działania skierowane bezpośrednio na dziecko, bądź też są skierowane na jego otoczenie. Pomoc stymulacyjno - korekcyjna ma zawsze charakter bezpośredni. Rozpoczęcie realizacji wszelkiego rodzaju działań skierowanych na dziecko poprzedza dokładna diagnoza i ocena jego rozwoju. Postawienie diagnozy zależy od lekarza pediatry, czasami neurologa, psychiatry lub psychologa, a jeśli dziecko jest w wieku szkolnym - również pedagoga. Ocena poziomu rozwoju powinna zawierać informacje dotyczące dojrzałości somatycznej i aktualnego stanu zdrowia dziecka, a dla dzieci niepełnosprawnych również informacje określającą stopień usprawnienia ruchowego oraz charakterystykę rozwoju psychicznego. Powinna ponadto uwzględniać opis środowiska, zwłaszcza stosunek rodziny do dziecka, a także analizę jego sytuacji szkolnej, czyli poziom opanowania wiadomości, trudności w realizacji programu, stosunki z grupą rówieśniczą. Metody usprawnienia ruchowego mają za zadanie usprawnienie zaburzonych funkcji ruchowych u dziecka, zwiększenie zakresów ruchu w stawach, polepszenie przyjmowania prawidłowej postawy ciała, czynności samoobsługowych, jak również lokomocji. Głównym celem metod jest odpowiednie przygotowanie dziecka niepełnosprawnego do samodzielnego życia. Usprawnianie polega na systematycznym pobudzaniu psychoruchowego rozwoju dziecka w zakresie:
kontroli postawy i ruchów lokomocyjnych
koordynacji wzrokowo - ruchowo - czuciowo - słuchowej
orientacji w czasie i przestrzeni oraz odczuwania własnego ciała
życia emocjonalnego, rozwoju osobowości i kontaktów społecznych
rozwoju mowy, porozumiewania się gestem, rysowania, pisania, czytania oraz pojęć o otaczającym świecie
