Gabinet Pomocy Psychologicznej i Psychoterapii Agnieszka Nowak

06/02/2025

Pracowicie 😊

22/12/2024

!

„Nakazanie dziecku czy dorosłemu zaprzestania płaczu to wobec niego olbrzymia niesprawiedliwość.
Płaczącego można pocieszyć, co powoduje rozluźnienie się; upokorzenie płaczącego dziecka oznacza zarówno zwiększenie jego cierpienia, jak i umocnienie jego SZTYWNOŚCI.

Wolimy, żeby inni przy nas nie płakali, bo nie możemy znieść dźwięków, jakie przy tym wydają, ani ruchu ich chciał.
ZAGRAŻAJĄ ONE NASZEJ SZTYWNOŚCI.
Budzą w nas podobne uczucia, których sami nie mamy odwagi wyrazić, i rezonują w naszych ciałach, czemu stawiamy opór."

„Głos ciała” A. Lowen

22/12/2024

No właśnie 🤣

Nawzajem.

30/10/2024

„Wstyd to bolesne uczucie, z którym zmagamy się SAMOTNIE.
Jeśli towarzyszy nam stale, uważamy to za słabość, efekt negatywnego myślenia i niskiej samooceny.
Tymczasem wstyd, każdego rodzaju, zawsze pojawia się w RELACJI.
To przeżywanie siebie w kontakcie, który został zakłócony lub przerwany.
CHRONICZNY brak bliskości z drugą osobą wywołuje poczucie głębokiego osamotnienia, które z kolei prowadzi do rozpaczy i poczucia BEZWARTOŚCIOWOŚCI.”

Patricia A. DeYoung „Terapia chronicznego wstydu”

Już 12 XI webinar: "Wstyd, obejmując pęknięcia w Ja" https://instytut-analizy-bioenergetycznej.salescrm.pl/wstyd-obejmujac-pekniecia-w-ja-cz-2-cyklu-emocje-instrukcja-obslugi

15/10/2024

Zdrada to ogromny wstrząs dla całej osobowości, dla całego organizmu, to przeszywające serce zranienie. Niełatwo się wydobyć z tak poważnego naruszenia zaufania i poczucia bezpieczeństwa. A nawet jeżeli uda się tę sytuację naprawić, to świat, a przede wszystkim związek, już nigdy nie będzie taki sam, jak wcześniej. To tak jakby w dotychczasową, opartą na wierze w pomyślność i sprzyjanie losu rzeczywistość, wdarł się brutalny barbarzyńca i dokonał spustoszeń. I nawet jeżeli już sobie poszedł, to pamięć tamtych wydarzeń zostaje.

Życie jednak toczy się dalej i to, co zostało zburzone można zacząć odbudowywać. Można przynajmniej spróbować, z różnym jednakże skutkiem. Czasami udaje się przywrócić wszystko na właściwe tory, kiedy indziej kryzys staje się okazją do zmiany na lepsze, a czasami dochodzi do czegoś w rodzaju rozwarstwienia w osobie, która została nieszczęściem dotknięta. Bo z jednej strony to prawda, że życie dalej trwa i trzeba je jakoś zagospodarować – to wynikająca ze zdrowego rozsądku i wymogów codzienności konieczność. Ale jednocześnie gdzieś w głębi duszy pozostaje coś, czego być może naprawić się nie da.

Oprócz szczęśliwych zakończeń są też straty nieodwracalne. Nie ma wtedy innego rozwiązania, jak tylko zamknąć dotychczasowy rozdział, nawet jeżeli był tym jedynym i najważniejszym w życiu. A jeżeli z tym, co zostało zniszczone, nie można do końca się rozstać, to gdzieś w głębi serca zagnieżdża się niedokończona żałoba, innymi (medycznymi) słowy depresja.

Niektórzy ludzie mają dość łatwy i otwarty dostęp do swoich stanów emocjonalnych. Można powiedzieć, że są w uprzywilejowanej sytuacji, bo przynajmniej wiedzą, że to co im jest, to rozpacz, ból albo smutek. Inni nie mają możliwości takiego wglądu. Być może nie mieli dotychczas szansy na głębsze poznanie siebie albo, nieświadomie, nie chcą dopuszczać do głosu złych wiadomości. W takich okolicznościach, kiedy umysł nie może myśleć pewnych myśli, jego rolę podejmie ciało. Da znać o depresji za pomocą różnych somatycznych objawów, czy to z układu krążenia, czy też z pokarmowego. Ale to, z jakich narządów będą pochodzić te sygnały, nie ma większego znaczenia. Ważne jest zrozumienie, że ich przyczyną jest cierpienie duszy.

Nie wszystkie zakończenia muszą być szczęśliwe. Czasami odzyskanie wolności i szansy na lepsze życie wiedzie przez doświadczenie smutku i bólu. Nie wszystko da się naprawić. Niektóre straty i zniszczenia są nieodwracalne. Większość z nas ma w swojej biografii zdarzenia, które były po prostu złe. Tego uniknąć się nie da. Trzeba tylko przypilnować, żeby nie położyły się cieniem na reszcie życia. Bo wtedy, to byłoby naprawdę szkoda.

Rafał Pniewski, "Zdrada", za blogiem okiempsychiatry. pl

fot Daniele la Rosa

15/10/2024

O złości...

„Zdolność do POMIESZCZANIA złości stanowi odpowiednik zdolności do skutecznego jej WYRAŻANIA.

W procesie stawania się członkiem społeczeństwa oraz rozwijania umiejętności społecznych, innych niż zdolność do wyrażania siebie samego, powinna również rozwijać się zdolność REGULOWANIA tej ekspresji, to jest pomieszczania.

W przypadku BLOKOWANIA złości z powodu zewnętrznego lub zinternalizowanego zaprzeczania, KUMULUJE się ona w ciele, musi wyszukiwać OBEJŚĆ, z czego często dana osoba nie zdaje sobie sprawy.

Ładunek energetyczny złości nigdy nie znika.
Albo zwraca się przeciwko jaźni – w postaci NIENAWIŚCI DO SIEBIE samego oraz systemów zaprzeczania, takich jak poczucie winy, WSTYDU, niepokoju, niższości i/lub masochizmu; lub zmienia się we WŚCIEKŁOŚĆ, destrukcję, nienawiść, przemoc, sadyzm i nadużycia.”

“Aggression as a Significant Factor in the Formation and Expression of the Self (Agresja jako znaczący czynniki w procesie formowania i ekspresji jaźni)” Anat Gihon
The clinical journal of the IIBA 2018 Vol.28

15/10/2024

Idzie nowe...
Od niedawna można umawiać się na wizyty również przez portal Twój Psycholog:

Umów wizytę u mgr Agnieszka Nowak. Sprawdź opinie pacjentów i dostępne terminy wizyty. Zarezerwuj termin już dzisiaj!

20/09/2024

O bezpieczeństwie - dobry webinar.

28/07/2024

Mięśnie, które noszą duży ŁADUNEK NAPIĘCIOWY, są aktywnym stymulantem dla układu nerwowego. Kiedy nie możemy się rozluźnić, nasz organizm nie ma szans wrócić do NORMY SPOCZYNKOWEJ. Ciągle więc jest nadawana informacja o konieczności utrzymywania GOTOWOŚCI. Każdego dnia będzie towarzyszyła nam obawa przed nadchodzącym zagrożeniem. Oznacza to nieustającą obecność LĘKU, a tym samym ZMNIEJSZAJĄCĄ się zdolność rozpoznawania tego stanu, gdyż staje się ona naszą codziennością. Nasze zasoby energetyczne nieprzerwanie są eksploatowane, co prędzej czy później doprowadzi nas do WYCZERPANIA.

Człowiek z takim zapisem może być pobudzony, rozdrażniony czy napięty. W ruchach szybki i gwałtowny, o rozbieganym spojrzeniu, w mowie niczym karabin maszynowy. Otoczenie również odbiera tę “nerwowość”. Tak więc sama „zawieszona” napięciowo osoba rozpoznaje siebie jako tę zirytowaną, ale również ludzie wokół tak ją widzą. ŹRÓDŁO samego zachowania, czyli sam zapis reaktywno - lękowy zostaje zapomniany. Kiedy jednak popatrzymy na ciało, natychmiast pokaże nam ono, że to nie o złość chodzi, a o zaprzeczony lęk. Wypełniony nim organizm ma obniżoną pojemność na inne emocje, równocześnie OBRONNIE ROZBUDOWUJE SZTYWNOŚĆ, by jakkolwiek mieć poczucie kontroli nad zalewającym go lękiem. Pojawiająca się irytacja okazuje się po prostu sposobem, by regulować NARASTAJĄCY ŁADUNEK, który powstał dawno temu, ale nigdy nie znalazł właściwej drogi ujścia.

"Psychoterapia przez ciało" Marzena Barszcz
Więcej w książce: https://instytut-analizy-bioenergetycznej.salescrm.pl/categories/ksiazka

25/07/2024

"Miłosny piorun nie razi nas przypadkiem: trafia w piorunochrony zbudowane w dzieciństwie, gdy uczyliśmy się stylu uczuciowego. Wszystkich swoich przyszłych partnerów wymyśliliśmy sobie już wcześniej, dlatego przypadek, który prowadzi do miłosnego spotkania, ma zawężone pole manewru; nie może sprawić, byśmy zakochali się w kimkolwiek. Każdy z nas może zakochać się jedynie w osobie, która do niego pasuje, dla której został ukształtowany. Każdy z nas jest zarazem widzem i aktorem, wyczulonym na znalezienie tego, z kim będzie mógł się połączyć. Każdy z nas trafia do drugiej osoby, bo nosi w sobie coś, co właśnie ją może poruszyć".
Boris Cyrulnik, "Rozmowy na skraju przepaści", Wydawnictwo Czarna Owca, przeł. E. Kaniowska

30/06/2024

"Wczesna trauma wywołuje głęboki dystres i dezorganizację układu nerwowego na wszystkich poziomach funkcjonowania organizmu, a ostatecznie prowadzi do zniekształceń tożsamości. Nieustępujące ogólne poczucie, że wydarzy się coś złego, jest odzwierciedleniem rzeczywistości, w której coś złego się wydarzyło, a wspomnienie zostało przeniesione do nieświadomości".

Laurence Heller, Aline LaPierre, „Leczenie traumy rozwojowej”, przeł. M. Ułaszewska-Żuk, M. Żuk.

25/06/2024

❤️

"Więź matki z dzieckiem to więź dzięki której poznajemy, że jesteśmy istotami zasługującymi na miłość i uczymy się, jak kochać. Nie możemy w pełni stać się istotami ludzkimi jeśli nie zostanie podtrzymana ta pierwsza forma przywiązania. (...) Zasadniczo wszyscy zgadzają się co do tego, że do szóstego lub ósmego miesiąca życia wytwarza się szczególna więź z matką. Wtedy to właśnie zakochujemy się po raz pierwszy w życiu. I niezależnie od tego, czy miłość ta wiąże się - a jestem pewna, że tak jest - z fundamentalną potrzebą więzi z drugim człowiekiem, jest ona tak intensywna, że czyni nas wyjątkowo wrażliwymi na utratę - a nawet groźbę utraty - kogoś, kogo kochamy."

Judith Viorst, To co musimy utracić, tłum.Aleksander Gomola
fot Raul Angel