Poszukiwacz Karolina Krajewska

29/04/2025

Stymulacja przedsionka wsparciem dla rozwoju mowy u dziecka.
Warto to wiedzieć.

Stymulacja przedsionkowa a rozwój mowy dziecka – co mówi nauka?

Czy wiesz, że system przedsionkowy – odpowiedzialny za równowagę i orientację w przestrzeni – odgrywa kluczową rolę w rozwoju mowy dziecka? Badania potwierdzają, że odpowiednia stymulacja tego systemu może znacząco wspierać rozwój językowy najmłodszych.​

🧠 Co to jest system przedsionkowy?
System przedsionkowy to część układu nerwowego odpowiedzialna za równowagę i koordynację ruchową. Jest on ściśle powiązany z innymi zmysłami, takimi jak słuch i wzrok, co czyni go integralnym elementem w procesie przetwarzania informacji sensorycznych.​

🗣️ Jak stymulacja przedsionkowa wpływa na mowę?

Badania wskazują, że stymulacja przedsionkowa może wspierać rozwój mowy poprzez:​

Integrację sensoryczną: Ułatwia łączenie bodźców z różnych zmysłów, co jest kluczowe w nauce języka.​

Poprawę uwagi i koncentracji: Zwiększa zdolność dziecka do skupienia się na bodźcach językowych.​

Wspomaganie procesów poznawczych: Wpływa na rozwój funkcji wykonawczych, które są istotne w komunikacji.​

📚 Przykłady badań:
April A. Benasich z Rutgers University wykazała, że wczesna stymulacja akustyczna wpływa na rozwój map fonemicznych w mózgu niemowląt, co przekłada się na lepsze umiejętności językowe w późniejszym wieku. ​

Badania opublikowane w Brain Sciences sugerują, że stymulacja przedsionkowa może poprawiać integrację sensoryczną, co jest korzystne dla rozwoju mowy.
​

🏃‍♀️ Praktyczne zastosowania:

W codziennej pracy z dziećmi warto wprowadzać aktywności stymulujące system przedsionkowy, takie jak:​

Huśtanie i bujanie​

Zabawy na równoważni​

Obroty i turlanie​

Skakanie na trampolinie​

Te proste ćwiczenia mogą wspierać rozwój mowy poprzez poprawę integracji sensorycznej i funkcji poznawczych.​

📌
Stymulacja przedsionkowa jest ważnym elementem wspierającym rozwój mowy u dzieci. Integrując ją w codzienne zabawy i terapie, możemy skutecznie wspierać rozwój językowy najmłodszych.​

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym, jak stymulować rozwój mowy poprzez aktywności przedsionkowe, skontaktuj się z logopedą lub terapeutą integracji sensorycznej.​

28/04/2025

Udostępniam dalej. Badania o neofobii żywieniowej u dzieci.

Badania wykazały, że neofobia żywieniową w około 70- 78% jest uwarunkowana genetycznie❗️; pozostałe czynniki mające na nią wpływ są zwyczajnie środowiskowe❗️ (Kozioł- Kozakowska, Piórecka, 2013). W badaniach z 2008 oceniano 600 dzieci ❎️w wieku 2-6 lat ❎️z neofobią❎️. Wyniki: negatywnie korelowala z brakiem akceptacji warzyw, owoców.✅️ Badania podają, że neofobia✅️ jest możliwa do pokonania po minimum 8-10❗️❗️❗️ krotnym kontakcie (pozytywnym❗️❗️❗️) z pokarmem ( Wild- Stiftung, 2008).

04/03/2025

Oj znamy to, znamy....:)

16/01/2025

Zawsze polecam ich posty. Tym razem coś neofobii żywieniowej Maluchów.

Około 12–18 miesiąca życia większość dzieci przechodzi z fazy intensywnego zainteresowania próbowaniem nowych potraw do nowej fazy, którą eksperci nazywają „neofobią żywieniową” lub strachem przed nowymi potrawami. Maluchy w fazie neofobii żywieniowej są znacznie bardziej sceptyczne w stosunku do jedzenia i szczególnie niechętne próbowaniu czegokolwiek nowego i nieznanego, nawet gdy rodzice pokazują im lub mówią, że jest to bezpieczne.
Antropolodzy uważają, że neofobia żywieniowa została wbudowana w nasze DNA w wyniku ewolucji. Sugerują, że neofobia byłaby mądrą reakcją ochronną. Dziecko było mniej skłonne do wkładania trujących pokarmów i przedmiotów do ust, gdyby oddaliło się od opiekuna.

Na tym etapie maluchy również przekraczają granice, uczą się zasad i uczą się, jak komunikować się z opiekunami. Budują autonomię. Te zachowania mogą pojawić się podczas posiłków, głównie dlatego, że dziecko ma pewną kontrolę nad tym, czy je, a dzieci szybko uczą się, że ich wybory podczas posiłków mogą wywołać dużą reakcję u zmęczonego i zmartwionego rodzica. Silne, ale empatyczne zasady i granice rodzinne mogą skutecznie przeprowadzić dziecko przez większość wybiórczych faz jedzenia bez przechodzenia w wybredne jedzenie.

07/01/2025

Terapia metodą Integracji Sensorycznej
Poszukiwacz Karolina Krajewska tuż przy metrze Kabaty.
Ruch+ Zabawa+Nauka

04/01/2025

Kto rano wstaje...ten jest wyspany:)
Dziś pracujemy z dziećmi od 8:00-12.30

23/11/2024

Szkoła Jedzenia Tadek Niejadek jak zawsze w punkt!

Teoria Jean Ayres (1971) na temat integracji sensorycznej dostarcza wglądu w to, jak nieefektywne przetwarzanie informacji sensorycznych z ciała lub otoczenia dziecka może utrudniać dziecku zrozumienie informacji sensorycznych i odpowiednią reakcję.
Przetwarzanie sensoryczne jest definiowane jako zdolność do równoważenia przepływu informacji sensorycznych przekazywanych do ośrodkowego układu nerwowego. Dzieci, którym brakuje zdolności do integrowania i przetwarzania informacji sensorycznych, mogą nie zawsze rozróżniać między pierwotnymi i wtórnymi źródłami bodźców sensorycznych. Ta niezdolność do rozróżniania powoduje bombardowanie bodźcami sensorycznymi, co skutkuje nadmierną stymulacją, lękiem i strachem ( Ernsperger & Stegen-Hanson, 2004 ). Nadmierna stymulacja sensoryczna wyzwala reakcję walki lub ucieczki w obrębie układu współczulnego, co powoduje skrajne nadmierne reakcje na bodźce z jednego lub więcej z siedmiu układów sensorycznych (tj. dotykowego, przedsionkowego, słuchowego, proprioceptywnego, smakowego, węchowego i wzrokowego; Suarez i in., 2014 ). Aby dzieci mogły jeść, informacje sensoryczne przetwarzane w jamie ustnej muszą być wystarczające do kontrolowania i manipulowania jedzeniem bez negatywnej reakcji na konsystencję, smak i temperaturę ( Davis i in., 2010 ). Dzieci mogą mieć deficyty w przetwarzaniu sensorycznym z zachowaną funkcją motoryczną jamy ustnej. Tak więc trudności z przetwarzaniem sensorycznym mogą powodować niechęć do jedzenia, które nie są bezpośrednio związane z deficytami w umiejętnościach motorycznych jamy ustnej.
Dzieci z deficytami przetwarzania sensorycznego często nadmiernie reagują na obecność pożywienia, co powoduje unikanie. Małe dzieci, które są nadmiernie stymulowane przez zmysły słuchowe, wzrokowe, smakowe i węchowe, odbierają czas posiłku jako nieprzyjemne i przytłaczające przedsięwzięcie. Podczas posiłków dziecko jest otoczone niezliczoną ilością bodźców sensorycznych w swoim otoczeniu, takich jak zapach jedzenia, dźwięki kuchni i konkurujące bodźce wizualne w domu. To przeciążenie u dzieci z wyzwaniami sensorycznymi przyczynia się do reakcji takich jak agresja, próby ucieczki lub odmowa uczestnictwa w rutynie posiłków. Nowe środowiska dodają dodatkową warstwę niepokoju, ponieważ przynoszą nieoczekiwane, nieznane i przerażające nowe bodźce sensoryczne. Nowe środowiska mogą obejmować szkolną stołówkę, restaurację lub duże rodzinne spotkanie. W obliczu takich doświadczeń wyzwania związane z posiłkami często się nasilają.

03/11/2024

Nie ma prostych rozwiązań ani jednoznacznych odpowiedzi dla dzieci z wybiórczością pokarmową.
Zachęcam do przeczytania poniższego posta.

Coraz częściej przychodzą do mnie pacjenci, którzy "wracają" z diagnozą neofobii tylko dlatego, że mają wiek około dwóch lat i zostało im doradzone, by przeczekać ten czas,
bo "to prawdopodobnie neofobia".

Dziecko z neofobią unika produktów nowych, będącym nieznanymi, ślę też często znanych ale podanych w innej formie. Neofobia jest zjawiskiem przejściowym, często w parze z przebiegającym równocześnie naturalnym etapem rozwoju dziecka- tzw. bunt dwulatka oraz wyjątkowa potrzeba manifestu swojej autonomii. Neofobia żywieniowa osiąga swój szczyt w wieku od 2 do 6 roku życia.

Ale nie wszystkie dzieci, które nie chcą jeść w tym wieku, a wcześniej jadły (zwykle to wcześniejsze jedzenie nie było zbyt idealne) mają neofobię.

❗️Należy zwrócić uwagę na wiele innych przyczyn, które rejestruję, i które mają wpływ na diagnozę, np.manifest zaburzeń sensorycznych.

❗️Wiele problemów z przetwarzaniem sensorycznym widzimy we wczesnym dzieciństwie, sporo z nich manifestuje się mocniej około drugiego roku życia. I w konsekwencji tych wyzwań oraz innych trudności to, co powierzchownie wygląda na neofobię, wcale nią nie jest.

Pamiętajmy, że nie tylko zaburzenia SI warunkują wyzwaniania w jedzeniu. Może to być niewystarczająca sprawność oromotoryczna, emocje, problemy natury psychologicznej.

16/09/2024

TUS w Poszukiwacz Karolina Krajewska na Kabatach
Dziś było na słodko:)

16/09/2024

Wybiórcze jedzenie, niechęć do próbowania nowych struktur i produktów, lęk.. a jednak małymi krokami ZMIANY są dobre. Zachęcam do przeczytania poniższego materiału.

14/06/2024

DOOM (zagłada) SCROLLING (przeglądanie).

"Doomscrolling" (z ang. doomscrolling lub doomsurfing) to zjawisko polegające na nieustannym przeglądaniu negatywnych wiadomości i treści w mediach społecznościowych, serwisach informacyjnych lub innych platformach internetowych, co często prowadzi do wzrostu poziomu stresu, niepokoju i przygnębienia.

Główne cechy doomscrolling to:
1. Ciągłe przeglądanie negatywnych wiadomości: Użytkownicy spędzają dużo czasu, przeglądając treści dotyczące katastrof, kryzysów i innych negatywnych wydarzeń.
2. Trudności z zaprzestaniem: Nawet gdy użytkownicy zdają sobie sprawę z negatywnego wpływu tego zachowania na swoje samopoczucie, trudno im przestać przeglądać.
3. Negatywny wpływ na zdrowie psychiczne: Stałe obcowanie z negatywnymi informacjami może prowadzić do wzrostu poziomu lęku, depresji i ogólnego poczucia beznadziei.

A najśmieszniejsze jest to, że jak w Fundacja Dbam o Mój Zasięg mówimy na szkoleniach o tym zjawisku to musimy nawiązać do tego, że NASZ MÓZG UWIELBIA negatywne informacje. Dlaczego nasz mózg ma tendencję do preferowania negatywnych informacji negatywna stronniczość(ang. negativity bias)?

1. Ewolucyjne korzenie: Przez tysiące lat ewolucji nasz mózg rozwinął mechanizmy, które pomagają nam przetrwać. Szybka reakcja na potencjalne zagrożenia była kluczowa dla przetrwania naszych przodków. Dlatego nasz mózg jest bardziej wyczulony na negatywne informacje, które mogą wskazywać na niebezpieczeństwo.
2. Silniejsze reakcje emocjonalne: Negatywne wydarzenia często wywołują silniejsze reakcje emocjonalne niż pozytywne. Te intensywne emocje pomagają wzmocnić pamięć o negatywnych doświadczeniach, co z kolei pomaga nam unikać podobnych sytuacji w przyszłości.
3. Większa waga negatywnych informacji: Negatywne informacje są często postrzegane jako bardziej istotne lub pilne, ponieważ mogą mieć bezpośredni wpływ na nasze bezpieczeństwo i dobrostan. To sprawia, że nasz mózg poświęca im więcej uwagi.
4. Wpływ na decyzje: Negatywne informacje mają silniejszy wpływ na nasze decyzje i oceny. Przykładowo, jesteśmy bardziej skłonni unikać ryzyka, jeśli jesteśmy świadomi potencjalnych negatywnych konsekwencji.
5. Media i społeczeństwo: Media często eksponują negatywne wiadomości, ponieważ te przyciągają więcej uwagi. To z kolei wzmacnia naszą tendencję do poszukiwania i przyswajania negatywnych informacji.

Odwiedź zatem super stronę Dobre Wiadomości. Zrobi ci się naprawdę lepiej: https://www.dobrewiadomosci.info

10/01/2024

Propriocepcja& planowanie ruchu💪👁️ Integracja Sensoryczna, poszukiwacz-terapia.pl 603 860 979