Pierwsza Pomoc Psychologiczna dla osób w żałobie - Agnieszka Walczak

13/10/2025

Zapraszam po raz trzeci na październikowe lekcje/ refleksje z żałoby, które zatytułowałam: Kiedy„NIE MA” nabiera nowego znaczenia.
Spotkania te organizowane są z cyklu projektu: D.N.A. ŻAŁOBY
Szczegóły:
� Październik 2025, poniedziałek–piątek, godz. 7:07
� 7 minut refleksji i wsparcia na każdy dzień
Śmierć bliskiej osoby dotyka głębiej, niż jesteśmy w stanie to przewidzieć. Pojawia się pustka, którą trudno nazwać, poczucie oszołomienia, dezorientacji, bezsilności, bezradności, a czasem nawet zawieszenia pomiędzy dawnym światem, który już nie istnieje i tym nowym, którego jeszcze nie umiemy oswoić, nazwać.
KIEDY ‘NIE MA’ — to trzy krótkie słowa, które po stracie nabierają innego, nowego i często obcego znaczenia.
“NIE MA” - to słowa, które niczym zimny prysznic otwierają oczy na nowe, często niechciane, bo z pozoru pozbawione nadziei obszary nowej rzeczywistości.
To właśnie wokół nich powstał 3 lata temu cykl październikowych lekcji z żałoby.
Każdego dnia, przez 7 minut, o godzinie 7:07, zapraszam do wspólnej refleksji. Do przestrzeni pełnej empatii, symbolicznych metafor, ale też wiedzy i doświadczenia, które pomogą spojrzeć na życie po stracie z innej perspektywy.
NIE MA - to także część mnie
� Jak wygląda cykl?
- codziennie od poniedziałku do piątku – krótka transmisja na żywo
- 7 minut wsparcia – aby w prosty i łagodny sposób towarzyszyć o poranku
- metafora i/lub cytat – otwierające i zamykające każdy mini-odcinek
- refleksja i wiedza – oparta na psychologii kryzysu, straty, żałoby i doświadczeniu pracy z osobami w kryzysie straty i w żałobie
� Tematy przewodnie (propozycje tygodniowe - mogą ulec zmianie)
Tydzień 1: Początek drogi – oswoić „NIE MA”
Tydzień 2: Emocje żałoby – gdy świat zmienia barwy
Tydzień 3: Relacje i codzienność po stracie
Tydzień 4: Znaczenia i pożegnania

� Dlaczego warto?
- bo żałoba to proces, nie zadanie do odhaczenia
- bo każda emocja, którą czujesz, ma znaczenie
- bo nie musisz przez to przechodzić sam(a)
- bo czasem 7 minut refleksji o poranku może zmienić cały dzień.

� Dla kogo?
- dla osób, które doświadczyły straty i chcą znaleźć bezpieczną przestrzeń do refleksji
- dla tych, którzy szukają zrozumienia, a nie gotowych recept.
- dla wszystkich, którzy chcą nauczyć się żyć z miłością, która nie zniknęła

� Zaproszenie
Podziel się informacją o spotkaniach z kimś, kto może jej potrzebować.
Niech Profil Pierwszej Pomocy Osobom w Żałobie i projekt D.N.A. ŻAŁOBY stanie się miejscem, w którym każdy znajdzie odrobinę światła w codziennym mroku straty.
Bo „NIE MA” naprawdę nabiera nowego znaczenia…

� New to streaming or looking to level up? Check out StreamYard and get $10 discount! �

12/10/2025

Świeca płonie – daje ciepło, światło, poczucie, że nie jesteś sam. A gdy gaśnie? Zostaje ciemność, pustka i chłód.

W żałobie pojawia się to doświadczenie: NIE MA. Nagle, boleśnie, nieoczekiwanie – światło gaśnie. Wraz z nim znika bliskość, wspólne rozmowy przy stole, ten szczególny sposób, w jaki patrzyła na ciebie ta osoba. Zostaje samotność. Tęsknota. Poczucie braku, które następuje za tobą wszędzie

NIE MA - To przede wszystkim dowód na to, że było.
Było światło – więź, która była rzeczywista. Bliskość, którą czułeś. Miłość, która miała kształt i imię. Wspólne wartości. Wspólna ważność w sobie nawzajem. To wszystko było naprawdę – i dlatego jego brak boli.

Strata nie dotyka tylko serca. Zmienia sposób, w jaki czujesz się bezpiecznie w świecie. Zmienia to, jak patrzysz na innych ludzi, na jutro, na sens. Pojawia się nie tylko smutek – czasem wina, złość, dezorientacja. To ogromne obciążenie dla psychiki i dla ciała. Wtedy przychodzi to, co ważne: opiekuńczość i troska wobec siebie.

Dbanie o siebie teraz nie jest luksusem. To nie „bycie miłym dla siebie", gdy wszystko jest dobrze; to podstawa, która pozwala przetrwać każdy następny dzień i każdy kolejny krok.

Coś jeszcze zostaje..
🕯️ Nawet gdy świeca gaśnie, wosk nie znika. Pozostaje zapach, ciepło... ślad, który trwa.
Podobnie jest z żałobą.

Zatrzymaj się dziś i zapytaj siebie:
👉 Co mogę zrobić dla swojego wewnętrznego światła?
👉 Co mnie, choć odrobinę, koi?

Daj sobie prawo do łez, odpoczynku, słabości.
To nie znaczy, że sobie nie radzisz – to znaczy, że doświadczasz straty.
Że jesteś człowiekiem, który stracił.
A jeśli czujesz, że noc żałoby trwa zbyt długo – sięgnij po pomoc.

Żałoby nie da się przyspieszyć, ale można przez nią przejść w sposób, który daje szansę na ukojenie.

Z troską i otuleniem,
Agnieszka

**********
Jeśli udostępniasz treści, zrób to ze wskazaniam ich źródła

09/10/2025

🌰 Wyobraź sobie orzech włoski leżący w dłoni – twarda skorupa, a w środku delikatny miąższ. Tak właśnie jest z żałobą. Z zewnątrz wydaje się ciężka, zamknięta, nieprzenikniona. A jednak w jej wnętrzu kryje się to, co najcenniejsze – miłość, wspomnienia, więź, której nic nie jest w stanie odebrać.

🍂 Październik uczy, że warstwy można zdejmować. Liście opadają, odsłaniając nagie gałęzie. W żałobie – w procesie adaptacji do nowej rzeczywistości – dzieje się podobnie: zostaje to, co naprawdę istotne. Czasem czujemy, że nic nie ma znaczenia, innym razem – że wszystko nabiera, ale w sposób bolesny i nieoczywisty. Zmieniają się wartości, przewartościowują priorytety.

🍁 Zauważyliście, że często boimy się długich jesiennych nocy? Przez miesiące zbieramy wspomnienia, by móc ogrzać się nimi jak ciepłym kocem w najtrudniejszych chwilach. A gdy przychodzą takie noce – czasem boimy się po nie sięgnąć, albo po prostu nie jesteśmy jeszcze gotowi, by się nimi otulić.

🍂 Po stracie szczęście przychodzi inaczej. Często jest podszyte smutkiem, winą, myślą: „nie powinnam się śmiać”. Ale czy to znaczy,, że kochasz mniej? Wręcz przeciwnie – to znak, że Twój mąż, Twoja żona, syn, córka, brat, siostra czy rodzic wciąż żyje w Twojej wrażliwości, w sposobie, w jaki przeżywasz świat.

🌰 Orzech nie znika z dłoni. Są dni, kiedy jego ciężar staje się szczególnie wyraźny. Są też takie, w których zapominasz, że go niesiesz. A potem – zupełnie niespodziewanie – przychodzi moment, w którym z całą mocą czujesz jego fakturę i wracasz do tego, co było i co wciąż jest. w Tobie

👉Jak dziś odczuwasz swój orzech – spokojnie spoczywa, czy przytłacza Cię swoim ciężarem?

Z otuleniem,
Agnieszka🍁



__________
Jeżeli udostępniasz moje treści, rób to ze wskazaniem źródła

08/10/2025

Cień powstaje tam, gdzie wcześniej było światło, nie istnieje bez swojego źródła.
Podobnie jest ze stratą – dopiero nieobecność w pełni objawia wartość tego, co było. To jedna z najtrudniejszych prawd żałoby: uczymy się znaczenia obecności przez jej brak. To lekcja pokory wobec naszej ludzkiej niewiedzy.
Pokora w żałobie to akceptacja, że nie mogliśmy wszystkiego przewidzieć ani wiedzieć. Że życie toczy się po swojemu, mimo naszych planów i nadziei. To także wybaczenie sobie tej niewiedzy – wybaczenie, które przychodzi powoli, często przez łzy.

To trudna i bolesna lekcja

NIE MA - nieobecność- nosi w sobie szczególną moc:
🍁 odsłania prawdę – pokazuje z ostrością, co naprawdę było ważne i co tworzyło ‘tkankę’ naszego życia
🍁 uczy priorytetów – nagle widzimy wyraźnie, co ma znaczenie, a co było grą pozorów
🍁 zmienia perspektywę – rzeczy, które kiedyś wydawały się ważne, stają się małe; a to, co było ciche i codzienne, zyskuje wagę
🍁 budzi wdzięczność – mimo bólu, a może przez ból, za to, że w ogóle BYŁO

Cień pozostaje… świadczy o świetle, które było – i wciąż jest, w pamięci, w sercu, w tym, kim się staliśmy dzięki tej obecności

Z otuleniem,
Agnieszka🍂

_________
jeśli udostępniasz treści, rób to ze wskazaniem źródła

08/10/2025

To, co wydarzyło się podczas konferencji naukowo-szkoleniowej "Dobre praktyki w sytuacji przegranych narodzin" zorganizowanej przez Centrum Opieki Perinatalnej im. św. Łazarza w Bydgoszczy , stanowi istotny krok w rozwoju kompleksowej bo interdyscyplinarnej opieki perinatalnej, która wykracza poza wymiar czysto medyczny.
Program konferencji poświęcony był nie tylko kwestiom medycznym, ale również komunikacji z rodzicami w najtrudniejszym momencie ich życia i życia ich dziecka. Prawdziwa opieka zaczyna się od respektowania potrzeb pacjenta – zwłaszcza w tak traumatycznych okolicznościach, jaką jest niepomyślna diagnoza lub informacja o śmierci dziecka.
Opieka perinatalna to coś znacznie więcej niż medycyna – to przede wszystkim sztuka bycia obok. Wsparcie rodzica w sytuacji niepomyślnej diagnozy to nie tylko procedury, ale umiejętność towarzyszenia mamie i całej rodzinie w najtrudniejszych chwilach – poprzez uważność, słowo, gest i obecność. Poprzez bycie obok, a nie tylko „nad" czy „dla".
Uczestniczkami konferencji w większości były położne – osoby najbliższe mamie i jej dziecku w tych najbardziej cichych, intymnych i wypełnionych bólem chwilach. Jestem pełna szacunku dla ich pracy i cieszę się, że dostrzegają luki oraz czują potrzebę wzbogacania i poszerzania swoich kompetencji. Cieszę się, że mogłam być tam z wami.
Centrum Opieki Perinatalnej im. św. Łazarza w Bydgoszczy, pani Małgosiu – to, co robicie, jest piękne i tak ważne dla budowania standardów opieki perinatalnej opartej na empatii, nauce i świadomości potrzeb pacjentów. Dziękuję za budowanie tej świadomości i przełamywanie milczenia wokół strat perinatalnych – często umniejszanych i przemilczanych – za serce, zaangażowanie i wkład w podnoszenie jakości opieki.
Dzięki takim działaniom powstaje przestrzeń, w której rodzice doświadczający straty nie pozostają sami, ale otrzymują kompleksowe wsparcie – zarówno medyczne, jak i psychologiczne – w najbardziej wymagających chwilach swojego życia.
Dziękuję
Agnieszka

07/10/2025

🍁Październik uczy jednej z najtrudniejszych lekcji – lekcji odpuszczania. Drzewa nie walczą z tym, co nieuniknione. Pozwalają liściom opaść. Podobnie w żałobie – „NIE MA” na początku jest krzykiem pustki. Z czasem jednak może stać się przestrzenią, w której uczymy się doceniać wspomnienia, nazywać emocje i odkrywać nową perspektywę.

🍁Nie oznacza to, że ból znika; to nie oznacza, że przestajemy tęsknić - raczej, że przestajemy walczyć z rzeczywistością, której nie da się zmienić. 🍁

Wtedy – obok bólu – może pojawić się odrobina spokoju – tak jak po zimie zawsze przychodzi wiosna.

✨Jak pisze w książce Okruszki, mama okruszka Zuzi:
„Co się zmieniło? Stałam się silniejsza i oswoiłam śmierć. Trudny temat odchodzenia, straty, przestał być już tematem tabu. Doceniłam życie i na własnej skórze przekonałam się, jak ono jest ulotne. Zrozumiałam, że życia nie da się powtórzyć, po burzy przyjdzie spokój, a świat zazieleni się na nowo. (…) Przyjęłam to, co się wydarzyło. Pozwoliłam słońcu wstać kolejny raz.”

Życzę Ci, byś umiał/a dostrzec ten promień – nawet jeśli dziś wydaje się on jeszcze daleki🍁

👉Czy jest coś, co daje Ci choć odrobinę spokoju – jak promień jesiennego słońca po chłodnym poranku?

Podziel się w komentarzu – Twoje słowa mogą być wsparciem dla kogoś innego

Z otuleniem,
Agnieszka🍂

06/10/2025

Gdy umiera bliski, słowa nabierają nowej wagi. Na początku brzmią jak wyrok: „nie mogę bez niej żyć", „nie dam rady", „muszę jakoś przetrwać". W pierwszych dniach, tygodniach, miesiącach po stracie tak po prostu czujesz – ten wewnętrzny dialog często jest pełen lęku i bezradności. Ta pustka więzi i staje się bólem, który odbiera możliwość wyboru.

Ale z czasem – i nie ma tu żadnego harmonogramu – coś się zmienia. Pustka zaczyna „mówić" inaczej. Pojawiają się drobne zmiany w języku, którym mówisz do siebie: „spróbuję", „chcę", „wybieram zadbać o siebie". Cichsze, niepewne, ale jednak obecne: „chcę zachować jej/jego pamięć", „jestem gotowa/-y zrobić jeden mały krok".

To nie znaczy, że tęsknota znika - to znaczy, że znalazłaś/-eś w sobie przestrzeń na coś więcej niż tylko przetrwanie. Pustka przestaje być tylko brakiem i staje się miejscem, w którym możesz oddychać, zastanawiać się, wybierać.

Edith Eger, psychoterapeutka, która przeżyła Auschwitz, pisała o sile języka: kiedy zamienisz „muszę" na „chcę", „nie mogę" na „spróbuję", „nie dam rady" na „wybieram zrobić, co w mojej mocy" – zaczynasz odzyskiwać sprawczość.

To nie pozytywne myślenie na siłę lecz świadoma zmiana perspektywy, która pomaga przejść z paraliżu do działania, z bezradności do wolności. Nie oznacza to zapomnienia ani „szybkiego poukładania" życia – to oznacza, że zaczynasz odzyskiwać choćby mały fragment sprawstwa nad dniem.

To, jak do siebie mówisz, ma znaczenie.

Pustka nie znika; ale gdy zaczynasz słuchać jej głosu i zmieniać choć jedno słowo dziennie – przestaje być tylko cierpieniem. Staje się nauczycielką i miejscem, w którym możesz odnaleźć sens i odrobinę wolności.

NIE MA zmienia wymowę dni…

Czy zauważyłeś/ -aś, że słowa, których używasz mówiąc o swojej stracie, wpływają na to, jak się czujesz?

Z otuleniem,
Agnieszka 🍁

06/10/2025

Call now to connect with business.

04/10/2025

🌿 J.E.S.T.E.M. - MOJA PODRÓŻ PRZEZ ŻAŁOBĘ czyli CO SIĘ ZE MNĄ DZIEJE PO STARCIE spotkanie wspierające ( #5 Edycja)
Jak rozwijać poczucie spokoju mimo bólu i odnaleźć siłę do przepracowania straty
Strata mamy, taty, partnera, dziecka czy przyjaciela to jedno z najtrudniejszych doświadczeń w życiu. Nagle rzeczywistość zmienia się jak po trzęsieniu ziemi — budzisz się w obcym świecie, w którym brakuje tego, co dawało bezpieczeństwo i sens. Pojawiają się pytania: Co zrobić z bólem? Co się ze mną dzieje? Kiedy to minie?
Czasem próbujemy uciec od cierpienia, innym razem kurczowo się go trzymamy, bo wydaje się być jedynym łącznikiem ze zmarłą osobą. Towarzyszą nam bezsilność, wstyd, zagubienie, a nierzadko także niezrozumienie ze strony otoczenia.
👉 Jeśli czujesz, że utknęłaś/utknąłeś w pytaniach bez odpowiedzi
👉 jeśli chcesz lepiej zrozumieć swoje reakcje i emocje
👉 jeśli szukasz empatycznej, bezpiecznej przestrzeni — to spotkanie zostało stworzone właśnie dla Ciebie
Co oferuje J.E.S.T.E.M. - MOJA PODRÓŻ PRZEZ ŻAŁOBĘ czyli CO SIĘ ZE MNĄ DZIEJE PO STARCIE spotkanie wspierające
To zamknięta, moderowana przestrzeń online, łącząca rzetelną wiedzę psychologiczną z praktycznymi narzędziami, które możesz zastosować na codzień.
W programie m.in.:
🌸 doświadczenie żałoby w sześciu kluczowych obszarach życia
🌸 Mapowanie pięciu obszarów żałoby wg modelu J.E.S.T.E.M.:
J – Ja w nowej rzeczywistości
E – Emocje, które mają prawo istnieć
S – Spotkanie ze sobą w żałobie
T – Techniki regulacji ciała i umysłu
E – Ewolucja relacji
M – Moja podróż przez stratę
🌸 fizyczne przejawy żałoby — dlaczego ciało reaguje bólem i napięciem
🌸 trudne emocje: smutek, tęsknota, poczucie winy, gniew, złość, wstyd, lęk i ulga — jak je rozumieć i przeżywać
🌸 niezwykłe doświadczenia w żałobie: wspomnienia, znaki, symbole
🌸 żałoba zaopiekowana a żałoba powikłana — jak je odróżnić
🌸 Twoje miejsce w procesie — praktyczne narzędzie do zobrazowania własnej drogi i planowania dalszych kroków
🌸 wskazówki, jak rozmawiać o stracie, również z dziećmi
🌸 formy pomocy — kiedy i dlaczego warto sięgnąć po wsparcie specjalisty

Dla kogo?
- dla osób po stracie bliskiej osoby (od śmierci powinno upłynąć minimum 6 miesięcy)
- dla tych, którzy chcą lepiej zrozumieć swoje reakcje, odnaleźć spokój i krok po kroku uczyć się żyć dalej
Format i organizacja
📍Czas trwania: 2 spotkania × 2 godziny (łącznie 4 godziny)
📍Forma: online, w kameralnej grupie, w atmosferze empatii i bezpieczeństwa
📍 Liczba miejsc ograniczona — decyduje kolejność wpłat
📍 Przed spotkaniem uczestnicy mogą zostać poproszeni o wypełnienie krótkiej ankiety
Koszt uczestnictwa
💠 300 PLN
💠 Dodatkowo: indywidualna 45-min konsultacja po serii spotkań: 120 PLN
Terminy i zapisy
📅 Terminy 5. edycji:
22.10.2025 godzina 19:00 - 21:00 (czasu polskiego)
29.10.2025 godzina 19:00 - 21:00 (czasu polskiego)
📩 Zapisz się klikając w poniższy link: https://www.naffy.io/.../jestem-czyli-moja-podroz-przez...
lub wysyłając wiadomość na: kontakt@wsparciewzalobie.com z tematem: „JESTEM - zgłoszenie”.
Po zgłoszeniu za pomocą email otrzymasz dane do płatności i szczegóły organizacyjne.
Przy zapisie przez link, link do spotkania otrzymasz automatycznie.
Twoja podróż przez żałobę nie musi odbywać się w samotności.
Pozwól sobie na wsparcie, zrozumienie i narzędzia, które pomogą Ci krok po kroku odnaleźć równowagę i poczucie sensu.

03/10/2025

Strata bliskiej osoby niesie ze sobą ból, którego często nie da się opisać słowami. Okazują się one za małe, zbyt ubogie, by pomieścić to, co naprawdę się dzieje. To tak, jakby próbować opowiedzieć o morzu, mając do dyspozycji tylko jedno słowo: „woda”.
🍁🍁🍁
I wtedy przychodzi moment: NIE MA słów.
To nie znaczy, że nie przeżywasz; wręcz przeciwnie – oznacza, że dzieje się w Tobie tak wiele, że żaden język ‘nie nadąża’.
🍁🍁🍁
Pewnie znasz to pytanie: „Jak się czujesz?”, a Ty nie wiesz, co odpowiedzieć. Bo jak zmieścić w kilku słowach: tęsknotę, wściekłość, pustkę, tęsknotę, bezsilność i ten ciężar, który wraca niemal każdego poranka?

Czasem zostaje cisza, czasem łzy, czasem gest: świeca, zdjęcie, dotyk przedmiotu, który należał do tej osoby - uczysz się nowego, dla siebie, języka żałoby.

Brak słów nie oznacza braku uczuć - to raczej znak, że ból sięga głębiej niż język potrafi to opisać opisać.

💬 Jeśli ten temat poruszył w Tobie coś ważnego – napisz w komentarzu jedno słowo, które dziś najlepiej oddaje Twój stan.

📌 A jeśli chcesz więcej przestrzeni do rozmowy i bezpiecznego bycia w żałobie – dołącz do mojego kolejnego LIVE: KIEDY NIE MA NABIERA NOWEGO ZNACZENIA czyli październikowe refleksje dla osób po stracie.
Zaczynamy w poniedziałek o 7:07

Z otuleniem,
Agnieszka🍁

******
Treści i grafiki publikowane na stronie Pierwsza Pomoc Psychologiczna dla osób w żałobie - Agnieszka Walczak są mojego autorstwa. Jeżeli je udostępniasz, rób to ze wskazaniem źródła - nie przywłaszczaj sobie autorstwa gdyż jest niezgodne z prawem i stanowi naruszenie moich dóbr i wartości intelektualnej.

02/10/2025

02/10/2025

Wyobraź sobie filiżankę na stole. Pustą. Jeszcze wczoraj była pełna – kawy, herbaty, rozmowy i obecności drugiej osoby. Dziś wygląda inaczej.
Nie dlatego, że jest pusta… ale dlatego, że nie ma już kogoś, kto zazwyczaj trzymał ją w dłoniach.

Tak właśnie działa codzienność po stracie – przedmioty i sytuacje, których wcześniej prawie nie zauważaliśmy, nagle stają się wyraźnym przypomnieniem o nieobecności. Pusty fotel, niedokończona książka, ulubiona piosenka w radiu. To wszystko może wywoływać falę bólu.

To naturalna część procesu żałoby – poznawanie i oswajanie nowej rzeczywistości. Nie musisz odpychać takich momentów ani oceniać się za ich intensywność. Możesz pozwolić sobie zatrzymać się przy nich i powiedzieć: „To było nasze" lub „Pamiętam". Możesz pozwolić sobie na łzy, ciszę, chwilę zadumy.
Z czasem – gdy poczujesz gotowość – możliwe, że zaczniesz wplatać te wspomnienia w swoją codzienność, jako sposób na pielęgnowanie pamięci.

Jeśli dziś Twoja filiżanka jest pusta i boli, to właśnie dlatego, że kiedyś była pełna – miłości, bliskości, obecności, a nawet zwykłych, codziennych chwil. Codzienne drobiazgi bolą, bo ktoś ważny był częścią Twojego życia, Twojego serca i Twojej historii.

Z poranną refleksją i otuleniem,
Agnieszka 🍁

****************
🤍 Jeśli czujesz, że ciężar codzienności po stracie przytłacza Cię zbyt mocno, nie musisz być z tym sam/a. Towarzyszę osobom w żałobie w indywidualnych sesjach wsparcia Delikatne Otulenie – online i stacjonarnie w Warszawie. Możesz napisać do mnie wiadomość lub umówić się na spotkanie, aby znaleźć przestrzeń, w której Twój ból zostanie wysłuchany i zrozumiany, bez oceniania i pośpiechu.