Gabinet Psychoterapeutyczny - Agnieszka Karpińska

16/07/2025

09/07/2025

18/06/2025

ADHDowcy ❤️ z nimi zawsze "coś"

29/05/2025

O walkach na emocjonalnym froncie i przełamywaniu mechanizmów obronnych w rozmowie ze wspaniałym Wojtkiem o wielkim serduchu!

WESPRZYJ MOJĄ TWÓRCZOŚĆ https://tipply.pl/u/Smaknowegozyciahttps://patronite.pl/smaknowegozyciaSubskrybuj mój kanał: https://www.youtube.com/channel/UCJFcs0...

26/04/2025

Najprostsza odpowiedź na to pytanie, którą usłyszałam kiedyś na warsztatach towarzyszenia w umieraniu, brzmi: nic. Tuż po śmierci bliskiej nam osoby nie musimy robić nic. Do 12 godzin po śmierci lekarz musi stwierdzić zgon, ale zmarły może pozostać w domu aż do 72h po śmierci. Nie musisz się śpieszyć. Spróbuj odłożyć w czasie zajmowanie się formalnościami, spróbuj po prostu być. Jednak ważne - nie w pojedynkę, ponieważ tak ważne jest, obecność (nawet w ciszy) z kimś bliskim.

Moment tuż po śmierci to czas szczególny, czas przejścia, o którym antropologia mówi “czas liminalny”. Victor Turner, badacz zajmujący się rytuałami, pisał, że podczas tego szczególnego momentu zawieszenia powstaje communitas, spontaniczne poczucie przynależności do szerszej wspólnoty. Wiele osób intuicyjnie odczuwa potrzebę uczczenia tej chwili. Wiele rzeczy wtedy “można”, nic wtedy się nie “powinno”. Można się modlić, samemu lub wspólnie z domownikami czy personelem. Można zapalić świeczkę. Można milczeć. Niektórzy śpiewają. Tradycja śpiewu żałobnego nad zmarłym była w Polsce bardzo silna, zdarza się, że nadal jest praktykowana, a nasze rodzime pieśni żałobne niosą ze sobą szczególny rodzaj pocieszenia. Inni czują potrzebę pożegnania się z ciałem, przebierają bliskiego zmarłego w odświętne ubrania, dekorują kwiatami. Można również przeżywać szok, czuć ogromną niezgodę, wyrażać swój protest. Można przytulać, rozpaczać. Można nie chcieć zajmować się ciałem, można od razu zadzwonić do zakładu pogrzebowego. Można płakać ze smutku, można też wzruszyć się pięknym życiem i piękną śmiercią. Można czuć ulgę, że już nie cierpi, że to koniec uciążliwej opieki.

Moment tuż po śmierci bliskiej nam osoby to początek długiej drogi żałoby. Długi proces nauki nie o tym, jak zapomnieć, ale o tym, jak nauczyć się żyć ze stratą, jak stworzyć nową więź
ze zmarłym. Uczczenie tej chwili domowym rytuałem może pomóc w rozpoczęciu tej podróży. Jak pisał Irvin Yalom, psychiatra, całe życie zajmujący się śmiercią i umieraniem, “jestem przekonany (...), że konfrontacja ze śmiercią prowadzi nas nie do otwarcia jakiejś ohydnej puszki Pandory, lecz do ponownego wejścia w życie, żeby przeżywać je w sposób bogatszy i bardziej współczujący”.

Autorka: Zuzanna Kierwiak-Włodarczyk
Konsultantka telefonu wsparcia dla osób po stracie i w żałobie 800 108 108 (bezpłatny, anonimowy, czynny od poniedziałku do piątku w godzinach 14:00-20:00)

24/04/2025

Szkolimy się z DBT Poza Schematami

05/04/2025

Dzieci i młodzież, którzy potrzebują pilnej konsultacji psychiatrycznej z powodu stanu zagrożenia zdrowia i/lub życia mogą zgłosić się z rodzicem lub opiekunem prawnym na Izbę Przyjęć szpitala psychiatrycznego dla dzieci i młodzieży.

Nie jest wtedy wymagane posiadanie skierowania do szpitala psychiatrycznego. Lekarz Izby Przyjęć bada pacjenta i ocenia czy są wskazania do przyjęcia do szpitala psychiatrycznego.

Dla dzieci i młodzieży (do 18 roku życia):
- Klinika Psychiatrii Wieku Rozwojowego w Szpitalu Pediatrycznym w Warszawie, ul Żwirki i Wigury 63A, Warszawa, tel. 22-317-94-07
(przyjmuje dzieci w wieku od 3 do 18 lat),
- Szpital psychiatryczny dla dzieci i młodzieży w Józefowie, ul. 3 Maja 127, tel. na Izbę przyjęć: 22 468 25 96,
- Instytut Psychiatrii i Neurologii, ul. Sobieskiego 9, tel. 22 -458-28-00, 22-458-28-00 lub 22-458-25-00,
- Szpital psychiatryczny dla dzieci i młodzieży w Mazowieckim Centrum Neuropsychiatrii w Józefowie, ul. 3 Maja 127, tel. na Izbę przyjęć: 22- 468- 25- 96,
- Oddział Psychiatryczny dla Dzieci i Młodzieży w Szpitalu Rehabilitacyjnym Uzdrowiska Konstancin-Zdrój, ul. Sue Ryder 1, 05-510 Konstancin-Jeziorna, informacje na temat przyjęcia – od poniedziałku do piątku w godz. 8 – 16 pod numerem 22 -484-28-63, 22 -484-28-64, 667-651-528.
- Oddział Dzienny Psychiatryczny Rehabilitacyjny dla Dzieci i Młodzieży SPZLO Warszawa-Ochota, Oddział przyjmujący dzieci realizujące obowiązek szkolny w siódmej i ósmej klasie szkoły podstawowej, ul. Plac Czerwca 1976 r. nr 1 (III piętro), kontakt telefoniczny: +48 517 322 387
- Środowiskowe Centrum Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży przy Szpitalu Wolskim, ul. Marcina Kasprzaka 17, numer telefonu: 22 389 48 74
- Oddział Dzienny Psychiatrii Dziecięcej w Instytucie „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka”, Al. Dzieci Polskich 20, numer telefonu: +48 22 815 13 74

Dodatkowo, w sytuacjach wymagających wsparcia psychologicznego dla dzieci i młodzieży, dostępne są następujące numery pomocowe:
• 116 111 – Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży, czynny całą dobę.
• 800 12 12 12 – Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka, również dostępny 24/7.

(tekst z2022 r. częściowo zaczerpnięty od Ośrodka "Regeneracja" w Warszawie; został uaktualniony i uzupełniony o najnowszy stan)

03/03/2025

Zrozum dobrze swoją depresję a będzie Ci łatwiej z niej wyjść

14/02/2025

❤️🧡💛
Samotne Walentynki:
jak zająć się sobą, kiedy serce tęskni?

Dziś wszędzie królują serca, romantyczne kolacje i miłosne deklaracje. Dla wielu to dzień radości, ale dla niektórych—dzień bolesnej konfrontacji z samotnością. Jeśli czujesz się dziś przygnębiony, wiedz, że nie jesteś w tym osamotniony.

W terapii schematów mówi się, że w dzieciństwie tworzymy pewne wzorce emocjonalne, które później wpływają na nasze życie. Jeśli dorastałeś w poczuciu odrzucenia lub braku miłości, Walentynki mogą boleśnie aktywować schemat deprywacji emocjonalnej („Nikt mnie nie kocha”) lub wykluczenia społecznego („Jestem skazany na samotność”). Te schematy są jak filtry—sprawiają, że dostrzegamy tylko to, co potwierdza nasze bolesne przekonania. Ale to nie jest cała prawda o Tobie.

Jak zadbać o siebie w ten dzień?

1️⃣ Rozpoznaj swój schemat
Zamiast wpadać w spiralę smutku, zauważ, które myśli dziś dominują. Czy to przekonanie, że „nigdy nie znajdę miłości”? Czy może lęk, że „zawsze będę sam”? Nie jesteś swoimi myślami—one wynikają z dawnych ran.

2️⃣ Daj sobie to, czego Ci brakowało
Jeśli Twoje serce woła o ciepło i troskę, nie czekaj, aż ktoś inny Ci je da. Bądź dla siebie tym, kogo potrzebujesz. Może to oznaczać spokojny wieczór z ulubioną książką, pyszną kolację lub czuły list do samego siebie.

3️⃣ Zmień perspektywę
Walentynki to nie tylko święto zakochanych, ale też dzień miłości—w każdej formie. Zamiast skupiać się na tym, czego Ci brakuje, zastanów się, komu możesz dziś okazać ciepło. Może to telefon do przyjaciela, uśmiech do nieznajomego, a może życzliwe słowo do samego siebie?

4️⃣ Nie izoluj się
Schemat wykluczenia społecznego k**i, by zamknąć się w samotności, ale to tylko go wzmacnia. Nawet jeśli masz ochotę zostać w łóżku, spróbuj wyjść do ludzi—nie po to, by zapełnić pustkę, ale by przypomnieć sobie, że jesteś częścią świata.

5️⃣ Przełam schemat
Twoja samotność dzisiaj nie oznacza, że zawsze będziesz sam. Walentynki to tylko jeden dzień, ale to, jak traktujesz siebie, ma znaczenie każdego dnia. Możesz wybierać myśli, które Cię wzmacniają, zamiast tych, które Cię ranią.

Pamiętaj: samotność nie definiuje Twojej wartości. Jesteś wystarczający i godny miłości—nawet (a może zwłaszcza) wtedy, gdy musisz ją dać sobie sam.

A jak Ty spędzasz dzisiejszy dzień? Podziel się w komentarzu—może Twoje sposoby pomogą komuś innemu. ❤️

16/01/2025

Perfekcjonizm to nie tylko dążenie do doskonałości – to pułapka, która wyczerpuje nasze siły, odbierając radość z życia. Kiedy żyjemy w ciągłej presji, by wszystko było idealne, zapominamy o tym, co naprawdę ważne: o naszej wartości, o relacjach, o odpoczynku. Zadaniowość, choć może dawać poczucie kontroli, często prowadzi do wypalenia i utraty sensu.

Perfekcjonizm może być wynikiem głęboko zakorzenionych przekonań, które powstały w dzieciństwie – np. że tylko osiągnięcia decydują o naszej wartości. Ale prawda jest inna: nasza wartość nie zależy od idealnych wyników, lecz od tego, kim jesteśmy. Żyj w zgodzie ze sobą, daj sobie przestrzeń na błędy i odpoczynek.

Pamiętaj, że nie musisz być idealny, aby zasługiwać na miłość i szacunek – w pełni wystarczysz taki, jaki jesteś. ❤️

27/12/2024

Typowe teksty narcystycznych matek potrafią wbić się w serce jak nóż. Często usłyszymy: „Zrobiłam dla ciebie wszystko, a ty nawet tego nie doceniasz” lub „Bez mnie nic byś nie osiągnął/a”, "Tak bardzo się poświęcam a Ty budujesz swoje szczęście poza mną". To subtelne manipulacje, które sprawiają, że czujemy się winni i niegodni miłości. Narcystyczna matka używa tych słów, by kontrolować nasze poczucie własnej wartości, zaszczepiając w nas wątpliwości co do siebie i naszych decyzji. Zgodnie z psychologią poznawczo-behawioralną, te przekonania mogą wpływać na nasze postrzeganie siebie i innych, a także blokować nasz rozwój emocjonalny. Zatrzymaj się na chwilę.
Czy naprawdę to jest miłość?
Jak się czujesz w relacji z nią?

”

25/12/2024

Święta to czas, kiedy jedzenie staje się centralnym punktem, co może być szczególnie trudne dla osób z zaburzeniami odżywiania. Zamiast pozwalać, by te trudności dominowały, warto uzbroić się w narzędzia pomagające zrozumieć, co dzieje się w naszej głowie i jak sobie z tym radzić.

Zniekształcenia poznawcze, które mogą się pojawić:

1. Myślenie czarno-białe – "Jeśli zjem kawałek ciasta, wszystko stracone. To koniec moich postanowień." Warto pamiętać, że jednorazowe odstępstwo nie definiuje naszej drogi. Święta to nie test wytrzymałości, a moment, w którym możemy zaakceptować, że życie to także balans.

2. Katastrofizacja – "Jeśli zjem za dużo, będę wyglądać okropnie i cała moja dieta runie" To zniekształcenie skupia się na najgorszym możliwym scenariuszu. Pamiętaj, że najbliżsi nie oceniają nas po tym, co jemy, a po tym, kim jesteśmy.

3. Personalizacja – "Jeśli zjem coś, co uznaję za niezdrowe, to wszyscy pomyślą, że nie potrafię kontrolować siebie." To zniekształcenie polega na przypisywaniu sobie odpowiedzialności za to, co inni myślą o naszym jedzeniu. Pamiętaj, że decyzje innych ludzi, ich opinie czy spojrzenia, nie są związane bezpośrednio z tym, co jemy. Inni nie oceniają nas wyłącznie przez pryzmat jedzenia.

Jak sobie z tym radzić?

Skup się na chwilach, nie tylko na jedzeniu. Zauważ emocje, zapachy, muzykę, rozmowy. To właśnie te momenty tworzą świąteczną atmosferę.

Zrób krok w stronę elastyczności. Pozwól sobie na małe przyjemności. Pamiętaj, że zdrowe podejście to balans, nie perfekcja.

Rozmawiaj z bliskimi o swoich uczuciach. Wspieraj się nawzajem, dziel się trudnościami. Czasami najważniejsze, co możemy zrobić, to prosić o wsparcie.

Święta to czas relaksu, nie presji. Pozwól sobie na bycie sobą, bez zbędnych ocen.