Spauzowana, Wrocław, Wrocław (2025)

23/09/2025

Perimenopauza to nie „kaprys hormonów”, tylko proces przebudowy układu neuro-endokrynnego.
Najpierw rozchwiewa się progesteron – spada skokowo, co odbija się na śnie, napięciu i nastroju.
Później obniża się estrogen (estradiol), hormon działający niemal na każdą komórkę: mózg, serce, kości, mięśnie, skórę.
Dlatego objawy są tak różnorodne: od uderzeń gorąca i bezsenności po mgłę mózgową, kołatania serca czy wrażliwość stawów.

Neuroobrazowania opisywane przez dr Lisę Mosconi pokazują, że mózg w tym okresie zmienia metabolizm i łączność w obszarach odpowiedzialnych za pamięć, uwagę i regulację emocji – ale to nie jest degradacja, tylko restrukturyzacja.
Mózg szuka nowej równowagi, a u większości z nas ją znajduje. To wyjaśnia, czemu po burzy wiele kobiet opisuje większą klarowność i stabilność.

Jak się sobą zaopiekować?
• Lekarz: szukamy ginekologa lub ginekologa - endokrynologa, który pracuje z menopauzą.
Dobra diagnostyka (wywiad, badania, różnicowanie przyczyn) to podstawa.
• HTM (terapia menopauzalna): u wielu kobiet łagodzi objawy, wspiera zdrowie kości, serca i może pomagać funkcjom poznawczym. Nie dla wszystkich – przeciwwskazania (np. nowotwory hormonozależne, zaburzenia krzepnięcia) omawiamy z lekarzem. Liczy się czas rozpoczęcia, forma (transdermalna, doustna, miejscowa) i dawka.
• Styl życia: regularny sen (stałe pory, chłodna sypialnia), trening siłowy + aerobowy (mięśnie, kości, mózg), dieta śródziemnomorska (warzywa, strączki, pełne ziarna, omega-3, polifenole), higiena stresu (oddech, krótkie „pauzy” w ciągu dnia), wykluczenie alkoholu i nikotyny.
• Relacje i praca: dobrze zdobyć się na odwagę, powiedzieć najbliższym co się dzieje z nami dzieję, przez co przechodzimy– to obniża lęk i ułatwia wsparcie.

Perimenopauza bywa wymagająca, ale jest okresem wpływu: możemy działać, łącząc medycynę z codziennymi nawykami.
To nie jest utrata siebie. To etap, w którym kształtujemy nową równowagę – dla ciała, mózgu i przyszłości zdrowia.

Pamiętajcie: wiedza daje wytchnienie, a po menopauzie mamy większą świadomość siebie, większa pewność siebie i większa wolność dla siebie.

Spauzowana 💚

22/09/2025

Nawigowanie przez menopauzę bywa jak błądzenie po labiryncie – nagle znane korytarze pamięci i koncentracji skręcają w nieoczekiwane miejsca. To właśnie mgła mózgowa: chwile, gdy słowa uciekają z końca języka, uwaga pęka jak szkło, a multitasking zamienia się w maraton przez piasek. Jeśli macie wrażenie, że „mózg się nie włącza” – to nie Wasza wina. To faza przejściowa w układzie neuro-endokrynnym, a nie znak, że „coś z Wami nie tak”. Ponad 60% z nas doświadcza tego etapu.

Dobra wiadomość? Mózg nie gaśnie – on się przebudowuje.

Najświeższe prace zespołu Mosconi pokazują też, że w trakcie przejścia mózg zwiększa gęstość receptorów estrogenowych – jakby „nasłuchiwał” sygnałów, by lepiej się dostroić. To dowód, że system nie kapituluje, tylko szuka sposobów kompensacji. „Menopauza to remont mózgu” – pisze Mosconi – wymagający czasu, ale prowadzący do stabilniejszej, dojrzalszej regulacji emocji i funkcji poznawczych.

Jak to czuć na co dzień? Krótkie „zaniki” imion, wchodzenie do pokoju i zapominanie celu, rozmowy, w których gubimy wątek… To typowe efekty przejściowe. Warto wspierać mózg tak, jak wspiera się ciało po intensywnym treningu: sen o stałych porach, regularny wysiłek (zwłaszcza trening siłowy i interwałowy), dieta roślinno-śródziemnomorska bogata w polifenole i kwasy omega-3, higiena stresu. Obrazowanie sugeruje, że ta „przebudowa” mózgu jest procesem dynamicznym i u większości z nas kończy się osiągnięciem nowej równowagi – bez utraty tożsamości i potencjału. „Nie tracimy siebie – stajemy się sobą na nowo.”

Jeśli więc dziś czujecie zamglenie – oddychamy, zwalniamy, dbamy o podstawy. To nie jest zmierzch Waszego umysłu, tylko przeformatowanie systemu. A po wyjściu z labiryntu wiele z nas opisuje większą klarowność, spokój i sterowność emocji. Mózg potrafi znaleźć nową drogę. I robi to dla Was.

💚
Spauzowana

18/09/2025

🧬 Nowy przegląd badań (PubMed: 40371844, uzupełniająco: 33800439) pokazuje jasno: kreatyna to nie „suplement dla kulturystów”, tylko ciche wsparcie mięśni, mózgu i energii kobiet na każdym etapie życia — od pierwszej miesiączki, przez połóg, aż po peri- i postmenopauzę. Pomyślcie o niej jak o akumulatorze: gdy codzienność wymaga mocy (siła, koncentracja, odporność na stres), kreatyna pomaga szybciej „podładować” komórki i dokończyć dzień z głową uniesioną, nie opuszczoną.

Gdy porównamy nas z mężczyznami, różnice są konkretne: zwykle mamy mniejsze naturalne zapasy kreatyny (m.in. przez mniejszą masę mięśniową i dietę), a do tego dochodzą wahania hormonów, które zmieniają sposób, w jaki mięśnie i mózg korzystają z fosfokreatyny. Dlatego właśnie suplementacja bywa dla nas tak wdzięczna: łatwiej zauważamy poprawę siły, wytrzymałości, klarowności myślenia i „paliwa” do codziennych zadań — szczególnie po 40., kiedy chcemy nie tylko przetrwać zmianę, ale odbijać się wyżej.

W praktyce liczy się prostota i systematyczność. Najbardziej przebadana i rekomendowana forma to kreatyna monohydrat — klasyka, która po prostu działa. 3–5 g dziennie, najlepiej o stałej porze.
W okresach szczególnych — planowanie ciąży, ciąża, karmienie — decyzję o suplementacji podejmujemy z lekarką, ale w „codziennej reszcie życia” to bezpieczny, dobrze opisany filar wsparcia.

Nie ograniczajmy kreatyny do obrazu hantli. To także mocny sojusznik mózgu: kiedy hormony przechodzą wahania, potrzebujemy stabilnego źródła energii neuronalnej, by pamięć, uwaga i nastrój działały na naszą korzyść.

W Super Pauza proponujemy dwie codzienne, systematyczne opcje oparte na monohydracie:
Kreatyna + ashwagandha— gdy chcemy połączyć siłę z łagodniejszą reakcją na stres.
Kreatyna + żeń-szeń — gdy potrzebujemy energii do dnia i treningu.
Zupełnie czysty, bezsmakowy monohydrat, będzie w październiku.
Dla każdej z nas — niezależnie, czy trenujemy wyczynowo, czy po prostu dbamy o mięśnie, kości i mózg.

Do niedzieli, 20 września– darmowa dostawa z kodem DOSTAWA.
*Dostawa dotyczy zamówień od 50 zł na terenie Polski
Dotyczy wszystkich produktów ze sklepu Super Pauza

💚
Spauzowana

18/09/2025

🧠☕ Dla miłośniczek kawy – porcja nauki, którą warto zapisać w sercu (i w kalendarzu porannych rytuałów).

Kiedy pijemy kawę, w ciągu 1–4 godzin włącza się „sprzątanie komórkowe” – autofagia. Tak pokazał eksperyment na myszach: zarówno zwykła, jak i bezkofeinowa kawa wywoływały wzrost markerów autofagii w wątrobie, mięśniach i sercu oraz hamowały szlak mTORC1, a białka w komórkach ulegały „odacetylowaniu” – sygnał, że tryb recyklingu ruszył (Cell Cycle, 2014; PMID: 24769862).

Dlaczego to nas obchodzi? Autofagia to mechanizm porządków i napraw, który wspiera odporność, metabolizm i długowieczność. Co ważne – efekt nie zależy wyłącznie od kofeiny. W badaniu z 2014 r. działała także kawa bezkofeinowa, więc tropem są polifenole i tysiąc innych związków obecnych w naparze. W części doświadczeń użyto 3% roztworu kawy przez 2 tygodnie – bez wpływu na masę ciała – a sygnał „sprzątania” nadal był wyraźny.

A teraz liczby z badań u ludzi. W projekcie NIH-AARP obejmującym 402 260 osób, po uwzględnieniu palenia i stylu życia, picie kawy wiązało się z niższym ryzykiem zgonu ogółem: u kobiet HR wynosił 0,95 dla 1 filiżanki/d, 0,87 dla 2–3, 0,84 dla 4–5 (NEJM, 2012; PMID: 22591295). Podobne wyniki przyniósł europejski EPIC (521 330 osób, 16,4 roku obserwacji, 41 693 zgonów; Ann Intern Med, 2017; PMID: 28693038). To korelacje – nie dowód przyczynowy – ale gdy zestawimy je z mechanizmem autofagii, układają się w spójną całość.

Jak to przełożyć na nasz dzień? Pijemy mądrze: 1–2 filiżanki do południa (szanujemy sen i wrażliwość na kofeinę), najlepiej czarna lub z odrobiną mleka, bez dosładzania. Jeśli jesteście w trakcie postu przerywanego – czarna kawa nie powinna zahamować procesów „naprawczych”, a w modelach zwierzęcych wręcz je wzmacniała (PMID: 24769862). Gdy macie nadciśnienie, zaburzenia rytmu serca czy problemy ze snem – konsultujemy tolerancję indywidualnie.

Kawa to nie tylko smak. To cichy sojusznik zdrowia komórkowego – o ile pijemy ją z głową.
💚
Spauzowana

10/09/2025

Uwielbiam oglądać stare zdjęcia, a jednak najczęściej budzą we mnie czułą nostalgię – tęsknotę za chwilami, których nie da się zatrzymać. Gdy przewijam fotografie moich dzieci, czuję, że coś bezcennego odpłynęło. Podobnie, gdy patrzę na swoje zdjęcie z 1993 roku: wyglądam młodo, a pamiętam, jak ciężkie bywało wtedy życie. Miałam 18 lat i chciałam iść na studia. Ale w domu były inne priorytety: młodsze rodzeństwo, mało pieniędzy, mama potrzebująca rąk do pracy. Uczyłam się i pracowałam równocześnie. Czasem czułam się, jakbym miała dwa albo trzy etaty – szkoła, sklep, dom – od rana do nocy, bez wytchnienia.

Gdybym mogła cofnąć czas, niczego bym nie zamieniła – choć są wspomnienia, do których nie chcę wracać.
Każda z nas takie ma: obrazy, które wolimy zostawić w półcieniu, niezależnie od tego, czy zostały przepracowane, czy wciąż uczą nas cichej wyrozumiałości wobec siebie. I to jest w porządku.

Ostatnie 30 lat nauczyło mnie dorosłej czułości: stałam się kobietą mocną, samodzielną, bardziej spełnioną. Zrozumiałam, że porównywanie się z młodszą wersją siebie to ślepa uliczka. Tamta osiemnastolatka była piękna na miarę swojego czasu i kocham ją za upór, który niósł mnie przez mrok. Ale to, co nazywamy „pięknem”, „siłą” i „dobrym życiem”, nie jest datą w albumie. To praktyka. Budujemy je codziennie: oddechem, decyzją, jednym telefonem, kolejnym „nie” wypowiedzianym w trosce o własne granice i małym „tak” dla siebie. Krok po kroku, cierpliwie.

Nie musimy udowadniać, że kiedyś było cudniej, a my młodsze, lżejsze, „jak dawniej”. Dziś mamy coś, czego tamta przeszłość nie miała: świadomość. Świadomość, że możemy wybierać siebie, dbać o ciało i sen, prosić o pomoc, odpoczywać bez poczucia winy. Świadomość, że możemy być szczęśliwsze, piękniejsze i bardziej niezależne na własnych zasadach – w definicjach, które same tworzymy. Gdy przestajemy się porównywać, robimy miejsce na wdzięczność.

Zatrzymajmy na moment kadr – nie po to, by go cofać, ale żeby odważniej pójść dalej. Nie jesteśmy już „sprzed lat”; jesteśmy sobą teraz. Nasza siła jest teraźniejsza. Nasze doświadczenie to kapitał. Nasze piękno dojrzewa razem z nami, dzień po dniu, kiedy stajemy po własnej stronie.

09/09/2025

Miesiączka to ważny wskaźnik zdrowia hormonalnego i ogólnej równowagi organizmu, dlatego jej nagły zanik nie powinien być ignorowany. Choć menopauza jest naturalnym zakończeniem cyklu miesiączkowego, istnieje wiele innych przyczyn braku miesiączki – od zaburzeń hormonalnych, przez choroby autoimmunologiczne, aż po skutki nadmiernego wysiłku fizycznego i restrykcyjnych diet.
Zrozumienie przyczyny zaniku miesiączki jest kluczowe dla zdrowia i wymaga odpowiedniej diagnostyki.
Jakie inne przyczyny braku miesiączki mogą występować oprócz menopauzy?⁠
❤️‍🩹 Niedojadanie i nadmierne ćwiczenia⁠
❤️‍🩹 Choroba tarczycy⁠
❤️‍🩹 Zespół policystycznych jajników (PCOS)⁠
❤️‍🩹 Brak miesiączki po stosowaniu tabletek antykoncepcyjnych⁠
❤️‍🩹 Karmienie piersią⁠
❤️‍🩹 Niektóre leki i metody leczenia⁠
❤️‍🩹 Histerektomia⁠
❤️‍🩹 Choroba autoimmunologiczna⁠
❤️‍🩹 Pierwotna niewydolność jajników (zwana również przedwczesną niewydolnością jajników)⁠
❤️‍🩹 Niektóre zaburzenia genetyczne⁠
⁠
🗓️ Jeśli miesiączka nie wystąpiła przez 3 miesiące lub dłużej, czas skontaktować się z lekarzem w celu jej wyjaśnienia. ⁠
⁠
🌟 Jeśli masz 45 lat lub więcej, jesteś w okresie okołomenopauzalnym i jest to normalne.⁠
⁠
Objawy + wyniki badań laboratoryjnych należy interpretować łącznie, aby pomóc zidentyfikować przyczynę.⁠
⁠
Inne badania laboratoryjne, które należy wziąć pod uwagę:⁠
💫 Prolaktyna⁠
💫 Panel tarczycy⁠
💫 Testosteron⁠
💫 FSH, LH, estradiol, AMH⁠
I wszystkie inne, które zaleci Twój lekarz, bo jest on niezbędny w celu konsultacji!
⁠
Uwaga: normalne jest, że nie krwawicie przy niektórych formach antykoncepcji.
To absolutnie nie to samo, co cykl menstruacyjny, więc się tym nie martwimy.
Przede wszystkim dlatego, że utrzymuje to cienką wyściółkę endometrium, co oznacza mniejsze ryzyko raka endometrium.

Każda zmiana w cyklu miesiączkowym to sygnał od organizmu, który warto potraktować poważnie.
Nie czekajcie, jeśli miesiączka zniknęła na dłużej niż trzy miesiące – konsultacja z lekarzem to najlepszy krok do wyjaśnienia sytuacji.
W okresie okołomenopauzalnym zmiany są naturalne, ale świadomość tego, co dzieje się w organizmie, daje Wam kontrolę nad zdrowiem własnym.

08/09/2025

Kości wzmacniają się dzięki obciążeniu — nie dzięki unikaniu wysiłku.
Rozumiem lęk przed „ciężarami”, ale badania pokazują coś krzepiącego: w 8-miesięcznym programie dla kobiet po menopauzie z osteopenią lub osteoporozą ciężki, dobrze prowadzony trening siłowy zwiększył gęstość kości kręgosłupa niemal o +3%, a lekkie ćwiczenia kończyły się spadkiem gęstości. W sumie odbyło się 2600 sesji i odnotowano tylko jeden drobny uraz, który minął po tygodniu (PMID: 28975661).

Jak to przełożyć na naszą codzienność?
Zróbmy miejsce na siłę 2 razy w tygodniu po 30–40 minut.
Wybieramy ćwiczenia bazowe: przysiad, martwy ciąg, wyciskanie nad głowę.
„Duży ciężar” to taki, przy którym 6.–8. powtórzenie jest wyraźnie wymagające, ale wciąż poprawne technicznie — czujecie, że zostało Wam najwyżej jedno w zapasie.
Jeśli bez trudu robicie ponad 10 powtórzeń, to za lekko; jeśli już przy 3.–4. powtórzeniu gubicie technikę lub czujecie ból — to za ciężko.

Bezpieczeństwo jest pierwsze. Na start znajdźcie trenera/trenerkę, nawet online i umówcie 2–3 spotkania. Oni pomogą ustawić technikę i dobrać ciężar pod Wasze ciało. Potem dokładamy po trochu — małe krążki, cierpliwość i konsekwencja.
Każda z nas może to zrobić: średnia wieku w badaniu to 65 lat, wiele uczestniczek miało już złamania, a jednak to właśnie one zyskały najwięcej.

Dlaczego to działa?
Bo kości potrzebują wyraźnego bodźca.
Gdy czują obciążenie, uruchamiają program „odbudowy i wzmocnienia”; drobne ciężarki nie dają sygnału wystarczająco głośnego. Siła to nie agresja — to czuła praktyka profilaktyki, która zwraca nam stabilny krok, mniejsze ryzyko upadków i poczucie sprawczości w codziennym ruchu. Zaczynamy spokojnie, uczymy się techniki, wracamy do niej jutro.
To inwestycja w następną dekadę życia.
Sama mam osteopenię, boję się przyszłości.
Ćwiczę systematycznie.

💚
Spauzowana

05/09/2025

Białko, szczególnie w tym etapie życia, to coś więcej niż składnik diety.
To klucz, który realnie pomaga utrzymać wagę lub mądrze chudnąć, wspiera metabolizm przez ochronę mięśni (to one „napędzają” tempo spalania), a przy tym sprzyja równowadze hormonalnej, lepszemu samopoczuciu i energii na co dzień.
W badaniach naukowych nie ma wątpliwości: odpowiednia ilość białka u kobiet w okresie okołomenopauzalnym to podstawa — daje dłuższą sytość i ogranicza apetyt na słodkie, co bywa najtrudniejsze, gdy hormony robią swoje.

Mała ciekawostka „w duchu” dr Gabrielle Lyon: najlepiej działa próg białka na posiłek — ok. 25–30 g, bo taka porcja najskuteczniej „włącza” budowę i ochronę mięśni.
Druga rzecz: organizm zużywa więcej energii na trawienie białka niż węglowodanów czy tłuszczu, więc ten sam kalorii „waży” mniej w bilansie dnia — to drobny, ale realny bonus, który pomaga trzymać wagę w ryzach.

Super Pauza powstała z myślą o nas — o kobietach, które zaczynają tę drogę albo wracają do formy po przerwie.
To funkcjonalne, pełnowartościowe mieszanki, które pomagają domknąć dzienną porcję białka, wspierają regenerację mięśni, zdrowie kości i komfort w okresie okołomenopauzalnym. Jedna porcja dziennie potrafi zmienić rytm dnia: stabilniejsza energia, lepsza kontrola apetytu, poczucie sprawczości. To nie jest „magia” — to konsekwencja mądrego nawyku, powtarzanego codziennie.

Te białka są dokładnie takie, jakich teraz potrzebuje nasze ciało: funkcjonalne, pełnowartościowe i skrojone na miarę kobiecych potrzeb. Nie tylko pomagają w regeneracji po ruchu, ale też wspierają wydolność, układ kostno-mięśniowy i to, co najważniejsze — codzienną lekkość bycia w swoim ciele.

Zadbajmy o siebie teraz, żeby spokój głowy, witalność i lekkość zostały z nami na lata.
Ćwiczcie, ruszajcie się, jedzcie mądrze — a białko niech będzie prostym rytuałem, który scala te kropki. 💚

KOD: METABOLIZM
superpauza.pl

💚
Spauzowana

PS. Jestem ciekawa: ile białka macie w typowym dniu? Zróbcie mały rachunek — to otwiera oczy.

03/09/2025

Wpiszcie w komentarzu MOC — wyślę Wam bezpłatny poradnik o menopauzie.

Perimenopauza (okres okołomenopauzalny) nie jest nagłym zerwaniem, lecz procesem.
Zaczyna się w mózgu i rozlewa po ciele.
Poniżej 10 faktów, które porządkują ten obraz — jasno, bez mitów, w duchu neurobiologii i medycyny stylu życia:

1. Pierwsze sygnały są mózgowe: mgła, drażliwość, lęk, trudność z koncentracją.
To skutek wahań neuroprzekaźników regulowanych przez estrogen.
2. „Zakres komfortu cieplnego” się zwęża: drobny stres, kawa czy cieplejszy pokój częściej wywołują fale gorąca lub dreszcze.
3. Sen zmienia architekturę: łatwiej o pobudki nad ranem i „płytszy” wypoczynek, bo przestawia się rytm dobowy i termoregulacja.
4. Serce bywa głośniejsze: kołatania to często odpowiedź układu autonomicznego na wahania hormonów — nie zawsze znak choroby.
5. Odporność też reaguje: spadek estrogenu sprzyja niskim, przewlekłym stanom zapalnym, co czuć w skórze, śluzówkach i energii.
6. Kolagen ubywa szybciej: stawy i ścięgna są sztywniejsze o poranku, a regeneracja po wysiłku trwa dłużej — to nie „lenistwo”.
7. Metabolizm zmienia tor: rośnie skłonność do tłuszczu trzewnego i wahań glukozy, choć dieta czy trening się nie zmieniły.
8. Mikrobiom pochwy traci przewagę Lactobacillus, pH rośnie — stąd suchość i większa podatność na infekcje; miejscowy estrogen (pod kontrolą lekarki) często to odwraca.
9. W jelitach przestawia się „estrobolom” — bakterie wpływające na krążące estrogeny; to obszar intensywnych badań, ale zmiany mogą wpływać na tolerancję glukozy i odczuwanie energii.
10. Libido to funkcja mózgu: pragnienie faluje wraz ze snem, stresem, nagrodą i bliskością; bywa słabsze, ale jest plastyczne.

Wiedza porządkuje to, co chaotyczne, i oddaje nam stery.
Podajcie ten tekst dalej — im więcej wiemy, tym spokojniej i pewniej przechodzimy tę transformację.

Jeśli chcecie poradnik: wpiszcie MOC — wiedza daje wytchnienie.

💚 Spauzowana

01/09/2025

Mózgi w średnim wieku nie są „na równi pochyłej”.
Robią dokładnie to, do czego przygotowała je ewolucja.
„Płynne” umiejętności – błyskawiczne tempo, szybkie odtwarzanie – faktycznie wymiękają po trzydziestce.
Ale rośnie to, co gromadzimy latami: wiedza, osąd, intuicja.
Zamiast wyścigu na milisekundy wchodzimy w erę precyzji.
Widzimy wzory, których wcześniej nie dostrzegałyśmy, ważymy opcje spokojniej, a decyzje opieramy na doświadczeniu, nie na pośpiechu. Elastyczność myślenia dojrzewa: szybciej zmieniamy strategię, kiedy zmieniają się warunki, i potrafimy odpuścić to, co nieistotne, by zrobić miejsce temu, co naprawdę działa.

Piszę do Was jako kobieta, która ufa własnemu mózgowi po pięćdziesiątce.
Bo on już nie jest mózgiem dwudziestolatki – i to jest świetna wiadomość.
Z perspektywy neurobiologii kobiet wiemy, że przejście przez menopauzę to remont instalacji energetycznej w głowie: mózg uczy się gospodarować paliwem, przełącza obwody, stabilizuje emocje.
Po okresie zawirowań mgła opada, a my zyskujemy więcej spokoju, uważności i sprawczości.
To nie „koniec możliwości”, tylko dojrzała konfiguracja – mniej fajerwerków, więcej światła dziennego.
W praktyce: rzadziej mylimy szum z sygnałem, trafniej oceniamy ryzyko, mądrzej zarządzamy zasobami (czasem, relacjami, pieniędzmi). Doświadczenie – nasza krystaliczna inteligencja – staje się przewagą, która kompensuje spadki szybkości.

Czy wciąż zdarza nam się patrzeć na to przez pryzmat strat?
Jasne. Kultura lubi mierzyć nasz umysł stoperem.
Ale stoper nie mierzy mądrości. A mądrość rodzi się z praktyki: z rozmów, kryzysów, powrotów do siebie.
Nasze mózgi w wieku 50+ są ułożone tak, by służyły życiu, które naprawdę chcemy prowadzić – bardziej swoje, mniej cudze.
I właśnie dlatego, paradoksalnie, częściej czujemy wdzięczność i spokój.
Nie dlatego, że świat zwolnił, tylko dlatego, że my przestawiłyśmy priorytety. To jest nowa jakość: mniej hałasu, więcej sensu.

Dla ciekawskich:
McKay, S. (2018 / 2025)
The neuroscience of health, hormones and happiness. Hachette Australia.
10.1038/s41598-021-90084-y

💚
Spauzowana

24/08/2025

Chudnięcie – o to pytacie najczęściej.
I nie, to nie jest tylko kwestia jedzenia mniej kalorii. Prawdziwa różnica tkwi w tym, jak białko zmienia ciało od środka.

✅ Stymuluje syntezę mięśni
Białko dostarcza aminokwasów, z których organizm buduje i regeneruje mięśnie. To nie tylko sprawność fizyczna – to też ochrona przed utratą mięśni wraz z wiekiem. A im więcej mięśni, tym większe spalanie kalorii nawet w spoczynku.

🔥 Zwiększa spalanie energii
Organizm potrzebuje więcej energii na strawienie białka niż węglowodanów czy tłuszczów. To tzw. efekt termiczny. Dzięki niemu rośnie całkowity wydatek energetyczny, co ułatwia redukcję tkanki tłuszczowej – bez głodówek i drastycznych diet.

🍽 Daje sytość
Białko reguluje hormony głodu, sprawia, że czujemy się pełne na dłużej. To mniej podjadania, mniej zachcianek i lepsza kontrola apetytu. Badania pokazują, że u kobiet ten efekt jest jeszcze silniejszy niż u mężczyzn.

Ale to dopiero początek. Bo białko robi znacznie więcej niż tylko „buduje mięśnie”.
👉 Ono buduje odporność.

Bez niego układ nerwowy nie potrafi przełączać się z trybu walki/ucieczki w regenerację. A to oznacza życie w ciągłym napięciu, bez odpoczynku. Jeśli organizm przez dłuższy czas nie dostaje wystarczającej ilości białka, zaczyna brakować materiałów budulcowych do zachowania równowagi w mózgu. Efekt? Gorsza regulacja emocji, większy stres, słabsza odporność psychiczna.

🧠 Wspiera mózg: chroni pamięć i myślenie. Aminokwasy z białka są materiałem do produkcji neuroprzekaźników (m.in. serotoniny i dopaminy), stabilizują gospodarkę glukozą i wspierają pracę kory przedczołowej. W długoterminowych badaniach kohortowych wyższy udział białka w miejsce węglowodanów wiązał się z niższym ryzykiem subiektywnego spadku funkcji poznawczych — to realne wsparcie dla pamięci, koncentracji i mniejszej „mgły mózgowej” w okołomenopauzie.

Zarządzanie ciałem zaczyna się od tego co jemy.
A białko gra tu pierwsze skrzypce.

📚 PMID: 8878356, 18282589, 19318111, 34293099

To, co będzie pomocą dla Was, wybierajcie na: superpauza.pl

💚
Spauzowana

24/08/2025

Są takie wybory, które wślizgują się w nasze życie cicho, ale zostają na zawsze.
Nie pytają o zgodę.
Są jak ścieżki, którymi zaczynamy chodzić codziennie, aż któregoś dnia okazuje się, że doprowadziły nas w miejsce, z którego trudno zawrócić.

Jest ból, który towarzyszy dyscyplinie.
Czasem wydaje się uciążliwy, ale niesie w sobie obietnicę. Ten ból pracuje dla nas – zmienia ciało, hartuje charakter, rodzi satysfakcję. Jest jak odcisk na dłoniach po pracy, która daje sens.

I jest inny ból. Ten, który przychodzi, kiedy rezygnujemy. Kiedy odkładamy siebie na później. To ból żalu – subtelny, ale wszechobecny. Nie ma w nim nagrody. Zostawia nas z poczuciem zmarnowanego czasu, z samotnością, która potrafi boleć bardziej niż mięśnie. To ból kanapy, kolejnego wieczoru, który nie wniósł nic nowego.
Ból ciała, które staje się coraz mniej nasze, i duszy, która coraz mniej wierzy w swoją siłę.

Przez lata znałam ten ból. Byłam zmęczona, obolała, cięższa o trzydzieści kilogramów. Szukałam dróg na skróty – trenowałam za dużo albo za mało, zrywałam się i opadałam z sił. Aż w końcu zrozumiałam, że ból żalu jest nieporównywalnie cięższy niż ten, który przynosi dyscyplina.

I wtedy zaczęło się odwracanie perspektywy. Odkryłam, że ból ćwiczenia nie jest wrogiem, lecz sprzymierzeńcem. Że można go oswoić, a nawet polubić. Że dyscyplina nie odbiera wolności – przeciwnie, daje ją. To właśnie dzięki niej dziś, po pięćdziesiątce, jestem silniejsza niż w wieku dwudziestu pięciu lat. Mam więcej mięśni, więcej odwagi, więcej nadziei.

Może właśnie na tym polega ten wielki, krytyczny wybór wieku średniego: cierpienie i tak nas spotka. Ale to od nas zależy, które wybierzemy. Dyscyplina boli na chwilę, ale zostawia ślad w postaci siły i poczucia sprawczości. Żal boli przez lata, coraz głębiej, coraz bardziej rozkładając nasze ciało i ducha.

Życie po pięćdziesiątce może być wspaniałe. Można być na nowo sobą, można stanąć w szeregu najinspirujących kobiet swojego pokolenia. Można odnaleźć w sobie potencjał, który kiedyś wydawał się stracony. Wszystko jest możliwe – pod warunkiem, że nie wybierzemy milczenia i rezygnacji.

💚 Spauzowana

Spauzowana

23/09/2025

22/09/2025

18/09/2025

18/09/2025

10/09/2025

09/09/2025

08/09/2025

05/09/2025

03/09/2025

01/09/2025

24/08/2025

24/08/2025

Adres

Strona Internetowa

Ostrzeżenia

Skontaktuj Się Z Praktyka

Skróty

Udostępnij

Kategoria