08/04/2025
Çocukları Serbest Bırakın
Ebeveynleriniz size kızıyor. Ne işin vardı, ne halt etmeye oradaydın. Kendini düşünmüyorsan bizi de mi düşünmüyorsun dediler. Hatta senin bile bir an kendine kızdığın oldu. “Cidden ben niye buradayım”.
Aynı soruyu üniversitede tekrar soracaksın. Ebeveynlerinin anlattığı ninnilerin aslında uyuman için söylediği gerçeği ve “şimdi nereye gitmeliyim?” sorusu ile öylece yalnız kalacaksın.
Oysa, zaten yalnızdın. Ders değil miydi tüm dertleri. Çok mu şey istiyorlardı senden. “Sadece” ders çalışmanı istiyorlardı. Sadece ama sadece bunu. Oysa sen, içten içe kızıyor, onca özelliğinin görülmediği, bir türlü beceremediğin matematiğe onlarca lira verilen özel ders ücretleri altında eziliyor ve tek ilişkinin dersler üzerine olduğu bu “sisteme” karşı direnç gösteriyor, varsa bile yapacağın, yapmıyordun. Sen de isterdin tıp fakültesine girip, ailenin gururu olmayı. Ama bıkkın, yorgun ve garip bir isteksizlik içindesin. Çünkü insan ruhu biraz öyledir, adaletsizlik karşısında, kendisinin bile farkında olmadan, gizli gizli direnir.
Çünkü direnmeyen, çoktan ölmüştür.
Yaşamaya çalışıyordun.
Bir bebekken kendi sınırlarını saldırganca bile olsa koruyordun. Şimdiyse işgal altındasın. Bu iş, istememene rağmen “öptür amcana” ile başladı. Gittiğin okulunda, gözüne sokulan adaletsizliği görüyorsun. Yanındakinin giydiği ayakkabıyı görüyorsun. O ayakkabı senin babanın 7 aylık maaşı fiyatına. Bir ömür çalışsan alamayacağın onlarca arabanın içindeki o tipleri görüyorsun. Biliyorsun ki artık o “çalışırsan olur” başka bir masal. Her şeyin bir tanıdık vasıtası ile ilerlediği, ezen ve ezilenlerin olduğu bir yer burası. Küçük çocukların bile ekonomi hesapladığı bir yer. Üstelik..
Kendi sorunlarını oturup sakince konuşarak çözmeyi beceremeyen, öğüt vermeksizin sohbet edemeyen, mutlu olamayan, kendi kaygısını yönetemeyen, çocukken yanında sanki kulakların yokmuş gibi “bizim çocuk da sizinki kadar çalışsa keşke” diye kıyaslayan, sürekli söylenen, var olan sorunları yokmuş gibi yapan ailenin ise senden tek ama tek bir istekleri var: ders çalış.
Şimdi de ruhun bu düzene isyan ediyor. Şimdi sana, orada ne işin vardı dediklerinde, sen de:
“yaşamaya çalışıyordum” de.